niemand wil me zo down zien ben het beu om me zo te voelen dus ready and go for it.. vandaag is wit..de kleur van mijn leven en morgen, dat zien we morgen dan wel weer (haha heb het tweede boekje van de Piet te pakken yes yes feeling already much much better!!!)
wat kijk ik er tegen op zo dadelijk weer alleen te zijn niemand om te luisteren niemand om er voor mij te zijn.. ach ja leven is gewoon gelijk aan pijn!
ik wil mijn nood klagen maar dat is jou te veel want het is warm en zonnig dus geen tijd om te zagen... ok dan maar het zijn niet alleen de lusten maar ook de lasten laat iedereen me in de steek dan so be it.. ik kan het niet meer aan...
Ik ben verloren, ik ben gewoonweg op, wil wat in de tuin werken maar zit na vijf minuten terug voor mijn laptop is er nu iets? mist hij mij? waarschijnlijk niet, jij bent blij blij dat je van me af bent blij om leuke dingen te doen wou zo graag gaan wandelen picknicken in de natuur romantisch met je genieten maar dat is allemaal voorbij voor mij ik loop hier rond tegen de muren op ook buiten vind ik mijn draai niet en kijk naar alle spullen van jou ga het niet aan kunnen ze zien te vertrekken kan het leven gewoonweg niet meer aan of zijn er manieren om hier tegen te weerstaan? gedachten vliegen door mijn hoofd mijn kind op de eerste plaats of toch maar liever dood...
zonde van de tijd die ik hier nog alleen zit te verdoen zonde van de zon waar ik van profiteren kon zonde van alle uren die ik verspilde op het net wachtend op een mail, een bericht..liever terug naar bed moeilijk te bedenken hoe jij je zit te amuseren terwijl je niet meer om me geeft want als je houdt van iemand wil je toch graag samen zijn ik weet dat ik moet loslaten, ook al doet het zoveel pijn...
vanmorgen foto's maken tussen de bloesems holadiejeee suposed to be fun maar niet dus... overslapen door die rommel in een t-shirt op stap veel te koud en helemaal verkleumd en door de regen zelfs nat.. een baaldag zoals dat heet met allemaal spoken in mijn hoofd met keuzes en dillema's dat wordt nog mijn dood...
Ik voel me rot, leeg en kapot... ik loop tegen de muren op en kan er echt niet tegen geen bericht, geen sms, geen telefoon, geen gesprek niet eventjes elkaar horen geen knuffels, kusjes en slaapwel meer geen hou van jou, nooit nog? ik moet er voor gaan dat weet ik maar ik ga onderuit lig de hele dag neer huil van verdriet kom geen stap vooruit neen, het gaat me niet waarom moet ik jou toch zo hard missen waarom doet alles zoveel pijn waarom zijn het de babes en bondgirls die tussen ons gekomen zijn? ik dacht dat wij sterker waren ik geloofde echt in ons, in jou maar is alles dan voor niets geweest lieverd en moet ik dan echt verder zonder jou?
