'Zie ons hier zitten!' 'Ja, 't is hier zo slecht nog niet.'

We zitten in de Caprivistrook tussen Angola en Botswana, helemaal in het noord-oosten van Namibië bij een kampvuurtje onder een sterrenhemel om 'U' tegen te zeggen. De kikkertjes kwaken hun vrolijk lied, een leeuw brult in de verte en de nijlpaarden komen langzaamaan dichter en dichterbij- hun geknor klinkt nu van alle kanten en het struikgewas voor ons kampvuur ritselt en kraakt.

Een tijdje geleden waren we nog geneigd een beetje minder positief te zijn over Namibië dan over Zuid-Afrika, maar ondertussen zijn we weer helemaal verkocht. Het minder positief gevoel was het gevolg van de drukte in Etosha. Maar bij nader inzien viel het allemaal wreed goed mee. De campings stonden er tsjokvol, maar verder hebben we ook daar uren rondgereden zonder een levende ziel te zien, behalve dan hordes olifanten die kwamen plonsen in één of andere waterplas. Op een bepaald moment waren we echt omsingeld door de olifanten. We hebben er een 60-tal geteld. Een mens voelt zich toch wel klein wanneer een mama olifant die haar baby wil beschermen een vieze blik in je auto werpt, ook al is dat een grote stevige 4x4! En het moment dat een 10-tal giraffen kwam drinken bij zonsondergang zullen we ook niet licht vergeten! Het beeld van de silhoueten met de bol van de zon als achtergrond staat op ons netvlies gegrift.

Ondertussen is de rust teruggekeerd. We hebben de nijlpaarden weer helemaal voor ons alleen, samen met een gepensioneerd stel Namibiers. Het is een aangename verrassing, want het koppel uit Windhoek had ons gezegd dat de camping volzet was, zij hadden bij reservatie een paar werken geleden de laatste plek toegewezen gekregen. Uiteindelijk blijkt dus dat we alleen zijn. Als dit 'fully booked' is willen we wel vaker op dit soort kampeerplekken onze tent zetten!