Bewogen dagje! Vanmorgen in volle spanning ivm de MNM kwis en yes yes toen kwam 'and the winner isssssssssssssssssss..." Yes yes, ik was uitzinning, ging uit mijn dak en iedereen met mij mee in de therapie, ik stond te shaken op mijn benen en wist niet waar ik het had van euforie: ik een reis gewonnen naar Egypte?!? Kon het amper geloven, niet te doen maar het komt wel op het goede moment en zal me zeker deugd doen: de rust, de ontspanning, de warmte want daar ga ik voor, nothing else! Voor mezelf!
Lang mocht deze blijdschap echter niet duren want toen kwam het nieuws over R. Jeetje wat een klap en plots werd lachen janken. Hij die wist wat ik doormaakte, hij die ook werd gepest daar in Hechtel altijd, hij die mij begreep als we samen een sigaretje gingen roken, hij die dikwijls met me zat te babbelen want de rest sprak toch niet met ons, hij die me sprak over ooit ook nog met een depressie te kampen te hebben gehad maar niets maar dan ook niets scheen uit dat hij er nu nog mee zat, uit niets bleek dat hij het nu zo moeilijk had. Alles leek in z'n omgeving wel ok te zijn, zijn familie, zijn kids die het goed deden, zijn nog pas geboekte vakantietrip, zijn zeer goede financiële situatie,niet zo heel lang meer te werken voor zijn pensioen, 55 was hij..Allemaal vragen naar het waarom !Of waarom sprak hij er toch niet over temeer dat ik er mijn mond wel over opendeed dat ik het zo moeilijk had soms? Sommige mensen reageren als zijnde egoïsme maar ik kan die man begrijpen, ik weet wat hij moet gevoeld hebben, ik weet hoe het soms voelt als je geen uitweg meer ziet,als alles je te veel wordt en je snakt naar rust. Hij is moedig geweest en het was zijn keuze maar toch komt het als een klap. Natuurlijk maak ik me boos op de kl...collega's en vraag ik me af of R.het beu was te worden uitgelachen? Ik vraag me ook of die kl.collega's uit H. morgen naar de gebedswake zouden durven gaan,puur omdat ze hun uren mogen inbrengen en terugnemen dan want iets anders als pure hypocritie zou je het anders niet kunnen noemen. Ik ben er boos om én verdrietig, het is gewoon oneerlijk, gewoon oneerlijk allemaal. In eerste instantie wou ik naar de (enige)dienst morgenavond maar zal het niet aankunnen vrees ik,niet nu. Ik neem afscheid op mijn manier, ik zal een mooi kaartje schrijven en versturen en proberen aan de momenten te denken dat er goed gelachen is...maar tis niet makkelijk.Echt niet makkelijk!
Paar keren wakker geworden vannacht maar niet opgestaan en blij dat wanneer ik op de klok keek ik nog uren had om verder te slapen. Om zeven toch maar uit het bedje gekropen. Ik ken het programma van vandaag niet helemaal van buiten maar weet zeker dat er terug psycho in zal zitten en het 'mijn beurt' zal zijn..ik zal me maar goed voorzien van enkele pakjes zakdoeken denk ik.Zware boterham en weeral zit ik met angst in mijn hoofd van 'hoe gaat de groep reageren? hoe gaan ze me verder zien? enz enz.. Maarrrr eerst is er misschien nog supernieuws wie weet
Voila, het zangconcert van J. op de muziekschool was mooi en zaaaaaaaaaaaaaalig om naar te luisteren! Tof gedaan! Net J. weggebracht en nu eerst familie, dan nog even bellen met An. Ondertussen heb ik hier een kaarsje aangestoken se en probeer me zo goed en zo kwaad als het kan te ontspannen (hoewel tussendoor toch nog moeilijke momenten!)
