Dit weekend ben ik dus naar de The Ocala Tractor Pull geweest. De foto's moet ik nog uploaden, het was erg licht in The Livestock Pavillion, en de tribunes nogal donker.. mijn camera bleef flitsen...dus de foto's zijn allemaal nogal donker.
Er was ontzettend veel volk daar, en erg veel lawaai van motoren. Maar daar kwamen we tenslotte voor. Na twee volle weken in je emoties te wroeten waren we helemaal klaar voor wat emotionless entertainment. Het evenement startte om vijf uur, maar wij kwamen aan om half zeven dus the place was on fire... Het publiek was nogal... schraal! Valt ook wel te verwachten voor zo een evenement, maar toch zijn er enkele opmerkelijke verschillen tussen Europeanen en Amerikanen.Ondanks de grote massa had ik helemaal niet dat typische claustrofobische gevoel. Iedereen bleef rustig, het aanschuiven voor de hotdogs was puur entertainment (You saw that big purple truck Lori?)
De pull zelf was wel interessant.. voor een half uurtje. De gemiddelde inwoner kwam daar met zijn traktor een gewicht voorttrekken, er was een grasmachinerace, een race met trucks, en ook een race voor kinderen.
Het valt me echt op hoeveel mensen zich hier gewoon en vlot gedragen... Simpel en aangenaam!
Volgende zaterdag is er een cattle dog and ranch dog trail, en we gaan met de hele groep hier line dancen.
Vandaag is de fluidity cursus van start gegaan. Avery is de course leader, en hoewel ze duidelijk minder ervaren is dan Carmen, heb ik zeker het gevoel dat ze een hele goede leider is. Ze heeft een dikke gevlekte koudbloed. Een kruising tussen een brabander en een paint. Persoonlijk vind ik het een erg geslaagde combinatie!
Ik heb ook mijn eerste moment op de seat builder gehad. Mijn schouders zitten muurvast, als ik weer thuiskom moet ik eerst een paar keer naar iemand die dat kan loswrikken. Het komt denk ik door de val die ik heb gehad twee jaar geleden, maar ook door mijn algemene houding: couch patato!
Nieuwe foto's in een volledige slideshow kan je bekijken via onderstaand adres (zelf kopieren en plakken in adresbalk) http://good-times.webshots.com/slideshow/562355467vxiTlx
De eerste cursus zit erop. Ik heb zoveel geleerd! Als ik alles toepas wat ik in deze cursus heb meegekregen kan ik jaren voort. Nu maar hopen dat mijn brein rekbaar genoeg is om alles bij te houden... Ik heb wel veel genoteerd, maar ik heb toch het meeste geleerd van de demo's van de faculty.
Morgenavond ga ik met Julie, Kyanna, Rose, Stephanie en eventueel nog een paar anderen naar the Ocala Tractor Pull. Very American! Daarna gaan we naar 8 minutes, dat is een bar waar ze line dancen enzo.. ik ga mijn fototoestel leegmaken en mijn batterijen opladen!
De belangrijkste dingen die ik deze cursus geleerd heb:
8 principals and what they really mean Horsenalities and how to manage a left brain extravert (still working on that one) Divide it into pieces, check the zones... You have a 50/50 chance... so try and experiment! the Want versus Make arrow is nu echt duidelijk voor mij. It's the 7 games, not the 7 jobs. Teaching, controll, reinforcement, refinement Reacting versus Responding Nose, neck... maybe the feet Leadership... 51% is enough See, take and appreciate what your horse offers you It's not about the....
Panta Rei... zelfs mijn traantjes deze eerste dagen van de week. Nu ik hier mijn ritme begin te vinden, tijd heb voor mezelf heb komen er allerlei dingen van vroeger los. Het is superfrustrerend om in het paardenparadijs van je dromen te zitten, met een supertof paard, allemaal gezellige mensen om je heen,... en dan te merken dat je emoties in de weg zitten. Heb er gisterenavond met Trevor (Does he iron his shirts himself?) van de Faculty over kunnen babbelen... Er valt niks te forceren... savvy heeft tijd nodig... Take the time it takes so it will take less time (staat nu op mijn nieuwe horloge, ik kan er niet naast kijken). Het zit in ons om "sterk en zelfverzekerd" over te komen... There's no fake it 'till you make it, so you better take it as it comes...
