Plots is alles anders. Plots is er meer, van alles. Meer liefde, meer leven, meer kinderen, meer ... zekerheid.
Een jaar later van de laatste post, voel ik de drang om even uit te schrijven. Even een pauze knop te vinden in het leven dat ik nu gevonden heb. Of eigenlijk heb ik het nog niet gevonden. Het is eerder een gevoel van rust dat me dit doet schrijven. Rust als in berusting dat dit mijn nieuwe leven is: met 4 pluskinderen, een prachtman, een nieuwe tuin, een huis dat veel te groot is voor mijn kleine ikje, een nieuwe omgeving met nieuwe mensen. Rust als in minder werken om het huishouden en huis te volbrengen: dit is het nieuwste voor me. Niet meer fulltime werken maar wel fulltime leven. Dat heeft me nog niemand aangepraat gekregen, dat is me nog nooit gelukt om dat normaal te vinden....
Ik leer bij, over mezelf en de rust die in mijn hart kan zitten. over mama zijn en plots gekatapulteerd te worden naar puberteit terwijl mijn dochter net de kaap van 5 is gepasseerd, over pubers die ikzelf heel erg bewust heb meegemaakt en waar ik een voorbeeld uit de boekjes van was, zou dat een voordeel zijn nu?, over liefde die veel doortastender is dan ik ooit heb gevoeld, over lief hebben dat veel omvattender is dan ik ooit heb mogen ontvangen, over afstanden die nog onbelangrijker worden.
Ik voel meer, vrienschap over what's app en facebook over de hele wereld. Letterlijk van Finland tot Zuid Afrika, vriendjes die mijn dochter heeft achtergelaten en me een schuldgevoel geeft, liefde van een man die al 4 kinderen lief heeft maar toch genoeg liefde voor ons over heeft. dankbaarheid voor alle mooie nieuwe kleine en grote dingen in dit leven.
Ik wil vooral ... gelukkig zijn met kleine en leuke dingen en mensen om me heen.
Dankje om naast me staan in die avontuur allemaal!
