Ben lange tijd afwezeig geweest en dat heeft zijn redenen. Er zijn vele emotionele zaken gebeurd afgelopen maanden. En het feit dat ik mijn blog wat beschermd wou houden heeft ook tot een soort van blokkeing geleid. Mijn woordenschat was ineens veel te beperkt, ik kon mij niet uiten zoals ik wou.
Maar dit gaat nu weer veranderen, ik zal weer open en bloot bloggen, mijn verhalen vertellen op de manier die het best bij mij past. Met een lach en een traan, zoals het leven werkelijk is.
Het is vakantie nu, en net zoals zovelen heb ik vakantieverhalen. Ik ben eind mei naar Corfu, Griekenland geweest. Heb daar mijn hoofd leeggemaakt en mijn buik goed gevuld. ;-) Heb er veel mooie, maar ook minder mooie zaken gezien.
Nu moet ik nog een week werken en heb dan weer vakantie. Zondag komt de kleinzoon logeren voor 3 weken, vava is ook thuis dan, kunnen de 2 mannen nog wat klusjes thuis uitvoeren.
En daarna gaan we richting kust op zoek naar het volgend avontuur. maar dat horen jullie ten gepaste tijd wel.... Groetjes, antwerpskreeftje
Ik hou van tuinieren.... maar wij hebben een ontzettend grote tuin ....en om die in te richten zoals ik het graag zou willen heb je veel geld nodig ...en tijd... En aan beide ontbreekt het me. Plus dat mijn gewrichten het me ook niet meer toelaten om uren onkruid te wieden. Of tijdens droge zomers de planten te gieten.
Maar ik heb het dus anders aangepakt om toch bloemen te hebben, in onze directe omgeving van waar wij altijd zitten. Ik plant alles in bloem- bakken en in grote potten.Daarvan gaat dan een deel op de vensterbanken en de rest op tafeltjes of op de grond. Het voordeel hiervan is dat als je de planten verzorgt alles op een tafel kan zetten en zo de vewelkte bloemen en het onkruid er tussen uit kan halen. Ook water geven wordt zo een makkie zoals de kleinzoon zegt.
Ook hij vindt het leuk om samen met mij plantjes uit te kiezen en ze in bakken te zetten, met zijn handen in het zand te zitten en aan te vullen. Ik hoop hem op deze manier de liefde voor bloemen en plantjes bij te brengen, de verzorging ervan is rustgevend en zien hoe alles groeit en letterlijk bloeit is leuk voor een kind. Zien hoe dat ene bloemetje er tientallen wordt en het kleine terrasje opfleurt kan hem met verbazing doen kijken. Hij heeft ook heel kleurrijk gekozen, er moesten zeker blauwe en gele bloemen bij zijn.Voor de rest mocht ik kiezen.....en ik ben dan maar verder gegaan in felle kleuren. Dus nu kunnen wij genieten, als wij buiten zijn, van een veelkleurige zitplaats waar je ontspannen kan lezen of gewoon zitten, zo heel vroeg 's morgens na een warme nacht. De moment om te genieten van de ochtendkoelte waarin je je ge- dachten eens op de loop kan laten gaan.
Ik ben ook blij dat mijn dochters in hun eigen tuin ook hun stempel zetten via bloemen, want daar heb ik lang aan getwijfeld of ik ze die microbe had doorgegeven. De tuiniersmicrobe....maar gelukkig dus wel...
Ik een dag vroeger dan de echtgenoot maar ik had nog de feestdag van 11 juli tegoed. En het werd tijd dat het vakantie was. Want de echtgenoot was het gezeur op zijn werk beu en op familiaal gebied werd het ook gespannen. Door de ziekte van mijn pa komen mijn broers en ik in een wat lastige situatie te zitten en is het moeilijk om oplossingen te vinden.
