Deze week was het zover! Na iets meer dan drie maand ben ik nog eens in ons Belgenlandje geweest. En wat deed dat goed! Gewoon alleen al het gevoel van even in België te zijn. Samen met de bewoners bracht ik in het kader van onze soirée Belge een bezoek aan een Belgische trekpleister, de grotten van Han. Voor ons is dat niet zo heel erg ver maar toch zijn we dan meteen in een ander land. Het was een heerlijke dag. Natuurlijk bleven de mopjes niet lang uit toen we in België aankwamen en het begon te regenen. De cliché's zijn er voor iets natuurlijk. We besloten dan ook om te beginnen met een bezoek aan de grot zelf. Daar is het immers koud maar droog! Voor sommige bewoners was het bezoek aan de grot een hele opgave. De vele trappen en het stappen eiste voor sommigen, die iets minder mobiel zijn hun tol. De lieve Hervé heeft heel de toch aan m'n arm gehangen en heeft gepuft en geblazen van de uitputting. Toch zei hij me daarna dat hij er enorm van genoten had! Hij had nog nooit zoiets moois gezien. Achteraf hoorde ik van de verantwoordelijke van ons pension de famille dat het al meer dan zes maanden geleden was dat hij nog eens was buiten geweest, maar met mij wou hij graag eens op stap zei hij. Dat is altijd fijn om zo'n dingen te horen. Deze week kreeg ik roos van Eliane. Ze wou me bedanken voor alles wat ik voor hen doe. Zo iets doet deugd. Het doet me plezier te zien hoe dankbaar de mensen hier zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik iets kan betekenen.
In de namiddag brachten we een bezoek aan het dierenpark van Han. Hier was vooral Isabelle, dé dierenliefhebster, in haar nopjes. Ze schoof van hier naar daar in het treintje om alle dieren zo goed mogelijk te kunnen zien. Ze was wel een beetje teleurgesteld omdat ze de beren niet mocht aanraken, dat had pas een avontuur geweest.
De terugweg verliep iets minder vlot. We hadden heel erg veel file toen we Frankrijk weer inreden. We waren dus vrij laat thuis maar de bewoners die niet mee op uitstap waren, waren zo vriendelijk geweest om heerlijke soep voor ons te maken. Iedereen was dus meer dan tevreden over deze prachtige dag!
Donderdag hadden we hier, net zoals jullie een vrije dag. Het ideale moment dus om mijn rapport van de maand April af te werken en door te sturen. Dat was dan ook al weer iets dat gedaan was. Zo had ik het hele weekend tijd om aan mijn bachelorproef te werken. Vrijdag had ik na het werk al onze boodschappen gedaan en het appartement hier een grondige poetsbeurt gegeven. Klaar om een weekend aan mijn bachelorproef te werken.. Dacht ik! Verrassing alom daarentegen toen mijn oma, opa, tante en nonkel hier zaterdagmorgen voor de deur stonden. Ze kwamen een bezoekje brengen, en wat heeft me dat deugd gedaan! Mijn huisgenote was voor 4 dagen in Lyon dus was het wel fijn om een beetje bezoek te hebben. Samen zijn we de stad gaan verkennen, hebben we de markt bezocht en brachten we een bezoekje aan de cora. Echt fijn zo'n verrassingsbezoekje!
Nog een dikke drie weken en mijn avontuur hier zit er op. Ik ben zeker dat dit een van de beste ervaringen van mijn leven is. Het afscheid zal hier dan ook moeilijk zijn maar ik moet toegeven dat het na al die tijd wel goed zal doen om thuis te komen. Bovendien denk ik dat er binnenkort een kleintje in m'n voetsporen zal treden, ons zus heeft haar opgegeven om mee te gaan op inleefreis naar India. Dinsdag is er een gesprek! Ik duim vr je kleintje!
Het heeft even geduurd maar ik heb nog eens wat tijd gevonden om een update te doen van mijn blog. Ook hier is de paasvakantie een drukke, maar zeer aangename periode geweest. Ik kreeg bezoek van Robin, Lisa en Indy uit het verre Brugge. Na een hele tijd deed een bezoekje me meer dan deugd. En daar bleef het niet bij. Ook mijn beste maatjes Bart en Sofie kwamen me een bezoekje brengen. Samen met hen verkende ik Metz en natuurlijk ook het trappistencafé van Metz. Bezoek krijgen is altijd fijn. Bovendien ben ik nu weer een beetje up to date. Na drie maanden was ik blijkbaar niet meer van alle nieuwtjes op de hoogte. Maar dan natuurlijk was er het paasweekend... Eindelijk mijn kleintje op bezoek met de mama en papa! Samen hebben we echt genoten van het (hier in Frankrijk extra-) verlengde paasweekend. We brachten een bezoekje aan de tentoonstelling 'Paparazzi' en op Pasen aan de zoo van Amneville. Echt een heel erg mooie zoo, de moeite om een bezoekje te brengen. Zus voelde haar er meteen thuis tussen de diertjes. Deze week ben ik nog volop aan het nagenieten van hun bezoek. Ze brachten allen heerlijke dingen mee uit België om op te eten. Na zo'n lange tijd wordt het Belgische eten hier toch wel gemist ;)
Geen nood, ik heb hier intussen nog gewerkt ook hoor ;) Vorige week zijn we samen met de bewoners van het pension de famille naar het toneelstuk 'Charly 9' gaan kijken in het groot theater van Metz. Echt het spektakel van het jaar! Het ging over de Bartolomeüsnacht die in Frankrijk plaatsvond in de Middeleeuwen. Echt een geweldig en aangrijpend stuk. Toch moet ik toegeven dat ik niet altijd alles voldoende heb begrepen. Er werd veel in het oud-Frans gesproken en dat was soms moeilijk verstaanbaar voor mij maar dat neemt niet weg dat ik er niet van genoten heb. Deze week ben ik volop bezig met het organiseren van onze volgende uitstap naar...jawel... Belgie! Dinsdag breng ik met de bewoners een bezoekje aan de grotten van Han. En wat kijken we er met z'n allen naar uit.
Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje, ik kook af en toe samen met hen, er staan enkele vergaderingen op het programma en het konijn van de bewoners is zwanger. Er wordt nu volop aan een hok gewerkt om de 5 of 6 nieuwelingen binnenkort te ontvangen. Wat een ervaring voor de bewoners. Ook mijn bachelorproef krijgt stilletjesaan vorm. Toch zal ik er nog wat werk aan hebben maar ik denk wel dat het goed komt. Nu is het nog een rechte lijn naar het einde. Het begint echt te korten en ik denk dat het zal om zijn voor ik het goed en wel besef. Ik plan mijn vertrek hier te organiseren tijdens het verlengd weekend van 29 mei. Ik kan dus zelfs al stilletjes aan beginnen af tellen.
Deze week werd er hier uitgebreid aan jullie gedacht. Ik heb hier in Metz een projectje uitgewerkt rond Belgie. Heb een tentoonstelling in elkaar gestoken om hen iets over België te kunnen vertellen. De bewoners hier kennen namelijk niet zo heel veel van ons landje. In de tentoonstelling had ik het over de geografie van Belgie, de regering, het koningshuis, bekende schrijvers en zangers, wat we eten, acteurs en actrices van bij ons en natuurlijk over onze gewoontes in het algemeen. Een schot in de roos. Ik heb hen bovendien enkele basiswoorden Nederlands geleerd. En gelachen dat we hebben. Hilarisch om te horen hoe zij hier onze vlaamse woorden uitspreken.
Als kers op de taart hebben we een typisch Belgische maaltijd klaargemaakt. Als voorgerecht stonden er kaaskroketten à la Jeroen Meus op het menu. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik geprobeerd om dit van het begin tot het einde zelf te maken. En lekker dat het was! Raar maar waar maar in hét kaasland bij uitstek hadden ze nog nooit van kaaskroketten gehoord. Gesmuld dat ze hebben! Michel had 6 kroketten gegeten en dan moesten we nog aan het hoofdgerecht beginnen. Mosselen met frieten natuurlijk! En dat heeft gesmaakt. Het was dan ook best wel lang geleden dat ik nog eens frieten had gegeten. En vooral mosselen. Het heeft mij en de bewoners enorm gesmaakt. Tijdens de maaltijd werd er uitbundig over Belgie verteld. Hoe we leven, wat de eten,... Raar om te zien dat ons buurland toch zoveel verschillen kent ten opzichte van het onze. En zeggen dat we buren zijn ;) En natuurlijk, als dessert, een zelfgemaakte chocomousse met Belgische chocolade! Gesmuld dat we hebben. Om alles een beetje in te kleden hadden we heel leuke bordjes, een tafellaken, servieten,... gekocht in de kleuren van Belgie. Het was echt een gezellige boel. Het doet er mij wel even bij stil staan dat ik blij mag zijn dat er een vrij groot budget is binnen het pension de famille om deze activiteiten te kunnen doen. Op vele stageplaatsen is er geen of slechts een beperkt budget en daar zouden dagen zoals deze niet mogelijk zijn. Het was zowel voor hen als voor mij een avond om nooit meer te vergeten.
Naast onze Belgische avond stond er deze week nog meer cultuur op het programma. We zijn naar het toneelstuk 'Un point c'est tout' gaan kijken. Het was een toneelstuk, gespeeld door enkele amateurs waaronder enkele mensen van een organisatie waar we mee samenwerken. Het stuk was een komedie en ik moet toegeven dat ik wat bang was dat ik niet alles zou begrijpen omdat het wel snel gaat maar ik moet zeggen dat het echt fijn was en dat ook ik heel erg hard heb gelachen. Ik merk echt op dat zo'n dingen de dagen van de bewoners hier echt goed maken. Ik ben dan ook heel blij dat ik hier deel kan van uitmaken.
Er moest natuurlijk ook gewerkt worden. Deze week was er de grote algemene vergadering. Iedereen die iets te maken heeft met de fondation Abbé Pierre (Pension de famille, de boutique, sociaal restaurant...) moest naar het kantoor hier in Metz gaan om te vergaderen. Hier werden dan verschillende dingen besproken. Hoe gaat het op dit moment met de werking, waar is bijsturing nodig, wat staat er op het programma, waar kunnen we samenwerken.... Het was een lange, intensieve maar waardevolle vergadering. Ik heb echt het gevoel dat ik hier elke dag een beetje bijleer.
Het was hier dus een zeer drukke week en dat voel ik ook. De vermoeidheid kruipt in de kleren. Maar geen nood, dit weekend krijg ik bezoek van enkele vrienden uit Brugge en ook maandag en dinsdag verwelkom ik enkele fantastische mensen. Ik kijk er alvast naar uit.
Jammer genoeg kan ik vandaag niet zeggen dat het hier zonnig is... Vandaag is het maar een grijze dag. Niet zo fijn dus. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat alles hier nog altijd heel erg goed gaat. Meer nog, zonder het goed en wel te beseffen ben ik hier al meer dan twee maanden. Ik ben dus al goed over de helft. Al denk ik dat ons mama dat niet zo heel erg vindt. Op haar kaartje schreef ze deze week dat ze nu echt wel al begint af te tellen. Hun bezoek tijdens het paasweekend zal me dan ook deugd doen. Jana is dit weekend niet op bezoek kunnen komen omdat ze ziek is en daar had ik toch wel naar uit gekeken.