Ik heb ook ontdekt dat ikzelf stiekem een right brain introvert ben... dus Hadji is als left brain extravert soms zwaar te matchen qua energielevel. At liberty is zwaar tof met zo een beest! Hij is zo tuned in, en high energy dat je echt alles kan doen.... spins, snappy departures, sliding stops, ... als het maar swingt!
We hebben daarnet een lange inspirational demo gehad van Linda en Remmer... die dame heeft echt zoveel goede energie rond haar hangen dat ze iedereen hier in een bijzonder goede bui heeft gebracht.. echt speciaal! Ik ga nu naar buiten. Gewapend met een pak zakdoekskes en veel goede moed...
Good, better, best... never let it rest Get your good better and your better best! SAVVY!!!
Ik ben ondertussen al 6 dagen cursus aan het volgen... Jullie zijn vast benieuwd hoe het er hier in het centrum aan toe gaat.
Mijn wekker gaat elke dag om 6. Ik sta op om 10 over 6, zodat mijn roommate en ik om ongeveer twintig voor 7 kunnen vertrekken. Rond 7 uur komen we aan, het wordt dan al stillekes licht.
De eerste taak is je paard naar de waterbak brengen, want er is geen water in de pen. De leider van de kudde bepaalt wanneer en waar er gedronken wordt, en voor Hadji ben ik dat dus. Het is een eenvoudige manier om op korte tijd een sterke band met je paard op te bouwen, want ik ben op dit moment levensnoodzakelijk voor hem. Daarna krijgt hij zijn eten, dat ik de avond ervoor al heb klaargezet. Ondertussen haal ik de mest uit de pen. Daarna maak ik nog een emmer klaar met hay cubes, want die moeten een half uur in water weken voor ze klaar zijn.
Het ontbijt is van 7 tot 8.30, maar ik kom meestal pas om half acht binnen. Er is veel vers gesneden fruit, muesli en yoghurt, maar ik kies soms ook voor een bagel met confituur, want we hebben lange voormiddagen.
Na het ontbijt speel ik "me and my shadow" met hem. Het is een fijne manier om de dag te beginnen, en je weet meteen met welke hoef hij uit zijn pen is gestapt. Als ik hem daarna terug naar zijn pen breng krijgt hij zijn eerste portie hay cubes, en maak ik de volgende klaar.
Om 9 uur is de remuda. We worden dan onderverdeeld in 4 groepen, om over de gebeurtenissen van gisteren te praten, en vragen te stellen. We krijgen een overzicht van het programma van die dag. Vorige week waren er elke dag class room sessies, die voor mij erg zwaar waren. Een hele voormiddag luisteren en noteren is erg lang... vooral in het engels. Om 11.30 volgt er telkens een demonstratie, met een paard van iemand van de cursisten en met een paard van de faculty. Het is ongelofelijk wat die allemaal kunnen laten zien! Foto's volgen nog....
Na de demonstraties krijgt Hadji zijn tweede portie cubes, terwijl ik ga eten. Lunch is van 1 tot 2 uur. Het eten is echt erg gevarieerd en erg lekker. De eerste twee dagen had ik felle koppijn, maar nu drink ik elke maaltijd een groot glas cranberry juice, en ik eet twee volle borden leeg. Ik ben wel iets dikker, maar met deze hitte heb je echt voedsel nodig. 's Morgens is de temperatuur rond het vriespunt, maar tegen 11 uur is het bakken en braden... Gelukkig heb ik zaterdag goede zonnecreme gekocht!
Ik ga pas tegen 3 uur met hem buiten. Niet alleen omdat de schaduwen tegen dan iets groter zijn, maar ook om de nieuwe informatie te verwerken. De reacties van je paard zijn het rechtstreekse gevolg van jezelf en dat is soms niet even aangenaam om te verwerken. Mijn paard is er tijdens deze eerste week al twee keer vandoor gegaan... How interesting! The faculty loopt en rijdt hier altijd rond om je te helpen... maar ik heb soms geen idee welke vraag ik moet stellen en tegen de tijd ik de vraag gevonden heb, heb ik het antwoord ook. Horsemanship gaat eigenlijk niet over de antwoorden. Het stellen van de juiste vragen is veel belangrijker.
Het avondeten is van half 6 tot half 8. Ik geef Hadji eerst zijn cubes en maak zijn stal leeg en ga zo rond half 7 eten. Om 7 uur gaan we naar huis. Als Julie thuis is gaan we nog wat babbelen, maar tegen 9 uur liggen we toch al te ronken...
