Hier nog even een kleine update voor het slapengaan. Graag wou ik even mijn ervaringen van de afgelopen dagen met jullie delen. Ik ben namelijk begonnen in een ander 'onderdeel' van de organisatie Fondation Abbé Pierre. Na mijn verkenning in de boutique ben ik deze week gaan helpen in het pension de famille van de organisatie. Het is een tehuis voor mensen die geen onderdak vinden en bovendien ook niet in staat zijn om zelfstandig te wonen. Allemaal om diverse redenen (ziekte, verslaving...) In het tehuis hier in Metz wonen 11 mensen die elk hun eigen, zeer unieke maar ook aangrijpende verhaal hebben. Elk zijn ze in het tehuis beland om hun eigen reden.
De eerste dag had ik het echt moeilijk toen ik thuis kwam. Bij enkelen onder hen kan je echt het verdriet in hun ogen lezen. Toch vormen ze een hechte familie. Er was een dame die meteen zei: 'Welkom in onze familie'. En zo zien ze elkaar ook echt. Als een grote familie. In het tehuis zijn er enkele gemeenschappelijke ruimtes waar ze samen kunnen tv kijken, koken, eten, een ontspanningsruimte... Daarnaast hebben ze elk hun eigen studio. De inwoners van het pension worden tot niets verplicht. Ze kunnen mee eten met de gezamenlijke maaltijden, mee op uitstap gaan... Maar ze MOETEN niets. Het tehuis is super gezellig ingericht zodat het voor hen niet alleen een huis is maar ook een echte thuis. Ik heb deze week ook een handje geholpen. Vooral met het klaarmaken van het eten, het verzorgen van de dieren in de tuin, een babbeltje met hen slaan.... Daarnaast heb ik ook enkele intake gesprekken mogen volgen van mensen die graag in het tehuis zouden komen wonen. Regine, de verantwoordelijke van het tehuis, is diegene die uiteindelijk beslist wie er bij de groep mag komen en wie niet. Zij kent de groep het beste en het is zeer belangrijk dat de harmonie in de groep behouden blijft, ook als er nieuwe inwoners komen. Morgen (donderdag) gaan we met hen een namiddag naar de plaatselijke kermis hier in Metz. Daarna mogen ze op uitnodiging naar de film 'Aur bord du monde', een documentaire over daklozen in Parijs. Ik heb het genoegen met hen mee te gaan morgen. Volgende week gaan we samen de leefruimte een nieuw kleurtje geven, benieuwd hoe dat zal aflopen ;)
Het is best wel zwaar en hard maar toch geeft het me veel voldoening dat ik iets kan betekenen voor deze mensen. Soms wou ik dat ik meer kon doen...
En na al dat harde werken in het pension is het nog niet gedaan, wanneer we s'avonds thuiskomen schieten we meteen in gang om aan onze schooltaken te werken. Maandag moeten immers onze eerste taak worden ingediend en volgende week vrijdag komt mijn stagebegeleider van de Arteveldehogeschool op bezoek om te kijken hoe het hier gaat. Tegen dan wil ik mijn organisatieverslag (lees project ;)) af hebben omdat het iets is dat ik onmogelijk kan opsturen. Ik wil het hem dus graag meegeven maar er is nog werk aan de winkel.
Maar eerst ga ik een beetje slapen. Zoals voorspeld vragen de eerste weken hier veel energie. Nieuwe mensen ontmoeten, een hele dag Frans praten, .... maar dat neemt niet weg dat ik hier elke dag ontzettend veel levenservaringen opdoe die ik nooit meer zal vergeten. Trouwens de onze kookkunsten hier gaan er ontzettend op vooruit ;)! We gaan echte chefs zijn als we thuiskomen.
Hoe gaat het daar? Niet te koud? Hier anders wel hoor... Het is hier deze week behoorlijk koud geweest en we kregen heel wat regendruppeltjes over ons heen. Maaaaaar! Dat hield me niet tegen om me ten volle te smijten tijdens mijn eerste stageweek hier in Metz.
