Onze gloednieuwe auto (zie Puntjes op de i - vervolg) had nog geen 500 km op te teller staan toen we er voor de eerste keer mee reden en er onmiddellijk een zandstorm mee trotseerden (kwestie van hem gezandstraald terug te geven op het einde van de reis :-)). Ondertussen staan er al een pak meer kilometers op, o.a. op zware 4x4 zandwegen. Zo erg als in Sandwich Harbour met de Land Rover was het niet, maar we zijn toch wel een keer goed vast gereden: onze wielen staken tot halverwege in het los zand!

Gelukkig was dit in de Sossusvlei, 1 van dé toeristische trekpleisters van Namibië. Op het moment dat Serge de druk van de banden liet zakken en Barbara het zand rond de wielen aan het weggraven was passeerde er een local met wat toeristen. De sympathieke man had onze auto binnen de kortste keren weer bevrijd uit het zand, peace of cake. Die plaatselijke chauffeurs draaien er hun hand niet voor om. Volgens ons maken ze er een sport van om zoveel mogelijk knoeiers uit de penarie te helpen om op het einde van de dag te kunnen stoefen met het aantal toeristjes dat ze die dag hebben geholpen, want dat zijn er waarschijnlijk heel wat!

Wij waren in ieder geval content dat het ons niet is overkomen tijdens eerdere ritten in meer afgelegen gebieden zoals in Purros, want dan hadden we er lang kunnen staan wachten, zonder reddende engeltjes in de buurt...