doe dit niet met de orginele maar maak eerst een copie
Zelfbeheersing
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer dat hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers wat hij in de schutting sloeg geleidelijk minder. Hij zag dat het makkelijker was om de zelfbeheersing dan al die spijkers in de schutting te slaan.
Uiteindelijk,kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jongen was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam zijn zoon bij de hand en liep met hem naar de schutting. Hij zei;Je hebt het goed gedaan,mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven. Een verbale wond is even erg als een fysieke wond. Vrienden zijn een kostbaar juweel. Ze laten je lachen en moedigen je aan om je taak te volbrengen. Ze lenen je hun oor, en ze geven woorden van lof en zullen altijd hun hart voor je open stellen. Vergeef me asjeblieft als ik ooit een gat in je schutting hebt achter gelaten
Pappa Waarom?? Deze man met zijn koude kille ogen kijken me vernederend aan die mij zó intens haatte met heel zijn hart en ziel die me als een lustobject zagen als een bezit van hem die me gebruikt voor hem zijn rituelen die mijn lichaam nam wanneer hij maar wilde keer op keer : die bezit nam van mijn ziel die me leerde om pijn teverdragen die me vernederde tot het diepst het diepste van mijn ziel : die me misbruikte Om zijn gedachtens te Kunnen botvieren voor hem zijn plezier Deze man die zich vader mocht noemen maar die niets meer was dan een verwekker : Bedankt Pappa voor de jaren te moeten leven in een ware hel Je dochter Annie :
Leven
Plotseling is het er:het leven. Je vraagt er niet om, het wordt je zomaar gegeven. Voor sommigen is het prachtig, voor anderen soms erg lastig! Voor niemand is hetleven voorspeld maar is dit nu wat het voorstelt? Zoveel eenzaamheid,verdriet en pijn : hoe kan het ooit nog leuk zijn? Langzaam begin ik,mijn leven op te bouwen maar wie kun je nu nog ECHT vertrouwen?, : Samen met mij zijn er zo velen, bij wie het verleden,in het heden blijft spelen. Dat stukje leven dat niet zo,kleurrijk is geweest : mensen die zich gedroegen als een beest. harde klappen,gemene woorden,manipulatie, alles kwam eraan te pas. Al deze beesten hebben mijn leven verwoest
Groetjes Annie :
Ik klaag
Ik klaag wat ben ik ziek ik klaag ik weet niet beter en jan soldaat, die geen been meer heeft kruipt snel naar huis telkens maar een meter : Stereo
De stereo van de buren die kan mij ontzettend hinderen in joegoslavie intussen vermoorden ze 41 kinderen De pastoor
De pastoor vraagt weer om geld tegen honger en geweld terwijl de paus z'n gouden ringen poetst en zijn volgelingen telt
Ik wandel
Ik wandel over paden en prachtige streken ik ken ook gebieden waar de geweren slechts spreken : Geboorte
De geboorte die jouw dit leven bracht bracht dagen vol vreugde en verdriet het leven is zo vol met macht het bereikt je op elk gebied : Verloren tranen Gedane zaken nemen geen keer ze zijn gedaan in een vlaag ze zijn bewogen, te snel te traag ze gebeuren telkens weer
Morgen zal het lente zijn, Dat zeg ik tot mezelf. Mijn hart is als een rozeknop, Die weldra opengaat, De rode kleur zal prachtig zijn, Intens en vol van leven, Ja, heerlijk als de dag, Die schitterende lentedag, Die morgen aan zal breken
Momenten Momenten van verwardheid, dodelijke momenten Gevoelens onbeschrijfbaar, als vuur en water, wil ze beschrijfbaar maken, wil ze kwijt van het hart! Weg van de pijn, de zwakheid, de slaaploosheid weg van gevoelens Een helpende hand, verwardheid,uithuilen Even die schouder het duwtje in mijn rug
