Het begint nu echt wel spannend te worden! Ik heb af en toe echt vlinders (of waren het wespen?) in mijn buik. Die zullen we frontaal de aanval inzetten als ik daar op Zaventem naar dat groot bord sta te kijken en mijn vluchtnummer zie verschijnen.
Alle reisdocumenten zijn in orde, en ik heb ook al wat kleine spulletjes gekocht om mee te nemen. Ik ga nog wat extra eten voorzien voor de eerste 5 dagen, mijn paardenspullen, mijn mensenspullen en nog wat leesvoer. Ik ga ook zeker een kaft meenemen en wat pennen, want ik wil natuurlijk alles netjes genoteerd hebben voor mezelf en voor de thuisblijvers (loosers!) Er werd verteld dat er veel hand-outs uitgedeeld worden, en die wil ik natuurlijk allemaal goed geordend en proper mee naar huis nemen. Financieel sta ik er ook goed voor: ik heb de laatste 2 weken nog wat kunnen interimmen en dat zorgt toch voor dat extraatje dat altijd handig kan zijn.
Ik heb dit weekend nog veel mensen te bezichtigen.. en ik ga ook langs het fantastische pralinnekeskraam op de Grote Markt om voor Julie en Rose een goede portie Belgian Chocolates te kopen, daar gaan ze zeker blij mee zijn!
Het enige wat ik daarna nog moet doen is inpakken....
Soms blijf ik schandalig laat wakker om nog op Vijf TV naar Dokter Phil te kunnen kijken... En nu niet doen alsof dat jou nog nooit is overkomen!
Ik ben vandaag ook eens op zijn website gaan rondkijken, en ik vond daar dit statement: Successfully executing any personal strategic plan for change requires
that as you develop your plan, you effectively incorporate these seven
steps for attaining each and every goal.
I just give it a go!
1. Express your goal in terms of specific events or behaviors. - Instructrice Parelli worden, zodat ik op verschillende plaatsen les kan geven aan verschillende mensen en hun paarden. Zoveel Savvy krijgen dat ik elk paard vanaf zijn geboorte de beste begeleiding kan geven, tot op wedstrijdniveau.
2. Express your goal in terms that can be measured. - 3 Sterren behalen.
3. Assign a timeline to your goal. - 22 januari 2008 tot 11 maart 2008: 6 weekse cursus. - 11 maart 2008 tot 31 september 2008: officieel level 1 en 2 behalen. - 1 oktober 2008 tot 31 augustus 2009: officieel level 3 behalen. - 1 september 2009 tot 1 september 2012: 3 sterren halen.
4. Choose a goal you can control. - Contact zoeken met anderen die hetzelfde doel nastreven. - Personen met ervaring zoeken die me kunnen helpen mijn doel te bereiken.
5. Plan and program a strategy that will get you to your goal. - Savvy kweken. - Meer mensen van Parelli leren kennen. - Een beter zicht krijgen op de basiscompetenties van een instructeur. - Kansen creëren en pakken als ze zich voordoen. - Ook andere mensen motiveren om met deze methode te starten.
6. Define your goal in terms of steps. - De cursus volgen, the faculty op de hoogte brengen van mijn plannen.
- Tijdens tussenperiodes nog extra geld verdienen.
- Als working student bij een instructeur of in een ISC werken en daar mijn levels halen.
- Contact blijven houden met een leidinggevend persoon in een ISC.
- Toegelaten worden als faculty member.
7. Create accountability for your progress toward your goal. - Deze blog. - Familie. - Medestudenten.
Voila, ik zal af en toe eens checken of Dr. Phil juist is.
Het is bijna zover: nog 13 dagen en ik vlieg naar Florida.
Er werd mij al verteld door iemand die de cursus al eens gevolgd heeft dat Pat en Linda af en toe eens langskomen. Je kan dan vragen stellen over alles wat met het programma te maken heeft, dus ook over de avonturen die je thuis met je paard meemaakt. Omdat ik zelf paardloos door het leven ga, valt er voor mij op dit moment weinig te vragen, maar dat zal voor de actieve student zeker niet het geval zijn!
Mocht u een vraag hebben omtrent uw viervoeter, uzelf of het programma, dan mag u op dit onderwerp reageren.