Deze week ben ik volop bezig geweest voor mijn bachelorproef. Ik heb enkele interviews afgenomen en ik ben samen met mijn collega's op bezoek geweest naar enkele andere pension de familles. Eigenlijk vond ik dat best wel interessant om te zien. Op deze manier heb ik een zicht op hoe andere organisaties binnen zo'n structuur werken en waar de verschillen liggen. En ik moet eerlijk zijn, ik ben blij dat ik het pension de famille hier in Metz mag stage lopen. Ik merk op dat we over voldoende middelen beschikken om een goede werking te kunnen garanderen. Dat is duidelijk niet het geval. Het is toch wel elke keer een beetje slikken hoor. Mensen die in een pension de famille leven, hebben het echt niet goed. Het is soms wel hard om te zien dat er zoveel mensen zijn die het zo slecht hebben. En het moeilijkste van al is dan beseffen dat je niet iedereen kan helpen...
We zijn ook aan ons project begonnen met de kinderen die in mei hun communie zullen doen. We verwelkomen ze vanaf nu iedere woensdag. Ze worden in groepjes verdeeld en werken zo mee in het tehuis. Er is een groepje dat met franck werkt aan een insectenhotel dat ze dan op het strand van Woippy gaan zetten als het klaar is. Zo kan iedereen in de wijk zien wat de samenwerking tussen het tehuis en de kinderen heeft opgeleverd. Het andere groepje werkt samen met mij in de keuken. We maken dan een heerlijk vier uurtje voor alle kinderen. Deze week heb ik samen met hen en enkele bewoners cupcakes gemaakt. Was dat een feest ja! En de kleine Thomas die had al meer geproefd tijdens het maken van de cupcakes dan daarna ;) het derde groepje knutselt dan met Laurie. En week na week schuiven we door zodat iedereen eens iets anders heeft gedaan. Binnenkort gaan we met hen paaseieren rapen, dat wordt vast en zeker ook een hele leuke boel. Wat nog het meest fantastische is, dat is de eerlijkheid van alle kinderen. Er was er eentje dat dacht dat ik een Chinees was omwille van mijn accent. Oeps foutje ;)
Voor de rest gaat het leven in het pension zijn gewone gangetje. De bewoners hebben hun dagdagelijkse zorgen maar samen komen we er wel uit. Het zijn soms dan ook net die kleine dingen die we hier doen die voor hen een groot verschil maken.En ik ben blij dat ik voor hen het verschil kan maken. Al was het maar gewoon even een glimlach geven. Dat maakt voor hen al een groot verschil. Hen gewoon laten merken dat ze echt van belang zijn. Vaak hebben ze niemand meer en zijn de mensen van het pension de enige die ze hebben. Ik ben echt blij dat ik daar deel van mag uitmaken. Bovendien zijn ze zo dankbaar voor alles wat je doet... Ik hoop dan ook dat de rest van mijn stage zal blijven zoals ze nu is.
Vandaag (zaterdag) heb ik een rustdag genomen. De vermoeidheid begint toe te slaan en had nood aan een dagje rust en ben er in geslaagd. Nu kan ik morgen weer vol goede moed schrijven aan mijn bachelorproef en kan ik maandag met open ogen naar mijn stage vertrekken. En natuurlijk ook wat aan ons kleine zus denken. Ze is vertrokken naar de Panne om haar monitorscursus te doen. Jaja, er is er eentje die in mijn voetsporen gaat treden! Succes kleintje!
Alles goed daar? Hier verloopt alles super. De zomer is volop het land en daar wordt iedereen blijkbaar gelukkig van. Het zijn hier wel zeer erg drukke tijden. Zowel in het pension als daar buiten. Het schrijven van mijn bachelorproef is van start gegaan en dus ben ik na het werk volop aan het tokkelen op de computer.
Het leven in het pension is extra aangenaam nu het zonnetje zo van de partij is. We hebben al enkele keren de BBQ aangestoken, drinken een koffietje buiten, gaan een wandeling maken... kortom het is ook voor de bewoners van het tehuis fijn dat de zon schijnt. Bovendien is het ook goed voor alle klusjes die moeten gedaan worden dat het zo mooi weer is. De ballustrade van het terras is intussen helemaal afgescheurd en klaar voor een likje verf. Toch hebben we even voorrang gegeven aan het planten van verschillende kruiden en groenten. Het was de moment nu het hier zo warm is. Na twee maanden hier te zijn (jaha we zitten al in de helft!) begint ook het Frans aardig goed te lukken. toch duikt er af en toe nog eens een klein misverstand op en dat zorgt dan voor de meest hilarische momenten. Ik moet zeggen dat ik me hier echt op mijn plaats voel. De bewoners zien me niet als gewoon een stagiaire maar ik maak ook echt deel uit van hun leven. Ook Régine ziet me echt als een deel van het team. Het staat dan ook vast dat ik hen allemaal ga missen!
Deze week heb ik samen met de dames van het pension cupcakes gemaakt. Dat hadden ze nog nooit gedaan en het werd een festijn. En fier dat ze waren wanneer ze daarna hun kunsten konden laten zien, en proeven aan de anderen. Daarnaast ben ik ook met hen naar de 'lotto' geweest, bij ons beter bekend als een bingonamiddag. Het was een namiddag met enkel en alleen vrouwen. Maar gelachen dat we hebben. Ik probeerde me zo goed mogelijk te concentreren want de cijfertjes in het Frans zijn natuurlijk niet altijd even gemakkelijk, maar ik ging volop voor de overwinning met Nicole en het is ons gelukt ook. Met heel wat mooie prijzen gingen we aan de haal.
En dan is er natuurlijk ook nog het mysterie van de kip... We hebben in het pension 4 kippen maar er is er eentje die voor een raadsel zorgt! Soms is ze er en soms niet... Echt raar. De bewoners zijn echt in de ban van de kip. Als dat maar goed komt.