Deze week heb ik eigenlijk veel gelezen. Ik ben begonnen met mijn stage bij de organisatie 'Fondation Abbé Pierre' en dat is geen kleine organisatie, dat was me meteen duidelijk. Ik heb dan ook enkele dagen nodig gehad om me in te werken en te ontdekken met welke dingen de organisatie allemaal bezig is, welke acties ze ondernemen, hoe de organisatie is opgebouwd.... Vandaag (zaterdag) heb ik daar dan ook een eerste verslag over gemaakt voor school... Dat heeft ook al veel tijd in beslag genomen, maar het is wel enorm interessant! Naast het vele lezen heb ik natuurlijk ook al andere dingen ondernomen. Zo ben ik deze week al een paar keer gaan helpen in de 'boetique', een plaats waar daklozen zich kunnen komen wassen, koffie drinken, activiteiten doen... Naast de lessen yoga ben ik met de mensen van de boetique naar een concert geweest. Het was een concert van 'Nowenn Leroy (Won Star Academy in Frankrijk in 2002)', zij is meter van de organisatie 'Fondation Abbé Pierre' en heeft er voor gezorgd dat er kaarten waren voor de mensen die het minder gemakkelijk hebben. Na het concert maakte ze zelfs even tijd voor hen. De mensen waren echt door het dolle heen dat ze hun (voor mij totaal onbekende ;)) idool konden ontmoeten. De dag daarna hingen er dan ook al heel wat foto's omhoog, ook van mij, in de boetique... En gelukkig dat ze waren...
Ook vrijdag was het feest in de boetique. We hebben samen met hen Valentijn gevierd. De ploeg van de boetique had alles versierd met ballonnen en hartjes enzo. Bovendien hebben we iedereen getrakteerd op chocolaatjes. De mensen van de boetique hebben echt de week van hun leven gehad. Bovendien zijn er nog (Franse) stagiairs in de boetique, die me echt goed op weg helpen als ik iets niet weet. Dat stelt me toch ook wat gerust.
Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Vaak gebeuren er hier ook harde dingen. Zo was er iemand die me deze week aanklampte in de boetique voor sigaretten, en hij verweet mij daarna (ik als niet roker), dat ik hem niet wou helpen... Ook vrijdag wist ik even niet goed hoe ik moest reageren toen er een man in de boetique kwam die weigerde om goeiedag te zeggen tegen mij en met mij te praten omdat ik een meisje ben... Toch even raar... Ik wil hen tenslotte allemaal helpen... Het baart me ook zorgen als ik zie hoeveel jonge mensen het zo moeilijk hebben en hulp komen zoeken bij de organisatie. Dit zijn allemaal dingen waar ik gaande weg mee zal moet leren omgaan. Maar ik weet dat ik hier zeker niet alleen in sta. Ik mag hier samenwerken met fantastische mensen! Stuk voor stuk geven ze elke dag het beste van zichzelf en helpen ze ook mij op weg om er hier een onvergetelijke ervaring van te maken. Het enige wat ik nog zal moeten leren is koffie drinken ;) Na een week heb ik geleerd dat de Fransen hier een hele dag door koffie drinken. En raar dat ze mij vinden omdat ik dat niet doe ;)
Ook buiten het stageleven gaat alles hier prima. Samen met Clarissa koken, de was en de plas doen... Precies twee grote madammen ;)! Maar we hebben er plezier in. Dinsdag zijn we naar een 'diner à veugle' geweest, georganiseerd door de Hogeschool voor sociaal werk in Metz. We moesten de hele avond geblinddoekt doorbrengen, aangezien het diner in het thema van blindheid stond. We leerden er nog andere Erasmusstudenten kennen uit Spanje en andere Franse meisjes. Het was echt een super gezellige avond en daarom besloten we om vrijdag ook samen iets te gaan drinken. Op deze manier konden we ontspannen na een zware eerste stageweek en konden ook wij Valentijn vieren.
Morgen (zondag) gaan we naar een herwerkte Franse versie van Belle en het beest kijken in de cinema. Benieuwd wat dat gaat geven!
Jullie horen het, hier gaat alles prima. Ik ben hier al twee weken en het lijkt alsof ik hier nog maar van gisteren ben. Toch zal ik vanavond weer op tijd in mijn bedje liggen want het vraagt veel energie hier... En deze week staat er ook weer veel op het programma...
Bon, ik hou jullie op de hoogte van mijn avonturen!
Hier nog eens een update na een wel zeer zonnige dag in Metz. Blij dat vandaag het zonnetje scheen want ik ben gaan skiën dit weekend en daar hebben we geen zon gezien! Maar dat neemt niet weg dat het fantastisch was. Aangenaam gezelschap, veel sneeuw, kortom een weekend om nooit meer te vergeten. Gisteren was het dan eindelijk zo ver... Mijn eerste stagedag. Ik had echt veel stress, had s'nachts nog gedroomd dat alles zou mislopen.