Zeker te vermelden: *naam, geslacht en leeftijd van het paard. *Indien mogelijk horsenality (op www.parelli.com vind je hier meer over, altijd interessant) *Korte situatieschets *Concrete vraag
Hieronder vind je een verhaaltje dat ik eens geschreven, ik denk dat het ook voor niet Parelli-mensen leuk is om te lezen.
(De tussenstukjes zijn citaten van Shakespeare)
Vr Jan 19, 2007 1:16 am Onderwerp: As you like it
Being only a medium rider, it was a great honor to me being invited at
Woodbridge Castle that day. I met Lord Woodbridge only one month ago at
the Grand National. He was just finishing a glass Bordeaux of the
finest year as I crashed right into him. His suit was completely ruined
off course, and as I tried to clean up the mess we got all wind up in
some weird conversation. We watched some races together and as the
afternoon progressed we both got pretty drunk. The fact that he won
£3000 by betting on the right stallion might have had a hand in this.
When I suggested that it's fairly unusual for a man of his kind to
socialize with an ordinary country girl he replied he couldn't remember
the last time he saw one.... A charming man, Lord Woodbridge!
All the world's a stage,
And all the men and women merely players.
They have their exits and their entrances,
And one man in his time plays many parts,
His acts being seven ages."
As requested in the invitation I received a week earlier, I brought my
10-year old gelding. Altough I wondered whether this request was rather
an attempt to wipe away any repulsiveness towards him than a sincere
sign of interest in the horse, I still was very impressed by this
unexpected approach from a man who's roots were clearly founded in the
higher layers of society . My concern was quickly solved when I made my
entrance at his domain: as far as the eye could see.... hundreds of
thoroughbreds! Could one be sour surrounded by so much sweetness?
I have no other but a woman's reason:
I think him so, because I think him so.
As I passed the leads to one of the numerous grooms my merry aristocrat welcomed me with a refreshing glass of champagne.
I was completely blown away by all the things I'd seen, but even more
by the sounds I didn't hear... No nagging radio, no swearing grooms nor
shouting jockeys, no disturbing tractors or jeeps, no discussing buyers
nor owners,.... just the sound of horses, nothing but that.
Some Cupid kills with arrows, some with traps.
"An amazing place isn't it?" Lord Woodbridge kissed me three times on both cheeks.
We were standing there for a while drinking champagne, and untill then
I didn't notice the amazing house at the top of the hill. I tought it
would be very impolite to overwelm him with questions, and as the
adrenaline raced through my vains he lead me over the lawn towards that
immense mansion that must have been waiting for us since the 17th
century.
He told there used to be another Woodbridge Castle once, which was
destroyed by a fire in 1643. The family's biography was carefully noted
and preserved since then in the library. He made an effort to tell the
whole history, but I didn't hear much because I suddenly knew he had
more in mind than just a tea party. What was the reason of my presence
there, at that precise moment?
My words fly up, my thoughts remain below: Words without thoughts never to heaven go.
When we arrived at the house a butler took our glasses, and lead us
into the living room where a hughe window gave a perfect view over the
property. I realized this was the time to say something casual, but I
could only gaze at the person which was the owner, the keybarrier of
this all.
"You must be a very lucky man, Lord Woodbridge" I sighed.
He gave me the most charming smile: "Yes, I am indeed."
My heart started beating twice as fast, I was blushing and a bit
embarassed by the situation so I insisted he'd tell me more about his
grounds.
Rescue, my Lord of Norfolk, rescue, rescue!
The king enacts more wonders than a man,
Daring an opposite to every danger:
His horse is slain, and all on foot he fights,
Seeking for Richmond in the throat of death.
Rescue, fair lord, or else the day is lost!
A horse! a horse! my kingdom for a horse!
Withdraw, my lord! I'll help you to a horse.
Slave, I have set my life upon a cast,
And I will stand the hazard of the die:
I think there be six Richmonds in the field:
Five have I slain to-day instead of him.--
A horse! a horse! my kingdom for a horse!
"Can you see the herd grazing near the pound overthere?"
I gazed, and saw 2 young horses arguing about something. One moment the
brown one bit the other one in the neck like, the other horse launched
his hindquarters towards the brown one.
"Can you imagine there's a way to handle horses, like horses handle each other?"
I laughed: "You mean like biting them in the neck to solve a problem?"
