Zo, onze rustdag is voorbij. Een lekker weertje voor een uitstap. We zijn naar het natuurpark Chiveromeer geweest. Een mooi natuurpark, bosrijk en leuk om door te rijden. Op onze tocht hebben we giraffen, herten, apen, struisvogels en nijpaarden gezien. gezellig aan het meer een pint gedronken. Nadien de stad doorgereden, je ziet hier echt Engelse invloeden. Net, mooie tuinen. deze avond friet met steak, sla en tomaten. Morgen opnieuw opleiding. Ik maak opnieuw stokbroden en ciabatta, Jan gaan biscuit en opnieuw dessertkoekjes maken. ook gaan we bekijken of we bij de organisatie niets kunnen wijzigen. De dag zal weer snel voorbij zijn Foto's van het park
Onze eerste werkdag is heel goed verlopen. Ik werk met Kelvin, Vandaag hebben we stokbroden gemaakt en zachte bruine broodjes. Deze zullen gebruikt worden in de koffieshop van Hans. Nadien is het ook de bedoeling om te leveren aan hotels. Hans sprak van Kelvin verantwoordelijk te maken voor de bakkerij en hem een jongeren te laten opleiden. Het verleip zeer vlot. Kelvin is iemand die open staat en wil bijleren. Jan maakte vandaag een reeks dessertkoekjes. Hier verliep ook alles zeer goed. Bij elk mechanisch probleem is Hans daar om te helpen. Ook naar inverstering lijkt dit goed te zitten. Een langmaaker voor stokbroden en verdeler opboller zullen de eerste aankopen zijn. Elke dag gaan we eten in een shop, een lekker gezond slaatje met kip en een pintje bier. Leuk samen zitten met de cheff. Morgen is hetrust dag. Hans gaat ons het land wat leren kennen. Een uitstapje zal leuk zijn. Neen, hier is het echt een ander Afrika. Ook veel blanke mensen. Alleen jammer dat het land niet goed bestuurd wordt. Zo een mooi en vruchtbaar land, met veel mogelijkheden. Nu gaan we eten bij vrienden van Hans.
Gisteren zijn we naar de bakkerij gegaan. Hier werken ongeveer 15 mensen.. Dus we kunnen hier wel spreken van een middel grootbedrijf. De infrastructuur is goed in orde. Hans, de eigenaar laat jaarlijks een container met grondstoffen komen vanuit België. Bloem komt van Zuid Afrika. We gaan echt iets kunnen betekenen voor dit bedrijf. Op chocoladegebied is dit hier echt wel in orde. (kan je ook merken op de foto's) Dit met dank aan Guido Hoste die 16 jaar geleden deze zaak heeft mee helpen opstarten . In de bakkerij zijn de croissants en de chocoladekoeken ook wel in orde, hier en daar wat bijschaven aan de werkwijze maar er is al een goede basis. Mijn taak zal vooral opleiding voorgebakken stokbroden en ciabatta's zijn. Nadien ook nog andere soorten broden en koeken. Ook voorgerezen en ingevroren koeken om te leveren aan hotels. Jan zal starten met dessertkoekjes, nadien cakes, huwelijkstaarten,... dus onze week zal goed gevuld zijn. De eerste kennismaking met het personeel verliep zeer goed. Na de turbulente aankomst was het vandaag een leuke en leerrijke dag. Hier wat meer info over het land zelf. Dit is mijn 7de missie in Afrika, hier is het totaal anders dan centraal Afrika. Zimbabwe was tien jaar geleden één van de rijkste landen van Afrika met een groot aantal toeristen. Na verschillen devaluaties van de munteenheid betalen ze hier nu met Amerikaanse dallars. Ook is het hier duur, zowel voor ons als de inwoners Er leven in Zimbabwe zon 13,1 miljoen mensen. De meeste Zimbabwanen zijn Shona, gevolgd door Ndebele en Tonga. De Shona maken ongeveer 75% van de bevolking uit. Traditionele gebruiken, rituelen en spiritualiteit zijn nog steeds verweven in de dagelijkse levensstijl van de Zimbabwanen.