Dus is het tijd om je hoofd op ontspanning te zetten. De kleinzoon is zaterdag gearriveerd en gaat ons 3 weken vermaken... Alleen wordt het niet helemaal de vakantie zoals we die tradioneel houden. Normaal gaan wij elk jaar een week tot 10 dagen naar zee, naargelang het weer. Dit jaar kan het niet door allerhande factoren....we gaan wel naar zee, maar dan waarschijnlijk 2 x 1 dag. En de andere dagen gaan we andere dingen doen, naar een pretpark gaan, een provinciaal domein met zwemvijver en speeltuinen bezoe- ken, een uitstapje Ardennen....gelukkig heb je vele mogelijkheden om je vakantie hier in België gevarieerd te houden.
We gaan dag per dag bekijken en de avond ervoor zullen we beslissen. Wie weet welke avonturen ons allemaal staan te wachten. Maar het zal eens iets helemaal anders worden en er moet niks. Dat idee alleen al is rustgevend. De vooruitzichten op weergebied zijn ook goed, dus laat de zon maar schijnen. Wij zijn er klaar voor; om te genieten!
Nee, nee ik ga niet in het Engels beginnen schrijven....
De titel is enkel een statement, wat ik nu ga schrijven gaat over mijn liefde, de liefde van mijn leven en hetgeen daaruit voort vloeide...
Ik leerde mijn man kennen via een toenmalige vriendin, waar ik toen al 2 jaar de danscafés en discotheken in het Antwerpse en ver daarbuiten mee onveilig maaktte. Ik woonde toen bijna 2 jaar alleen, had vast werk maar was wel wat op de dool toen na een misluktte relatie.En het feit dat mijn zoontje gestorven was door die misluktte relatie had mijn vertrouwen in de mensheid en vooral de mannen ook geen goed gedaan.
En dan....op een zaterdag , september'83, sloeg de bliksem in bij mij. Ik was met die toenmalige vriendin naar Merksem getrokken, op bezoek bij haar "af en aan" vriendje. Daar was toen nog een jonge man, wat teruggetrokken, en enkel pratend over motorcross, zijspancross. Want dat was hun beider hobby. De dames kregen de uitnodiging om mee te gaan naar de cross, vertrek diezelfde avond nog naar Balen..... Ik liep pardoes een heel avontuur in dat mijn hele leven ging veranderen. Want diezelfde avond leerde ik kamperen, op een matras achterin een camion slapen en weer leut maken, ook dankzij het nodige bier toen.
Maar dat weekend is mijn nieuwe leven begonnen met de man die ik nu nog lief heb.
Een man die teruggetrokken is naar mensen die hij niet kent, stuurs overkomt, maar niet is.Die mij plaagt en knuffelt als wij alleen zijn. Die zijn gevoelens zo moeilijk kan tonen en zeker niet in het openbaar. Want dat hebben zijn ouders hem niet geleerd. Hij is koppig, dat wel...en wil altijd gelijk hebben, maar dat is typisch mannelijk....heb ik geleerd in de loop der jaren.
Maar ook de man die al meer dan 30 jaar naast mij staat op de momenten dat ik hem nodig heb. Wij hebben gezamelijk al meer dan onze portie misérie gehad, maar we zijn er ook altijd gezamelijk doorgekomen.
Soms zeggen mensen tegen mij; ik weet niet hoe jij met hem kan samenwonen..... nu dat is gewoon omdat die mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is. Hij kan moeilijk doen, maar zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste om mee samen te leven, als ik iets in mijn kop heb, zit het niet in mijn teen.
Ook nu weer, door de ziekte van mijn vader, ligt er spanning in de relaties met de families, maar hij staat naast mij en steunt mij, ook al begrijpt hij niet altijd waarom ik me zo druk maak. Hij heeft nooit geleerd hoe je liefde kan uiten, via mij heeft hij daar toch nog iets van mee gekregen. Toen onze oudste geboren werd glom hij van trots en liefde, hij had zoveel ge- duld met haar, hij gaf haar de fles en deed ook propere pampers aan bij haar.