Heb dit weekend de was gedaan, gaan winkelen in The Paddock Mall, en naar een eventing wedstrijd gaan kijken in Altoona.
Het is een heel intense ervaring... net wat ik nodig heb!
's Morgens zijn we eerst naar Karen Rolhf gereden. Ze was bezig met een prachtige gevlekte warmbloed. Echt een prachtbeest! Karen is wel een speciale dame... ze heeft 2 working students rondlopen... en ze heeft maar 6 paarden! Ik denk dat ze ze vooral nodig heeft als zij ergens anders moet gaan lesgeven.
We zijn gaan lunchen bij Wendy's, dat hebben we dan ook weeral gehad ;-)
Daarna zijn we weer naar de car rental gereden, om de auto op te halen. Het is een knalrode Chevvy met een Texaanse plaat. Na wat oefenen ben ik achter Julie naar huis gereden. Mijn eerste rit in Amerika! Spectaculair! De voorrang van rechts kennen ze hier niet. Je moeten stoppen aan het stopteken, en degene die eerst stopt mag weer eerst vertrekken... Het rijden zonder versnellingen valt best wel mee.
Daarna heeft Jesse, de zoon van Julie, me naar Orlando airport gebracht om de drie girls op te halen. Het vliegtuig landde om half zeven, maar we hebben tot acht uur moeten wachten voor ze door de immigration services kwamen.
Orlando is toch wel een machtige stad. Hoewel de criminaliteit zeer hoog ligt, heb ik nog niks van armoede opgemerkt. De gebouwen zijn hier erg Disneyland-achtig, roze met groene daken...
Mijn eerste drie dagen in Florida waren prachtig... Het is helemaal anders dan ik het me had voorgesteld. De Amerikanen zijn supervriendelijk, het eten is lekker, het zonnetje schijnt,... maar het allerbelangrijkste is toch wel dat de paarden het hier 1000 keer beter hebben dan in Belgie... en dat zie je!
's Morgens zijn we met de Mule rond de weide gereden. Dat duurde toch wel een uurtje... Wat hier een klein weitje is, is voor een Belgische zoals ik een heel domein! 20 acres... terwijl het gemiddelde hier rond de 100 ligt! Er zijn zelfs ranches van 1000 tot 15000 acres!
Dan zijn we naar de alligators gereden, die wonen in Pynes Prairie, naast de I75... heb een aantal mooie foto's kunnen maken.
In het terugrijden zijn we langs Hits gereden, dat is een mega-competitieterrein... er was geen wedstrijd maar ik heb wel ruiters van alle niveaus bezig gezien.. Het viel me toch wel op dat de meeste ruiters ergerlijk hard hun best doen om hun paard te hinderen..
Als afsluiter van de middag hebben we Rainbow Springs Park bezocht. Dat zijn de bronnen van de rivier de Rainbow.
's Avonds zijn we langs de Car rentals gegaan. Het is Hertz geworden.
Hi, ik had net mijn tekst getipt met veel moeite en liefde... ik klik op versturen en... alles weg!
Hier dus de verkorte versie van 23/01/2008
ontbijt: bagel bezoek kameel en kangoeroe van de buren dump wegbrengen want de vuilkar rijdt hier niet langs Karen Rohlf geweest Hadji ontmoet ... reuzeshetlander, Rose is heel vriendelijk Salade gegeten bij Horse & Hound Rijbroek gekocht voor 75 dollar, bleek 86 dollar te zijn aan de kassa want de prijzen zijn exclusief BTW Morgan Silver van de Horse Protection Agency Florida ontmoet een haakje gekocht voor het slotje van mijn rijbroek te repareren Eten gekocht in de supermarkt Fried chicken gegeten met vel en al
Het is al meer dan een week geleden dat ik hier aangekomen ben, maar ik wil alles chronologisch houden, dus hier meer info over...
DE VLUCHT
Om zes uur ging de wekker af, mijn moemie heeft nog extra zomerbokes gesmeerd en om kwart voor zeven zijn ze vertrokken. Het verkeer ging vlot, en rond acht uur ongeveer kwamen we aan op de luchthaven. ik had flink veel zenuwen, maar na een boke en een taske thee waren die toch al wat minder.
