doe dit niet met de orginele maar maak eerst een copie
Zelfbeheersing
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer dat hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers wat hij in de schutting sloeg geleidelijk minder. Hij zag dat het makkelijker was om de zelfbeheersing dan al die spijkers in de schutting te slaan.
Uiteindelijk,kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jongen was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam zijn zoon bij de hand en liep met hem naar de schutting. Hij zei;Je hebt het goed gedaan,mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven. Een verbale wond is even erg als een fysieke wond. Vrienden zijn een kostbaar juweel. Ze laten je lachen en moedigen je aan om je taak te volbrengen. Ze lenen je hun oor, en ze geven woorden van lof en zullen altijd hun hart voor je open stellen. Vergeef me asjeblieft als ik ooit een gat in je schutting hebt achter gelaten
Iedereen in het dorp wist het dat het meisje Matuwi zoveel van de vogels hield, dat zij met haar gevederde vrienden hele gesprekken kon houden. Zij zelf was heel gelukkig met deze vriendschappen.
Matuwi was eenvoudig en vriendelijk tegen iedereen. Elke morgen en elke avond kreeg zij bezoek van vele vogeltjes. Zwaluwen, grietjebie's, tjontjons, de rediborsu, kanaries, noem maar op; allen kwamen met een lekkernij in hun snaveltje naar het meisje. Matuwi op haar beurt had allerlei kruimeltjes klaar voor haar vriendjes. Zo ging het dag in dag uit. En ze babbelde vriendelijk tegen haar vliegende vriendjes.
Op een dag werd Matuwi ernstig ziek. De ouders van Matuwi waren radeloos geworden om de ziekte van hun dochter. Van alles hadden ze reeds geprobeerd om haar beter te doen worden. Maar niets had geholpen. Matuwi werd met de dag zwakker.
O, wat waren de vogeltjes verdrietig. Bij honderden kwamen ze aangevlogen om haar te troosten en beterschap te wensen. Overal zaten ze op de grond, op de spanten van het kamp, op het dak, aan de rand van haar hangmat, zelfs tegen de bladerwand van het kamp. Overal. En ze piepten en floten al maar door. En ze hadden heel wat lekkernijen voor haar meegebracht, heel wat bosvruchten. Het hele vogelrijk was in de waar en in de weer gekomen.
Sommige vogeltjes stierven van verdriet, omdat zij weigerden te eten toen zij Matuwi maar zagen wegkwijnen. De vogels kwamen bij elkaar en zeiden: "Matuwi is onze koningin. Hoe kunnen wij haar helpen?"
Rediborsu dacht bij zichzelf: Matuwi wordt niet beter. En hij bracht zijn familie om de vogelkoningin te groeten en een goede reis naar het hiernamaals te wensen. Een der kleine grijze vogels sprong op Matuwi's armen en pikte haar. Er kwam wat bloed uit dat op de vogeltjes viel.
Enkele dagen daarna was het dorp en het hele vogelrijk in rouw gedompeld. Matuwi was overleden. Bij haar begrafenis zaten duizenden vogeltjes stil op de takken van de bomen toe te kijken.
De vogels hadden zo'n verdriet dat zij nooit meer grote vriendschap met de mensen hebben gesloten. Vanaf die tijd vliegen zij snel weg als je in hun buurt komt. En jij die dit verhaal hebt gehoord, weet nu ook waarom de rediborsu rode veren en een roodachtige bek heeft.
Come and sit beside me And rest a little while, Come glimpse a woman's courage, And the strength behind her smile.
This album of an Angel, Is a portrait done in grace, A study of devotion, Not written on the face.
But you can feel her beauty, It hides behind no guise, Radiance, so resplendent, Not seen with human eyes
In this album of an Angel, You'll see her lovely heart, The valor of her spirit Shines from the deepest part.
So, come and sit beside me And rest a little while, See the portrait of an Angel, See the strength behind her smile.
Art work done by Amy Smith
"Tijd" is tijdeloos. In alle tijden is er tijd, altijd is er tijd geweest. Lange tijd, korte tijd. "Tijd" is onmeetbaar, omdat meten, vergelijken is. Tijd: een vergelijking van het heden met het verleden. En heden en verleden zijn tenslotte onmeetbaar. "Tijd" in mechanische uren is niet de tijd gemeten in gevoel: goeie tijd, slechte tijd. In dezer dagen kan men in de maatschappij niet meer zonder mechanische tijd: uurwerken. Maar enkele begrippen -zoals liefde en geluk- blijven tijdeloos, omdat je innerlijke -apart van je verstand- tijdeloos is, .................was, .......................en altijd zal zijn.
