doe dit niet met de orginele maar maak eerst een copie
Zelfbeheersing
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer dat hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers wat hij in de schutting sloeg geleidelijk minder. Hij zag dat het makkelijker was om de zelfbeheersing dan al die spijkers in de schutting te slaan.
Uiteindelijk,kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jongen was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam zijn zoon bij de hand en liep met hem naar de schutting. Hij zei;Je hebt het goed gedaan,mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven. Een verbale wond is even erg als een fysieke wond. Vrienden zijn een kostbaar juweel. Ze laten je lachen en moedigen je aan om je taak te volbrengen. Ze lenen je hun oor, en ze geven woorden van lof en zullen altijd hun hart voor je open stellen. Vergeef me asjeblieft als ik ooit een gat in je schutting hebt achter gelaten
Waterdruppels duvelen op mijn gesteente neer stromend over ontzaglijk zeer innerlijk zeer Fluisteren doen klanken een droevig gehoor schreeuwend van binnen dringen niet tot me door Vingers wrijven betraande haren opzij verdampend water vanuit verbeten stenen binnen 't bedroefde
Op de vleugels van jou Als een zee die smeken moet om water, stil verlangend naar een eb en vloed. Voel ik mij sinds die dag, dat ik genoot van je lach, met de pijn van wat missen ooit doet. Heb gesmeekt tot God, stop nu een later, waar een leven wacht zonder haar. Met beseffen voortaan, leven zonder bestaan, met enkel hoop om ooit mee te gaan. Op de vleugels van jou, zwevend in je dromen, daal ik zachtjes neer, naar het land van ooit. Zoek het huis van je trouw, blijf er zachtjes wonen, op de vleugels, de vleugels van jou. In het sterven van de pijn om haar, bracht jij hoop, met elk klein gebaar, iedere traan die ik liet, elk moment stil verdriet, werd voor jou ook een deel van bestaan. In het hart van je ziel, midden al je dromen, mocht ik met je mee, over land en zee, naar de overkant, waar de sprookjes wonen, op de vleugels, de vleugels van jou. Naar het dromenland Waar de sprookjes wonen Op de vleugels, de vleugels van jou. In elk moment van tederheid Als de nacht mijn dag verlicht, met zijn milde duisternis. Verdwijnt de wereld om me heen, zijn er geen dagen meer alleen. Op mijn reis van toen naar ooit, weet ik zeker dat ik nooit, een knuffel vind zo lief als jij, m'n reis naar ooit is nu voorbij. Jij was de weg die ik wou gaan, wij samen naar een nieuw bestaan. Ons doel van leven, eeuwig wij, te ver gezocht, te vlug voorbij. Ik vraag aan elk antwoord nou, waarom het toch niet lukken wou. Besef dat niemand helpen kon, want liefde kent ook geen waarom. In elk moment van tederheid, dat ik delen mocht met jou. Werden dromen werkelijkheid, die ik nooit echt geloven wou. Ik wist dit duurt geen zomers lang, en hield me sterk maar was zo bang. Op wat de winter ooit voor mij brengen zou, Een kilte leeg, en zonder jou Er klopt een hart in mij dat hoopt, terwijl verdriet me langzaam sloopt. Elke nacht voel ik jou bij me echt, terwijl ik met m'n dromen vecht. Ik wil het niet maar telkens weer, beleef ik terug die eerste keer. Dat echt vergeten,moet het zaligste zijn, voorbij het sterven van de pijn. Besef dat niemand mij ooit helpen kon. Want liefde kent ook geen waarom
Ergens schittert een verre ster Ze straalt haar licht onze wereld toe En roept onze hulp in Laat me schijnen Laat me jullie hart verwarmen Laat mijn liefde jullie ziel bedekken.