Deze namiddag toch niet helemaal mijn energie die ik had kunnen vasthouden maar heb toch nog wat gerommeld in mijn kleren en heb eten gemaakt voor ons voor vandaag alvast, voor J. voor morgen. Verder kwam de pedicure nog langs: dat deed goed! J. heeft leuke reggaetunes op mijn gsm gezet ook, ik wou ze al zolang! Seffens naar concert van de muziekschool, vanavond moet J. zingen maar eerst nog naar de dokter om mijn papieren voor t werk in orde te brengen (gans vergeten en ben daar al sinds 1/3 niet meer in orde)..tja wat deze toestanden toch allemaal met zich kunnen meebrengen he pfff hopelijk kan de dokter ze zo dadelijk tssdoor even invullen en kunnen ze op de post. Voor de rest van de avond nog geen idee :of dvd, of lezen, zeker meditatieoefening nog of hypnose of gewoon tv...
Goed opgestaan, zalig zonnetje, jeetje ik voel me eens lekker goed vandaag!!! Ontspannend, uitbundig het voelt heerlijk!Goh lang geleden maar toch is het zo en dat voelt super!! Ik vloog ook al in de dressing en, ook al is het moeilijk, heb er toch al wat uitgegooid! Een zalig (Ally)rokje gevonden maar ietsiepietsie te lang en ik moet accentueren wat ik heb : mijn benen! Dus inkorten die handel!!!! Nog een leuk overkleedje teruggevonden dat nu tot niets dient maar wel een leuk zomerkleedje zou kunnen zijn dus Lin I need your help want zo ver reikt mijn snit en naad nog niet ! Ik kan dus niet alles dumpen maar het gaat wel goed vooruit (hoop maar dat ik niet te veel spijt krijg bij een of andere volgende gelegenheid geen leuke feestoutfit meer te hebben want ik ga er serieus door) Ach ik hou toch enkele spullen die altijd nog als redmiddel zouden kunnen dienen. De caravan is helemaal klaar en kan morgen mee naar school! Finaly !ik kan de keukentafel terug zien staan hihi! Heb nog wat foto's ervan genomen ter herinnering (moest ie door elkaar zakken één van deze Ik vulde een preregistrationform in voor Rimini en nu maar hopen want een gratis trip naar mijn bella italia zou niet slecht voor me zijn, hoedanook pas in het najaar ! Ik vulde ook nog een wedstrijdformulier in voor een gratis fotoshoot, you never know, het zou goed doen aan mijn zelfvertrouwen! Nu verder met de dressing en J. helpen voor school!
Poes is thuis! Oef! Eindelijk! En neen, niet toen J. terug was of ik terug was maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...de hele tijd al! Mademoiselle zat sinds gisterenavond opgesloten in de bureau...pffffff maar kom, goede afloop én weer ademen! De relaxatie ging daarom op en af maar niet alleen omwille van de kat maar je moet alle gedachten kunnen stil leggen en dat lukt niet altijd helemaal! Daarna een 'leer je jezelf en de andere beter kennen'-spel aan de hand van kaarten met vragen. Tja..daar kwam toch weer wat leerrijks uit: oa vergeet jezelf of anderen niet te complimenteren af en toe en nog andere interessante dingen! Tijdens de middag gaan koken, even geschrokken van een reactie van een andere vrouw daar die even naar me uithaalde maar ze had al vlug spijt en zag dat het mijn