Goede nacht barbara alles goed?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Met mij alles ok.

Ik probeer Nederlands…

Voilà, een woordje van één van de medewerkers van de VIAVAI! Ze hebben hier een paar jaar geleden wat Nederlands geleerd van Lies, en het is blijkbaar blijven hangen. Serge is momenteel bezig met een cursus Engels. Ze vinden dit gewoon geweldig. Een keer per week wordt er een oud schoolbord bovengehaald en worden er conversaties aangeleerd. Het werpt wel degelijk zijn vruchten af! Elke gelegenheid wordt gebruikt om te oefenen en de groep leerlingen groeit langzaam maar zeker aan.

En nu onze talibé’s nog… Zij krijgen voorlopig enkel Frans als taal voorgeschoteld. Dat is, naast hun verplichte koranlessen en extra lessen wiskunde, geschiedenis en aardrijkskunde, al meer dan voldoende.

Misschien is wat meer uitleg over onze dagelijkse activiteiten wel op zijn plaats, want we zitten hier nu al drie weken en hebben het daar nog niet echt over gehad. Wat doen wij hier juist in Yoff?

Wel, Serge is de “patron” van een “auberge”. Hij zorgt ervoor dat alles hier goed draait, d.w.z. dat hij het personeel opvolgt (op tijd op het werk, correct uitvoeren van de taken, klantvriendelijkheid, enz.), de toeristen opvangt, informeert en helpt, renovatiewerken op touw zet en controleert, verkopers en vertegenwoordigers van allerhande producten te woord staat, en nog veel meer. In totaal zijn er vijftien vaste werknemers (receptie, restaurant, keuken, enz.) en een tiental losse werknemers (van djembeleraar tot beach boy). Een meer dan voltijdse job, maar superinteressant en afwisselend.

Barbara is coördinatrice van het talibéproject “TSX” oftwel “Talibé Samachai Charitte” (talibé’s mijn vrienden). Talibé betekent “leerling van de koran”. Jongetjes vanaf een jaar of zeven (soms veel jonger) worden door hun familie weggestuurd naar de grote stad om daar door een maraboe (geestelijke leider) onderwezen te worden in de koran. Die lessen kosten echter geld en het komt er steeds op neer dat deze jongens moeten gaan bedelen om geld bij elkaar te krijgen, dat ze dan aan hun maraboe geven in ruil voor wat eten en hun lessen. Velen onder hen worden echter verwaarloosd door hun maraboe, moeten al het geld afgeven, worden vaak mishandeld, lijden honger, slapen in onafgewerkte huizen in Dakar en moeten bedelen om te overleven.

Lies richtte drie jaar geleden een opvangtehuis op voor een twintigtal talibé’s die ze dagelijks voor de deur van de VIAVIA zag bedelen voor geld en eten. Zij krijgen nu dankzij het project koranlessen van een maraboe, onderdak, onderwijs en eten. Ze moeten dus niet meer bedelen om te overleven.

Het project wordt volledig gesponsord door donaties van voornamelijk Belgische en Nederlandse organisaties, en draait uitsluitend op vrijwilligers en stagairs. Barbara zorgt ervoor dat het project goed blijft draaien. Ze zorgt ervoor dat er voldoende middelen en fondsen zijn, dat de vaste werknemers (kok, nachtwaker, leraar) hun taak naar behoren uitvoeren, dat de huisregels worden nageleefd en dat er steeds vrijwilligers zijn die de talibé’s medische verzorging geven en hen opvangen door activiteiten te organiseren.

Meer dan werk genoeg voor ons beiden dus! Het is echter niet altijd even makkelijk. We hebben dit allebei al ondervonden en dit heeft dan vooral te maken met een compleet andere mentaliteit (“Sénégalaisement”), een andere logica en momenteel ook met de ramadan, waardoor zowel de werknemers van de VIAVIA als de talibé’s niet in hun gewone doen zijn, prikkelbaar zijn en zich slap en moe voelen.      

Het is dus zeker een uitdaging!