Niemand hoort de ster Ze voelt zich eenzaam en verdrietig Haar licht dooft langzaam uit Haar stralen bereiken hun doel niet meer Haar krachten nemen af
Ze twijfelt meer en meer aan zichzelf En raakt gevangen in haar eigen gedachten Als een windhoos razen ze door haar hoofd Vernietigen beetje bij beetje haar hele wezen In haar allerlaatste ademtocht Haar krachten tot het nulpunt herleidt Geeft ze zich totaal over aan de wil van Hem waaruit ze geboren is :
Help mij lieve Vader Ik leg mijn sterreziel volledig in jouw handen En laat gebeuren wat komen moet Geen eigen gedachten meer Geen eigen wil meer Ik laat me leiden door Jou Alleen nog maar door Jou Met open armen treed ik je in vertrouwen tegemoet Neem mijn sterreziel als geschenk van mijn liefde
Een lichtstraal hevig als miljoenen bliksems naast elkaar Doorklieft de ziel van de ster Een helse warmte maakt zich van haar meester Liefdestintelingen doen haar trillen Haar lichtkracht word zo sterk dat duizenden lichtjaren verder men haar warmte en liefde voelt. Zij op haar beurt brengt nu de liefde van Vader Naar de open harten die haar willen ontvangen Twijfelen doet ze niet meer Hij is steeds bij haar Zijn liefde is oneindig
Sterrekinderen van de wereld Kinderen van die Ene Uit liefde geboren Liefde is wat we zijn Wordt je bewust Dat jij die Ene bent Zijn ziel ligt in jouw ziel Eén ziel Eén ster Eén geheel
Sterven is niet alsof een beker aan scherven valt; 't is niet of een snoer knapt en de kralen verloren gaan.
Het donker zegepralen van het niet-zijn over het zijn is het niet. Sterven; 't is van de kleine beek het uitmonden in oneindige wateren, het is vereenen van het kleine deel met het algemeen geheel.
Ga naar Aanpassen, Vervolgens naar Modules, Klik op Modules
Zoek naar WeblogLijst en Klik op Toevoegen
Staat hij daarna op je Space klik dan op Opslaan
Ga nu naar Weblogitem en Klik op de Funktie HTML Verwijder dan de Code <D> </D> En begin dan met je Text Plaatjes of wat je erin wilt zetten Met de Toets HTML kun je telkens even controleren of alles naar wens is. Ben je klaar met je Weblog , geef het dan een Titel Mag een Naam zijn of wat Jij wilt Klik daarna op Item Publiceren
Hier onder de Code's voor je Space Achtergrondmuziek op je Space Als je het Liedje EENMAAL wilt Afspelen
<IMG height=0 dynsrc="Hier het Url adres van je Muziek" width=0 border=0>
Achtergrondmuziek als je het Liedje Doorlopend wilt Afspelen :
<IMG height=0 loop=infinite dynsrc="Hier het Url adres van je Muziek" width=0 border=0>
Een Plaatje in je Weblog :
<IMG height=200 src="Hier het Url adres van je Plaatje" width=200align=center></P>
Maak van Text een Link :
<A href="Hier het Url Adres" target=_blank</FONT> Hier je text </A>
Maak van een Plaatje een Link :
<a href=Hier de Url van je Linkadres target=_blank>[Iimg]Hier de Url van je Plaatje[/img]<a>
Een Plaatje plaatsen in een Gastenboek :
<img>Hier de Url van je Plaatje</img>
Een Link maken in een Gastenboek :
[url=Hier de Url waar je naar toe wilt Linken]Hier je Text [/url]
Een Lopende Text maken in een Gastenboek :
[m]Hier je Text[/m]
Mediaplayer in je Space :
Ga naar Je Space Bewerken Boven in je Adresbalk staat je Spaceadres Wis nu Blogpart en zet de volgende Text ervoor in de plaats Dus Direct achter 1&_c=
&powertoy=musicvideo
Dus op deze manier : 1&_c=&powertoy=musicvideo
Klik vervolgens op Enter Ga naar Aanpassen van je Space , Vervolgens naar Modules En bij de Modules vind je de Module Die je dus net hebt Toegevoegd ( Dus de Mediaplayer ) Klik op Toevoegen En je Mediaplayer staat op je Space Zoek nu naar een Muziekbestand of Videoclip of Onlineradio Zoek het URL adres, Kopieer en Plak hem in je Mediaplayer
Een Online Radio voor in je Mediaplayer : Kopieer onderstaande Code, En Plak deze dan in je Kladblok
<ASX version="3.0"> <ABSTRACT>This is a sample asx file used as playlist</ABSTRACT> <TITLE>Windows Media Playlist Demo</TITLE> <AUTHOR>author</AUTHOR> <COPYRIGHT>copyright</COPYRIGHT>
Respect moet men verdienen zegt men toch respecteer ik de mens gewoon uit respect voor het leven..
