|
Lang geleden, toen ik nog de moed of de naiviteit had om mijn hersenspinselen op een forum te zetten, heb ik een tijdje een topic onderhouden over mijn reis doorheen de Parelli-methode. Hieronder vindt u het eerste berichtje...
Ik krijg een krop in mijn keel als ik het lees...
Geplaatst: Vr Okt 27, 2006 6:20 pm Onderwerp: WEEK 1
Ik ben sinds zaterdag de enthousiaste bezitter van een level 1 -
pakket. Ik weet niet meer precies wat exact de reden was waartoe ik ben
gekomen tot deze aankoop, maar ik ben dan ook een typische
westerling.... Het zal het plezier van het kopen op zich geweest zijn,
en het dromen dat de aankoop op een of andere manier de kwaliteit van
je leven kan verbeteren: pure consumptiedwang met andere woorden!
Ik moet eerlijk toegeven dat er nog geen enkel tastbaar bewijs is
geleverd dat dit pakket op enige wijze echt de relatie met mijn paard
zo fantastisch zal beïnvloeden als beloofd, dus dit level 1-pakketje
was toen ik het kocht... een droom...
Maar hoe ben jij tot de aankoop van je eerste paard gekomen?
Wie niet waagt, niet wint dus....
Tijd voor actie!
Zondagmiddag (na eerst lang te hebben uitgeslapen, want het is zaterdag
nogal laat geworden) direct de eerste DVD bekeken... wat me meteen
opviel is dat er zowel in de boekjes als de DVD's een heel vlotte,
anti-pretentieuze spreekstijl heerst... Meestal proberen auteurs van
paardenboeken zichzelf en anderen van hun uitmuntende kennis te
overtuigen door de moeilijkste terminologie te hanteren, en daarenboven
nog eens extra theoretische oeuvres neer te pennen, die waarschijnlijk
wel juist zullen zijn, maar waar je toch niets aan hebt omdat je ze pas
dan in de praktijk kan brengen als je de oefening niet alleen
theoretisch begrijpt en er een visuele voorstelling van kunt maken,
maar ook als je ze motorisch kan reconstrueren. En geef toe: daar loopt
het gewoon al-tijd fout... bij mij dan toch zeker...
Komt ook omdat die boeken vooral paardgericht zijn, terwijl eigenlijk
het probleem bij de mens ligt. En dat is wat me ook wel direct meeviel:
eindelijk eens iets dat gaat over wat ìk moet doen, en niet wat mijn
paard verondersteld wordt te doen als ik de juiste handelingen stel...
Mijn paard heeft nooit die reacties die worden beschreven! (kan je me
volgen?)
Maar het ging dus over het pakketje... mooie lay-out, speels gebracht...
Er wordt stap voor stap verteld wat je moet doen: eerst deel 1 van DVD1
bekijken, daarna het eerste stuk van het boekje lezen, dan weer een
stukje DVD, en dan een hoofdstuk uit het theorieboekje...
Wel echt gezellig hoor! Met een kopje thee en een dekentje in de zetel... wat lezen en DVD kijken...
Ik was zo diep verzonken dat ik de theorieboek zelfs heb meegenomen op
café lekker asociaal voor je vrienden waarmee je hebt afgesproken, maar
ze kennen mijn paardenobsessie al wel ondertussen!
Ik denk dat ik tot hier toe aan het theorieboekje al het meeste heb
gehad. Ik heb de eerste oefening nog niet kunnen uitvoeren, omdat het
zo een pokkeslecht weer is geweest.
(Nee, ik ga niet in het donker en de regen in een kletsnatte wei zitten!)
VERANDERINGEN DEZE WEEK:
- Ik merk dat ik inderdaad al een tijdje minder en minder plezier heb
van het rijden. Dat komt voornamelijk omdat ik hier de looser ben van
de stal, maar ook omdat ik steeds over dezelfde steen struikel: mijn
paard werkt soms niet meer mee als er iets onverwachts gebeurt. Ik weet
nu dat hij echt héél right brained is... en doordat ik in mijn
paardencarrière vooral heb geleerd in het zadel te blijven is dat niet
zo een probleem, behalve als ik in de ring kom. Het gebrek aan
samenwerking valt eigenlijk nauwelijks nog te negeren... Maar goed, er
wordt aan gewerkt!
- Ik heb besloten mijn paard vanaf nu op stal te poetsen. Ik probeer
hem nu al een jaar te laten stil staan als hij op de gang staat, maar
hij staat er gewoon echt niet graag. Ik weet niet of hij bang is, of
een spelletje speelt, maar in ieder geval kan ik het nu op dit moment
nog niet oplossen. Daarentegen is hij wél rustig op stal, hij verzet
amper twee voetjes, en ik kan dus op mijn gemak kuisen. Ook het
opzadelen is véél gemakkelijker: hij blijft zelfs staan en schudt
nauwelijks met zijn hoofd!
- Bij het openen van de stal wacht ik tot hij zelf naar me toe komt. Ik
heb gelukkig niet lang moeten wachten deze week, en dat geeft me al wel
een beetje moed! Hij toont interesse, maar laat regelmatig soms erg
heftig zijn ongenoegen zien. Vooral met opzadelen had ik de laatste
tijd echt problemen. Nu blijf ik telkens een paar minuutjes met het
zadel in de deur staan. Hij snuffelt er wel niet aan, maar ik denk dat
hij op die manier iets meer rust zal ondervinden.
-Ik maak bewust minder oogcontact, ... ik heb het gevoel dat het hem
stoort, op één of andere manier, maar het kan ook mijn fantasie zijn.
- Ik heb het vermoeden dat de problemen die ik tijdens het springen
ondervind helemaal afhankelijk zijn van het vertrouwen dat het paard in
mij stelt. En dat is helaas, ... (slik) niet veel ... Het is triest dat
hij aarzelt voor een sprongetje van 80 cm, terwijl we vorig jaar over
1.30 zijn gegaan... So be it... Het waren wel fijne sprongetjes!
Tot dusver mijn eerste verslagje...
Het topic staat er nog steeds, je kan een kijkje nemen via de derde link.
29-12-2007 om 00:00
geschreven door Joke 
|
