Gisterenavond dacht ik opeens bij mezelf: waarom ga ik niet eens naar de Kinepolis. Ik ben nu toch in Leuven voor de open lesweek. En dus ging ik samen met een goede vriendin op stap om de film based on het boek dat ik net heb gelezen eens te bekijken. Er wordt veel over gesproken, over 'De helaasheid der dingen', meestal in negatieve zin. Maar als je dan aan de mensen vraagt waarom ze de film niet goed vonden, hebben ze geen duidelijk antwoord. De film is nogal 'marginaal' ja, evenals het boek, maar is het daarom een slechte film? Ik vind net dat hij heel realistisch de toestand in zulk milieu weergeeft. Wel vind ik het spijtig dat de namen uit het boek niet dezelfde zijn van in de film. Ik kan wel begrijpen dat het de familiekwestie bij de Verhulsts nog zou verergerd hebben.
Ik kan er ook nog even bij vertellen dat het happy end waarop ik hoopte in mijn vorige blogbericht, niet echt is gekomen. Verhulst gaat wel wat anders leven. Ook al was de geboorte van zijn zoon niet gewenst, hij zal toch proberen om tenminste een goede oom voor hem te zijn. Hij heeft ook geleerd om minder negatief en cynisch tegen het leven aan te kijken.
Aangezien ik 'De helaasheid der dingen' dus een tijdje uit heb, ben ik sinds het begin van de vakantie in 'Kalme Chaos' van Sandro Veronesi beginnen lezen. Het boek sleept je echt mee en bijgevolg ben ik in enkele dagen al zo'n 200 pagina's gevorderd. Ik ben echt blij dat ik dit boek heb gekozen. Dit is echt het genre dat ik graag lees, in tegenstelling tot dat van Verhulsts boeken. 'Kalme Chaos' doet me eigenlijk een beetje denken aan 'Tirza' van Arnon Grunberg dat ik eerder dit jaar al heb gelezen. De 2 boeken handelen dan ook over ongeveer hetzelfde thema.