Vorige week heb ik ook een tussenevaluatie gehad. En ik moet zeggen, ze zijn hier content ! Ik mag nog een beetje blijven ;) onze papa zou zeggen, ik zal u in augustus dan komen halen. Alleen denk ek da ons mama daar nie blij mee zal zijn. Maar ze waren dus tevreden en dat is altijd fijn om te horen, dat geeft echt moed om door te gaan. Deze week ga ik op bezoek bij 2 andere pension de familles. We gaan deze bezoeken in het kader van mijn bachelorproef. Ik kijk er naar uit om te zien hoe de andere pensions werken. Dat kan ook interessant zijn voor onze werking.
Deze week heb ik ook zeer veel post, mailtjes, skypegesprekken... gehad. Hiervoor wil ik jullie toch bedanken. Het doet deugd om te zien dat jullie me zo volgen en willen weten hoe het met me gaat. Nen dikke merci! Na twee maand begin ik het thuisfront toch ook wel te missen hoor. Ik kijk dan ook zeer hard uit naar het bezoek van Jana volgende week en natuurlijk ook van mama, papa en zus die het paasweekend hier gaan doorbrengen. Nog heel even geduld dus...
Hier nog eens een update vanuit het (op dit moment toch) zeer zonnige Metz! Tout va bien ici! Ik kan het nauwelijks geloven maar volgende week ben ik hier al 2 maanden. Wat gaat de tijd hier snel. Niet normaal. Het zal voorbij zijn voor ik het weet.
Vorige week hebben we een bezoek gebracht aan 'Royal Palace' in Kirwiller. We werden er uitgenodigd voor een 4-gangenmenu, dat werd begeleid door enkele muzikanten. We hadden dus de gelegenheid om een dansje te placeren op de dansvloer. Daarna mochten we het groot spektakel bijwonen. Werkelijk alles kwam aan bod. Zang, dans, theater, trapezes, circusartiesten... Het was echt een geweldige dag. Alle inwoners van het pension hebben ervan genoten. En ik ook. Het is echt fijn dat ik zoiets kan meemaken tijdens mijn stageperiode.
Het toonde ook hoe blij de mensen uit het pension zijn met dagen zoals deze. Ze hebben echt niet veel en een zo'n uitstap doet hun toch voor een dag al hun zorgen vergeten. Ze hebben een keer niet moeten denken aan hoe ze zullen rondkomen die maand, aan al die onbetaalde rekeningen of aan hun gezondheid die de wensen overlaat. We namen prachtige foto's die zowel voor hen als voor mij een souvenir voor het leven zijn.
Er moet natuurlijk ook gewerkt worden! Deze week is er een nieuwe werkkracht begonnen in het pension. Laurie. Wanneer er geen stagiair is (zoals ik nu) staat Regine er alleen voor. Ze moet dan werkelijk alles alleen doen. De was, de inkopen, de dossiers,... Bovendien gaat ze binnen 4 jaar op pensioen en ze geeft zelf aan dat het teveel wordt om alleen te doen. Daarom komt Laurie de équipe versterken. Ik moet zeggen, het is echt een hele lieve en ze weet echt waar ze mee bezig is. Al na twee dagen kent ze de groep door en door. Deze week houden we een brunch met iedereen. Het is de bedoeling dat iedereen iets klaar maakt wat ze als kind veel aten als ontbijt of gewoon iets wat ze heel lekker vinden als ontbijt. Zo heeft iedereen iets van zichzelf en is het niet enkel en alleen eten maar ook aan elkaar vertellen waarom ze dat hebben gekozen, welke herinneringen ze daaraan hebben... Het belooft een toffe voormiddag te worden.
Daarnaast zijn we ook bezig met de verf van de balustrades van het terras te schuren. Volgende week gaan we een nieuw kleurtje geven aan de balustrades dus moet nu alles verfklaar gemaakt worden. Wanneer ik terugkom ga ik echt alles kunnen ;) tot het maken van eigen bloembakken! Ook wanneer ik s'avonds thuiskom moet er gewerkt worden. Ik ben intussen aan m'n bachelorproef begonnen en dat vraagt tijd. Bovendien wil ik nu al wat doorwerken want er staan enkele bezoekjes op het programma tijdens de maand april en dan ga ik minder tijd hebben om er aan te werken.
Bon intussen is het tijd geworden om nog eens onze heerlijke macaroni te maken! Tot de volgende, Aurelie
Hier een berichtje, ik ben weer terug van weggeweest! Het heeft enkele dagen geduurd voor ik nog eens een update heb gedaan maar het zijn hier drukke dagen geweest. Vorige week hebben we met veel toeters en bellen de carnavalsweek afgesloten. We hebben heeeeeeerlijke smoutebollen gemaakt en natuurlijk ook gegeten. Samen met de bewoners van het pension de famille heb ik de gemeenschappelijke ruimte in een carnavalskleedje gestopt. En dan was het zover... Het einde van onze carnavalsweek, en dit met een spetterende carnavalsavond. Iedereen was verkleed, we hebben heerlijk gegeten, gedanst, super leuke foto's genomen... En ja hoor, ook ik heb een dansje geplaceerd! Ik zette m'n beste indianenbeentje voor ;) en leuk dat het was! Ik heb er echt van genoten. Ik heb echt het gevoel dat ik dag na dag dichter bij de bewoners kom.