"I was sitting here as a little boy, in front of the window, and saw my
father breaking these fine young horses. I saw their fear, their pain,
and after a while their fight for freedom or worse: their apathy.
To be or not to be, --that is the question:--
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them?
All you have to do is giving these horses some time to play with you,
some ways to communicate with you, and some accuracy to follow you..
When I was 15 years old I crossed these plains on a stallion my father
wouldn't even touch anymore. He tought the horse was posessed by the
devil."
Our remedies oft in ourselves do lie,
Which we ascribe to Heaven.
I smiled at him, his soft eyes were full of vigor, and again I was lifted by this noble spirit full of fantasy..
"In order to ascertain you my story isn't just a tale I'd suggest we go to your horse. I'll explain everything you have to do."
It wasn't fixed in an hour, but he never promissed it would be fixed in an hour...
The play's the thing
Wherein I'll catch the conscience of the King.
So I stayed one night, and another, a whole week,.. a month.
Allereerst wil ik graag terugblikken op het voorbije jaar. Het jaar 2007 betekende voor mij een jaar van kansen, van nieuwe ontdekkingen... Het was een jaar van zoeken en vinden, van winnen en verliezen, van plezier en verdriet.
Op financieel gebied ben ik er dit jaar op vooruitgegaan. Ik heb een saaie job gehad waarbij ik relatief veel geld verdiend heb, en later ook een leukere job, waarbij ik nieuwe mensen heb leren kennen en vooral nieuwe sociale vaardigheden heb ontwikkeld. Hoe dank ook, ik heb wat centjes kunnen verdienen, waardoor ik mijn paard heb kunnen onderhouden, en ook een level 2 cursus heb kunnen volgen. Tijdens de laatste maanden heb ik vooral gespaard, waardoor ik nu ook over enkele dagen naar the States kan vertrekken. Het belangrijkste wat ik dit jaar op financieel gebied geleerd heb is je geld te reserveren voor de écht belangrijke dingen in het leven.
Ook op sociaal vlak heb ik veel beleefd dit jaar. Ik heb fantastische mensen leren kennen, die mij in moeilijke tijden gesteund hebben en in betere tijden mijn geluk gedeeld hebben. Na een periode van nogal eenzaam rondploeteren heb ik nu het gevoel dat ik weer echte vrienden ben tegengekomen. Een zeldzaamheid in deze tijden!
Het beeld dat voor altijd op mijn netvlies gebrand zal staan is de aanblik van mijn dode paard, op 30 juli. Het overkomt elke paardenhouder, ik zal er mee moeten leren leven. Voor mij had op dat moment de aftitteling mogen komen, met een muziekje eronder. Helaas gebeurt er niets dan het normale, behalve dan dat alles verandert. Ik wist dat ik vanaf dat moment de test gestart was. Zoals een marathon je fysieke conditie test, test de dood een paard je emotionele conditie. We zijn nu een half jaar verder en ik ben nog steeds aan het zwoegen, maar het einde is in zicht. Langzaam maar zeker vind ik een nieuw levensritme, zonder Funkie. Het is jammer dat ons samenzijn zo kort is geweest. Ik denk dat ik ooit nog eens op zoek ga naar een paard met een dergelijk karakter... Een zachtmoedig paard met ruimte en klasse!
De belangrijkste beslissing van het jaar was toch wel dat ik geen nieuw paard heb gekocht, maar in plaats daarvan een 6weekse cursus in het Parelli Centrum in Florida. Gesteund door mijn grootmoeder stap ik het nieuwe jaar in, met een toekomstperspectief dat men gerust GROOT mag noemen.
Succes is maar een keer meer opstaan dan je gevallen bent, en daarom beste leden, wens ik u allen veel succes toe in 2008!
22 januari vertrek ik naar Florida! Een mijlpaal in mijn leven en daarom wil ik toch even bijhouden hoe ik de voorbereidingen van deze reis tot een succesvol einde ga brengen: (steeds handig mocht u zichzelf ook in een dergelijke situatie bevinden, zo per ongeluk ineens)
Stap 1: reserveren van de cursus Stap 2: een paard regelen Stap 3: een vliegtuigticket kopen Stap 4: een reispas aanvragen Stap 5: een verblijf reserveren Stap 6: een roommate zoeken Stap 7: een zadel huren Stap 8: een auto huren Stap 9: bagage inpakken Stap 10: vertrekken
STAP 1: Men downloade een application form van het internet. Men vulle het in. Men passeert langs een behulpzaam familielid omdat men zelf nog niet over de financiële middelen beschikt om deze cursus te reserveren. Men faxt het geheel door naar het Parelli office. Men is zeer dankbaar.
