Ja hallo, hebben
ze nu toch wel een huis gekocht zeker? Moet dat er nu ook nog eens bij?
Kwestie dat het hier nog niet druk genoeg is... mama heeft examens
gehad en had behoorlijk wat slaaptekort en natuurlijk heeft dat zijn
gevolgen: een vermanende vinger van de dokter (hahaaa, als die het
zegt, dan moet ze wel luisteren, die moeder van mij), en een bezorgde
blik van papa. Om even egoïstisch te doen: met mij gaat alles
uitstekend. Blijkbaar hebben die bloeddruk van mama (die stond
superhoog) en die blaasontsteking nog niet zoveel invloed gehad. Zelf
ben ik de volle 12 cm, ik weeg ongeveer 152 gram (behoorlijk
anorectisch, ik weet het) en mijn rikketik klopt 150 keer per minuut.
Denk dat mama de laatste weken ook een paar keer zo hoog heeft
gezeten Ah, en eindelijk heeft ze gehuild,
ze wou toch per sé last van haar hormonen, voila: het is zover... Maar
eigenlijk had ze er een gegronde reden voor: examens, moe, veel werk,
en meest verschrikkelijke van allemaal: ze vond geen leuke
zwangerschapsbroeken. Dat was de druppel. Ik denk dat ik nu maar aan
die hormonen zal vragen om ze weer een beetje met rust te laten, 't is
toch leuker als ze zich wat beter voelt. Best dat die papa er nog is... Naar het schijnt ben ik zoals papa,
de dokter zei plots dat ik een jongen was. Ik begreep er niets van, ben
al blij dat ik er ben, maar blijkbaar delen ze de mensen in hokjes in,
te beginnen met meisje/jongen. Ik weet echt niet hoe die meneer (nogal
een toffe meneer, trouwens) zoiets durft te zeggen, want ik heb wel
graag dat ik zelf weet hoe het in elkaar zit. Misschien eens later aan
papa vragen wat dat 'jongensschap' precies inhoudt, welke extralegale
voordelen je daarbij hebt en hoe ik dat 'jongensschap' optimaal kan
benutten.
Whoohoo, nog 7
maanden en dan zie ik eindelijk wie mijn mama en papa zijn. Wel zalig
dat ze zo met mij bezig zijn. Mama is gestopt met roken (zonder enige
moeite) en ook de wijn kan ze laten staan. Mijn papa daarentegen neemt
de taak op zich om die tak van de economie op peil te houden maar ik
zit dan ook niet in zijn buik, dus van mij mag hij doen wat hij wil.
M'n ouders zijn nog niet begonnen met verwoed baby-shoppen want alles
moet nog een geheim blijven. Niet dat ze niet tevreden zijn over mijn
komst, maar ze zouden mij als verrassing willen houden voor kerstavond,
want zo is er dan direct iets om over te praten bij de kalkoen. Mama zou liever de hele dag
kotsmisselijk zijn, heeft ze gezegd, zo weet ze tenminste dat ze nog
zwanger is. Tja, ik kan er ook niets aan doen dat ik weinig hormonen in
beweging zet, maar misschien heeft ze wel gelijk en moet ik dringend
wat groeien zodat ik eens een ferme duw kan geven op die buik en mama
gerustgesteld is.
M'n ouders
hadden het precies al langer in de gaten dat ik zo ergens tussen het
vruchtwater door zweefde, maar dat moesten ze nog eens bevestigd zien.
Op 1 december 2005 heb ik dan maar mijn bestaan aan de wereld (mama,
papa en dokter) bekend gemaakt. Vooral mama had nogal wat overtuigende
beelden nodig voor ze wou geloven dat ik er was (dan ben je zo
vriendelijk om niet mee te spelen met die hormonen zodat ze geen last
heeft, en dan gelooft ze niet dat ik er ben). Papa daarentegen was
direct overtuigd van mijn komst, die meneer was al te overtuigen met
een dikke roze streep op een predictor (of zoiets). Enfin, met mijn 1.2 cm heb ik nog
behoorlijk wat te gaan zei de dokter (hineekooloog, noemen ze die),
maar mijn hartslag is al dik in orde: 162 slagen per minuut. Ja, beste
mensen, ik heb dus al een hart en bijgevolg ook gevoelens, dus
vriendelijk blijven is de boodschap!
Aangezien de
kleine zelf nog niet kan typen en bijgevolgd geen commentaar kan geven
op de fratsen van zijn ouders, neemt zijn 'inner speech' het hier over.
Volledig waarheidsgetrouw weergegeven door een perfecte omzetting van
stampjes en stompjes naar de Nederlandse taal.
De eerstkomende dagen meer...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
