leg dat maar uit aan een 4-jarige die nog steeds niet doorheeft dat vakantie rust betekent :))
t is nu kwart voor 11... Ze probeert al een uur in slaap te geraken... Zal wel lukken eens ik erbij lig :)
er worden toch al veel dingen duidelijk hoor. Na wat ik voel, denk en vertel met mijn zalige soulmaatjes hier...
Ik ben gemaakt om sociale dingen te doen, gezien te worden, te ontdekken, samen te horen bij een groep en gemeenschap.
Het gevoel helemaal alleen iets te zullen doen maakte me wat bang en onezeker. Ik voel en weet nu dat ik het KAN met mijn energieke prachtdochter. En ik voel en ervaar ook dat ik haar heel graag laat kennismaken met dat sociale deeltje van mezelf. Ze zoekt elke keer spontaan contact met de kindjes rondom haar, ook al verstaan ze haar niet. Geen enkele keer heb ik hier het gevoel dat ze bang is dat ze haar niet verstaan, ze doet en zegt gewoon haar ding. Heel bevrijdend lijkt me dat .
ik voel heel erg aan dat ik naast die bevestiging van 'ge doet t goed' ook vooral het gevoel heb dat ik niet alleen wil opvoeden, ik wil haar vooral laten ervaren wat een groep met je doet, hoe een groep je laat groeien en ontdekken, hoe taal slechts een deel van communicatie is... En dat lukt.
we gingen naar de dierentuin, lees soort kinderboerderij met bokrijk samen :))) zalig,hoe ze rondloopt tussen de geiten en kittens, hoe ze ze zonder angst vastpakt en knuffelt, hoe ze op jarenoude autos gaat zitten en rijden zonder te denken dat iemand haar ziet of in t oog heeft.... Ze heeft een deel rust en onbezorgdheid gevonden, ze loopt achter Andreas alsof ze hem volledig vertrouwt, blijft bij hem.terwijl ik naar toilet ga, geeft commando wat te doen... Ze voelt zich hier goed en dat geeft mij rust.
na een zalige maaltijd bij Rosso (oh nostalgie) bevint het te regenen, lees stortregenen... Geen rustige wandeling, dan maar ijsje thuis :)
Na die lastige saaie periode thuis volgens Lieselot toch even buiten voor een wandeling. Teruggekomen is ze in slaap gevallen in de geleende buggy en als ik haar wakker maak zegt ze doodleuk: maak me maar wakker als we naar het vliegtuig gaan, ik wil nu gewoon naar huis. Oh mijn moederhart breekt... Als we hierover babbelen zegt ze dat ze al zoveel gezien en meegemaakt heeft. Huilend valt ze in slaap voor 5 minuten. Tot de petekinderen van Andreas binnenkomen en ze weer vol energie en vrolijkheid achter elkaar beginnen te hollen... Kei leuk mama vakantie....
mijn meisje toch... Ondertussen is ze in slaap gevallenen (na een fijn verhaal en vrolijke knuffel) ga ik nog even lezen en ook slapen....
lang uitslapen, gezellig ontbijten, lang in pyama, wat met de blokjes spelen, gras afdoen, buiten met de bal spelen en op de vlucht gaan voor de muggen die mij oh zo,graag zien. Doeme toch...
Lieselot is echt moe, vermoeid van al dat reizen ... Maar nu komen er geen nieuwe huisjes meer... Dat vindt ze leuk.
Samen verse pattatjes uitdoen, verse bessen plekken en vooral eten...
dan na de middag naar Jakobstad... Een mega gezellig stadje, gezellige sfeer en een nog gezelligere bende vrienden.
plannen maken voor de komende week, herinneringen ophalen van 15 jaar vriendschap, bbq, kinderen die samen spelen en eten...
Kortom... Hoe fijn om zoveel liefde te voelen.
het is al veel te laat als Lieselot over de stenen valt en haar been heel erg bezeert... Maar ach... Komt goed. :))
onderweg naar huis onrustwekkende wolken, mega mooie fotos en dan toch maar bed in. Valt ze plots van haar matraske (ze ligt op de grond omdat ze vorige nacht wel 5x uit bed gevallen was) en zit ze vast onder het bed.... hilarisch en zielig tegelijk...
Toegegeven. De treintrip vandaag was een hel. Zeuren. Moe. Geen zin in spelletjes ofneten. Dan duren 4'unlang.
Maar aangekomen in kokkola...
Auto. Chocolademelk. Pizza. Rode wijn. Met de hamer vlug nog een deken voor de venster om te verduisteren. Zalig douchke. I'm home...