Cultuur Zimbabwe betekent 'huis van steen'. Het was in de oude documenten de naam voor de koninklijke residentie. De Great Zimbabwe in de buurt van Nabij is een van de belangrijkste overblijfselen van deze koninklijke residentie. Tot op de dag van vandaag is de oorsprong van de Great Zimbabwe Ruins een mysterie maar zeker is dat het rond 1200 gebouwd moet zijn. Door vondsten binnen de ommuring heeft men een beeld gekregen van de manier van leven uit die tijd. Het Great Zimbabwe Museum is een goede plek om de nieuwsgierigheid naar kostbare voorwerpen te bevredigen. U vindt er onder andere gereedschappen, kroonjuwelen en een kleine collectie oosterse handelsgoederen.
Een van de oudste overblijfselen in Zimbabwe zijn de schilderingen van de bosjesmannen, ofwel de San. De San versierden hun tijdelijke grotten en hutten met afbeeldingen van jacht, hun spiritualiteit en hun levenswijze. Door het hele land zijn deze schilderingen terug te vinden.
Taal: De officiële taal is Engels, maar er wordt ook veel dialect gesproken zoals Shona en Ndebele.
Religie: Het overgrote deel van de bevolking is katholiek (ongeveer 55%), verder inheemse godsdiensten.
Gisteren zijn we aangekomen in Zimbabwe. Bij deze missie heb ik het gezelschap van Jan Vanderghote, TA van de hotelschool Gent. De vlucht is goed verlopen. De eerste keer dat ik vlieg met KLM. Om 8h20 vertrokken en om 20h30 aangekomen in Harara. Voor Afrikaanse normen een zeer mooie en nette luchthaven. 10 jaar geleden was dit dan ook één van de rijkste Afrikaanse landen. Na de gebruikelijke controles en het wachten op de bagage stond Hans ons op te wachten in de aankomsthal. Geen opdringerige mensen, geen bedelaars, dit was iets wat opviel. Na de bagage ingeladen te hebben vertrokken we naar onze verblijfplaats. Hans vertelde ons dat de weg van en naar de luchthaven niet echt veilig was. Af en toe slagen hier struikrovers toe. Ze weten dat mensen die van de luchthaven komen meestal waardevolle dingen bij hebben. Meestal zorgen ze dat je een lekke band hebt en dan slagen ze toe. Hans moest stoopen voor een rood verkeerslicht. Plots een knal, onze achterruit werd ingeslagen. Twee handen grepen naar een koffer die op de achterbank stond. Jan die achteraan in de wagen zat had de reflex om de koffer onmiddellijk vast te grijpen en hard te roepn. Hans en ik schrokken, Hans reed verder en de boef moest zijn buit lossen. Twee andere keken toe van achter de struiken. Dit was echt schrikken. Het was even stil in de wagen. Hans vertelde ons dat dit de eerste keer was na 16 jaar in Zimbabwe dat dit hem overkwam. Achteraan lag de auto vol glas. Bij de volgende verkeerslichten reed Hans gewoon door. Aangekomen aan het huis van Hans werden we verwelkomt door Omega, de vrouw die voor ons zal koken en zorgen. Nog tot 24h30 hebben we zitten praten over Zimbabwe. Hans wou ons toch geruststellen dat dit geval een uitzondering was. Tja, ook in Brussel kom je dit tegen. We verblijven de 10 dagen in het huis van Hans, een mooi en gezellige verblijfplaats. Deze morgen wakker geworden door de vogels en de priemende zon.Een lekker aangenaam warm weertje Vandaag al aan de slag, we gaan het bedrijf bezoeken en kijken hoe ze daar werken. Zo kunnen we vanaf morgen starten met de opleiding. Jan en ik zijn klaar voor een mooie missie.
Temperaturen De zomermaanden zijn de warmste maanden in Zimbabwe. Op de meeste plekken in Zimbabwe loopt de gemiddelde maximumtemperatuur snel op zodra de winter voorbij is. Op het moment dat Zimbabwe onder sterke invloed komt van de Intertropische convergentiezone neemt de kans op neerslag flink toe en regent het gemiddeld ongeveer de helft van de dagen. Door de neerslag en het afnemend aantal uren zonnig weer wordt de temperatuur iets getemperd. Pas zodra de winter in aantocht is daalt de thermometer verder wat dan vooral in de nachtelijke uren merkbaar is.