Gelukkig is dat niet gebeurd. Ik maakte kennis met Stéphanie, een super lieve vrouw die me mijn eerste dag begeleidde. Normaal is Martine mijn stagebegeleidster maar ze was er nog niet. Ik nam heel wat documentatie door zodat ik vertrouwd zou raken met de organisatie. Het is dan ook belangrijk dat ik volledig weet wat ze doen op mijn stageplaats en dat alles duidelijk is. Niet simpel eigenlijk om alles te lezen in het Frans. Na de middag liet ze me het sociaal restaurant en de boutique zien.
In het sociaal restaurant kan iedereen (super lekker!) komen eten. Voor mensen die een uitkering krijgen of dakloos zijn geldt er een andere regeling. Met een attest van de sociaal assistent wordt je verdeeld in categorieën. Er zijn mensen die niets moeten betalen en er zijn mensen die 3 euro moeten betalen voor een volledige maaltijd. Wanneer je een normaal inkomen geniet betaal je 12 euro en betaal je dus zo mee de maaltijd van mensen die het minder goed hebben, vandaar het sociaal restaurant.
In de boutique kunnen mensen zonder huis zich in de voormiddag komen wassen, komen ontbijten, gratis een dokter bezoeken, koffie drinken.... Ze kunnen er ook het weinige dat ze hebben in een kluisje komen steken. Zo is er een man die elke morgen zijn deken komt afgeven en het s'avonds weer ophalen zodat hij minder kou heeft. Bovendien worden er in de namiddag ook activiteiten georganiseerd zoals theater, dans, djembe,... Vandaag (dinsdag , mijn tweede stagedag), heb ik meegedaan met yoga. Op deze manier hebben mensen iets te doen en hangen ze niet op de straat. Het zorgt er ook voor dat ze niet in de isolatie geraken. Verschillende vrijwilligers zijn ook aanwezig om de mensen te steunen en te horen wat hun noden zijn.
Vandaag maakte ik ook kennis met Marie, een Franse die voor school ook haar stage doet in de fondation Abbé Pierre. Echt een lieve! Ze helpt me goed wanneer het nodig is.
Super interessant allemaal maar ik moet wel zeggen dat ik al twee dagen echt moe ben na mijn stage. Het vraagt veel energie om een hele dag in het Frans te converseren en ondertussen al deze nieuwe dingen op te pikken. Maar dat betert wel ;)
Nu gaan we vertrekken naar het IRTS (school voor het sociaal werk) voor een welkomsdrink. Een ding is zeker, laat zal het niet worden want morgenvroeg worden we weer op onze stage verwacht.
Hier een eerste update vanuit Metz. Het heeft even geduurd maar we hebben nog altijd geen internet op ons appartement dus moeten we op zoek gaan naar een internetcafe zoals vandaag. Hier gaat alles prima! Het was enkele dagen zoeken nara hoe alles hier juist in elkaar zit maar het begint te lukken. Vrij snel hebben we ons een busabonnement aangeschaft omdat dit hier echt onmisbaar is. We hadden al contact met de gastschool (IRTS Lorraine), hét instituut voor sociaal werk hier in Metz.
Nadège en Nadia hebben ons hier heel erg goed ontvangen en lieten ons kennis maken met de lokale keuken (jamie!)
Ook bij Clarissa en mij gaat het koken prima. We hebben ons appartementje leuk ingekleed en beginnen ons stilletjes aan thuis te voelen. Dat is wel nodig aangezien we hier 4 maand zullen blijven;)! Deze week hebben we ook al een bezoek gebracht aan enkele organisaties en de kogel is door de kerk. Ik ga stage lopen bij de organisatie 'Fondation Abbe Pierre', deze organisatie werkt vooral met mensen die dakloos zijn, of zoals men ze hier noemt 'SDF's'. Ik kijk er echt al naar uit om maandag te beginnen, maar eerst ga ik een weekendje skiën, waar ik natuurlijk ook enorm veel zin in heb.
Vandaag heeft een andere Erasmusstudent, die hier al veel langer is dan ons, ons een rondleiding gegeven door de stad,en ik moet zeggen wow wat een stad! Echt super mooi, gezellig en met veel leuke winkeltjes ;)
Gisterenavond zijn we met enkele studenten iets gaan drinken om al een beetje vrienden te maken, kortom tout va bien ici!Ook morgen hebben we een afspraak op onze stageschool om de laatste documenten in orde te brengen. Het wordt een heus avontuur, dat is zeker en ik denk dat het voorbij zal zijn voor we het zullen weten...
Moesten jullie me graag een briefje of kaartje schrijven dan mag dat altijd op het volgende adres;
