Vandaag zondag, mijn laatste dag in Burkina. Jan en Geert blijven nog een week. Voor mij was het niet mogelijk om twee weken verlof te nemen. In burundi, Gitega  rekenen ze er op dat ik op het einde van het jaar een opleiding zal geven met de nieuwe machines. Daarom spaar ik nog wat verlof op.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Burikina was weer een mooie ervaring. Twee bedrijven, twee keer een andere visie. In de bakkerij waar ik ook twee jaar geleden ben geweest was het opnieuw hetzelfde. De baas van de bloemmolen heeft een 10 tal bakkerijen. Hier maken ze alleen stokbroden. Uit één zak bloem (50 kg) moeten ze 360 stokbroden halen. 225g deeg voor een stokbrood van 90 cm. Om hier een degelijk stokbrood uit te maken is niet eevoudig. Geert is er toch in geslaagd om de kwaliteit te verbeteren. Alleen jammer dat men niet openstaat voor andere soorten broden. Er is hier een enorme vraag naar volkorenbrood. Ze hebben ook de mogelijkheden om die te maken. Maar voor de patron van de bloemmolen is dat niet belangrijk. Ook voor de tweede maal grijpt hij de kans niet om zich te verbeteren en zijn assortiment uit te breiden. Het tweede bedrijf, het koekjes fabriek is wel een bedrijf met een viesie. Zij produceren kindervoeding, dessertkoekjes, taarten voor huwelijk en verjaardagen, broden,... Hier staan ze open voor niuwe dingen. Ook de opvolging van de patron is er. Jan en ik hebben hier mooi werk kunnen doen. Jan maakte verschillende koekjes met plaatselijke grondstoffen. Ook de testen om deze te bakken in de bandoven waar zeer goed. Volgende week gaat hij samen met de werknemers een echte productie doen. Alle recepten werden op werkfisches gezet. Ook voor mij was het leuk te zien dat de manier waarop ik de croissantsen de chocolade koeken maakte nadien goed opgevolg worden. Ook de broden, we hebben een soort gemaakt met zemelen van maïs. Een lekker broodje met gele kruim.

Zo zijn ook wij weer een ervaring rijker. Twee Afrikaanse bazen, twee verschillende doelstellingen. Ook twee verschillende manieren om met personeel om te gaan. In de koekjesfabriek is er een werknemer die er al 35 jaar werkt. Zijn kinderen hebben de mogelijkheid gehad om te studeren. Eén van zijn kinderen is dokter, een andere rechter, nog een andere rijkswacht. Narmaal kunnen mensen amper eten kopen met hun loon. Hier krijgen de mensen de kans om hun kinderen te laten studeren. Ook de patron is fier dat zijn kinderen het zo ver gebracht hebben. De andere werknemers werken er ook al lang. Ze zijn fier om hier te kunnen werken. Daarom was het dan ook leuk om gisteren de attseten te kunnen uitdelen. De patron met haar dochters die de zaak leiden stonden er dan ook op om de plechtigheid in het bedrijf te houden. Iedereen werd afgeroepen en kreeg het attest. Nadien werd er gedronken. De patron dankte dan ook Ex-Change voor de kans die ze kreeg om haar bedrijf te verbeteren. Ze dankte ook ons en hoopte dat we volgend jaar terug zouden komen. Daarvoor is zeker ruimte. Er is een enomrme honger om betere en meer producten te maken.

Jan en Geert werken dus volgende week verder. Ze zullen elke dag een verslagje en een paar foto’s doorsturen. Zo kan je ook hun verslag verder volgen via deze blog.

Het leven is genieten van kleine dingen. Het leven is kunnen geven. Het leven is zien hoe andere genieten. Het leven is ervaring delen. In Afrika ondek je zo te leven.