Klimaatcijfers Verspreid over Zimbabwe vind je verschillende klimaatgegevens en temperaturen. De gegevens in onderstaande tabel gelden voor de hoofdstad Harare en kunnen niet als gemiddelde voor het land gezien worden. Bezoek de individuele klimaatinformatie pagina's voor de klimaatgegevens van andere plekken in Zimbabwe.
Ex-Change heeft er opnieuw twee bakkers bij. Ook al zijn de ervaringen niet altijd positief toch maakte Geert en Jan er het beste van. Ook zij hebben Afrika leren kennen. En zo te lezen, een leuke ervaring. Ook Jan en Geert, net als Guy Pauwels ( ook al twee missies achter de rug) treden in de voetsporen. Uw eigen kennis kunnen delen met mensen in ontwikkelingslanden geeft een goed gevoel. Hier kan je lezen dat de gastvrijheid in Afrika groot is. Het bedrijf Sodipal liet hun waardering blijken door samen met de familie, en daar hoorden ook Jan en Geert bij een uitstap te maken.
Hier het verhaal van Jan en Geert Vandaag stond een gezellige familiedag op het programma. Naar de krokodillen gaan kijken, veilig achter een draadje, ik was enkelvergeten dat we hier in Afrika zitten. Na een uurtje auto kwamen we aan in een soort parkje. Eerst wat eten met een pintje bier, gezellig. Daarna kwam onze gids (krokodillentemmer) ons halen. We gingen naar een groot meer zonder draadje. Wanneer de gids onze levende kipjes liet kwaken duurde het geen twee minuten of meneer en mevrouw krok stonden op de wal op drie meter van ons. Krokjes van twee a drie meter lang, grote beesten dus.
Daarna gingen we verder naar een soort strand waar het wemelde van de kroks, ik telde er bijna twintig. Geert wou persé eentje van dicht gaan bewonderen, de gids koos er dan ook een groot exemplaar uit, gelukkig had deze gisteren een kipje gekregen en had hij nu weinig honger.
Een unieke ervaring zo dicht bij deze gevaarlijke dieren; zo iets kan enkel alleen in Afrika. De uitleg van de gids was duidelijk,ze zijn heilig en elk jaar wordt er een groot feest voor gegeven. Deze dieren zijn daar voor echt dankbaar.Dit was een unieke ervaring en de kers op taart van deze twee unieke weken.
Morgen het vliegtuigop naar huis bij vrouw en kindjes.
Ik dank Jan en Geert voor het verder zetten van dit verhaal die dan toch een "happy end" kende Guido
Donderdag is voorbij gevlogen. Gewerkt bij Sodipal tot in de late namiddag. Nieuwe koekjes gemaakt en een reeds gemaakt assortiment brood aangepast op vraag van de klant (minder grote broden).
Daarna naar debloemmolen om het project definitief af te sluiten, samen met Manja (contactpersoon van Ex-Change). Manja nodigde ons daarna uit om hun projecten te gaan bezoeken en daar iets te eten. Wij zijn dan ook graag op haarvraag ingegaan.
We hebben de school en het project voor de straatkinderen bezocht. Hier worden de armste kinderen opgevangen (veelal ongehuwde moedertjes). Deze twee projecten liggen in de dorpjes rond de stad, hier is de armoede zeer erg confronterend, geen elektriciteit of water.Noël en Manjazijn dan ook terecht fier op wat ze hier al gerealiseerd hebben met de hulp van giften.Onder andere stond daar een container met als opschrift: St-Joris Menen, Geluwe (zie foto) Klaslokalen,waterputten werden gerealiseerd. Een groot afdak (speelplaats) gekregen van stad Wevelgem. Naast een dagelijkse warme maaltijdkrijgen de kinderen hier onderwijsin een veilige omgeving.
Na een maaltijd en een lokale dans opgevoerd door de straatkinderen zijn we dan rond 20:00 uur in ons appartementje aangekomen . Moe maar erg voldaan. Je moet het gezien hebben om te geloven en te begrijpen.