Vanaf dit weekend is het zonnetje hier volop beginnen schijnen. En blij dat ik was! Toch was er iets dat m'n zonnige humeur een beetje heeft verpest. Zaterdag ben ik al enkele zomerkoopjes gaan doen (écht leuke dingetjes ;)) maar toen ik thuiskwam was er toch wel een kleine demper op de feestvreugde. Toen ik de deur van de gang opende kwam een grote rookpluim me tegemoet. Ik dacht écht dat ons appartement in brand stond. Ik ben dan ook super snel naar boven gelopen om te kijken of alles in orde was. Clarissa had nog niets opgemerkt dus het kwam zeker niet van bij ons. Samen gingen we verder een kijkje nemen en we hadden snel door dat al de rook van bij onze onderburen kwam. Het leek ons het best om meteen de brandweer te bellen (hier in Frankrijk dus nummer 18)). Zij kwamen hier na enkele minuten aan met 2 brandweerwagens, 2 gewone wagens en een equipe van heel wat stoere brandweermannen en vrouwen. Bleek dat de rook en de geurhinder afkomstig was van een soort insectenverdelger dat ze hadden gespoten. Dit is zeer giftig en daarom waren onze onderburen enkele dagen op vakantie vertrokken, ze waren het ons alleen vergeten te zeggen! De brandweer heeft dan een raam moeten inslaan om naar binnen te kunnen en alles goed te verluchten. Heel de straat stond op één twee drie vol mensen en we waren meteen de attractie van de week. Maar eind goed al goed, nu konden we eens kennismaken met al onze buren en weten we wat het nummer van de brandweer is ;)
Om wat te bekomen van het avontuur zijn we s'avonds gaan bowlen met enkele andere Erasmusstudenten. Het was super leuk! Ik heb zelf geleerd om biljard te spelen ;) wat was dat! Het is fijn om andere mensen te leren kennen en nieuwe dingen te ontdekken. Dat is net wat m'n stage hier zo boeiend maakt.
De week in het pension is goed van start gegaan. We hebben maandag een nieuwe bewoonster ontvangen in het tehuis en vandaag heb ik een knutselatelier gegeven voor diegenen die daar zin in hadden. Vorige week heb ik bloembakken gemaakt, geschilderd, gekookt, de haag gesnoeid,... Franck zegt dat ik een multifunctionele vrouw ben! Als dat geen compliment is.
Donderdag hebben we een uitstap naar Kirwiller, daar kijk ik echt naar uit! Je kan het een beetje vergelijken met de Moulin Rouge. Dat wordt vast en zeker een dag om nooit meer te vergeten. In m'n volgende update laat ik jullie zeker en vast weten hoe het geweest is. Vandaag had ik ook een Skypegesprek met mijn stagebegeleider uit Belgie, Tom. Ik mag beginnen aan m'n bachelorproef. Al weet ik niet of ik daar zo heel blij mee moet zijn, het zal immers heel erg veel werk vragen...
Maar goed, naast al dat werken genieten we hier natuurlijk ook wat van de eerste zonnestralen, hopelijk jullie daar ook!
Het heeft even geduurd maar ik heb nog wat tijd gevonden om iets neer te schrijven. Het is dan ook echt een heel erg drukke (maar super leuke!) week geweest hier in het prachtige Metz. Vorige week is mijn Belgische stagebegeleider Tom op bezoek geweest. Samen met Linda ( de verantwoordelijke voor de buitenlandse stages) heeft hij een bezoek gebracht aan onze stageplaatsen en aan het IRTS. Het was echt leuk om bezoek te hebben. Bovendien waren ze zeer enthousiast over hun bezoek, en ik natuurlijk ook! Ik heb tijdens het stagebezoek mijn eerste grote schoolopdracht, 'het organisatieverslag' voorgesteld aan Tom en hij was zeer tevreden. Het deed deugd om erkenning te krijgen voor al het werk dat ik er heb in gestoken. Dat geeft me nog meer moed om door te gaan en deze stage tot een goed einde te brengen. Hij gaat zijn best doen om ons nog eens een bezoekje te brengen als het een beetje beter weer is.
Maar dat was niet alles, ik kreeg dit weekend nog bezoek van het thuisfront. Ons mama, zus, de papa, oma en opa kwamen een kijkje nemen hier in Metz. Met een overvolle auto kwamen ze ons straatje ingereden. Ik moet toegeven dat ik toch wel blij was om hen na een maand terug te zien. Ik heb hen de stad getoond en we zijn gepasseerd aan mijn stageplaats. Zo konden ook zij zien waar ik elke dag aan het werk ben. Bovendien hebben we een bezoek gebracht aan 'le jardin Botanique', een plaats waar ook ik nog niet geweest was. Het afscheid was terug wat moeilijk maar veel tijd om daar bij stil te staan was er niet. Maandag liep de wekker al weer vroeg af. Maar het was geen gewone maandagavond. De ouders van Clarissa, mijn huisgenote, waren nog in de stad en we zijn met z'n allen iets gaan eten in een super lekker restaurantje met zicht op het water. Echt een leuke afsluiter van onze maandag!Gelukkig heeft onze papa nu geleerd hoe hij Face Time moet gebruiken! Nu ga ik hem niet alleen af en toe horen maar ook echt zien ;)
Deze week staat alles in het teken van carnaval. Ik heb al enkele keren knutselatelier gegeven en heb samen met hen heel erg leuke carnavalsdecoratie gemaakt. Morgen gaan we de eetkamer en het salon volledig onderdompelen in de carnavalssfeer.
Dit allemaal voor het grote carnavalsfeest dat vrijdag plaats vindt. We houden een echte carnavalsavond. Iedereen gaat zich verkleden, we maken samen smoutebollen en gaan een dansje placeren. Iedereen heeft er heel erg veel zin in. Ook ik kijk er al naar uit! Gisteren heb ik met enkele bewoners een wandeling gemaakt door de stad. We volgden de gids die ons heel wat leuke en unieke plekjes van Metz liet zien. We liepen eens langs de kermis en gingen achteraf iets drinken. Zo zie je maar hoe gelukkig de mensen hier zijn met de kleinste dingen. Bovendien geeft het mij de kans om een steeds hechtere band te creëren met de bewoners. Maandag verwelkomen we een nieuwe bewoonster. Dat is altijd een beetje speciaal. Ik weet nu al dat het moeilijk zal zijn om afscheid te nemen na mijn stage. Maar dat is nog ver weg.