fout niet was. No problem dus! In de namiddag terug psycho, t was vandaag iets minder zwaar maar je haalt er toch altijd weer dingen uit ook, ik zou mijn notitieboekje moeten meenemen voor de volgende keer zodat ik toch wat aantekeningen kan maken voor mezelf want op die enkele uren wordt er toch veel gezegd wat ook ik 'kan meenemen'! Ik las nog even verder in mijn boek, dat weer een totaal andere wending kreeg. Echt benieuwd naar hoe het zal eindigen (das niet lang meer spijtig genoeg maar dan wordt het tijd om zelf te gaan schrijven, ik ga het toch proberen !). Daarna nog gesport, volleybal met z'n allen, niet helemaal mijn ding (nooit geweest), en ik merkte dat wanneer ik zelfs eens een bal niet had of een fout maakte zodat ons team geen punt toekwam ik wel kon janken, de tranen stonden in mijn ogen omdat..ik altijd zo wil voldoen!!!! Ik niet wil afgaan! Ook al zag ik dat de anderen toch ook wel 'fouten' maakten, had ik het er nog steeds moeilijk mee. Ik wil en zal ook dit wel in de groep gooien. Ik wil zo goed doen en niet afgaan voor mezelf maar op dat ook moment ook niet tov de rest van mijn team. Misschien dat wanneer ik er wat langer ben ik dit beter kan inzien, misschien als ik dit aankaart ik hopelijk wel begrip krijg of mensen die zeggen dat het allemaal niet 'perfect' hoeft te zijn. Een beetje ups en downs toch, aan de ene kant positive thinking en inzet, op andere momenten de moed die me in mijn schoenen zakt af en toe. Maar ik mag niet te veel willen zeker in één keer! Het zonnetje scheen toch al en dat deed ook goed. Ik liet me 'behandelen' bij Niki en daarna naar de fitness voor intensieve training. Toch weer heel moe nu en het is nog maar net voorbij negen uur. Maar in de groep zeggen ze dat dat normaal kan zijn bij depressie, normaal kan zijn wegens ganse dag inzet ginder, normaal kan zijn na zware psycho enzo. ik probeer het dus los te laten. Nu ga ik nog maar wat caravanmeubeltjes plakken zodat er morgen de laatste hand aan kan worden gelegd. Eigenlijk heeft J. niet zo heel veel gedaan maar ik krijg ze er niet toe bewogen om meer te doen. Ze vindt het ook gewoonweg niet eens leuk! Morgen ga ik proberen me nuttig te maken in de dressing. De moed, de intentie is er alvast al wel! Vandaag kwam er nog iemand in de groep die ik maandag nog niet zag, M. een vrouw iets jonger dan me die met goed nieuws kwam: ze had net een vakantie geboekt naar Sharm voor de paasvakantie. J. vraagt alle uren van de dag, elke dag dat ik ze zie of we wel naar Egypte gaan, of we nu kunnen boeken. Ze is zo ongeduldig, wil iets voor naar uit te kijken. Momenteel zet het druk op me, enorme druk. Ik probeerde al met haar te babbelen maar niets helpt. Ze is het dan ook niet gewoon dat er zolang niets geboekt is en ook ik niet!!! Hou ik dit wel vol denk ik dan bij mezelf. Tja, denken, piekeren..wanneer stopt het nu eens eindelijk alsjeblief? Ik wil zo graag vooruit en door met mijn leven, met echt te kunnen leven, om ook uit te kijken naar, te plannen, te genieten...Wanneer alsjeblief?