Vrijdag onze laatste dag Sodipal, zaterdag een afsluiten dag samen met de familie van Sodipal en zondag terug naar Belgie.
Geert was al vroeg uit te veren en kon de vuilkar aan het werk zien. Beetje verbaasd dat hier een vuilkar bestaat, ze sorteren hier zelf!!
Vandaag woensdag stond niks op het programma, nadat we gisterenavond te horen kregen dat het bakkerij project afgelopen is omdat de baas geen tijd meer heeft. Eerst vragen ze twee personen voor drie weken en als je hier dan bent hebben ze na één week geen tijd meer.Weinig respect vol om zo behandeld te worden terwijl je een deel van je vakantie opoffert en je gezin twee weken achter laat. Gelukkig kunnen we morgen aan de slag bij het tweede project die ik vorige week heb gedaan.
Wij (Geert en ikzelf) zijn vandaag dan toch even de stad ingetrokken en de grote bazaar gaan bezoeken in het centrum, na 1u30 wachten op onze chauffeur! Warm, vochtig en veel volk. Gelukkig konden we even verkoeling vinden in de Cappuccino (bar,tearoom ).
Daarna onze verslagen wat bijgewerkt en wat patience gespeeld. Geert was wel ontgoocheltomdat hij zijn feuilleton op TV had gemist!
Morgen kunnen we gelukkig bij Sodipal aan de slag.
Doordenkertje van de dag: we hebben de airco afgelegd om af te koelen!
Gisteren heb ik Guido uitgewuifd op de luchthaven, van de directie van de bloemmolen vonden ze het blijkbaar niet nodig om afscheid te nemen na een week van samenwerking .Bij het lezen van deze blog zal Guido al thuis zijn. Vandaar dat Geert en ikzelf nu instaan voor een woordje uit Afrika. Vandaag zijn we begonnen aan onze tweede week. Volgens het dossier zouden we nu met twee bakkers de verschillende bakkerijen gaan bezoeken en daar ter plaatse aanpassingen doorvoeren om de kwaliteit van het brood te verbeteren.
De realiteit is echter dat we niet weten wat we deze week nog gaan uitrichten. Ikzelf heb in overleg met Guido besloten om verder te werken bij Sodipal(patisserie & koekjesfabriek) waar wel een visie is op de toekomst.
Geert kwam vandaag na twee dagen het land ingetrokken te zijn terug van één bakkerij, wel ontgoocheldwant zijn goede raad zal weinig aarde aan de dijk brengen. De eigenaar heeft het blijkbaar druk met de voorbereidingen van de verkiezingen.
Op de foto kan je zien dat ze hier zelf tolwegen hebben, de vraag is enkel waarom betaal je tol want de wegen liggen er levensgevaarlijk bij.
Weetje van de dag 38°c in de schaduw en verschrikkelijk vochtig, we verwachten regen.
Nu 12 uur, na een nachtvlucht even wat geslapen. Gisteren avond vertrokken vanuit Burkina. Toch met een raar gevoel. Je ploeg achterlaten, twee vrienden die ik op een andere manier heb leren kennen. Twee mensen die heel wat vakkennis hebben en deze ook net als ik willen delen met de mensen in Afrika. Stilaan worden wij i.p.v. dokters zonder vakantie, bakkers zonder vakantie. Jan beloofde mij om dagelijks een verslagje te schrijven. Dit zal dan te lezen zijn op dit blog. Voor mij zit het er op. De vlucht verliep niet vlekkeloos. Twee pogingen nodig om te landen. De eerste maal raakten we even de landingsbaan. plots trok het vliegtuig opnieuw op. Nadien kondigde de piloot aan dat er een probleem was met één van de motoren. De tweede poging verleip goed. Toch even spanning. Nu hopen dat de machines aankomen in Burundi en dan zal er dit jaar of begin volgend jaar opnieuw een missie volgen. Ook thuis komen geeft een goed gevoel, dankbaar dat men je toelaat om dit te mogen doen. nog enkele sfeer foto's Wat mij van deze missie vooral bij blijft net als bij ons heb je veel verschillende mensen en bedrijven. En toch ook al lijkt het bedrijf niet open, het pesoneel krijgt hier de kans te ontplooien. Voor hen is dat van onschatbare waarde.