Niemand is verantwoordelijk voor het uiterlijk waar hij mee geboren is of wat hij door ziekte of ongeval verkregen heeft.
Echter iedereen is verantwoordelijk voor het gedrag dat hij vertoont...
Wordt vrijheid van meningsuiting momentueel in Nederland niet dikwijls verward met vrijheid van beledigen?
Het gaat te paard en komt te voet t
HELP!!! Wie herkent mij nog in mij? Wie neemt mij mee als ik niet meer loop? Help me, maak me vrij, vrij, vrij, als ik gevangen zit, als ik niet meer hoop?
HELP!!! Hoor de woorden die ik niet zeg, ik val uit elkaar als ik ze uit zou spreken, Hoor de woorden over mijn weg waarop ik strompel, vol gebreken.
HELP!!! Lijm mij, raap al mijn stukjes op, als ik mijn handen niet meer zelf kan sturen, bevrijdt mij uit de verstikkende strop als ik het niet meer kan verduren En als ik dan op een dag aarzelend weer zelf ga lopen,
HELP!!! mij als ik op een dag weer op mezelf ga hopen, als ik op een dag weer over één en mezelf praat, als ik op een dag zeg dat het weer heel met me gaat, laat me dan lopen, laat me dan staan, laat me niet alleen, maar laat me gaan EN BLIJF HEEL DICHT BIJ ME!!!!
Ze zeggen: als je anders bent, dan hoor je er niet bij, ze doen alsof je niemand bent, je bent niet zoals zij.
Ze zeggen: als je anders bent, dan doe je niet normaal, ze wijzen naar je kleren, en lachen om je taal.
Ze zeggen: als je anders bent, dan kun je beter gaan, alsof je nooit geboren bent, dat is toch geen bestaan.
Maar kijk eens naar de regenboog. Zie jij het soms gebeuren dat van de zeven kleuren, bijvoorbeeld rood of groen er één niet mee mag doen?
Nee, de één staat naast de ander en ze zijn zoals je ziet, steeds verbonden met elkander kunnen mensen dat dan niet?
Het grote niets Stille bomen, stil verdriet, zwevend in het niet krachten vertild,t leven gestild, niemand die het ziet hoe ik ben in het niet.
Stil gras waar mijn lichaam ligt, de aarde omhult mijn gezicht, geur blijft nog over, het niet wordt nog grover, voor leven gezwicht van niets meer bericht.
Geen boodschap komt nog door er zit een niet en een stilte voor dove oren gesloten, zicht met tranen overgoten, het gilt in mijn hoofd in koor maar mijn lichaam leeft dóór!
Ik draai me om, kijk naar mezelf zie mijn gezicht van elf jaar jong, hoe kon ik zó kwetsbaar zijn. Als hun haat mij bedelft loop ik weg van mezelf.
Ik kan nu niet meer kijken en kan mezelf niet bereiken herken mijn lichaam niet, voel geen angst of verdriet, het zal nog blijken of ik ga bezwijken of het -heel misschien- toch nog redt.
