Het heeft een tijdje geduurd eer ik dit hier kon neerschrijven.

Maandag de 30^e  juli is de chirurg ter plaatse geweest om rontgenfoto’s te nemen en het verdict was niet min.  Ik kreeg eerst het goede nieuws te horen, namelijk dat haar linkerschouder genezen was en dat ze dus eigenlijk terug op de weide gemogen had, DE moment waar we zolang naartoe geleefd hadden….  Maar ik hoorde al aan zijn stem dat het slechte nieuws ook echt slecht nieuws zou zijn…. 

Haar rechterschouder zag er erger uit dan haar linkerschouder een jaar geleden.  De schouder was volledig gedislocaliseerd geweest, kraakbeen was verdwenen en er was een soort van wildgroei van bot.  Conclusie, door overbelasting was het gewricht al aangetast maar het gebeuren dat vermoedelijk de dislocatie veroorzaakte heeft de definitieve doorslag gegeven L  Als dat laatste niet gebeurd was hadden we waarschijnlijk nog geruime tijd kunnen rekken met aangepast medicatie maar nu is er helaas niets meer aan te doen, enkel pijnstilling geven zolang dit werkt en zolang ze dit verdraagt.

Na 2 dagen van immens verdriet werd ik overvallen door een gevoel van complete machteloosheid, ik was er niet om haar te beschermen tegen onbekenden, wat is er gebeurd, wie is er geweest, het zal een eeuwige onopgeloste vraag blijven maar het maakt het verdriet er niet makkelijker op, vooral Amora haar levenslustigheid gaat het ondraaglijk maken om op een dag de beslissing te nemen dat het genoeg geweest is.

Ik heb de afgelopen dagen besloten wat er zal gebeuren, nu ik nog een beetje nuchter kan denken.  De dag dat het zover is zal ze ingeslapen worden in de weide zodat ze in vertrouwde omgeving is en ook haar vriendje Milo uitgebreid afscheid van haar kan nemen.  Daarna zal ze opgehaald worden door een Nederlands crematorium waar ze op afspraak ook meteen gecremeerd zal worden.  Nadien krijgt haar mooie urne een plaatsje hier bij mij.

De centjes die nog in haar spaarpotje zitten en die mensen her en der nog verzamelden voor de operatie aan haar knietjes zullen we gebruiken voor de laatste medische kosten en voor het afscheidsgebeuren.  Helaas kost crematie nog handenvol geld maar we hebben net iets te hard gestreden voor Amora, mijn mooie en superlieve meid verdient een mooi plekje.

Ik geniet nog elke dag van haar aanwezigheid maar het wordt met de dag moeilijker en moeilijker om te beseffen dat ze er binnenkort niet meer gaat zijn, mijn dagen zijn dan ook gevuld met verdriet.

Mijn lieve meid, I love you forever !

13-08-2012 om 23:34 geschreven door bonnie