Vandaag zondag, mijn laatste dag in Burkina. Jan en Geert blijven nog een week. Voor mij was het niet mogelijk om twee weken verlof te nemen. In burundi, Gitegarekenen ze er op dat ik op het einde van het jaar een opleiding zal geven met de nieuwe machines. Daarom spaar ik nog wat verlof op.
Burikina was weer een mooie ervaring. Twee bedrijven, twee keer een andere visie. In de bakkerij waar ik ook twee jaar geleden ben geweest was het opnieuw hetzelfde. De baas van de bloemmolen heeft een 10 tal bakkerijen. Hier maken ze alleen stokbroden. Uit één zak bloem (50 kg) moeten ze 360 stokbroden halen. 225g deeg voor een stokbrood van 90 cm. Om hier een degelijk stokbrood uit te maken is niet eevoudig. Geert is er toch in geslaagd om de kwaliteit te verbeteren. Alleen jammer dat men niet openstaat voor andere soorten broden. Er is hier een enorme vraag naar volkorenbrood. Ze hebben ook de mogelijkheden om die te maken. Maar voor de patron van de bloemmolen is dat niet belangrijk. Ook voor de tweede maal grijpt hij de kans niet om zich te verbeteren en zijn assortiment uit te breiden. Het tweede bedrijf, het koekjes fabriek is wel een bedrijf met een viesie. Zij produceren kindervoeding, dessertkoekjes, taarten voor huwelijk en verjaardagen, broden,... Hier staan ze open voor niuwe dingen. Ook de opvolging van de patron is er. Jan en ik hebben hier mooi werk kunnen doen. Jan maakte verschillende koekjes met plaatselijke grondstoffen. Ook de testen om deze te bakken in de bandoven waar zeer goed. Volgende week gaat hij samen met de werknemers een echte productie doen. Alle recepten werden op werkfisches gezet. Ook voor mij was het leuk te zien dat de manier waarop ik de croissantsen de chocolade koeken maakte nadien goed opgevolg worden. Ook de broden, we hebben een soort gemaakt met zemelen van maïs. Een lekker broodje met gele kruim.
Zo zijn ook wij weer een ervaring rijker. Twee Afrikaanse bazen, twee verschillende doelstellingen. Ook twee verschillende manieren om met personeel om te gaan. In de koekjesfabriek is er een werknemer die er al 35 jaar werkt. Zijn kinderen hebben de mogelijkheid gehad om te studeren. Eén van zijn kinderen is dokter, een andere rechter, nog een andere rijkswacht. Narmaal kunnen mensen amper eten kopen met hun loon. Hier krijgen de mensen de kans om hun kinderen te laten studeren. Ook de patron is fier dat zijn kinderen het zo ver gebracht hebben. De andere werknemers werken er ook al lang. Ze zijn fier om hier te kunnen werken. Daarom was het dan ook leuk om gisteren de attseten te kunnen uitdelen. De patron met haar dochters die de zaak leiden stonden er dan ook op om de plechtigheid in het bedrijf te houden. Iedereen werd afgeroepen en kreeg het attest. Nadien werd er gedronken. De patron dankte dan ook Ex-Change voor de kans die ze kreeg om haar bedrijf te verbeteren. Ze dankte ook ons en hoopte dat we volgend jaar terug zouden komen. Daarvoor is zeker ruimte. Er is een enomrme honger om betere en meer producten te maken.
Jan en Geert werken dus volgende week verder. Ze zullen elke dag een verslagje en een paar fotos doorsturen. Zo kan je ook hun verslag verder volgen via deze blog.
Het leven is genieten van kleine dingen. Het leven is kunnen geven. Het leven is zien hoe andere genieten. Het leven is ervaring delen. In Afrika ondek je zo te leven.
Vandaag krijg ik ( Jan) de eer om de blog te schrijven voorGuido.
Gisteren avond zijn we naar het kantoor van Brussels Airlines geweest om onze stoeltjes te reserveren.Guido vertrek nu zondag en wij pas volgende week.