De check in was nogal streng: voor je je bagage mag afgeven moet je zeggen dat je zelf je bagage hebt ingepakt, waar je zal verblijven, of je wapens bijhebt enzo meer.
Na snel afscheid te hebben genomen (emoties beperken), was er veel tijd om rond te wandelen. Ik heb daar dan een fles water gekocht... en later bleek dat ik daar eigenlijk niet mee door de controle mocht... maar toen ik mijn ticketje liet zien was het in orde.
Om tien over twaalf gingen we de lucht in, en even later was ik letterlijk in de wolken.
De vlucht naar Washington duurde 9 uur en was niet erg comfortabel, hoewel de crew wel vriendelijk was.
De douane in Washington viel goed mee. Ze nemen vingerafdrukken en een foto en dan moest ik nog aangeven wat ik allemaal in mijn bagage had.... die zomerbokes dus, twee appels en twee kiwis... die gingen direct de vuilbak in!
Washington is niet zo een fijne luchthaven, ik was blij dat ik er weg kon.... naar orlando. En dat is dan meteen het tegenovergestelde... supermodern! Ik had Julie snel gevonden en ze blijkt een supertoffe madam te zijn!
Lap.. Ik wou hier een ontzettend interessant stukje proza neerpennen, maar ik denk dat ik toch maar eerst ga inpakken.
Tot later dan...
PS: heb al labeltjes gekocht voor aan mijn spullen te hangen, maar ze zijn nog niet helemaal droog. Heb ook van die linten gekocht voor rond je bagage te klikken, ter versteviging van de rits.. Een aanrader: bij IKEA te koop voor 3,99 per 2 stuks.
Mijn laatste werkdag is achter de rug. Ik heb mijn best gedaan en ik zal blij zijn als de centjes op mijn rekening staan. Het is een aangenaam vooruitzicht dat ik nu toch nog een barebackpad mee naar huis kan nemen als ik wat rustig aan doe met mijn centjes.
Ik moet nog zovéél doen: *pralinekes kopen voor Julie en Rose *langs beide omaatjes en oom gaan *Mijn nichtje mijn level 1 brengen zodat zij ook aan de slag kan *de laatste loodjes van mijn administratie in orde brengen *inpakken *labels kopen voor aan mijn paardenspullen
Ik ben nu mijn Parelli spulletjes aan het wassen... Geen gemakkelijk werk: ze zijn al zwaar gebruikt en voor mijn 22ft is echt pekzwart! Ik wil echt op gewicht besparen.. en er hangt nogal wat zand aan zo een leadrope.
Ondertussen heb ik ook bericht gekregen van Julie dat we woensdag naar Rose gaan om mijn nieuwe pony te begroeten. Hij lijkt op een reuze shetlander.. Helaas is de foto die ik doorgestuurd heb gekregen te groot om op deze blog te zetten.
Het begint nu echt wel spannend te worden! Ik heb af en toe echt vlinders (of waren het wespen?) in mijn buik. Die zullen we frontaal de aanval inzetten als ik daar op Zaventem naar dat groot bord sta te kijken en mijn vluchtnummer zie verschijnen.
Alle reisdocumenten zijn in orde, en ik heb ook al wat kleine spulletjes gekocht om mee te nemen. Ik ga nog wat extra eten voorzien voor de eerste 5 dagen, mijn paardenspullen, mijn mensenspullen en nog wat leesvoer. Ik ga ook zeker een kaft meenemen en wat pennen, want ik wil natuurlijk alles netjes genoteerd hebben voor mezelf en voor de thuisblijvers (loosers!) Er werd verteld dat er veel hand-outs uitgedeeld worden, en die wil ik natuurlijk allemaal goed geordend en proper mee naar huis nemen. Financieel sta ik er ook goed voor: ik heb de laatste 2 weken nog wat kunnen interimmen en dat zorgt toch voor dat extraatje dat altijd handig kan zijn.
Ik heb dit weekend nog veel mensen te bezichtigen.. en ik ga ook langs het fantastische pralinnekeskraam op de Grote Markt om voor Julie en Rose een goede portie Belgian Chocolates te kopen, daar gaan ze zeker blij mee zijn!
Het enige wat ik daarna nog moet doen is inpakken....
Soms blijf ik schandalig laat wakker om nog op Vijf TV naar Dokter Phil te kunnen kijken... En nu niet doen alsof dat jou nog nooit is overkomen!
