The task was: teach your horse something new with a pattern.
I first went out and tried to squeeze him through the water.... not today. Then we went over the bridge: carefully, but very obedient. Then we moseyed around, took some jumps... Then I arrived at the arena, and thought it would be a nice idea to do a follow the rail and stop at the corners pattern. The follow the rail went great, but his mind didn't really got engaged, and it also was a little bit boring so he offered to trot... which is very tiring for a human to keep up! Another plan... figure of 8. I can't believe this is new to him, but we learned how to understand eachother and after a couple of tries he trotted real nicely around the barrels. It was a nice day, but I still didn't succeed my task. When I arrived at the pen to feed him, he autonmatically backed started backing up! That means I already learnt him something new without really thinking about it: waiting for his food untill I invite him to eat! Am I savvy or what?
This morning we spent auditing a lesson by Linda and a very (VERY) extraverted student with her left brain introvert horse, and a very introverted student with her extravert horse. It was very very cold, so even my brain was frozen. I missed half of the explanations, but you'll see everything on the savvy club DVD of July. The only thing that came in my mind was that I never ever want to own a left brain introvert!
Now I'm going out to play with Dancer, the sun is shining... maybe I even wake up!
So... it's already Wednesday morning and now I can start apologizing that I did not keep you all up to date untill now! Sorry...
I carefully noted all the horsemanship theory and demos in my notebook, and as soon as I have the the time,... probably this weekend, I am going to post everything on this blog.
I do can give a brief impression about my first experiences with Dancer: First session: halter in another way Nice way to introduce myself. He's very interested in his surroundings, including me. So it isn't so difficult to draw his attention and let him catch me. If you take the time, he bends himself towards me and patiently waits untill I put on the halter... He doesn't drop his nose in it yet, but Julia said that's more and advanced thing for horses... The fact that he's interested but not pushy and is patient is already a big step.
Second session: me and my shadow Fun, fun, fun! He showed my all the pens, up to the hill! He met almost every horse, checked all the buckets and occasionally trotted a little bit around the blocks. A little bit tense, but mostly wild enthusiastic about all those new friends!
Third session: observations First I lead him out to the Enchanted Forrest playground, this was a new place for him to go. I played a lot of sideways and squeeze to show him around and get him a little bit more confident. He was quite tense, because there was a lot going on. I tried to cross the water, but that will be for another day... Then there was a workshop with Avery and Ahug with a big green ball. We were with a lot of people, I think maybe 12 in the big round pen, and at first we were very carefull. When it was our turn Dancer was interested, tried to bite it, and then pushed it some feet around the arena. After that we were divided into teams for a game of soccer. We weren't allowed to move our feet, but had to send the horses to the ball and score. Avery with her 45 had the ball the most of the time but never succeede to make a goal. Sometimes it was one spaghetti of horses, but we never had any problem. It's a weird thing that when you give them a purpose, they don't have the time to mess around with eachother. I made 2 goals!
When it was finished I took him up on the hill. This day was all about observation, so I didn't really play with specific tasks. I mainly moseyed around.. Talked to some people, let him stand in a tire, on a pedestal, send him to the trailer to sniff it...
When I was standing in the middle of the hill, looking all over the place it was SO cool... all these horses and people playing around and having fun... How many people can have that experience once in their lives? The luxury I'm surrounded by now is more than Paris Hilton will ever experience in her life!
And now I have to go and do my homework for today, which I actually should have done yesterday: fill out the horsenality charts for my horse in relationship to his environment and his herd.
* Het is hier op dit moment zonnig, maar niet overdreven warm: een zachte 25 graden celcius. *Ik kan pas vanaf zondag elke dag on line, dus de dagelijkse berichtjes kan u pas vanaf zondag verwachten. *Ik ga vanaf de cursus start al het horsemanship news in het Engels tikken, zodat de mensen van hier het ook kunnen volgen. * Het verslag van Karen Rohlfs clinic heb ik in mijn laptop getikt, dus dat mag u ook zondag verwachten. *Alle foto's worden geplaatst via webshots, ik zal de link telkens bij het bericht zetten.