Ook hebben we opnieuw een planning opgemaakt voor de komende week, tenminste dat was de bedoeling. Alleen is hier blijkbaar moeilijk om iets af te spreken. Geert vertrekt zondag morgen met de grote patron naar twee bakkerijen in het zuiden nl. Koudougou. Hij zal daar advies geven. Om 5h30 vertrekken en maandag in de loop van de dag terug.
Daarna werden we bij Noël en Manjaverwacht. Dit zijn de contactpersonen voor Ex-Change. Een avond die voorbij vloog, een gezellige babbel bij een heerlijk Belgisch maal: biefstuk-friet , een pintje van MAES, meer moet dat niet zijn.
Zaterdag 28 juli, om 10uur zijn wij alle drie naar Sodipal gegaan , waar ik de hele week actief ben geweest. Leuk te horen dat gemaakte producten al uitverkocht waren en gesmaakt werden door de klanten. Vandaag werden de recepten op fiches gezet. De motivatie, belangstelling zijn hier zeer groot.
Deze namiddag worden we uigenodigd bij hen. Ze stonder erop dat we met hen samen eten.
Opnieuw is het hier prachtig weer. Guido en Geert hebben bij een plaatselijke kleermaker hemden besteld. Deze zijn ze nu aan het maken ( waarvan een foto) 7000 Bukinese frank, ongeveer 13. Het is ook leuk om de plaatselijke bevolking iets te laten verdienen. Een atelier met een 8 tal mannen en vrouwen die kleren op maat maken. Dit geeft dan ook een meerwaarde aan deze aankoop.
Jan wacht op de goedkeuring van mijn vrouwtje. ( geschreven door Guido)
Na een zeer warme dag gisteren, zeker 42°C in de schaduw, brak er deze nacht een hevig onweer los. Emmers water, bliksem en donder. Resultaat, niet veel geslapen Deze morgen was het opnieuw zalig weer. Geert vertrok opnieuw naar de bakkerij, hij ging vandaag het assortiment uitbreiden. Jan ging zich bezighouden met het maken van decoratie voor de taarten Ik zal ook het assoriment brood uitbreiden. Ook werden er attesten gemaakt om morgen uit te delen. Opnieuw zie je de dankbaarheid van deze mensen. Ook Jan die nu de eerste maal deze ervaring mag delen is in de volle overtuiging dat dit werk resultaat heeft. Leuk om hier jongeren een beroep aan te leren. Opnieuw het bewijs dat het werk van Ex-Change zijn doelstelling bereikt.
Vadaag zijn Jan en ik opleiding gaan geven bij Zoundi Simone. Jan heeft zijn koekjes proberen bakken in de bandoven. Samen met de bakkers hebben ze een paar testen gedaan. Na de derde test was het resultaat goed. Nu kunnen ze een grote hoeveelheid maken en deze bakken in de bandoven. Iedereen is hier super tevreden. Ik heb een briochedeeg en de gerezen bladerdeeg gemaakt. Opnieuw iedereen gemotiveerd. Met het briochedeeg maakten we crémemastellen, brioches, konijnen, gozetten met confituur. Croissants met het gerezenbladerdeeg. Dit was niet eenvoudig in deze warmte, 45° in de bakkerij Het resultaat was goed. Zeker de brioches vielen in de smaak. Geert was vandaag opnieuw in de andere bakkerij. Opnieuw opleiding stokbrood. Het was voor hem niet eenvoudig om hen oude gewoonten af te leren. Het resultaat was zeer goed. Zowel voor Geert als voor de werknemers was dit leuk. Geert blonk dan ook . Gisteren avond zijn we samen met Marc, een slager die hier al 13 jaar werkt iets gaan drinken. voor hem leuk om nog eens met Belgen te praten in zijn sappig West Vlaams. Voor ons een leuke avond.