STAP 2: Men gebruikt zijn netwerk en vindt zo een Parelli aanhanger met veel toewijding maar weinig tijd die zijn paard graag de 6 weken gunt. Piece of cake!
STAP 3: Men passeert opnieuw langs het behulpzame familielid, en nog eens, en nog eens, en nog eens. Tot men het geschikte ticket heeft gevonden!
STAP 4: Men passeert na zijn werk op woensdagavond langs het gemeentehuis, alwaar men een reispas bestelt. 14 dagen wachten en daarna afhalen op hetzelfde gemeentehuis.
STAP 5: Zoeken, zoeken, zoeken, even wanhopen en dan dikke chance hebben: daar vindt men een symphatieke Amerikaanse met een lege RV. Het lijkt allemaal in kannen en kruiken te zitten!
STAP 6: Gedeeld plezier is dubbel plezier, gedeelde kosten zijn halve kosten: nog een andere Amerikaanse erbij om mijn stek en de prijs ervan te delen. Driewerf hoera!
STAP 7: Toch maar een zadel huren, dan bezorg ik niemand en vooral mezelf geen problemen mocht er iets fout gaan.
STAP 8: nog mee bezig... Duw een Hollandse, een Noorse, een Belgische en 2 Amerikaanse dames in een huurauto en je krijgt.... ???
STAP 9: Dat wordt nog wat! Wat neem je mee naar Florida? Suggesties zijn altijd welkom!
Lang geleden, toen ik nog de moed of de naiviteit had om mijn hersenspinselen op een forum te zetten, heb ik een tijdje een topic onderhouden over mijn reis doorheen de Parelli-methode. Hieronder vindt u het eerste berichtje... Ik krijg een krop in mijn keel als ik het lees...
Geplaatst: Vr Okt 27, 2006 6:20 pm Onderwerp: WEEK 1
Ik ben sinds zaterdag de enthousiaste bezitter van een level 1 -
pakket. Ik weet niet meer precies wat exact de reden was waartoe ik ben
gekomen tot deze aankoop, maar ik ben dan ook een typische
westerling.... Het zal het plezier van het kopen op zich geweest zijn,
en het dromen dat de aankoop op een of andere manier de kwaliteit van
je leven kan verbeteren: pure consumptiedwang met andere woorden!
Ik moet eerlijk toegeven dat er nog geen enkel tastbaar bewijs is
geleverd dat dit pakket op enige wijze echt de relatie met mijn paard
zo fantastisch zal beïnvloeden als beloofd, dus dit level 1-pakketje
was toen ik het kocht... een droom...
Maar hoe ben jij tot de aankoop van je eerste paard gekomen?
Wie niet waagt, niet wint dus....
Tijd voor actie!
Zondagmiddag (na eerst lang te hebben uitgeslapen, want het is zaterdag
nogal laat geworden) direct de eerste DVD bekeken... wat me meteen
opviel is dat er zowel in de boekjes als de DVD's een heel vlotte,
anti-pretentieuze spreekstijl heerst... Meestal proberen auteurs van
paardenboeken zichzelf en anderen van hun uitmuntende kennis te
overtuigen door de moeilijkste terminologie te hanteren, en daarenboven
nog eens extra theoretische oeuvres neer te pennen, die waarschijnlijk
wel juist zullen zijn, maar waar je toch niets aan hebt omdat je ze pas
dan in de praktijk kan brengen als je de oefening niet alleen
theoretisch begrijpt en er een visuele voorstelling van kunt maken,
maar ook als je ze motorisch kan reconstrueren. En geef toe: daar loopt
het gewoon al-tijd fout... bij mij dan toch zeker...
Komt ook omdat die boeken vooral paardgericht zijn, terwijl eigenlijk
het probleem bij de mens ligt. En dat is wat me ook wel direct meeviel:
eindelijk eens iets dat gaat over wat ìk moet doen, en niet wat mijn
paard verondersteld wordt te doen als ik de juiste handelingen stel...
Mijn paard heeft nooit die reacties die worden beschreven! (kan je me
volgen?)