Slaapwel x
Veel te lang geleden... Ik weet het. Maar zo druk. Zo altijd wel iets te doen. Al is het niets doen :)))
Aangekomen in Turku staat Charlotta (juf Lotte voor Lieselot. Haha) ons op te wachten.
Het was 15 jaar geleden dat we mekaar zagen, al helpt facebook wel om contact te houden.
Nog geen haar veranderd, alsof het gisteren was... Een samenvatting volgt want zoveel fijne momenten. Kleine en grote :))
Aangekomen was het bedtijd... Wat een prachtig huis. Wat een droomhuis. Echt waar... Hier zou ik zo intrekken :)
Wat wij altijd opnieuw willen bekomen en ik ook wil proberen is de ruimte creeeren maar eigenlijk voel ik me hier het beste. Een gezellige open keuken met speelruimte. Een kleine gezellige living. Beneden 2 kleine slaapkamers en boven 1 grote plus een mega ruimte om te leven, tv te kijken... Ik ga eensnadenken thuis se!
Weerom veel te licht. Dit valt me hier toch op hoor. De winters zijn hier zooooo donker en de zomers zooo licht en toch zijn ze gewoon aan dat 24 u licht zijn... Wij duidelijk niet.
Tegen 23 u valt ze eindelijk in slaap. Ik zal al vertellen dat het elke avond zo'n strijd is. Nog nooit heb ik Lieselot zolang liedjes gezongen of bumba laten kijken...
Dinsdag gaan we dan zalig naar het strand hier. Wat een drukke dag ;) amper 50 man. Een strand van 100 m lang en schaduw.... Zooo gerust om met je kinderen te komen zwemmen en genieten. Speeltuigje. Lieselot die niet uit het water te houden is...
Zalige donuts met gellei erin... NOSTALGIE! Dat was ons ontbijt 15 jaar geleden.
De rivier waar we nu in zwommen was toen bevroren en wandelden we op... Wat n gevoel.
Dat tempo, die rust, dat vertrouwen, de openheid... Ik hou van deze plek en mensen!
Charlotta is de verpleegster zoals ik er ook 1 ben... We vinden het goed met elkaar. Zowel in humor als in frustratie van de maatschappij... Al hebben ze hier wel meer back to basic gevoel dan bij ons...
Dinsdag Moominworld.... Verbluffend gek. Mega dure inkom voor een park waar je .... Rondwandelt!!!!!! Echt waar. Een wandelpad, een theater om te kijken, verhaaltjes die verteld worden, alle figuurtjes die hier levensgroot rondlopen... Maar geen 'attracties' zoals bij onze Plopsa... Mij een raadsle waarom de inkom zo duur is, maar dit is gewoon Finland... Je komt hier relaxen, je kolt hier rusten en de sfeer opsnuiven. Punt gedaan. Niet EN op de paardenmolen EN in de waterbaan EN ... Nee gewoon zijn... Hier ga ik dat leren terug... Gewoon zijn wie ik ben en niet altijd DOEN of ACTIE...
Zucht... Zou ik dat nog kunnen?
Lieselot geniet, gaat op in de verhalen en is zelfs bang van de heks op het einde van het verhaal (ook al begreep ze niks van de taal, duidelijk goede acteurs ;)).
Fitness wandeling naar huis met de buggy over mega heuvels in de 27 graden hitte.
Donderdag... Niks. Behalve... Spelen, fietsen, spelen, eten, ... En .....IKEA hoe kan het ook anders.
Wij vonden het top... Eten van thuis. Hahahahahahaha.
S avonds heb ik gekookt hier : macaroni met kaas/prei/spek saus en chocolademousse... Een voltreffer!
Daarna even de popjes erbij want ze mist haar Aaron heel erg... Hij moet mee naar Moomin, mee met de nieuwe auto spelen, mee op de trampoline.... En ja, ik mis Leslie ook.... Mij geklets, de babbels, mijn klankbord... Maar lang leve whats app...
Ze mist het thuisfront duidelijk.
Elke avond zegt ze dat ze alles leuk vond en somt ze enkele banale dingen op. Maar elke avond zegt ze ook dat we morgen maar naar het vliegtuig moeten gaan ;) ....
Effe voor de insiders... Een mega succes van kaka doet op vakantie niet pijn en gaat zonder problemen' ZALIG!
Nu terras eneen wijntje... Lieselot is steendood en slaapt al van 19.15.... Ze ging gewoon in bed liggen en viel in slaap. Hopelijk wel lang genoeg. Haha
Kortom... Charlotta en ik: nog steeds een fijne klik, een fijne madam, zalige kinderen, een fijne man, een leuk huis, een soulmate als het op IKEA aankomt! Haha.
We will beback en zij komen naar Belgie. Dat moet. Dit is ons levensmotto en gevoel hier