Het is nu 8 uur. Deze nacht in de bakkerij geweest, deze bakkerij is nog maar een maand open. Een hele jonge ploeg. Ik heb daar de volledige bereiding gevolgd. Hier en daar wat gewijzigd. Bij het terugkeren naar het Hotel stonden hier rijen vrachtwagens stil. De weg gaat naar Niger. Eenmaal donker is de weg afgesloten. Dit uit veiligheid. Ze waren zeer dankbaar. Ondertussen ook Geert en Jan gehoord. Bij Jan is het ook zeer goed verlopen. Alleen moet hij de suikerhoeveelheid aanpassen. Onze recepten zijn te zoet. Voor de rest niet dan goede reactie. Geert had wat problemen met de kwaliteit van de bloem. Maar voor de rest verloopt ook zijn werk zeer goed. Nu ontbijt en de terugweg naar Ouagadougou.
Vandaag splitsen onze wegen. Geert zal starten met een opleidng stokbroden in Ouagadougou. Jan zal dessertkoekjes leren maken en ik vertrek met de baas naar drie bakkerijen. 400 km rijden. Lange rechte banen, en toch een zevental vrachtwagen gezien die in de gracht gereden waren. Meestal overladen en afgedankte vanuit Europa. Ook langs de weg veel dorpjes gezien met hutten. Bij de eesrte twee bakkeijen was her-t vooral een paar tips geven. De laatste in Fada zal ik deze nacht een korten opleiding geven. Morgen kunnen we dan samen de ervaring delen en bespreken.
Na een vlucht via Bamako naar Burkina Faso zijn we om 22 uur plaatselijke tijd geland. Een verschil van twee uur met België. Zoals gepland stond men ons op te wachten aan de luchthaven. Met de auto naar ons verblijf. het zelfde dan twee jaar geleden. Jammer, alleen frisdrank in de frigo. En wij hadden zo een trek in een frisse pint. Na nog wat napraten zijn we rond 0h 30 gaan slapen. De wekker gezet op 7 uur. Het ontbijt werd klaargemaakt door Amidou, ook vorige keer was hij mijn privè kok. Vandaag was het vooral kennismaken met de twee bedrijven.In de voormiddag de bakkerij. Met de baas het programma opgesteld. Geert gaat zich de eerste dagen vooral bezig houden met de bakkerij in Ouagadougou. Ik ga samen met de baas naar drie ander bakkerijen. Dit met één nacht slapen in een hotel. Woensdag morgen kom ik dan opnieuw naar Ougadougou. Donderdag tot vrijdag opnieuw naar een andere bakkerij 120 km ver. Hier is dat wel een drietal uren rijden. In de namiddeg zijn we naar de koekjesbakkerij geweest. Daar zal jan zich kunnen uitleven. Twee jonge bakkers zullen opleiding krijgen. Jan ziet het helemaal zitten. Er zijn daar dan ook veel mogelijkheden.
Koffers pakken en zondag opnieuw naar Afrika, Burkina Faso.
Zondag vertrek ik opnieuw naar Afrika, deze keer niet alleen. Samen met Jan Vanderghote, TA van de hotelschool Gent en Geert Waignein, leraar ter Groene Poorte. We zullen daar via Ex Change opleiding geven in twee bedrijven. Dit is de tweede keer dat ik naar Burkina ga. De eerste ervaring was zeer goed, alleen was er niet genoeg opvolging. Ook zijn er nadien onrusten geweest in Burkina. En dit voor een land waar het anders rustig was.
April 2011
De opstand in Burkina Faso tegen het regime van president Blaise Compaoré heeft zich vandaag uitgebreid naar een vierde stad. Ook besloot de politie zich aan te sluiten bij de muiterij, die eerder door het leger werd ingezet.
In de stad Kaya trokken vandaag militairen en agenten de straat op en vuurden schoten af in de lucht. Ook werd een huis van een legercommandant in brand gestoken en een woning van een andere functionaris geplunderd.
Het is al sinds afgelopen donderdag onrustig in het West-Afrikaanse land. De opstand begon met een enorme betoging in hoofdstad Ouagadougou.
Duizenden mensen trokken de straat op. Daarna kantte eveneens de presidentiële garde zich tegen het regime. In de daaropvolgende dagen kwam het ook in Po en Tekodogo tot onlusten.
De 60-jarige Compaoré greep in 1987 de macht. Enkele jaren later werd het land een democratie, maar in de praktijk laat de president niet veel vrijheden toe.
Zo, onze rustdag is voorbij. Een lekker weertje voor een uitstap. 
