Wauw! Wat is Zuid-Afrika prachtig! We hebben er al echt van genoten! 

Enkele dagen geleden stonden we in het De Hoop Nature Reserve aan de zuid-west kust alweer op een prachtige plek met onze tent: op een bergkam met zicht op een rivier met honderden watervogels. 's Morgens bij het ontbijt moesten we onze boterhammekes in het oog houden of de locale krielkippen waren er mee weg - tot groot jolijt van Mateo en Julie. Overdag tuimelden we van metershoge zandduinen of zochten we schelpjes voor Julie. 

's Avonds kookten we een lekkere maaltijd op ons MSR-stoofke bij een mooie zonsondergang. En 's nachts genoten we van het gekwek, getsjirp en gekwaak, eerst onder een schitterende sterrenhemel en daarna in onze warme slaapzak.

En net zoals op de andere kampeerplekken was er ook nu weer een dier om het voor onze kinderen memorabel te maken. In Driehoek in de Cederberg mountains was het de lokale herdershond die de grote speelkameraad was en 'Kwakkie' werd gedoopt. Hij vergezelde ons tijdens de trektochten en sliep 's nachts naast de tent. In het Beach Camp aan de West Coast was het de tarantula die ze op een paar meter van onze tent hadden gevonden Mateo zat uren later nog in een boekje over spinnen te bladeren. En nu was het dus 'nen aap'. Een baviaan om precies te zijn. 

Het beest heeft om te beginnen een paar gaten in onze tent gebeten en is er daarna met de pot smeerboter vandoor gegaan. Eerst dachten we nog dat het de krielkippen waren die uit wraak omdat ze niet mee mochten eten twee gaten in onze tent hadden geprikt. Maar toen Barbara een dag later een baviaan uit de auto moest wegjagen omdat hij doodleuk in onze zak met eten zat te snollen, wisten we wie de dader was. Het arme beest heeft waarschijnlijk serieus op de wc gezeten als hij die pot boter op zijn eentje soldaat heeft gemaakt! Onze kinderen spreken er een week later nog over: 'Die aap moet nu heel de tijd kaka doen, hé mama?' We hebben er goed mee gelachen. Maar we moesten nu wel een paar dagen droge boterhammen eten en zaten met een kapotte tent. Vandaar dat we nu even noodgedwongen in een backpackers hostel logeren. Het komt op zich goed uit, want het regent voor de eerste keer en het is koud, dus kamperen zou sowieso wat minder leuk geweest zijn. Bovendien betekent dit eindelijk elektriciteit en wifi, dus tijd om nog eens iets op de blog te posten.

Voila. Is bij deze gelukt.

Ondertussen is de tent gerepareerd, dus morgen weer en route!