Gisteren vroeg naar bed, om zes uur wakker en genoten..genoten van het open raam en een hele grote prachtig heldere maan die pal naar binnen scheen,laag tegen de horizon staand met op de achtergrond een heel fluitconcert van enorm veel vogeltjes. Dit smaakt naar de lente Het voelde heerlijk, ontspannend, zalig... Maar..na tien minuten overviel me terug een vermoeidheid tot en met, enerzijds begrijp ik het niet goed want leek toch genoeg te hebben geslapen anderzijds dacht ik daar gisteren door de groep ook iets van te hebben opgevangen: depressie brengt die vermoeidheid mee? Als het dat is moet ik me niet verder ongerust maken! Die ongerustheid dan ook..pfff...omdat een van de kaartlegsters ooit zei dat ik moest oppassen voor het chronisch vermoeidheidssyndroom zit ik daar nu weer mee in mijn hoofd ook. Bang! Bang ook omdat ik mijn kat nog niet heb gezien, de hele nacht niet maar ook nu niet! Waar zit ze? Ik begrijp er niets van? Normaal zou ik ze toch deze ochtend hier verwacht hebben. Ik heb geroepen, een keer buiten geweest, nog eens geroepen maar ze reageert niet! Ik ben bang, heel bang! Mijn hart klopt in mijn keel weeral en dat is niet leuk. Kon ik maar eens één dag niet zo bang zijn of geen paniekaanval krijgen!!!!! Zo dadelijk begint de dag met relaxatie ik hoop maar dat Shiro terug is zodat ik me kan en leer ontspannen... Gisterenavond nog interessant programma gezien op één over Hare Krishna..neen niet dat ik me ga bekeren hoor, no way !!!!! Maar het was wel eens leuk binnenkijken in de groep en zien hoe het er daar allemaal aan toe gaat, zelfs J. kon het boeien omdat ze er al twee keer binnen was: een keer met sportkamp op bezoek, een keer met hare papa en friends op bezoek tijdens we Ardennen ook. Blijkbaar gaat dat tvprogramma volgende keer over het jodendom en die dingen boeien me wel eens om naar te kijken..Aan lezen kwam ik niet meer toe, misschien vandaag tussendoor eventjes nog. Vanmiddag is het mijn beurt om te koken. Vanavond het laatste van de caravan afwerken, naar Niki voor wenkbrauwen en benen en naar de fitness. Zwaar die gedachte want als je zo moe bent is de hele boterham niet evident maar ik laat me niet hangen! Ik zet door en door en door..maar ik hoop maar dat de poes zo dadelijk thuis komt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vandaag..pas echt een nieuwe start! I hope! it must be!
Ik werd vanmorgen heel vroeg heel hartelijk welkom geheten in de nieuwe groep in een leuke salon met kanarievogeltje (zielig) in een kooitje die toch maar wel constant de aandacht wou en ontzettend mooi kon fluiten...We zijn met zijn tienen, elk met z'n eigen problems tot en met en van iedereen kwam ik nog niet te weten hoe en wat, dat zal wel volgen door de vele groepspsychomomenten die er plaatsvinden. Er was ook nog koken, ergo en sport. Wekelijks een vast programma met oa ook nog relaxaties, crea, ochtendvergaderingen,winkelen enz enz. Je bent er constant en constant bezig, er heerst structuur, iedereen is vriendelijk en steunt mekaar. Toch zware psycho vandaag alvast..vandaag zeer moeilijk, over het verwerken van de dood..en tja net vandaag zou ons ma dan 60 geworden zijn..heel moeilijk dus allemaal voor me maar er ook wel - met hulp van de groep - er goed doorheen geraakt! Misschien is het ook geen toeval dat ik net vandaag mocht starten want denk dat ook ons ma wel zou willen dat ik hier sterker uitkom!!!!!! De knop is omgedraaid, ik wil er echt voor gaan! Het zal en moet me lukken! Tijdens ergo breiwerk (dekentje) verder gedaan, vragenlijst ingevuld en nog een stukje gelezen..nu wel heel benieuwd naar de afloop van mijn boek! Ik hoop dat ik me straks in mijn bedje nog even kan wakker houden voor het verdere verloop! Verder ook nog: maar 1 blikje cola op de ganse dag én veel minder sigarets (tja er is gewoon geen tijd voor maar ik ben er niet rouwig om), nu badje dan tv en dan bedje want wel moe wegens veel slaaptekort last night!