We zijn om 5 uur opgestaan en om kwart voor zes vertrokken. Dat was een goed idee want het weer was erg slecht, en het was verschrikkelijk druk op de baan. Uiteindelijk kwamen we rond 9 uur aan op Schiphol. De in check was heel gemakkelijk: die was lang op voorhand open en ik moest niet lang aanschuiven. In de tax free shops heb ik nog een flesje water gekocht, een kruiswoorpuzzelboekje en ook een roman "De duivel draagt Prada". Om half een waren we dan weg. Het was een erg lange vlucht, en ik zat naast een boom van een kerel... een coach van een roeiteam dat in Boston deel gaat nemen aan een roeiwedstrijd en na het weekend gaan ze weer terug naar huis... Wel een vriendelijke persoon. Om 3 uur (8 uur Belgische tijd) landden we in Dulles. De customs in Washington duurde deze keer veel langer dan ervoor! Ik kreeg het er echt van op mijn zenuwen: overal meer dan een kwartier aanschuiven, telkens uitleggen wat ik hier kom doen... en uiteindelijk was ik nog maar een half uurtje te vroeg aan de gate. Er had dus echt niet veel fout moeten gaan. Gelukkig wist ik al welke weg ik moest volgen naar de gigantische C-terminal. Was heel blij dat ik weer uit Washington weg kon: echt een beklemmende luchthaven. Tijdens de vlucht naar Florida had ik er echt genoeg van. Orlando is traditioneel de Disneyland bestemming, dus het vliegtuig zat vol gillende en bleirende kindjes. Teveel als je al meer dan 12 uur onderweg bent! Toen de landing begon en het vliegtuig door het wolkendek zakte was mijn ergernis meteen voorbij: Orlando by night! Toch echt wel een reusachtige stad! Het duurt een half uur eer je aan de andere kant van de stad bent, per vliegtuig... Was heel blij dat ik Julie en Sam weer zag. We hadden een afrit gemist aan de turnpike North, wat ons 3 kwartier kostte om af de I weetikveel op via een grote weg door Orlando op de I4 te komen om dan toch de juiste afrit te vinden. Tegen 11 uur waren we thuis, dat moet zo een 5 uur Belgische tijd geweest zijn. Ik was bekaf maar supergelukkig om weer in mijn warme RV-nestje te kruipen...
Het reizen op zich was deze keer echt wel zwaar, maar nu ik hier ben is het dit toch wel dubbel en dik waard!
Het is hier toch echt een paradijsje... Als je zo 's morgens wakker wordt met de opkomende zon... je bed uitstapt en met je voetjes door het frisse ochtendgras naar de douche in de stal loopt... en het enige dat je hoort is het gekras van de kraaien dat verdwijnt in de langzaam optrekkende mist... zalig! I'm home again!
Ik vertrek zometeen naar de clinic van David bij Karen.
Had deze morgen om half negen een afspraak op het Kiel, dus vroeg eruit.. Ben daarna een vriendin gaan helpen verhuizen, en moest daarna nog langs de werkwinkel. Kortom: een drukke dag!
Ik zal morgen wel spierpijn hebben, maar dat geeft toch niet want ik zit toch heel de dag op het vliegtuig.
We gaan om kwart voor vijf opstaan en om kwart na vijf vertrekken, zodat we zeker tegen half tien in Schiphol zijn. Om half één vertrekt mijn vliegtuig, ik heb twee uur en twintig minuten transit in Washington DC, en om kwart voor acht land het vliegtuig in Orlando. Tegen dat we dan veilig en wel in Micanopy zijn zal het toch wel half twaalf zijn. Dan is het hier in België al half zes 's morgens. Ik ga dus ongeveer 24 uur onderweg zijn... maar ik heb er wel echt zin in!
Ga subiet nog met ons bonnieke naar de Lunch Garden ne vol au vent eten... Belgischer kan niet!
Others see you as fresh, lively, charming, amusing, practical, and always interesting; someone who's constantly in the center of attention, but sufficiently well-balanced not one to let it go to their head. They also see you as kind, considerate, and understanding; someone who'll always cheer them up and help them out.