Er leefde eens een arme hennepteler. Zijn naam was Rihuana. Hij had een heel bazige vrouw, Ma Rihuana. Ze hadden twee kinderen gekregen en die waren Hasj en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hasj speelde met Stuff, zijn hondje en Morfientje, zijn kat.
Pa Rihuana en Ma Rihuana hadden problemen, want zij hadden niets meer te eten. "We moeten iets doen", zei Ma Rihuana. Pa Rihuana snoof eens diep, maar wist niets te zeggen. Ma Rihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje gaan maken in het bos en dan zouden Pa Rihuana en Ma Rihuana Hasj en Wietje achterlaten. Maar slimme Hasj had alles gehoord en stak snel een mesje in zijn zak. De volgende dag gingen ze met z'n allen een tripje maken in het bos waar de wind door de bomen blowde. 's Middags deden Hasj en Wietje een dutje en hun ouders gingen er met speed vandoor. Maar Hasj had met zijn mesje lijntjes getrokken in de sneeuw dus konden ze makkelijk de weg terugvinden. Ze durfden echter niet goed naar hun huis te gaan, dus besloten ze naar Opium en Omium te gaan. Deze zaten vredig op de canapé naar de LSD-speler te luisteren waaruit zojuist de hit klonk:
Altijd rookt Kortjakje wiet Midden in de week maar zondags niet. Zondags neemt zij heroïne met een snuifje cocaïne Altijd rookt Kortjakje wiet Midden in de week maar zondags niet.
Toen Opium en Omium hun kleinkinderen zagen, begroeten ze hen uitbundig. " High", riepen Opium en Omium. "High", riepen Hasj en Wietje terug terwijl ze een cracker aangeboden kregen. "Hoe gaat het", vroegen Hasj en Wietje beleefd. "Ach je weet hoe dat gaat hè, drug, drug, drug", antwoorde Omium. "Hebben julie honger?", vroeg Opium.
"Jaaaa," riepen Hasj en Wietje. "Laten we gaan chinezen." "Goed" zei Omium. "ik coke wel." De volgende dag werden Hasj en Wietje weer thuis gebracht.
Pa Rihuana was blij maar Ma Rihuana niet. Toen ze later weer een tripje gingen maken in het bos, lette Ma Rihuana extra goed op Hasj zodat hij geen lijntjes kon trekken met zijn mesje. Toen ze weer achterbleven waren ze verdwaald. Plotseling hoorden ze een vogeltje dat floot:
"Wiedewiedewied". Ze volgden het vogeltje en kwamen bij een huisje dat helemaal was gemaakt van coke. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien en begonnen dan ook meteen te snuiven. Maar terwijl ze bezig waren, werden ze bespeed door een boze h-xtc die in het huisje woonde. " Sniffel, snuffel, snuifje, wie snuift er aan mijn huisje?" De h-xtc kwam naar buiten en zei met een lief stemmetje: " Kom maar binnen, daar heb ik lekkere space-cake voor jullie". Maar intussen kickte de h-xtc maar al te erg op Hasj. Na een tijdje zaten Hasj en Wietje helemaal stoned bij de h-xtc aan tafel. De h-xtc wilde Hasj en Wietje nu coken.
Ze konden niet meer ontsnappen ."Hennep, Hennep", riep Hasj. "Stick", riep Wietje. Wietje moest in het coke-hok gaan kijken of de temperatuur al high genoeg was,
maar ze zei tegen de h-xtc dat ze het niet goed kon zien. De h-xtc ging nu zelf kijken. Wietje duwde de h-xtc snel in het coke-hok en deed de deur dicht. "Hennep, Hennep",
schreewde nu de h-xtc, maar Hasj en wietje gingen er met speed vandoor. Ze staken het huisje achter zich in brand. " Crack", zei het huisje. Het wiedewiedewied-vogeltje wees hen nu de weg naar hun eigen huis. Onderweg kwamen ze rookkapje en sneeuwwietje tegen die juist een tripje maakten. Toen ze thuis kwamen was Pa Rihuana heel bl-high en Ma Rihuana was aan een overdosis bezweken.
plotseling besef je dat het leven anders is dan je gedacht had dat het een verrassing is niet te grijpen niet te vangen in woorden, wetten, hokjes, geen regie geen tas vol documenten geen antwoorden maar vragen
veel mensen gaan zon fase niet door sommigen wel zij ontdekken heel veel nieuwe dingen al is zon periode heel erg moeilijk
waar is God wie is Hij wie ben ik waarom ben ik hier eigenlijk wat is het nut, het doel, de zin van mij en van de rest
als ik je antwoorden zou geven dan zou je zeggen: ach, hoepel op en kom nooit meer terug
ik vraag je: geef je vragen de ruimte geef je zoektocht de ruimte geef je onzekerheid je angst de ruimte
.gif)