Gisterenavond de film, Bo, op vraag van An...Vond het maar niets..de verfilming ok maar op zich blijft het een 14+ jeugdfilm..heb het allemaal al gezien hoor! Ik miste er niets aan. Daarna iets gaan eten in de Vincent. Nog niets gegeten van de ganse dag en honger dus. Anderhalf uur wachten, half tien een bord voorgeschoteld met 'zogezegd' heel goed vlees: sorry heb al beter gegeten, niet gezellig wegens niet kunnen roken en alleen maar een schuldgevoel om het eens buiten gekomen te zijn. Down! Heel down! Blij dat ik terug thuis tussen mijn vier muurtjes kon zijn! Hier binnen kan en mag ik iemand zijn..en dan nog! Ik had beter thuis gebleven, zou ook beter geweest zijn voor het budget, voor alles.......... Veel weekendplannen, weinig gerealiseerd..caravan is wel bijna af! Weet met mezelf geen blijf! Ben triest, ben verdrietig, voel me alleen op de wereld! Wil elke ochtend de knop omdraaien, tegen de middag is alles weer om zeep! De harde realiteit! This is shit! Life is shit! Ik voel me slecht, slecht, slecht! Gelukkig kwam J. terug mét 700 skifoto's-> beetje afleiding, ze bekijken, sorteren, bewerken, heel veel werk! Afleiding! Vallen en opstaan, ben weer eens gevallen! Dikke ambras met ons pa omdat ik eens nu, niet onmiddellijk,direct,cito presto mijn telefoon voor em had opgenomen. Hij heeft gezegd dat ik voortaan z'n kl...kan kussen. Ik besta niet meer voor hem zekers! Mss maar goed ook,weer een persoon minder in mijn leven die me mijn leven kan afpakken, die me constant kan afbreken! Finito! Ik moet hard worden! Face reality, face the fucking world, face aging, face everything. Jezelf willen zijn, hey it's me, ik vertel ook eens graag iets, wil er dan niemand eens luisteren, ben ik echt te veel hier?..ach laat maar zitten, iets zinnigs komt er toch niet uit..never mind, inderdaad te veel zijn... Morgen nieuwe start..nog maar eens....terug opstaan maar zal het nog wel lukken? zal het ooit nog wel lukken...
Gisteren nog gebeld met mijn schatje ! Leuk! Heel leuk om elkaar even te kunnen horen! Natuurlijk was de film ook heerlijk en het moedigde me wel aan 'door te zetten', alles in te zetten, to go for it! Want zelfs dat kleine kleine ratje betekent ook iets en is zoooooooooooo ontzettend schattig!!!! Vannacht met knuffel Remy in mijn armkes geslapen hihi..- ben ik nu terug kinds aan 't worden ook nog LOL. Goed kunnen uitslapen! Van 't weekend staat er al (veel te) veel op het programma vrees ik: aan caravan werken, binnenkant badkamerdeur schilderen, naar ons moe elke dag, winkelen, menu opstellen, naar de film met An (en Lin gaat ws ook mee), de usual was en strijk, keuken opruimen wegens ontploft, zumba op zondagochtend liefst voor de overtollige kilo's te verbranden, met foto's bezig zijn,mijn boek verder lezen (graag!) enz enz enz..Nu ja, one thing at a time! We zien wel of ik er kom maar iets in mij zegt toch dat ik het zál halen!!!!!!
vandaag maar niet echt goed op gang gekomen en redelijk vermoeid toch, een beetje (veel) goede slaap zal me goed doen dit weekend...ik deed vandaag relaxatie en kon me redelijk goed ontspannen,heb breiwerk gedaan, heel veel gelezen (superspannend en leuk boek!!!),heb nog een uur op de loopband gestapt aan 6km/uur want elke spier in mijn lichaam deed nog pijn van het lopen gisteren en de zware training gisterenavond maar soit ik heb toch maar bewogen vandaag! Het goede nieuws dat men mij deze namiddag kwam vertellen is dat ik maandag naar de J4 groep mag ! YES! Nu kan het echte werk beginnen! Zo voel ik het dan toch tenminste. Vanavond:Familie en ratatouille ratataouille ratatouille......