Maar het ging dus over het pakketje... mooie lay-out, speels gebracht...
Er wordt stap voor stap verteld wat je moet doen: eerst deel 1 van DVD1
bekijken, daarna het eerste stuk van het boekje lezen, dan weer een
stukje DVD, en dan een hoofdstuk uit het theorieboekje...
Wel echt gezellig hoor! Met een kopje thee en een dekentje in de zetel... wat lezen en DVD kijken...
Ik was zo diep verzonken dat ik de theorieboek zelfs heb meegenomen op
café lekker asociaal voor je vrienden waarmee je hebt afgesproken, maar
ze kennen mijn paardenobsessie al wel ondertussen!
Ik denk dat ik tot hier toe aan het theorieboekje al het meeste heb
gehad. Ik heb de eerste oefening nog niet kunnen uitvoeren, omdat het
zo een pokkeslecht weer is geweest.
(Nee, ik ga niet in het donker en de regen in een kletsnatte wei zitten!)
VERANDERINGEN DEZE WEEK:
- Ik merk dat ik inderdaad al een tijdje minder en minder plezier heb
van het rijden. Dat komt voornamelijk omdat ik hier de looser ben van
de stal, maar ook omdat ik steeds over dezelfde steen struikel: mijn
paard werkt soms niet meer mee als er iets onverwachts gebeurt. Ik weet
nu dat hij echt héél right brained is... en doordat ik in mijn
paardencarrière vooral heb geleerd in het zadel te blijven is dat niet
zo een probleem, behalve als ik in de ring kom. Het gebrek aan
samenwerking valt eigenlijk nauwelijks nog te negeren... Maar goed, er
wordt aan gewerkt!
- Ik heb besloten mijn paard vanaf nu op stal te poetsen. Ik probeer
hem nu al een jaar te laten stil staan als hij op de gang staat, maar
hij staat er gewoon echt niet graag. Ik weet niet of hij bang is, of
een spelletje speelt, maar in ieder geval kan ik het nu op dit moment
nog niet oplossen. Daarentegen is hij wél rustig op stal, hij verzet
amper twee voetjes, en ik kan dus op mijn gemak kuisen. Ook het
opzadelen is véél gemakkelijker: hij blijft zelfs staan en schudt
nauwelijks met zijn hoofd!
- Bij het openen van de stal wacht ik tot hij zelf naar me toe komt. Ik
heb gelukkig niet lang moeten wachten deze week, en dat geeft me al wel
een beetje moed! Hij toont interesse, maar laat regelmatig soms erg
heftig zijn ongenoegen zien. Vooral met opzadelen had ik de laatste
tijd echt problemen. Nu blijf ik telkens een paar minuutjes met het
zadel in de deur staan. Hij snuffelt er wel niet aan, maar ik denk dat
hij op die manier iets meer rust zal ondervinden.
-Ik maak bewust minder oogcontact, ... ik heb het gevoel dat het hem
stoort, op één of andere manier, maar het kan ook mijn fantasie zijn.
- Ik heb het vermoeden dat de problemen die ik tijdens het springen
ondervind helemaal afhankelijk zijn van het vertrouwen dat het paard in
mij stelt. En dat is helaas, ... (slik) niet veel ... Het is triest dat
hij aarzelt voor een sprongetje van 80 cm, terwijl we vorig jaar over
1.30 zijn gegaan... So be it... Het waren wel fijne sprongetjes!
Tot dusver mijn eerste verslagje...
Het topic staat er nog steeds, je kan een kijkje nemen via de derde link.
Vrienden van het paard! Vrienden van het paard! Vrienden van het paard!
WELKOM!!!
Ziehier mijn eigen stukje cyberspace..
Mocht u hier compleet per ongeluk in terechtgekomen zijn, dan volgt hieronder de uitleg. Indien u gehaast bent of mij al langer kent dan raad ik u aan maar meteen op onderzoek uit te gaan... reacties zijn meer dan welkom!
Leidraad om de blog te kunnen volgen: *IKKE: Joke, 25 jaar. Ik woon in het noorden van Antwerpen. *PARELLI: methode horsemanship. Als je pas begint met paarden of al jaren bezig bent en verder wilt knoeien op een hoger niveau Is onderverdeeld in levels en ik zit ergens in level 2, denk ik. Meer info: www.parelli.com of www.pnh.be
