Als ik naar de lucht kijk, zie ik mezelf. Wisselvallig. Bewolkt. Open en helder. Klaar om te stormen. De lucht en ik...
Vraag het maar aan vrienden... Velen kennen het zonnetje, de optimist. Slechts weinigen kennen me als de lucht... Wisselvallig, maar toch nog vaker zon dan regen.
Maandag 30 juni 2008... De laatste schooldag en daarmee ook meteen de laatste dag van mijn eerste gewerkte jaar. Na een dagje sportief zijn op school was het welletjes en gingen de kindjes (en de juffen) blij naar huis omdat het vakantie was. Toen ik thuiskwam (19u), vroeg mijn broertje me of ik geen zin had om mee met de camion te gaan rijden vannacht... van 20u tot 6u... en omdat zot zijn geen zeer doet ben ik meegegaan... Beetje geknikkebold, maar twas plezant
Heel even de balans opmaken van mijn werkjaar. - Lesgeven: ja, dat zit wel goed, het zou echt wel iets voor mij kunnen zijn. Of het een roeping is? Nee hoor - Collega's: daar zwijg ik liever ff over - Ikzelf in de klas: veel interessanter ;-) Voel me super goed bij wat ik doe, en dat is het voornaamste zeker ;-) Kan tijd steken in school en ik werk er toch ook een beetje voor... Hopelijk voelden de kindjes zich ook wat goed bij mij ;-)
Ik was bijna vergeten dat ik nog een site-je had dat up-to-date moest blijven...
Dus maar eens even samenvatten: Op school: Heel druk, 2 weken voorbereiding eindtoetsen, 2 weken toetsen en dan nu nog eindelijk een weekje (en een maandag) uitblazen en wat andere dingen doen dan stilletjes in de klas zitten, toetsen afnemen en verbeteren. Alleen nog een rapportje of 21 morgen, maar dat zal wel lukken... kan mss zelfs leuk worden, mss ook niet ;-) En dan donderdag een schoolreisje, ff naar Brussel en terug, op school blijven slapen en dan vrijdag opruimen!! Klassen poetsen! (om ze maandag weer vuil te maken... )
Thuis in Wallonië: Ik pak hier dan toch maar mijn boeltje bij elkaar, om volgend jaar in Marche te gaan huren. Het wordt toch maar drukker op school en mijn eigen plekje zal leuk zijn (of zo iets ;-))
Thuis in Vlaanderen: Alles prima, alles zoals gewoonlijk... Daar maak ik binnenkort mijn kamer weer in orde (een maandje, toch als het lukt om vanaf augustus te beginnen huren)
Liefde: Zoals gewoonlijk, alles prima
Nu ben ik het blogje weer ff beu, geen foto's, want mijn fototoestel zit ergens in een doos, geen idee waar...
Na de foto's van de buitenkant van het huis, nu eindelijk de foto's van mijn plaatsje in dat huis
Eerst en vooral een 'plattegrond' die ik heb proberen te maken... Ik denk dat het min of meer juist is. Op die manier kan je alle foto's een beetje situeren... Niet letten op de rare afkortingen De kruisjes zijn de kasten (kasten met deur in slaapkamer, gewoon boekenschappen in bureau).
Foto's van bureau
Foto's van de badkamer (vooral letten op de kleur van badmatten jaja, het is een obsessie)
En dan als laatste: foto's van de slaapkamer (met een dressing die ik nooit vol krijg... Zit al aan 2/3de vol)
Ziezo, zo weet je een beetje hoe het er bij mij uitziet... De mensen die mij kennen weten dat ik graag rommel heb, vooral graag maak Dus mijn bureau... Ja, het laat vaak te wensen over Maar toen viel het min of meer mee.
Hier ben ik dan weer, klaar om een onbelangrijk bericht te posten... 't Is maar dat het al een hele tijd geleden is dat ik nog iets postte, dus niet omdat ik iets interessants te vertellen heb
Alles gaat zijn gangetje... op school en thuis en alles daarrond... Niets super speciaals te vermelden, jammer genoeg...
De "eindejaarsdrukte" begint hier een beetje, nooit gedacht dat het zo druk zou zijn. Kinderen zijn druk, collega's (en ikzelf het meeste) zijn druk... Het is soms echt een warboel Er moet precies nog zoveel gebeuren, zoals toetsen van het 2de leerjaar. Nog even volhouden. 2 weken nog lesgeven (herhalen e.d.), 2 weken toetsen doen en die laatste week aanmodderen De kinderen voor de eerste keer in een jaar tijd kind laten zijn?? en gewoon wat laten spelen enzo ;-)
Dit jaartje was tot nu toe al super op school... En al snel had ik iets van: 'volgend jaar wordt het jaar waarna ik beslis of ik blijf.' Met al de veranderingen die op til zijn, en vooral dan onze directeur die 'ziek' wordt, heb ik me voorgenomen dat er twee pistes mogelijk zijn ;-)
De sfeer blijft super, samenwerking onderling verloopt vlot --> logisch dan hé, dan blijf ik. De samenwerking loopt wat minder (dit dan niet met mij persoonlijk iets te maken) --> dan ben ik verplicht te blijven, zodat ik jullie niet in de steek laat natuurlijk
Dit zijn momenteel de twee pistes, onafhankelijk van hoe mijn privé-leven loopt, maar dat is nogal moeilijk te voorspellen Ik neem aan dat dat bij iedereen zo is ;-)
Dus Karen... geen paniek ;-) Ik voel me ongelooflijk goed bij mijn parallel-collega (voel me ook goed bij de andere hoor ;-)), dus je bent nog niet van mij verlost!
Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn. Gezellig, zei de eekhoorn. Maar daar kom ik niet voor, zei de mier. Maar je hebt toch wel zin in wat stroop? Nou ja een klein beetje dan.
Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was. We moesten elkaar een tijdje niet zien, zei hij. Waarom niet? vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan. Om erachter te komen of we elkaar zullen missen, zei de mier. Missen? Missen. Je weet toch wel wat dat is? Nee, zei de eekhoorn. Missen is iets wat je voelt als iets er niet is. Wat voel je dan? Ja, daar gaat het nou om. Dan zullen we elkaar dus missen, zei de eekhoorn verdrietig. Nee, zei de mier, want we kunnen elkaar ook vergeten. Vergeten! Jou?! riep de eekhoorn . Nou, zei de mier. Schreeuw maar niet zo hard. De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen. Ik zal jou nooit vergeten, zei hij zacht. Nou ja, zei de mier. Dan moeten we nog maar afwachten. Dag!
En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de stam van de beuk naar beneden zakken. De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen. Mier, riep hij ik mis je! Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen. Dat kan nu nog niet! zei de mier. Ik ben nog niet eens weg! Maar toch is het zo! riep de eekhoorn. Wacht nou toch even,klonk de stem van de mier nog uit de verte.
De eekhoorn zuchtte en besloot te wachten. Maar hij miste de mier steeds heviger. Soms dacht hij even aan beukenotenmoes, of aan de verjaardag van de tor, die avond , maar dan miste hij de mier weer. s Middags hield hij het niet langer uit en ging hij naar buiten. Maar hij had nog geen 3 stappen gedaan of hij kwam de mier tegen moe, bezweet, maar tevreden. Het klopt, zei de mier. Ik mis jou ook. En ik ben je niet vergeten. Zie je wel, zei de eekhoorn.. Ja, zei de mier. En met hun armen om elkaars schouders liepen zij naar de rivier om naar het glinsteren van de golven te gaan kijken.