Vanmorgen was het moeilijk wakker worden..............Tja heb gisteren nog een uur in bed gelezen, kon er niet genoeg van krijgen, toen uiteindelijk in slaap gevallen maar de nacht was blijkbaar toch echt wel te kort. Buiten om vier uur eventjes op te zijn geweest terug was dit wel een nacht met een goeie diepe slaap die me nog eens goed deed. Ik ga er zeker voor zorgen dat ik deze rust in het weekend ook zal hebben zonder dat ik er vroeg uit moet. Vandaag staat beweging, fitness, relaxatie en wandelen als het niet regent zowiezo op het programma, de rest weet ik niet van buiten. Elke dag doe ik ook een meditatie, zeker en vast zonder overslaan! Toen ik op was om vier heb ik ook nog over het uittekenen van de caravanmeubeltjes gedacht en ik ben er uit volgens mij, vanavond zal ik het proberen met MNM of andere muziek op de achtergrond. Het moet me lukken en dat is al een goede doelstelling voor mijn zelfvertrouwen. De rest laat ik aan J. over zodat zij ook zelfvertrouwen erbij kan winnen! Ik leer er wel veel uit en probeer naar J. niet dezelfde fouten te maken die er naar mij toe zijn geweest want niet alleen het afbreken van een persoon kan leiden naar een laag zelfbeeld maar ook overbezorgdheid en het niet kunnen loslaten, dus..hou ik daar rekening mee naar J. en ga ze niet zo veel meer betuttelen of dingen voor haar doen die ze zelf ook kan. Ze doet het trouwens goed op school. Nog eventjes en er zijn terug examens se, het ergste is dat die ws wel met palmemarkt zullen vallen.
Vanmorgen in D. begonnen met beweging, netbal, kwam maar met moeite op gang maar uiteindelijk lukte het toch nog! Heb nog tijd gemaakt voor een meditatie half uurtje, lekker gegeten deze middag maar ik was eens eindelijk niet vergeten het middagmaal om te laten ruilen door een caloriearme broodmaaltijd vanaf maandag want twee keer warm eten per dag doet ook aankomen ofcourse! (hoewel het daar heel erg lekker is maar ja), deze namiddag fitness : ik dacht ik zal me maar eens forceren terug op de loopband en ik liep (met een beetje moeite toch) twintig minuten aan één stuk door aan 8,5 km per uur. Toch niet slecht vond ik van mezelf,dat beurde me echt wel op. Ondanks de vele sigaretten van de laatste weken toch nog wat conditie in mijn lijf! Daarna was het zwemmen maar was ik toch mijn spullen vergeten zeker, dat heb ik dan ingeruild voor verder lezen in mijn leuk boek dat nu wel erg spannend aan het worden is en aanspoort om verder te lezen! Dus, vanavond geen drank maar wel mijn boek om in slaap te komen!!!! Ik had ook nog een gesprek aangevraagd én gekregen! Gelukkig maar ! In eerste instantie zou ik geen individuele psychologe krijgen omdat er in de toekomstige J4 groep elke dag een groepspsychologisch moment doorgaat maar nu lijkt het hun wel aangewezen dat ik onmiddellijk toch individuele psychologische hulp krijg! Het is nodig! Maar ik moet mijn moeilijke en zware momenten van gisteren en eergisterenavond niet veel verder gaan zoeken dan het feit dat ik.....vanavond mijn regels kreeg. Yep, dat zijn blijkbaar de momenten dat ik weer echt tilt sla, ontspoor, pijn heb en niets anders kan dan janken blijkbaar! Gedver die stomme hormonen dan ook zenne! Enfin nu duiken J. en ik opnieuw de fitness in en straks toch maar eens vroeg naar bed met boek!!!
Pfff..gisteren nog heel heel heel heel heel zware en moeilijke dag gehad, doomgedachten, problems, troubles, pijn en verdriet om het met die woorden samen te vatten. 's Avonds veel te veel gedronken hier thuis en nu met zwaar hoofd wakker! Niet goed bezig! Moet me dringend herpakken! Zal er vndg met dokter over spreken. Met Julie ook nog wel aan caravan gewerkt maar ook te moeilijk en klungelen voor ons en nog steeds niet halfgereed...Ach vandaag hopelijk beter en dat ik ook maar snel naar de J4 kan gaan want dit werkt meer demotiverend dan motiverend....
