Inhoud blog

	Nieuw project.
	find me on Facebook!
	OKAN-leerlingen
	Teleurgesteld in 'onze' samenleving.
	Uit Monastir

Zoeken in blog

Alle kleuren van de regenboog

Opzoek naar de diversiteit in België
Hallo iedereen, Ik ben Justine, een studente toegepaste psychologie en ben in de ban van diversiteit. Ik zal het in mijn blog hebben over allochtonen en kleurlingen, dit met de bedoeling de stereotiepe beelden zoveel mogelijk weg te werken. Ik heb met mensen van verschillende culturen en religies gesproken zodat ik met hun levensgetuigenis mensen kan overtuigen dat stereotiepe beelden verkeerd zijn en dat zij ook maar een mens zoals een ander zijn. Heel veel mensen weten niet wat hun levensverhaal is en wat ze hier doen, zo worden ze vaak meteen bestempeld. Laat gerust een reactie achter met uw mening of tips! --> VOOR ALLE DUIDELIJKHEID : ik ben hier niet om goede grammaticale verhalen te schrijven. Het gaat hier enkel om de inhoud!#ikbengeenschrijfster

15-12-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Uit Monastir

Klik op de afbeelding om de link te volgen

Dit is Sinda.

Sinda is een 41 jairge vrouw afkomstig uit Monastir, Tunesië. Ze is een moslima die 5x per dag gaat bidden, ze doet mee aan de ramadan, maar ze vertelt dat ze geen hoofddoek draagt.

Sinda is weggegaan uit Tunesië, omdat ze haar man had leren kennen. Haar man is een vriend van haar neef en is een Belg. Ondertussen woont Sinda al 17 jaar in België en haar familie woont nog steeds in Tunesië.

Ze vertelt hier kort over.

'Ik heb mijn man leren kennen in 1996 in Tunesië (Monastir),hij heeft zich toen ook bekeerd tot de islam. In juli 1988 zijn we getrouwd en in november 1998 zijn we naar België verhuisd. Ik heb jammer genoeg iedereen van mijn familie moeten achterlaten,het was moeilijk maar ik ging wel vaak terug naar Tunesië. Na 2 jaar is onze oudste dochter geboren en 2 jaar nadien kwam onze jongste dochter ter wereld.

Met het ouder worden is het gemis naar mijn thuisland steeds groter geworden, maar gelukkig gaan mijn kinderen en ik elke zomer naar Tunesië op reis. Zo kunnen we onze zomer daar spenderen met mijn familie en vrienden.

Ik heb geen aanpassingsproblemen gehad bij mijn aankomst in België. Mijn schoonfamilie heeft mij meteen met open armen ontvangen. Ik heb hier nu vast werk en mijn kinderen kunnen elke dag naar school gaan.'

Wat heb je precies gedaan bij je aankomst in België?

'In het begin ben ik begonnen met het volgen van Nederlandse avondschool. Dit heb ik 2 keer per week, een anderhalf jaar lang gedaan. Het was voor mij niet moeilijk te leren, omdat ik thuis ook in het Nederlands met mijn man en mijn schoonfamilie moest spreken. Wanneer mijn kinderen oud genoeg waren om naar school te gaan, ben ik beginnen werken. Ik werk nu in een tuin-hobby winkel.'

Heb je nog specifieke toekomstplannen?

'Wanneer mijn man en ik met pensioen zijn, zou ik graag terug naar Tunesië verhuizen. Mijn kinderen mogen kiezen of ze meegaan of niet.'

Met deze mooie toekomstplannen sloten we ons gesprek af. Smile

15-12-2015 om 18:22 geschreven door Justine

>> Reageer (0)

14-12-2015

Prachtige ervaring!

Vorige maand heb ik een fantastische ervaring mogen meemaken.

Ik ben een week naar Kortrijk gegaan, om daar de diversiteit op te snuiven. Eén van die dagen heb ik een bezoek gebracht aan 'De Som'. De Som is een centrum voor inburgering. Ik heb hier mogen kiezen om iets mee te volgen en koos voor een Arabische les.

Vooraleer de les begon heb ik kennis gemaakt met de leraar. Hij vertelde me hoe de les in elkaar zat en zei me wat ik kon verwachten. In de Arabische les wordt enkel Arabisch gesproken. Je kan het vergelijken met een les Franse literatuur bij ons. We leren over Frankrijk, maar in het Nederlands.

In de les zouden we Nederlandstalige filmpjes te zien krijgen met Arabische ondertiteling. Daarna moesten de 'leerlingen' in groepjes verdeeld, bepaalde opdrachten maken en deze uitschrijven. Uiteindelijk hangt hij alle resultaten aan de muur.

Er hingen ook nog andere dingen aan de muur. Grote bladen met hun acties en hun doelen, wat ze moeten doen om te bereiken wat ze willen bereiken.

Net voor de les begon mocht ik al plaats nemen aan één van de tafels waar al een groepje zat. Wanneer de anderen binnen kwamen keken ze me eerst wat raar en verbaasd aan. Ik stelde me meteen voor en vroeg ook hun namen. Ik had de indruk dat ze in het begin wat op hun hoede waren, maar naarmate ik hen dingen vroeg kwamen ze ook wat los tegenover mij.

Ze vroegen me of ik uitleg wilde over wat er allemaal in de les werd gezegd en die hebben ze me dan ook gegeven. Ik kon hun helpen door in het Nederlands te zeggen wat ik gezien had in de filmpjes, maar ik was ook benieuwd naar wat zij onder elkaar allemaal vertelden. Ik vroeg hen een paar Arabische woordjes en ik zag ze zo helemaal openbloeien. Ze hadden het niet verwacht dat ik, een Nederlandstalige, hen Arabische woorden zou vragen.

In de pauze moest ik jammer genoeg al weggaan en vroegen ze naar wat ik van de les vond.

Mijn antwoord was : 'Ik vond het fantastisch! Jullie zijn allemaal zo vriendelijk. Ik begrijp nu ook hoe een anderstalig iemand zich moet voelen wanneer hij/zij terecht komt in een klas bij ons. Ik vond dit een fantastische ervaring en wil jullie bedanken om mij zo goed op te nemen in jullie sfeer. Jullie kennen mij niet en hebben mij meteen geholpen wanneer ik jullie niet verstond.'

Zij vertelden mij dat ze het heel fijn vonden dat er mensen zijn die interesse tonen in wat zij leren en wat ze doen.

Als je de kans hebt om zo'n les mee te volgen, aarzel dan zeker niet! Onze ogen worden geopend en bepaalde vragen die je hebt worden beantwoord, en voor hun is het leuk dat er interesse getoond wordt. Very Happy