Voor de rest wil ik graag iedereen bedanken die mijn blog volgt. Het doet me echt deugd te horen hoeveel mensen mijn avonturen blijven volgen. Dankjewel!
Bon, hier in Metz is het tijd om het avondeten klaar te maken,
Alles oké daar in ons Belgenlandje? Niet te koud? Hier schijnt het zonnetje al enkele dagen! Heerlijk. Maandagmorgen heb ik dan ook met het zonnetje in de rug, gekozen bij welk onderdeel van de Fondation Abbé Pierre ik de rest van mijn stage zal doorbrengen. En ja hoor! Jullie raden het al, ik heb gekozen voor het pension de famille.
De komende 3 maanden zal ik daar vertoeven. Ik heb het pension gekozen omdat het tehuis het best aansluit bij mijn persoonlijkheid. De inwoners van het pension leven echt samen als een hechte familie. Ik voel me er meer dan welkom en ik voel me daar echt op mijn plaats. De mensen daar hebben allemaal een heel andere achtergrond en zijn er terecht gekomen omwille van de meest onmenselijke problemen. Dat is wat hen bindt, ook al zijn ze allemaal zeer verschillend. Ik heb nog nooit zoveel respect bij elkaar gezien als in het tehuis.
De bewoners waren zo blij omdat ik daar nog enkele weken ga vertoeven, dat we meteen een lekker stukje taart hebben gegeten. Er is natuurlijk heel wat werk in het pension naast het eten van taart. Vandaag (dinsdag) ben ik met Régine (de verantwoordelijke van het tehuis) gaan inkopen doen. Morgen en overmorgen geef ik namelijk een inleefatelier en knutselatelier met als thema 'carnaval'. Daarnaast zal ik morgen mijn beste beentje moeten voorzetten. Ik ga namelijk met Hervé, de oudste bewoner van het huis, een maaltijd maken voor alle inwoners. Hij heeft er alvast super veel zin.
Donderdag en vrijdagmorgen ga ik de mannen helpen met het schilderen van de leefruimte. Hoop echt dat dat goed komt! Daarnaast heb ik al leren dammen in het tehuis. Ik denk echt dat ik het spelletje beu ga zijn wanneer ik naar België kom! Iedereen wil het met me spelen. Vooral Patrick, maar dat is een echte valsspeler! Als hij maar kan winnen. Hij is de bewoner die het minst lang in het tehuis is. Toch is het een schatje! Elke dag heeft hij wel een cadeautje voor mij.
Toch staan er deze week spannende dingen op het programma. Tom, mijn stagebegeleider uit België, komt vrijdag op bezoek om te kijken hoe het hier allemaal gaat. Ik ga hem dan ook mijn organisatieverslag meegeven. Het is al af, daar ben ik al blij om. Morgen en overmorgen ga ik dan ook de kleine details nog eens nakijken en hopelijk is hij dan tevreden met mijn werk. En natuurlijk komt er dan ook hoog bezoek dit weekend! Mama, papa en ons kleintje komen me een bezoekje brengen. Wat kijk ik daar al naar uit. Dit weekend ben ik hier dan ook al een maand. Het is een beetje dubbel. Soms heb ik het gevoel dat ik hier nog maar van gisteren ben, toch heb ik hier al zoveel onvergetelijke dingen meegemaakt en de meest unieke mensen leren kennen. Ik kan nu al zeggen dat het een ervaring zal zijn die ik mijn hele leven zal meedragen en die ik nooit meer zal vergeten.
Zo, nog heel erg even ontspannen en dan mijn bedje in! Ik heb deze week de late shift. Dat wil zeggen dat ik wat langer mag slapen maar dat het ook snel bedtijd is wanneer ik thuis kom. Ik hou jullie op de hoogte van al mijn avonturen hier!
Hier nog even een kleine update voor het slapengaan. Graag wou ik even mijn ervaringen van de afgelopen dagen met jullie delen. Ik ben namelijk begonnen in een ander 'onderdeel' van de organisatie Fondation Abbé Pierre. Na mijn verkenning in de boutique ben ik deze week gaan helpen in het pension de famille van de organisatie. Het is een tehuis voor mensen die geen onderdak vinden en bovendien ook niet in staat zijn om zelfstandig te wonen. Allemaal om diverse redenen (ziekte, verslaving...) In het tehuis hier in Metz wonen 11 mensen die elk hun eigen, zeer unieke maar ook aangrijpende verhaal hebben. Elk zijn ze in het tehuis beland om hun eigen reden.
De eerste dag had ik het echt moeilijk toen ik thuis kwam. Bij enkelen onder hen kan je echt het verdriet in hun ogen lezen. Toch vormen ze een hechte familie. Er was een dame die meteen zei: 'Welkom in onze familie'. En zo zien ze elkaar ook echt. Als een grote familie. In het tehuis zijn er enkele gemeenschappelijke ruimtes waar ze samen kunnen tv kijken, koken, eten, een ontspanningsruimte... Daarnaast hebben ze elk hun eigen studio. De inwoners van het pension worden tot niets verplicht. Ze kunnen mee eten met de gezamenlijke maaltijden, mee op uitstap gaan... Maar ze MOETEN niets. Het tehuis is super gezellig ingericht zodat het voor hen niet alleen een huis is maar ook een echte thuis. Ik heb deze week ook een handje geholpen. Vooral met het klaarmaken van het eten, het verzorgen van de dieren in de tuin, een babbeltje met hen slaan.... Daarnaast heb ik ook enkele intake gesprekken mogen volgen van mensen die graag in het tehuis zouden komen wonen. Regine, de verantwoordelijke van het tehuis, is diegene die uiteindelijk beslist wie er bij de groep mag komen en wie niet. Zij kent de groep het beste en het is zeer belangrijk dat de harmonie in de groep behouden blijft, ook als er nieuwe inwoners komen. Morgen (donderdag) gaan we met hen een namiddag naar de plaatselijke kermis hier in Metz. Daarna mogen ze op uitnodiging naar de film 'Aur bord du monde', een documentaire over daklozen in Parijs. Ik heb het genoegen met hen mee te gaan morgen. Volgende week gaan we samen de leefruimte een nieuw kleurtje geven, benieuwd hoe dat zal aflopen ;)
Het is best wel zwaar en hard maar toch geeft het me veel voldoening dat ik iets kan betekenen voor deze mensen. Soms wou ik dat ik meer kon doen...