Ik ben vandaag ook eens op zijn website gaan rondkijken, en ik vond daar dit statement: Successfully executing any personal strategic plan for change requires
that as you develop your plan, you effectively incorporate these seven
steps for attaining each and every goal.
I just give it a go!
1. Express your goal in terms of specific events or behaviors. - Instructrice Parelli worden, zodat ik op verschillende plaatsen les kan geven aan verschillende mensen en hun paarden. Zoveel Savvy krijgen dat ik elk paard vanaf zijn geboorte de beste begeleiding kan geven, tot op wedstrijdniveau.
2. Express your goal in terms that can be measured. - 3 Sterren behalen.
3. Assign a timeline to your goal. - 22 januari 2008 tot 11 maart 2008: 6 weekse cursus. - 11 maart 2008 tot 31 september 2008: officieel level 1 en 2 behalen. - 1 oktober 2008 tot 31 augustus 2009: officieel level 3 behalen. - 1 september 2009 tot 1 september 2012: 3 sterren halen.
4. Choose a goal you can control. - Contact zoeken met anderen die hetzelfde doel nastreven. - Personen met ervaring zoeken die me kunnen helpen mijn doel te bereiken.
5. Plan and program a strategy that will get you to your goal. - Savvy kweken. - Meer mensen van Parelli leren kennen. - Een beter zicht krijgen op de basiscompetenties van een instructeur. - Kansen creëren en pakken als ze zich voordoen. - Ook andere mensen motiveren om met deze methode te starten.
6. Define your goal in terms of steps. - De cursus volgen, the faculty op de hoogte brengen van mijn plannen.
- Tijdens tussenperiodes nog extra geld verdienen.
- Als working student bij een instructeur of in een ISC werken en daar mijn levels halen.
- Contact blijven houden met een leidinggevend persoon in een ISC.
- Toegelaten worden als faculty member.
7. Create accountability for your progress toward your goal. - Deze blog. - Familie. - Medestudenten.
Voila, ik zal af en toe eens checken of Dr. Phil juist is.
Het is bijna zover: nog 13 dagen en ik vlieg naar Florida.
Er werd mij al verteld door iemand die de cursus al eens gevolgd heeft dat Pat en Linda af en toe eens langskomen. Je kan dan vragen stellen over alles wat met het programma te maken heeft, dus ook over de avonturen die je thuis met je paard meemaakt. Omdat ik zelf paardloos door het leven ga, valt er voor mij op dit moment weinig te vragen, maar dat zal voor de actieve student zeker niet het geval zijn!
Mocht u een vraag hebben omtrent uw viervoeter, uzelf of het programma, dan mag u op dit onderwerp reageren.
Zeker te vermelden: *naam, geslacht en leeftijd van het paard. *Indien mogelijk horsenality (op www.parelli.com vind je hier meer over, altijd interessant) *Korte situatieschets *Concrete vraag
Hieronder vind je een verhaaltje dat ik eens geschreven, ik denk dat het ook voor niet Parelli-mensen leuk is om te lezen.
(De tussenstukjes zijn citaten van Shakespeare)
Vr Jan 19, 2007 1:16 am Onderwerp: As you like it
Being only a medium rider, it was a great honor to me being invited at
Woodbridge Castle that day. I met Lord Woodbridge only one month ago at
the Grand National. He was just finishing a glass Bordeaux of the
finest year as I crashed right into him. His suit was completely ruined
off course, and as I tried to clean up the mess we got all wind up in
some weird conversation. We watched some races together and as the
afternoon progressed we both got pretty drunk. The fact that he won
£3000 by betting on the right stallion might have had a hand in this.
When I suggested that it's fairly unusual for a man of his kind to
socialize with an ordinary country girl he replied he couldn't remember
the last time he saw one.... A charming man, Lord Woodbridge!
All the world's a stage,
And all the men and women merely players.
They have their exits and their entrances,
And one man in his time plays many parts,
His acts being seven ages."
As requested in the invitation I received a week earlier, I brought my
10-year old gelding. Altough I wondered whether this request was rather
an attempt to wipe away any repulsiveness towards him than a sincere
sign of interest in the horse, I still was very impressed by this
unexpected approach from a man who's roots were clearly founded in the
higher layers of society . My concern was quickly solved when I made my
entrance at his domain: as far as the eye could see.... hundreds of
thoroughbreds! Could one be sour surrounded by so much sweetness?
