|
Hop paardje in galop!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Veel te vertellen van zaterdag! Maar eerst nog van vrijdag.. als laatste Spaanse les zijn we op uitstap geweest. Eerst eens gaan kijken naar de bibliotheek (groot maar weinig boeken), dan naar een plaatselijk marktje en dan zijn we ons op een supermooi bloemig terras gaan zetten. We hebben daar wat gegeten en gedronken en ondertussen nog wat gebabbeld en voor de verandering nog een paar tijden (grammatica) gezien. Nelly was er niet, alleen Jioconda (dat is mijn lerares en ik kan eindelijk haar naam onthouden! Dus het was nu aan Fay om uitgevraagd te worden naar haar familie, haha! Het was nog een grappige laatste les!
s Avonds vroeg in bed want om 5u30 moesten we er al weer uit om onze bus van 6u te halen, richting Miraflor (het natuurpark). Een busrit van NORMAALGEZIEN 1u.. maar ondertussen kennen we die nicas hier ook wel, het werd dus bijna 2u hobbeldebobbel. Zon bussen zijn eigenlijk de oude Amerikaanse schoolbussen, dus.. voor kindjes, dus.. ik met mijn lange benen geraak daar nooit tussen! Owee als Lange lolo komt, die zal op het dak moeten zitten! En dat is nog niet eens raar want als de bus vol zit (en daarmee bedoel ik, stampvol, geen halve meter over) dan mag je op het dak gaan zitten. Onze rit naar Miraflor was een beetje (lees: heel erg) krap. Wij zaten gelukkig neer, maar naast mij stond een volslanke madam, en echt.. ik werd geplet! Een airbag was niet nodig, mn hoofd werd namelijk tegen haar boezem geplet. Wat leuk! Als Fay iets zei antwoordde ik: sorry Fay, ik kan je niet horen, er zit een borst in mijn oor. Hihi wat een avontuur.. het was wel grappig. Hoe dichter we bij Miraflor kwamen, hoe bewolkter het werd. Er werd ons al gezegd dat het er doorgaans veel frisser is dan elders. Ons plan was: gewoon een dagje gaan kijken, en dan misschien nog eens terugkeren met een gids of met overnachting. Uiteindelijk kwamen we toe.. Door de andere belgen wisten we dat we ervan moesten.. Die andere belgen hadden een gids geboekt dus die stond klaar en weg waren ze. Wij stonden voor een gigantisch natuurgebied. Geen huisje, geen aanwijzingen, geen bordje.. niets! Alleen 2 wegen voor ons neus.. en koud, mistig, veel wind.. Ik dacht wat stom, geen gids geboekt, hier staan we dan, op ons teenslippers (want ja het was niet de bedoeling veel te wandelen, we gingen gewoon eens naar die waterval gaan ofzo). GELUKKIG stonden daar ook 2 duitse meisjes en na wat te babbelen bleek dat zij met paarden gingen rijden doorheen het reservaat. Aangezien we toch niet wisten waar naartoe te gaan beslisten we van mee te gaan met die meisjes. Wat paardrijden leek ons wel leuk. Een paar kilometer verder troffen we een eerste huisje aan. Het was een bar met daarbij een paar hutjes om te blijven overnachten. Nog steeds even koud en met veel spijt dat we geen gewone schoenen hadden aangedaan liepen we door, op weg naar de paarden. Daar aangekomen was het toch moeilijk om 4 paarden te krijgen dus moesten we maar wat wachten want ze gingen op zoek naar nog 2 andere paarden. Een halfuur, een uur, een uur en een half,.. het is belangrijk om geduldig te zijn in Nicaragua, dat hebben we wel al geleerd. Uiteindelijk begon het toch wat op te klaren en het zonnetje warmde ons terug op. Fay en ik waren zo slim geweest om ons teenslippers aan te doen dus dat was nog een probleem voor het paardrijden. Ze vroegen vriendelijk welke maat we hadden en kwamen vervolgens af met big boots! Echt supergrote botten! Maar toch beter dan niets. We kregen elk ons paard, en iemand die ons ging rondleiden. Redelijk onervaren gingen we op stap. De paarden waren braaf maar deden toch lekker hun eigen zin. Ik vond het al meteen super! Was al vergeten hoe leuk het was om te paardrijden.. De paadjes die we namen waren volledig oneffen, vol met stenen en soms heel erg stijl. De paarden struikelden af en toe dus dat maakte het extra spannend. De gids nam ons mee naar de waterval, niet zodanig groot maar wel mooi. Fay had haar bikini aan dus zij heeft eens in het ijskoude water gesprongen. Ondertussen was het wel al mooi weer. Ik had nooit gedacht dat het nog zon mooi weer ging worden toen ik daar s morgens aankwam. We wandelden en draafden verder naar een uitkijkpunt. De paarden even laten rusten en genieten van een heel mooi uitzicht. Het reservaat heeft zowel echte jungle stukken als uitgestrekte vlakten. Terug naar het paardenhuis (want een manege kan je het niet noemen) werd het tempo wat opgedreven. Ik kon het niet laten om even te galopperen en dat was zalig! Het was een 3uur durende wandeling en ik vond het echt superleuk en supermooi! Onderweg kwamen we af en toe andere toeristen tegen waarmee we op het einde nog iets gaan drinken zijn. Het Spaans werd wat verwaarloosd want er was een canadees koppel (vanuit Vancouver Inie!), een Amerikaanse opa, een paar Hollandse meiden en dan die 2 duitse meisjes. Dat Engels verloopt echt zo vlotjes, ik wou dat ik al zo goed Spaans kon! Het is wel leuk om zo altijd nieuwe mensen te leren kennen en verhalen te wisselen. Ook handig om altijd te vragen wat zij al bezocht hebben van Nicaragua en wat echt de moeite is. We namen dan ook allen tezamen (na lang wachten) de bus terug (want er rijdt maar één) en zagen onderweg een mooie zonsondergang achter de bergen. Moe maar voldaan kwamen we terug thuis en kregen we nog een lekkere maaltijd want we hadden nog bijna niets gegeten die dag. Nooit gedacht dat het zo een leuke dag zou worden toen we daar s morgens toekwamen. Het was echt de moeite en zelf het weer was uiteindelijk goed, want we zijn zelf alle twee wat verbrand in ons gezicht en armen. (en Fay haar handen! Hehe). Ook veel fotos genomen, zelf tijdens het paardrijden! Voor de rest ben ik ook nog lomp geweest (ja toch wel ja..), ik wou zo graag mijn zus eens nadoen en liep vandaag ook in een prikkeldraad. Ter hoogte van mijn ogen, teveel aan het letten waar ik mijn voeten moest zetten en hupla, knal ertegen. Wat geschaafd onder mijn oog en mijn lens die even ambetant deed maar toch een chanseke dat het niet in mijn oog was.
Nog een weetje: Meisjes gebruiken hier i.p.v. een stijltang, voor je haar te stijlen, .. een strijkijzer!! Ik moest nogal kijken! Stukje haar op de strijkplank en strijken maar! Grappig.. zolang ze mijn haar er maar niet onder steken ;) hihi.
Mijn adres hier is:
Frente a Rosticerá el gallito # 1
Estelí Nicaragua . C. A.
Casa de Nelly Sanabria
|