Als ik nu, zo terug kijk in de tijd, dan was die zaterdag dat ik hem leerde kennen de beste dag ooit in mijn leven. Zelfs nu, meer dan 30 jaar later. Hij is ; THE ONE AND ONLY <3 <3 <3
Ik heb al heel veel gezien, vroeger met mijn ouders. Later met mijn man, en via de motorcross heb ik ook een deel van Europa gezien. Maar ik weet ook dat ik met dit mensenleven niet toekom om enkel en alleen Griekenland te bekijken.Zoveel eilanden om te zien en de cultuur te ontdekken.Op en onder het heerlijke heldere water te zijn, alhoewel dat er in het Griekse deel van de Middelandse Zee niet zoveel vis meer zit om, al snorkelend , te ontdekken.
Een stukje Afrika heb ik ook al gezien, het mooie Egypte, met als uitvalsbasis Hurghada toen. Waar ik wel al snorkelend en al duikend veel mooie dingen onder water heb gezien, blauw koraal is zo mooi als de zon er , gefilterd door het heldere water, op valt. Daar heb ik,in en op de Rode Zee mijn eerste wilde dolfijnen ooit gezien. Van Hurghada uit heb ik ook verschillende tochten gedaan, naar Karnak en de Koningsvallei. Met een konvooi van bussen, onder militaire begeleiding, dwars door de woestijn, 600km verder... Ook daar heb ik een nomadenkamp bezocht en op een dromedaris gereden, thee gedronken en een slang gezien dicht bij het kamp, de gids wees ons erop. In de woestijn heb ik ook één van de prachtigste zonsondergangen ooit gezien.
En aangezien wij dit jaar dichter bij huis blijven en er hier absoluut ook vele mooie dingen te zien zijn, gaan wij ook dit jaar genieten en zien!
Maar toch, wil ik zoveel meer zien ;-)
En doe ik dit via het internet. Ik ben op vele sites lid, waar je foto's en video's kan kijken.Soms zie je zulke mooie plekjes op aarde, dan schrijf ik de link op en kijk ik later weer. Misschien vindt je zo een onverwachte vakantiebestemming. Maar zelfs op deze manier is mijn leven te kort om alles te kunnen bekijken. En dus hoop ik op een wedergeboorte, liefst als Griekse......aja..lol.
Nog 4 dagen werken en het is zover. De zomervakantie waar ik al een tijdje naar uitkijk. Want het loopt hier vreselijk mis op dit moment. Zo druk op 't werk, ondanks de jobstudenten of net door hen, als ze niet komen opdagen en wij het werk er nog moeten bijnemen. De papa die ziek is geworden en dan uiteindelijk in het ziekenhuis is op- genomen. En nu is het afwachten wat het verdict daar zal worden.Deze middag ga ik, hem opzoeken, samen met één van de broers. Dus een ritje op en af naar Antwerpen.
Ook voor mijn man is het weekend fout gelopen, hij ging normaal naar het WK zijspan motorcross, maar door de vele regen die er is gevallen, is die afgelast.
Nu gaan wij met zijn tweeën samen aftellen, ik moet nog 4 dagen werken. Ik heb het geluk dat wij de 11 de juli ook als erkende feestdag hebben en ik die vrij mag terugnemen, dus neem ik die volgende vrijdag. Volgende zaterdag komt dan onze kleinzoon 3 weken zijn tenten bij ons op- slaan. Jammer genoeg zal er geen 10 dagen naar zee inzitten, maar wie weet wat er wel kan.....dat zal ook een beetje van het weer afhangen. Maar we gaan het wel leuk maken, niks moet en veel kan...... We gaan enkel doen waar WIJ dan zin in hebben en zo hoort het ook. Vakantietijd is van jezelf en je gezin.....en hopelijk wordt dit ook weer een vakantie waar we over gaan nakaarten.
Het is alleen jammer dat vakantietijd nog rapper vliegt dan....en het weer een heel jaar werken is .....maar dat zijn zorgen voor later. Eerst die 4 dagen nog doorworstelen en dan: GENIETEN!!!!!
