CASTI : Verloren paradigma's : blz. 476

Volgens de quantumpotentiaal-interpretatie bestaat een quantumobject dus niet uit één enkel ‘ding’, deeltje of golf, maar is het beide. Merk op hoe in dit beeld de objectieve werkelijkheid weer wordt hersteld, omdat de voortdurende schizofrenie tussen het object als golf en als deeltje er niet meer is. Op elk tijstip is het beide en op elk tijdstip bevat de deeltjeskant van het huis alle gebruikelijke klassieke eigenschappen. Het geniale van BOHM was dat hij liet zien hoe dit schema zou kunnen werken.

________________________________________

CAPRA : De TAO van de fysica: blz. 133

De volgende passage uit een artikel van DAVID BOHM, één van de belangrijkste tegenstanders van de Kopenhagen- interpretatie, levert daar het sprekende bewijs voor:

We komen ertoe, de wereld als één ongebroken geheel te zien, en dat is in strijd met het klassieke idee, dat je de wereld kunt analyseren in onafhankelijk van elkaar bestaande, afzonderlijke delen….We hebben de gebruikelijke, klassieke opvatting omgekeerd: Die zegt dat het de onafhankelijke ‘elementaire deeltjes’ zijn, die de fundamentele werkelijkheid uitmaken, en dat de diverse systemen slechts de toevallige vormen en combinaties van deze deeltjes zijn. Nu zeggen we eerder, dat de quantumtheoretische onderlinge verbondenheid van het heelal de fundamentele werkelijkheid uitmaakt, terwijl de onderling onafhankelijke delen slechts de speciale en toevallige vormen in dit geheel zijn.

-----------------------------------------

Op het niveau van het atoom vervagen de massieve materiële voorwerpen van de klassieke fysica dus tot waarschijnlijkheidspatronen, en die patronen stellen geen waarschijnlijkheden van dingen voor, maar waarschijnlijkheden van wisselwerkingen. De quantumtheorie dwingt ons, om het heelal niet te zien als een verzameling fysieke voorwerpen, maar als een gecompliceerd web van relaties tussen de verschillende onderdelen van een samenhangend geheel.

_____________________________________________