Zoals ik in mijn vorige blogbericht heb verteld, had ik ons exemplaar van Het Dwaallicht van Willem Elsschot na een lange omweg toch gevonden. Ik ben er zaterdagavond dan ook onmiddellijk in beginnen lezen. Het verhaal telt echter maar 50 pagina's, dus in iets meer dan een uur had ik alweer gedaan met lezen. Dat voelde leuk! Ik had een boek dat bekend staat als 'hoogstaande literatuur' uitgelezen in een uur! Maar eigenlijk voelde het aan alsof ik niets had gelezen... Niet omdat het een slecht boek is, want ik vond het heel mooi geschreven (veel vergelijkingen...), maar omdat het verhaaltje zo vluchtig is. Toch denk ik dat Elsschot zijn belangrijkste doel heeft bereikt, want 'de moraal van het verhaal' heb ik wel onthouden: Laat je niet lijden door lust, want hij brengt je nergens.
Ik kijk er werkelijk al naar uit om dit boek in de klas verder te analyseren, want volgens mij zit er veel meer in dan dat ik bij deze eerste lezing heb opgemerkt.