Mag ik gevoelens beschrijven het denken verlaten, die schouder,dat duwtje? Maar voor even! Het mag,
maar ik wil niet. Ik kan niet. Nu nog even niet! het doet nog te veelpijn
Ook als het koud is in je hart en je geen warmte uit kunt stralen, Ook als je denken je verwart, en je moet gaan door diepe dalen, Ook als je niets dan zorgen ziet, en je alleen moet door de dagen,
Ook als je eenzaam je verdriet, en onbegrepen pijn moet dragen Ook als je zelfs geen woorden vindt voor je ontmoedigde gedachten
Ook dán zoekt God Zijn moede kind dat klein en stil op Hem blijft wachten En wie zichzelf zo machteloos zo moe voelt en zo vol van zorgen Die troost Hij zo een moeder troost die houdt Hij in Zijn hart geborgen
Soms zou ik in de hemel willen zijn. Het lijkt me daar zo vredig,zo fijn. Geen ruzie, geen vijanden, alleen maar lieve mensen. Wat kan ik nu nog meer wensen. Was het hier maar zo als daar. Was het hier maar voor en met elkaar. Dan zal het leven op aarde ook mooi kunnen zijn. Zonder te veel verdriet en pijn. Zonder oorlog en haat. Zonder een pistool en soldaat. In de hemel daar zou ik willen zijn.
Waarom ik wist van haartjes later en mijn heupen met hun reden dat ze keken wist ik ik werd twintig toen ik zes was en dat doodgaan zoveel doodgaan zelfs meer slokjes spuugbier van grootheidswaanzin! maken geen stilte waar ik moet zijn stel je voor dat koud langs binnen bestaat als ik zeg maar niet praat ik geef je onbescheiden een vleugje ego toe ik geef je lange tenen na en wat ja wat dan als ik om nadenken vraag.
Mn kind, je glipt me door de vingers Je praat met me maar je ogen doen niet mee. Mn lieve kind, het leven glipt je door de vingers : De werkelijkheid verandert in een waanidee Mn arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij, K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?:
. Geloven
Blijf geloven in een toekomst Ook al lijkt de kans maar klein Blijf geloven in een wereld Die jouw wereld ook kan zijn Blijf geloven in het leven In je denken en je doen Blijf geloven in oprechtheid En in normen van fatsoen Blijf geloven in de mens Die zich voor jou heeft ingezet Blijf geloven in het wonder Dat jouw angsten overwint Blijf geloven in de onschuld En de glimlach van je kind Blijf geloven dat een ander Ook voor jou wat over heeft Blijf geloven in de liefde Alle dagen dat je leeft Blijf geloven in de waarde En het doel van je bestaan Blijf geloven en vooral ook hopen dat het ook weer goed zal gaan
: Echo van verlangen ...
Jouw mooie woorden komen niet overeen met de onuitgesproken waarheid in jouw ogen ik zie verdriet, wrok, pijn en opgedroogde tranen ik had het stukje geluk in jouw ogen willen zijn Mijn hart blijft geborgen in jouw handen bloeddruppels sijpelen door jouw vingers ze raken de grond en spatten uit elkaar 't zijn de tranen van mijn gebroken hart... - Wensput
Het muntstuk glijd uit mijn hand beroert even het oppervlak waarna de daling word ingezet en het vervolgens op de bodem beland Een wens in mijn gedachten durf hem niet uit te spreken bang dat hij niet uit zal komen en het mijn pijn niet zal verzachten De bodem ligt bezaaid met geld teveel wensen al geuit de hoop doet opnieuw weer leven en toch aan niemand verteld
Armen
armen om mij heen, Daarin voel ik me niet alleen. 2 armen die verzachten mijn pijn, Die mij laten zien en voelen het leven is fijn. 2 armen die mijn hart verwarmen. 2 armen als ik die eens kan vertrouwen, Zodat ik daar op kan bouwen. 2 armen om in te schuilen, Die mijn troosten als ik moet huilen. 2 armen die mij steunen, Als ik het moeilijk heb en tegenaan kan leunen. 2 armen die mij vertrouwen geven, Zodat ik weer verder durf te leven.