En na al dat harde werken in het pension is het nog niet gedaan, wanneer we s'avonds thuiskomen schieten we meteen in gang om aan onze schooltaken te werken. Maandag moeten immers onze eerste taak worden ingediend en volgende week vrijdag komt mijn stagebegeleider van de Arteveldehogeschool op bezoek om te kijken hoe het hier gaat. Tegen dan wil ik mijn organisatieverslag (lees project ;)) af hebben omdat het iets is dat ik onmogelijk kan opsturen. Ik wil het hem dus graag meegeven maar er is nog werk aan de winkel.
Maar eerst ga ik een beetje slapen. Zoals voorspeld vragen de eerste weken hier veel energie. Nieuwe mensen ontmoeten, een hele dag Frans praten, .... maar dat neemt niet weg dat ik hier elke dag ontzettend veel levenservaringen opdoe die ik nooit meer zal vergeten. Trouwens de onze kookkunsten hier gaan er ontzettend op vooruit ;)! We gaan echte chefs zijn als we thuiskomen.
Hoe gaat het daar? Niet te koud? Hier anders wel hoor... Het is hier deze week behoorlijk koud geweest en we kregen heel wat regendruppeltjes over ons heen. Maaaaaar! Dat hield me niet tegen om me ten volle te smijten tijdens mijn eerste stageweek hier in Metz.
Deze week heb ik eigenlijk veel gelezen. Ik ben begonnen met mijn stage bij de organisatie 'Fondation Abbé Pierre' en dat is geen kleine organisatie, dat was me meteen duidelijk. Ik heb dan ook enkele dagen nodig gehad om me in te werken en te ontdekken met welke dingen de organisatie allemaal bezig is, welke acties ze ondernemen, hoe de organisatie is opgebouwd.... Vandaag (zaterdag) heb ik daar dan ook een eerste verslag over gemaakt voor school... Dat heeft ook al veel tijd in beslag genomen, maar het is wel enorm interessant! Naast het vele lezen heb ik natuurlijk ook al andere dingen ondernomen. Zo ben ik deze week al een paar keer gaan helpen in de 'boetique', een plaats waar daklozen zich kunnen komen wassen, koffie drinken, activiteiten doen... Naast de lessen yoga ben ik met de mensen van de boetique naar een concert geweest. Het was een concert van 'Nowenn Leroy (Won Star Academy in Frankrijk in 2002)', zij is meter van de organisatie 'Fondation Abbé Pierre' en heeft er voor gezorgd dat er kaarten waren voor de mensen die het minder gemakkelijk hebben. Na het concert maakte ze zelfs even tijd voor hen. De mensen waren echt door het dolle heen dat ze hun (voor mij totaal onbekende ;)) idool konden ontmoeten. De dag daarna hingen er dan ook al heel wat foto's omhoog, ook van mij, in de boetique... En gelukkig dat ze waren...
Ook vrijdag was het feest in de boetique. We hebben samen met hen Valentijn gevierd. De ploeg van de boetique had alles versierd met ballonnen en hartjes enzo. Bovendien hebben we iedereen getrakteerd op chocolaatjes. De mensen van de boetique hebben echt de week van hun leven gehad. Bovendien zijn er nog (Franse) stagiairs in de boetique, die me echt goed op weg helpen als ik iets niet weet. Dat stelt me toch ook wat gerust.
Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Vaak gebeuren er hier ook harde dingen. Zo was er iemand die me deze week aanklampte in de boetique voor sigaretten, en hij verweet mij daarna (ik als niet roker), dat ik hem niet wou helpen... Ook vrijdag wist ik even niet goed hoe ik moest reageren toen er een man in de boetique kwam die weigerde om goeiedag te zeggen tegen mij en met mij te praten omdat ik een meisje ben... Toch even raar... Ik wil hen tenslotte allemaal helpen... Het baart me ook zorgen als ik zie hoeveel jonge mensen het zo moeilijk hebben en hulp komen zoeken bij de organisatie. Dit zijn allemaal dingen waar ik gaande weg mee zal moet leren omgaan. Maar ik weet dat ik hier zeker niet alleen in sta. Ik mag hier samenwerken met fantastische mensen! Stuk voor stuk geven ze elke dag het beste van zichzelf en helpen ze ook mij op weg om er hier een onvergetelijke ervaring van te maken. Het enige wat ik nog zal moeten leren is koffie drinken ;) Na een week heb ik geleerd dat de Fransen hier een hele dag door koffie drinken. En raar dat ze mij vinden omdat ik dat niet doe ;)
Ook buiten het stageleven gaat alles hier prima. Samen met Clarissa koken, de was en de plas doen... Precies twee grote madammen ;)! Maar we hebben er plezier in. Dinsdag zijn we naar een 'diner à veugle' geweest, georganiseerd door de Hogeschool voor sociaal werk in Metz. We moesten de hele avond geblinddoekt doorbrengen, aangezien het diner in het thema van blindheid stond. We leerden er nog andere Erasmusstudenten kennen uit Spanje en andere Franse meisjes. Het was echt een super gezellige avond en daarom besloten we om vrijdag ook samen iets te gaan drinken. Op deze manier konden we ontspannen na een zware eerste stageweek en konden ook wij Valentijn vieren.