I have no other but a woman's reason:
I think him so, because I think him so.
As I passed the leads to one of the numerous grooms my merry aristocrat welcomed me with a refreshing glass of champagne.
I was completely blown away by all the things I'd seen, but even more
by the sounds I didn't hear... No nagging radio, no swearing grooms nor
shouting jockeys, no disturbing tractors or jeeps, no discussing buyers
nor owners,.... just the sound of horses, nothing but that.
Some Cupid kills with arrows, some with traps.
"An amazing place isn't it?" Lord Woodbridge kissed me three times on both cheeks.
We were standing there for a while drinking champagne, and untill then
I didn't notice the amazing house at the top of the hill. I tought it
would be very impolite to overwelm him with questions, and as the
adrenaline raced through my vains he lead me over the lawn towards that
immense mansion that must have been waiting for us since the 17th
century.
He told there used to be another Woodbridge Castle once, which was
destroyed by a fire in 1643. The family's biography was carefully noted
and preserved since then in the library. He made an effort to tell the
whole history, but I didn't hear much because I suddenly knew he had
more in mind than just a tea party. What was the reason of my presence
there, at that precise moment?
My words fly up, my thoughts remain below: Words without thoughts never to heaven go.
When we arrived at the house a butler took our glasses, and lead us
into the living room where a hughe window gave a perfect view over the
property. I realized this was the time to say something casual, but I
could only gaze at the person which was the owner, the keybarrier of
this all.
"You must be a very lucky man, Lord Woodbridge" I sighed.
He gave me the most charming smile: "Yes, I am indeed."
My heart started beating twice as fast, I was blushing and a bit
embarassed by the situation so I insisted he'd tell me more about his
grounds.
Rescue, my Lord of Norfolk, rescue, rescue!
The king enacts more wonders than a man,
Daring an opposite to every danger:
His horse is slain, and all on foot he fights,
Seeking for Richmond in the throat of death.
Rescue, fair lord, or else the day is lost!
A horse! a horse! my kingdom for a horse!
Withdraw, my lord! I'll help you to a horse.
Slave, I have set my life upon a cast,
And I will stand the hazard of the die:
I think there be six Richmonds in the field:
Five have I slain to-day instead of him.--
A horse! a horse! my kingdom for a horse!
"Can you see the herd grazing near the pound overthere?"
I gazed, and saw 2 young horses arguing about something. One moment the
brown one bit the other one in the neck like, the other horse launched
his hindquarters towards the brown one.
"Can you imagine there's a way to handle horses, like horses handle each other?"
I laughed: "You mean like biting them in the neck to solve a problem?"
"I was sitting here as a little boy, in front of the window, and saw my
father breaking these fine young horses. I saw their fear, their pain,
and after a while their fight for freedom or worse: their apathy.
To be or not to be, --that is the question:--
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them?
All you have to do is giving these horses some time to play with you,
some ways to communicate with you, and some accuracy to follow you..
When I was 15 years old I crossed these plains on a stallion my father
wouldn't even touch anymore. He tought the horse was posessed by the
devil."
Our remedies oft in ourselves do lie,
Which we ascribe to Heaven.
I smiled at him, his soft eyes were full of vigor, and again I was lifted by this noble spirit full of fantasy..
"In order to ascertain you my story isn't just a tale I'd suggest we go to your horse. I'll explain everything you have to do."
It wasn't fixed in an hour, but he never promissed it would be fixed in an hour...
The play's the thing
Wherein I'll catch the conscience of the King.
So I stayed one night, and another, a whole week,.. a month.
Allereerst wil ik graag terugblikken op het voorbije jaar. Het jaar 2007 betekende voor mij een jaar van kansen, van nieuwe ontdekkingen... Het was een jaar van zoeken en vinden, van winnen en verliezen, van plezier en verdriet.
Op financieel gebied ben ik er dit jaar op vooruitgegaan. Ik heb een saaie job gehad waarbij ik relatief veel geld verdiend heb, en later ook een leukere job, waarbij ik nieuwe mensen heb leren kennen en vooral nieuwe sociale vaardigheden heb ontwikkeld. Hoe dank ook, ik heb wat centjes kunnen verdienen, waardoor ik mijn paard heb kunnen onderhouden, en ook een level 2 cursus heb kunnen volgen. Tijdens de laatste maanden heb ik vooral gespaard, waardoor ik nu ook over enkele dagen naar the States kan vertrekken. Het belangrijkste wat ik dit jaar op financieel gebied geleerd heb is je geld te reserveren voor de écht belangrijke dingen in het leven.
