Van zodra we de geasfalteerde weg verlaten is het travakken geblazen. Onze Hilux ploetert zich echter moeiteloos een weg door het mulle zand. Het is een fluitje van een cent. En ondertussen is het genieten van al de wilde dieren die we te zien krijgen: tientallen olifanten, kudu's, impala's, springbokjes en buffels. 

Na een flink aantal uurtjes zand malen keren we voldaan terug. Het is weer een topdag geweest. Plots roept Barbara 'Stop! Ik heb een luipaard gezien!' Wauw. We manen onze kindjes aan stil te zijn en manoeuvreren de auto naar een plekje waar we vermoeden dat hij zal passeren. En ja... op een 3-tal meter van onze auto duikt het beest op tussen het struikgewas. Hij kijkt ons even frank in de ogen en blikt dan in de verte naar één of andere prooi. Even later stapt hij rustig voorbij en verdwijnt met sierlijke tred in het hoge gras.

'Amai, dat was geluk hebben!' Zelfs Julie en Mateo zijn er stil van. Als we een minuut vroeger of later waren voorbijgereden hadden we dit prachtige dier niet gezien. Het is echt een kwestie van veel chance hebben. Bovendien konden we hier helemaal alleen van genieten. In de grote nationale parken staan er binnen de kortste keren een tiental auto's met ronkende motoren rond zo'n beest. Hier in de Caprivi Strip ben je alleen. En dat maakt dit soort ontmoetingen met dieren nóg magischer.