Moeilijke en zware nacht gehad pffff..en nu natuurlijk heel erg moe en dat geeft weer weerslag op mijn stemming. Ach ja..De pijn vanbinnen is weer heel heel erg maar 't is zo 't is zo zeker. Moet ik dan een hele leven verder met die pijn? Ga aan dokter voorschrift slaappillen vragen want kreeg vorige week maar een halfke mee.
Vanavond gaan fitnessen, hadden een afspraak voor instelling van de apparaten van onze tweede cirkel - dacht ik. Die afspraak bleek gisteren te zijn en vanavond was alles volgeboekt! Begrijp het wel niet goed, want ik dacht echt dat ik ze op vandaag gezet had, maar ja het kan ook aan mij liggen want ws ben ik er nog niet voor honderd procent bij zeker...Uiteindelijk kon men de instellingen wel vlug tussendoor even doen doch..bleek er aan het voorlaatste toestel iets fout te lopen (niet onze schuld) zodat al onze instellingen plots terug verdwenen waren. Tja...eerst moet toestel dus hersteld worden en dat zal morgen ws gebeuren dus ons tweede rondje hebben we dan maar terug op onze eerste cirkel afgewerkt. Heb ook nog wat op de loopband getraind tot ik duizelig werd en precies dronken door de fitness liep (zo zei J. het toch). Ik wil en zal en moet die kilo's er terug af hebben. Heb me morgen ingeschreven voor kei zware spinning 's avonds als J. vertrokken is, trainen is nu aan de orde. De caravan is blijven staan waar ie stond, dat zal voor morgennamiddag zijn vrees ik. Vanavond nog een stukje van Familie en een stukje van de nieuwe mama gezien met J. Toch af en toe een lachbuitje maar als J. slapen was sloeg ik alweer tilt...Waarom toch he? Waarom verlies ik steeds een stuk van mezelf? Waarom overkomt me dit toch allemaal? Ach..ik wil het ook weer te snel zeker en heb m.i. toch nog een hele weg af te leggen. Heb wel ook met J. nog een goed gesprek kunnen hebben over mezelf en dat voelt wel ok. Ik hoop maar dat ik straks kan slapen want ben weer zeer onrustig...
Om acht uur vanmorgen nog heel eventjes op de zetel gaan liggen, ik was zooooooooooooooooo moe...gelukkig alarm gezet om half negen en toen moest ik wel vertrekken hoewel met wat tegenzin want wat een weer alleen al pffffffff om helemaal depri van te worden, zo grijs, zoveel regen....De wandeling ging dus niet door in de plaats daarvan was er volksdans hetgeen ik paste want ik dans nu alles graag maar dat niet!!! Ondertussen interessant gesprek gehad met vrouw die nieuw was ginder, directiesecretaresse overwerkt, burnout, zware troubels met haar man van 50 die ondertussen al in een rusthuis verblijft half verlamd en gedementeerd omwille van een motoongeluk...hierover al vijf jaar in de clinch met de verzekeringsmtschpij die niet wil uitbetalen enz enz..Tja het zit niet iedereen mee in deze wereld! Omdat ze een levenssleuteltje had aanhangen begon ik over Egypte en zij was er vorig jaar juni voor een veertiendaagse spirituele reis. Ze bleef verschillende dagen in Cairo, ze huurden met slechts zeven personen een ganse piramide af (voor 200 euro) om daar boven bij het koningsgraf te gaan mediteren en zelfs te visualiseren terwijl ze zelf een voor een in een graftombe mochten plaatsnemen om 'zogezegd op dat moment alle huidige problemen over te dragen naar het hiernamaals', ze deden een tempelmeditatie terwijl ze er helemaal bovenop stonden bij zonsopgang, ze deden een cruise op de Nijl, zagen Luxor, Aswan, Alexandrië enz enz..een reizeke van 