Morgen (zondag) gaan we naar een herwerkte Franse versie van Belle en het beest kijken in de cinema. Benieuwd wat dat gaat geven!
Jullie horen het, hier gaat alles prima. Ik ben hier al twee weken en het lijkt alsof ik hier nog maar van gisteren ben. Toch zal ik vanavond weer op tijd in mijn bedje liggen want het vraagt veel energie hier... En deze week staat er ook weer veel op het programma...
Bon, ik hou jullie op de hoogte van mijn avonturen!
Hier nog eens een update na een wel zeer zonnige dag in Metz. Blij dat vandaag het zonnetje scheen want ik ben gaan skiën dit weekend en daar hebben we geen zon gezien! Maar dat neemt niet weg dat het fantastisch was. Aangenaam gezelschap, veel sneeuw, kortom een weekend om nooit meer te vergeten. Gisteren was het dan eindelijk zo ver... Mijn eerste stagedag. Ik had echt veel stress, had s'nachts nog gedroomd dat alles zou mislopen.
Gelukkig is dat niet gebeurd. Ik maakte kennis met Stéphanie, een super lieve vrouw die me mijn eerste dag begeleidde. Normaal is Martine mijn stagebegeleidster maar ze was er nog niet. Ik nam heel wat documentatie door zodat ik vertrouwd zou raken met de organisatie. Het is dan ook belangrijk dat ik volledig weet wat ze doen op mijn stageplaats en dat alles duidelijk is. Niet simpel eigenlijk om alles te lezen in het Frans. Na de middag liet ze me het sociaal restaurant en de boutique zien.
In het sociaal restaurant kan iedereen (super lekker!) komen eten. Voor mensen die een uitkering krijgen of dakloos zijn geldt er een andere regeling. Met een attest van de sociaal assistent wordt je verdeeld in categorieën. Er zijn mensen die niets moeten betalen en er zijn mensen die 3 euro moeten betalen voor een volledige maaltijd. Wanneer je een normaal inkomen geniet betaal je 12 euro en betaal je dus zo mee de maaltijd van mensen die het minder goed hebben, vandaar het sociaal restaurant.
In de boutique kunnen mensen zonder huis zich in de voormiddag komen wassen, komen ontbijten, gratis een dokter bezoeken, koffie drinken.... Ze kunnen er ook het weinige dat ze hebben in een kluisje komen steken. Zo is er een man die elke morgen zijn deken komt afgeven en het s'avonds weer ophalen zodat hij minder kou heeft. Bovendien worden er in de namiddag ook activiteiten georganiseerd zoals theater, dans, djembe,... Vandaag (dinsdag , mijn tweede stagedag), heb ik meegedaan met yoga. Op deze manier hebben mensen iets te doen en hangen ze niet op de straat. Het zorgt er ook voor dat ze niet in de isolatie geraken. Verschillende vrijwilligers zijn ook aanwezig om de mensen te steunen en te horen wat hun noden zijn.
Vandaag maakte ik ook kennis met Marie, een Franse die voor school ook haar stage doet in de fondation Abbé Pierre. Echt een lieve! Ze helpt me goed wanneer het nodig is.
Super interessant allemaal maar ik moet wel zeggen dat ik al twee dagen echt moe ben na mijn stage. Het vraagt veel energie om een hele dag in het Frans te converseren en ondertussen al deze nieuwe dingen op te pikken. Maar dat betert wel ;)
Nu gaan we vertrekken naar het IRTS (school voor het sociaal werk) voor een welkomsdrink. Een ding is zeker, laat zal het niet worden want morgenvroeg worden we weer op onze stage verwacht.
Hier een eerste update vanuit Metz. Het heeft even geduurd maar we hebben nog altijd geen internet op ons appartement dus moeten we op zoek gaan naar een internetcafe zoals vandaag. Hier gaat alles prima! Het was enkele dagen zoeken nara hoe alles hier juist in elkaar zit maar het begint te lukken. Vrij snel hebben we ons een busabonnement aangeschaft omdat dit hier echt onmisbaar is. We hadden al contact met de gastschool (IRTS Lorraine), hét instituut voor sociaal werk hier in Metz.
Nadège en Nadia hebben ons hier heel erg goed ontvangen en lieten ons kennis maken met de lokale keuken (jamie!)
Ook bij Clarissa en mij gaat het koken prima. We hebben ons appartementje leuk ingekleed en beginnen ons stilletjes aan thuis te voelen. Dat is wel nodig aangezien we hier 4 maand zullen blijven;)! Deze week hebben we ook al een bezoek gebracht aan enkele organisaties en de kogel is door de kerk. Ik ga stage lopen bij de organisatie 'Fondation Abbe Pierre', deze organisatie werkt vooral met mensen die dakloos zijn, of zoals men ze hier noemt 'SDF's'. Ik kijk er echt al naar uit om maandag te beginnen, maar eerst ga ik een weekendje skiën, waar ik natuurlijk ook enorm veel zin in heb.
Vandaag heeft een andere Erasmusstudent, die hier al veel langer is dan ons, ons een rondleiding gegeven door de stad,en ik moet zeggen wow wat een stad! Echt super mooi, gezellig en met veel leuke winkeltjes ;)
Gisterenavond zijn we met enkele studenten iets gaan drinken om al een beetje vrienden te maken, kortom tout va bien ici!Ook morgen hebben we een afspraak op onze stageschool om de laatste documenten in orde te brengen. Het wordt een heus avontuur, dat is zeker en ik denk dat het voorbij zal zijn voor we het zullen weten...
Moesten jullie me graag een briefje of kaartje schrijven dan mag dat altijd op het volgende adres;