There isnt much better in this life than finding a way to spend a few hours in conversation with people you respect and love. You have to carve this time out of your life because you arent really living without it.
Real Live Preacher, RealLivePreacher.com Weblog, August 27, 2003 Anonymous author of RealLivePreacher.com
Jeeeeej! Gisteren zijn mijn vriendinnekes langsgeweest! En ze zijn met mij mee geweest chaps gaan kopen in de Decathlon (flashy zwarte! whoea!), en en passant konden we nog eens met Peggy babbelen want dat was ook weer verschrikkelijk lang geleden! En daarna naar de paardjes.... ook vééél te lang geleden!
Ze vinden mij wel bij Muñeca passen, en ik begin eigenlijk wel te vinden dat ze gelijk hebben... Moet er alleen nog eens goed over nadenken, geen overhaaste beslissingen nemen!
Vandaag ga ik Marlies helpen bij hare verhuis....
Het is wel een leuk weekend!
En ik dacht efkens dat niemand mij nog lief vond (snif snif)
Jaja, Nog 6 nachtjes slapen... Ik ga zo meteen mijn koffers beginnen maken, ik heb mijn lijstje al klaar! Mijn moeder heeft deze week een fototoestel gekocht. Eigenlijk voor haar, maar ik mag het 2 maanden meenemen naar Florida. Ik ga het boekje goed bestuderen zodat ik deze keer veel beter foto's kan doorsturen. Er zit ook een geheugenkaart bij, waardoor ik zeker ook veel meer foto's kan doorsturen.
Het programma zit in ieder geval goed vol: De 16de kom ik om kwart voor 8 aan in Orlando. Waarschijnlijk zijn we dan om elf uur bij Julie thuis Ik kan niet wachten om weer in mijn eigen vertrouwde RV te zijn... De 17de gaan we heel de dag naar Karen Rohlf, dat is een GP dressuurdame met heel veel savvy. Ze krijgt met haar 3 paarden les van David Lichman, 5 sterren instructeur. Ik ben vooral benieuwd hoe ze te werk gaat met die grote gevlekte parel waarmee ik de laatste keer dat ik bij Karen was heb mogen kennismaken. Het is een gigantisch en spectaculair beest, een beetje te vergelijken met Allure, heel LBE. De 18de en 19de gaan we naar de tour stop in Jacksonville, kan niet beter! Dan heb ik een hele week de tijd om kennis te maken met het zwarte paardje, en die zondag start dan de cursus...
U bent allen uitgenodigd om volgende zondag, zijnde 12 oktober, te komen feesten in De Schuur te Oelegem. Niet alleen om mijn vertrek te vieren (jullie gaan allemaal blij zijn dat ik eventjes weg ben ;-) ), maar ook om de verjaardag van Marlies te vieren.
To be, or not to be: that is the question: Whether 'tis nobler in the mind to suffer The slings and arrows of outrageous fortune, Or to take arms against a sea of troubles, And by opposing end them? To die: to sleep: No more; and by a sleep to say we end The heartache and the thousand natural shocks That flesh is heir to,--'t is a consummation Devoutly to be wish'd. To die, to sleep; To sleep: perchance to dream: ay, there's the rub: For in that sleep of death what dreams may come, When we have shuffled off this mortal coil, Must give us pause: there's the respect That makes calamity of so long life; For who would bear the whips and scorns of time, The oppressor's wrong, the proud man's contumely, The pangs of despised love, the law's delay, The insolence of office and the spurns That patient merit of the unworthy takes, When he himself might his quietus make With a bare bodkin? who would fardels bear, To grunt and sweat under a weary life, But that the dread of something after death, The undiscover'd country from whose bourn No traveller returns, puzzles the will And makes us rather bear those ills we have Than fly to others that we know not of? Thus conscience does make cowards of us all; And thus the native hue of resolution Is sicklied o'er with the pale cast of thought, And enterprises of great pith and moment With this regard their currents turn awry, And lose the name of action.
William Shakespeare, "Hamlet", Act 3 scene 1 Greatest English dramatist & poet (1564 - 1616)