3000 euro per persoon maar naar t schijnt a b s o l u u t en helemaal de moeite waard! Dat kan ik best geloven ! Zo te horen moet dat heel apart en ongelofelijk boeiend geweest zijn. Maar ook wel zwaar, alle dagen om vijf uur op ook voor yoga's en meditaties enz enz..Wow! De reis werd begeleid door een koppel uit Leopoldsburg die er tevens een 'spiritueel winkeltje' hebben (maar wel gaan verhuizen naar Hasselt nu). Heeeeeeeeeeeeeeeel interessant babbelen was het en ik was blij dat ik de volksdans ervoor heb gelaten!!! Daarna was het kookles met dat 'groot licht' en ik ben blij dat Irene die ik nog ken van de vorige keer er totaal ook zo over denkt en me ook al verschillende stoten van haar heeft verteld, oef, ik heb een uitlaatklep over dat mens! Volgens haar moesten de mosselen 7 minuutjes koken..tja een potje van 1,2 kg geen 8kg! Na zeven minuten moesten de vuren worden stilgelegd en geen een mossel was open - volgens haar waren ze toch gaar want zo stond het op het recept! Helpppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppp toch zenne! De rest beaamde: die heeft met haar benen wagewijd open gelegen om dat jobbeke vast te krijgen want ze kent en kan er niets van, maar dan ook niets! Gelukkig werd ik weggeroepen naar de dokter zodat ik het niet meer moest aanzien. Heb nadien een kom resterende mosselen terug op het vuur gezet en de mijne waren dus wel gaar en lekker achteraf! Met dokter Anne een heeeeeeeeeeeeeeel goed gesprek gehad! Ook wel weer moeilijk en janken maar ze vond dit ok, gedver, ze geeft me goeie steun, goeie begeleiding, we praten goed met elkaar, kortom het klikt gewoonweg. Ze laat momenteel de antidepressieva weg, ze heeft vertrouwen in me dat ik het zonder ook kan (de Invega blijft wel voorlopig nog!). In de namiddag naar het medisch centrum geroepen voor allerlei onderzoeken - standard procedure maar die zelfs 2,5 kg stonden dus inderdaad ook bij op hun weegschaal -> seffens gaan aftrainen gelijk ne gek se!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en vanavond gene snoep meer punt uit!!!! Ik heb het gehad met dit dik zijn weer,nè!!!!!! Daarna riep mijn begeleidster me voor een gesprek van een uur hetgeen me ook goed gedaan heeft (want bij het medisch centrum was het toch ook weer even janken). Helemaal geen gemakkelijk dagje maar nu gaan we sporten gelijk gek en hopelijk beurt me dat ook weer wat op! An belde ook nog even tijdens het koken net en ook zij stelde dat ik beter naar L. duidelijkheid breng in het feit dat IK NU niet de aangewezen persoon ben om ook haar en haar problemen op te vangen, dat ze dat wel moet begrijpen nu dat ik tijd nodig heb om aan mezelf te werken en dit ook wil doen. Maar tja, alles komt neer op het zelfvertrouwen én assertiviteit he, daar laat ik me steeds en altijd weer door 'vangen' ipv direct alles te zeggen wat ik bedoel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Tja the story of my life maar het ZAL veranderen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Yes yes, ik was uitzinning, ging uit mijn dak en iedereen met mij mee in de therapie, ik stond te shaken op mijn benen en wist niet waar ik het had van euforie: ik een reis gewonnen naar Egypte?!? Kon het amper geloven, niet te doen maar het komt wel op het goede moment en zal me zeker deugd doen: de rust, de ontspanning, de warmte want daar ga ik voor, nothing else! Voor mezelf!
