(De dag ervoor hebben we een generale repetitie gehouden: we zijn eens naar de luchthaven gereden om te kijken waar weer de huurauto moeten afgeven. En we weten perfect hoe het daarna verder moet om in te checken. Kwestie van niet te moeten stressen omdat we ons moeten haasten. Plus het verhoogt het veiligheidsgevoel in een stad die toch wel bekend staat als één van de meest onveilige ter wereld. We hebben twee maanden Zuid-Afrika zonder  kleerscheuren achter de rug en we willen het zo houden!

De dag ervoor hebben we ook een GPS gekocht voor in Namibië, krak dezelfde als die we in Zuid- Afrika gebruiken. In Namibië betaal je namelijk een fortuin om een GPS te huren. We hebben nog even overwogen de Zuid-Afrikaanse GPS als 'vermist' op te geven om die dan mee te nemen. Maar de waarborg was meer dan het dubbel van een nieuwe, dus...)

'Waar is de GPS?' Barbara heeft hem niet. Serge ook niet. We laden onze dagrugzakken uit, kijken onder de autozetel, dubbelchecken het handschoenkastje, ... De GPS is nergens te vinden. 'Heb je hem niet mee ingepakt?' vraagt Barbara. Serge antwoordt dat hij zeker is van niet. Na een tijd valt onze frank. Serge is nog naar de carwash geweest. Barbara had toen de GPS meegegeven om de weg terug te vinden - ze weet hoe gemakkelijk Serge verloren rijdt. Serge had geantwoord dat het niet nodig was - het zou wel lukken en hij wilde geen waardevolle spullen meenemen. Gevolg: beide gingen er vanuit dat de ander de GPS had. En ja... in Johannesburg naar een carwash gaan en een GPS in de auto laten liggen is er om vragen: 'Steel mij!' Dom. Met een half uur vertraging vertrekken we naar de luchthaven - met de nieuwe GPS. Het plan om zonder stress te vertrekken valt in duigen.

Wanneer we onze huurauto afgeven beslissen we niets te zeggen over de GPS. Misschien denken ze er zelf niet aan? Naïef! De computer zegt: twee kinderzitjes en één GPS. 'Where is the GPS?' 'In the car.' antwoordt Serge zonder nadenken. Er wordt een man naar de auto gestuurd om de GPS te halen die er niet is. Dju. Dat wordt weer wat administratie en nóg meer vertraging! Maar kijk: de man is binnen de kortste keren weer terug mét GPS! We staan perplex: we hebben een half uur aan een stuk op de verkeerde plaats gezocht! (...) Een hoop 

stress voor niks!

Maar jammer genoeg zit de stress er in voor de rest van de dag: Serge die zijn reispas niet meer vindt bij de  douane; de huurauto is niet wat we hebben gevraagd (geen Toyota Hilux, geen kinderstoelen, geen reservewiel en een hoop barstjes in de voorruit), we kunnen niemand bereiken om een wegbeschrijving te geven naar onze kampeerplek; we kunnen nergens nog eten kopen om 's avonds te koken; ...

Het lijkt wel de dag van de verloren voorwerpen. En wij lopen nog het meest verloren van allemaal. Namibië is niet echt geweldig gestart. Morgen proberen we opnieuw!