Ook op sociaal vlak heb ik veel beleefd dit jaar. Ik heb fantastische mensen leren kennen, die mij in moeilijke tijden gesteund hebben en in betere tijden mijn geluk gedeeld hebben. Na een periode van nogal eenzaam rondploeteren heb ik nu het gevoel dat ik weer echte vrienden ben tegengekomen. Een zeldzaamheid in deze tijden!
Het beeld dat voor altijd op mijn netvlies gebrand zal staan is de aanblik van mijn dode paard, op 30 juli. Het overkomt elke paardenhouder, ik zal er mee moeten leren leven. Voor mij had op dat moment de aftitteling mogen komen, met een muziekje eronder. Helaas gebeurt er niets dan het normale, behalve dan dat alles verandert. Ik wist dat ik vanaf dat moment de test gestart was. Zoals een marathon je fysieke conditie test, test de dood een paard je emotionele conditie. We zijn nu een half jaar verder en ik ben nog steeds aan het zwoegen, maar het einde is in zicht. Langzaam maar zeker vind ik een nieuw levensritme, zonder Funkie. Het is jammer dat ons samenzijn zo kort is geweest. Ik denk dat ik ooit nog eens op zoek ga naar een paard met een dergelijk karakter... Een zachtmoedig paard met ruimte en klasse!
De belangrijkste beslissing van het jaar was toch wel dat ik geen nieuw paard heb gekocht, maar in plaats daarvan een 6weekse cursus in het Parelli Centrum in Florida. Gesteund door mijn grootmoeder stap ik het nieuwe jaar in, met een toekomstperspectief dat men gerust GROOT mag noemen.
Succes is maar een keer meer opstaan dan je gevallen bent, en daarom beste leden, wens ik u allen veel succes toe in 2008!
22 januari vertrek ik naar Florida! Een mijlpaal in mijn leven en daarom wil ik toch even bijhouden hoe ik de voorbereidingen van deze reis tot een succesvol einde ga brengen: (steeds handig mocht u zichzelf ook in een dergelijke situatie bevinden, zo per ongeluk ineens)
Stap 1: reserveren van de cursus Stap 2: een paard regelen Stap 3: een vliegtuigticket kopen Stap 4: een reispas aanvragen Stap 5: een verblijf reserveren Stap 6: een roommate zoeken Stap 7: een zadel huren Stap 8: een auto huren Stap 9: bagage inpakken Stap 10: vertrekken
STAP 1: Men downloade een application form van het internet. Men vulle het in. Men passeert langs een behulpzaam familielid omdat men zelf nog niet over de financiële middelen beschikt om deze cursus te reserveren. Men faxt het geheel door naar het Parelli office. Men is zeer dankbaar.
STAP 2: Men gebruikt zijn netwerk en vindt zo een Parelli aanhanger met veel toewijding maar weinig tijd die zijn paard graag de 6 weken gunt. Piece of cake!
STAP 3: Men passeert opnieuw langs het behulpzame familielid, en nog eens, en nog eens, en nog eens. Tot men het geschikte ticket heeft gevonden!
STAP 4: Men passeert na zijn werk op woensdagavond langs het gemeentehuis, alwaar men een reispas bestelt. 14 dagen wachten en daarna afhalen op hetzelfde gemeentehuis.
STAP 5: Zoeken, zoeken, zoeken, even wanhopen en dan dikke chance hebben: daar vindt men een symphatieke Amerikaanse met een lege RV. Het lijkt allemaal in kannen en kruiken te zitten!
STAP 6: Gedeeld plezier is dubbel plezier, gedeelde kosten zijn halve kosten: nog een andere Amerikaanse erbij om mijn stek en de prijs ervan te delen. Driewerf hoera!
STAP 7: Toch maar een zadel huren, dan bezorg ik niemand en vooral mezelf geen problemen mocht er iets fout gaan.
STAP 8: nog mee bezig... Duw een Hollandse, een Noorse, een Belgische en 2 Amerikaanse dames in een huurauto en je krijgt.... ???
STAP 9: Dat wordt nog wat! Wat neem je mee naar Florida? Suggesties zijn altijd welkom!