Ik wil hier zijn
Ik wil hier zijn als steun in groot verdriet in stilte voor de pijn opdat de wereld ziet
Mag stilte ieder wakker maken ja allen, groot en klein als teken het geweld te staken opdat er nooit een volgende zal zijn
Ach, dit zijn nog enkel dromen maar heeft voor ons toch zin door in stilte hier te komen in respekt, ja, dat is een begin
Mogen wij een voorbeeld geven hoe met boosheid om te gaan wij kiezen voor een vreedzaam leven door met elkaar zo hand in hand het Geweld te gaan verslaan
Stilte
Hier past alleen maar diepe stilte woorden missen ieder doel hier kan geen mens in woorden vatten wat hij diep van binnen voelt.
Eén minuut stilte is niet voldoende de vlag half stok schiet ook te kort bloemen leggen zegt zo weinig als ons hart niet diep gereinigd wordt.
O Heer leer ons in vrede leven geen gebalde vuist, geen wraak of moord maar echte vrede, diep van binnen zodat Uw stem weer wordt gehoord.
Help hen die vielen, hen die lijden zij die gaan door dit donkere dal. vertroost hen Heer, neem hen in Uw armen zodat Uw Liefde overwinnen zal.
Geef mij je hand Kom, ga met mij mee. Geef mij je hand. Dan gaan wij uitwaaien bij de zee. En wandelen langs het strand.
Kom, ga met mij mee, kom. Ik maak mij ongerust. Kijk toch vooruit en niet steeds achterom. Word je weer van je omgeving bewust.
Kom, ga met mij mee, kom maar. Ik wil je helpen. Nee, dat je verdriet hebt is niet raar. Maar laat je er toch niet door overstelpen.
Kom, leg jouw handen maar in de mijne. Geef mij je vertrouwen. Nee, ik kan je verdriet niet laten verdwijnen. Maar probeer jij je leven weer op te bouwen.
Kom, ga met mij mee. Geef mij je hand. Laten wij lachen of huilen met z'n twee. Ooit heeft het leven weer een zonnige kant.
Als ik God een vraag mocht stellen zou ik vragen of hij goed voor mijn kinderen blijft zorgen.
Handen heb je om te geven, van je eigen overvloed. En een hart om te vergeven, wat een ander je misdeed.
Ogen heb je om te zoeken, naar wat mensen nog ontbreekt. En een hart om uit te zeggen wat een ander moed in spreekt.
Schouders heb je om te dragen, zorg en pijn van elkaar. En een hart om te ervaren, wat die ander weten kan.
Voeten heb je om te lopen, naar de mens die eenzaam is. En een hart om waar te maken, dat een mens geen eiland is.
Oren heb je om te horen, naar de Mens die vrede is. En een hart om te geloven, in de God die liefde is.
Zijn jullie al wakker, ff lekker een bakkie koffie met een broodje er bij, en dan heerlijk genieten er van, ik wens jullie dan ook allen een hele fijne morgen, maak er een gezellige dag van
Er zat een klein engeltje op mijn schouder, en zij fluisterde heel zacht. Zij fluisterde over licht en over liefde, en over de sterren in de nacht.
Zij fluisterde dat ik goed moet blijven luisteren, naar dat wat ik van binnen voel. En me niet te laten misleiden, naar dat wat me afhoud van mijn doel.
Zij fluisterde over eigenwaarde, en vooral mijzelf zijn. Me af te sluiten voor nare energieën, want die doen alleen maar pijn.
Zij fluisterde 'blijf jezelf vertrouwen', laat je innerlijke onrust verzachten. Door je gidsen, door je naasten, en vooral je innelijke krachten.
Zij fluisterde dat ik niet meer moet vechten, omdat ik zijn mag wie ik ben. Met al mijn gebreken, maar ook mijn goedheid, het leukste mens mag zijn dat ik ken.
Toen ik wakker werd met een vredevol gevoel, en aan het engeltje moest denken. Herinnerde ik mij meteen de waardevolle boodschap, die zij mij in mijn droom kwam schenken.
.gif)