Er was eens een prachtige vogel, hij vloog blij door de lucht, Hij genoot van zijn vrijheid , en genoot van zijn vlucht, Op de aarde keek naar deze vogel, een eenzame,verbitterde vrouw, Die toen ze de vogel zag , enkel maar kon denken: Wat ben ik jaloers op jou .
Jij kunt gaan en staan ,in de wereld, zonder grenzen, waarheen je maar wil , Kijk eens naar mijn leven , ik voel me beperkt, mijn leven staat stil.
Ik voel me begrensd,afgewezen, jaloers op jou en erg alleen, Ik heb helemaal niemand meer op de wereld, ik kan nergens heen, En in haar diepste verdriet, onmacht en haar stille verlangen, Besloot ze,om haar eenzaamheid op te lossen, en de vogel te vangen, Ze verwachtte dat de vogel haar de liefde, ent gezelschap zou kunnen geven, Wat ze zo miste in haar eenzame leven.
De vogel zag vanuit de lucht, de eenzame vrouw daar staan, en Voelde haar grote eenzaamheid , en besloot even naar haar toe te gaan, Hij dacht: Kom laat ik haar eens, een moment van vreugde geven, Zodat er een moment van blijheid ontstaat, in haar eenzame leven.
Hij vloog vanuit zijn hart naar haar toe, en zong zijn mooiste lied, Om haar te troosten , in haar eenzaamheid en stille verdriet, Maar de vrouw voelde niet de liefde, en voelde niet de kracht, Die deze vogel haar op deze middag bracht, Ze genoot niet van de klanken , van het wonderschone gezang, Ze dacht alleen maar in zichzelf: Ik ben niet meer alleen als ik je nu vang .
Zo eindigde de vrijheid en de liefde, van de vogel in een hokje, Hij verloor alle glans , en kwijnde langzaam weg op zijn stokje, werd door zijn aanwezigheid niet opgelost, Hem had de liefde die hij de vrouw wilde geven, wel zijn vrijheid gekost,
Want al wat er aan verdriet, eenzaamheid en pijn in jezelf leeft, Zal nooit worden opgelost, door de verwachting , dat een ander het je geeft, Alleen door het in ieder moment , jezelf te geven en het zelf te zijn, Zul je bevrijd kunnen worden van innerlijke pijn, Vanuit de liefde voor jezelf , zul je de schoonheid kunnen zien in alles wat leeft , En van iedereen in 1000-voud , ontvangen wat je jezelf geeft !!, in alles wat leeft,
geschreven door Ellen Sombroek , op 6 september 2004. Groetjes Angelfly.
Er zat een klein engeltje op mijn schouder, en zij fluisterde heel zacht. Zij fluisterde over licht en over liefde, en over de sterren in de nacht.
Zij fluisterde dat ik goed moet blijven luisteren, naar dat wat ik van binnen voel. En me niet te laten misleiden, naar dat wat me afhoud van mijn doel.
Zij fluisterde over eigenwaarde, en vooral mijzelf zijn. Me af te sluiten voor nare energieën, want die doen alleen maar pijn.
Zij fluisterde 'blijf jezelf vertrouwen', laat je innerlijke onrust verzachten. Door je gidsen, door je naasten, en vooral je innelijke krachten.
Zij fluisterde dat ik niet meer moet vechten, omdat ik zijn mag wie ik ben. Met al mijn gebreken, maar ook mijn goedheid, het leukste mens mag zijn dat ik ken.
Toen ik wakker werd met een vredevol gevoel, en aan het engeltje moest denken. Herinnerde ik mij meteen de waardevolle boodschap, die zij mij in mijn droom kwam schenken.
.gif)
