Deze week werd er hier uitgebreid aan jullie gedacht. Ik heb hier in Metz een projectje uitgewerkt rond Belgie. Heb een tentoonstelling in elkaar gestoken om hen iets over België te kunnen vertellen. De bewoners hier kennen namelijk niet zo heel veel van ons landje. In de tentoonstelling had ik het over de geografie van Belgie, de regering, het koningshuis, bekende schrijvers en zangers, wat we eten, acteurs en actrices van bij ons en natuurlijk over onze gewoontes in het algemeen. Een schot in de roos. Ik heb hen bovendien enkele basiswoorden Nederlands geleerd. En gelachen dat we hebben. Hilarisch om te horen hoe zij hier onze vlaamse woorden uitspreken.
Als kers op de taart hebben we een typisch Belgische maaltijd klaargemaakt. Als voorgerecht stonden er kaaskroketten à la Jeroen Meus op het menu. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik geprobeerd om dit van het begin tot het einde zelf te maken. En lekker dat het was! Raar maar waar maar in hét kaasland bij uitstek hadden ze nog nooit van kaaskroketten gehoord. Gesmuld dat ze hebben! Michel had 6 kroketten gegeten en dan moesten we nog aan het hoofdgerecht beginnen. Mosselen met frieten natuurlijk! En dat heeft gesmaakt. Het was dan ook best wel lang geleden dat ik nog eens frieten had gegeten. En vooral mosselen. Het heeft mij en de bewoners enorm gesmaakt. Tijdens de maaltijd werd er uitbundig over Belgie verteld. Hoe we leven, wat de eten,... Raar om te zien dat ons buurland toch zoveel verschillen kent ten opzichte van het onze. En zeggen dat we buren zijn ;) En natuurlijk, als dessert, een zelfgemaakte chocomousse met Belgische chocolade! Gesmuld dat we hebben. Om alles een beetje in te kleden hadden we heel leuke bordjes, een tafellaken, servieten,... gekocht in de kleuren van Belgie. Het was echt een gezellige boel. Het doet er mij wel even bij stil staan dat ik blij mag zijn dat er een vrij groot budget is binnen het pension de famille om deze activiteiten te kunnen doen. Op vele stageplaatsen is er geen of slechts een beperkt budget en daar zouden dagen zoals deze niet mogelijk zijn. Het was zowel voor hen als voor mij een avond om nooit meer te vergeten.
Naast onze Belgische avond stond er deze week nog meer cultuur op het programma. We zijn naar het toneelstuk 'Un point c'est tout' gaan kijken. Het was een toneelstuk, gespeeld door enkele amateurs waaronder enkele mensen van een organisatie waar we mee samenwerken. Het stuk was een komedie en ik moet toegeven dat ik wat bang was dat ik niet alles zou begrijpen omdat het wel snel gaat maar ik moet zeggen dat het echt fijn was en dat ook ik heel erg hard heb gelachen. Ik merk echt op dat zo'n dingen de dagen van de bewoners hier echt goed maken. Ik ben dan ook heel blij dat ik hier deel kan van uitmaken.
Er moest natuurlijk ook gewerkt worden. Deze week was er de grote algemene vergadering. Iedereen die iets te maken heeft met de fondation Abbé Pierre (Pension de famille, de boutique, sociaal restaurant...) moest naar het kantoor hier in Metz gaan om te vergaderen. Hier werden dan verschillende dingen besproken. Hoe gaat het op dit moment met de werking, waar is bijsturing nodig, wat staat er op het programma, waar kunnen we samenwerken.... Het was een lange, intensieve maar waardevolle vergadering. Ik heb echt het gevoel dat ik hier elke dag een beetje bijleer.
Het was hier dus een zeer drukke week en dat voel ik ook. De vermoeidheid kruipt in de kleren. Maar geen nood, dit weekend krijg ik bezoek van enkele vrienden uit Brugge en ook maandag en dinsdag verwelkom ik enkele fantastische mensen. Ik kijk er alvast naar uit.
