Ik ben een week op uitwisseling gegaan naar Kortrijk om kennis te maken met de diversiteit. Hier zijn mijn ogen opengegaan en is mijn mening nog meer versterkt over de allochtonen en kleurlingen in België.

Tot voor deze week ging mijn respect uit naar de vluchtelingen en gaf ik wat ik kon geven aan mensen die het minder hebben. Na deze week heb ik ontdekt dat dit echter niet genoeg is.

We kunnen geven wat we hebben, maar we weten niets van hun leven. Met deze blog wil ik jullie een andere kijk proberen geven op het beeld van allochtonen en kleurlingen.

Wij gingen op pad in Kortrijk met de bedoeling zoveel mogelijk te weten te komen over de verschillende nationaliteiten en religies. We vroegen bepaalde mensen de volgende vragen :

'Wat vinden jullie van wat er gebeurd is in Parijs en de rest van de wereld?'

'Hebben jullie een idee over wat er omgaat in het hoofd van de terroristen?'

'Zijn jullie bang voor wat er gaande is?'

'Gaan jullie bepaalde grootsteden nog steeds bezoeken?'

Deze Algerijnen wilden deze vragen graag beantwoorden en waren blij met onze interesse;

We vinden het vreselijk wat er is gebeurd in Parijs. Wij zijn Moslim en vinden het erg dat zij zichzelf ook moslim noemen. Zij zijn helemaal geen moslim. Zo'n dingen doe je niet, dit staat niet in de Koran... in geen enkele godsdienst.

We hebben helemaal geen idee wat hen bezielt, ik denk dat niemand dat ooit zal weten. 

Zelf ben ik bang voor wat er gebeurt in de wereld en in België. Ik ben vroeger zelf gevlucht en wil deze angst en oorlog niet opnieuw meemaken. Ik denk dat we plaatsen zoals Molenbeek en Parijs zeker zullen vermijden, tenzij ik er noodzakelijk moet zijn.

Ik vroeg hen ook hoe zij met deze hele situatie omgaan.

Ze vertelden me dat het pijnlijk is hoe sommige mensen zoveel vooroordelen hebben. Ze noemen ons terroristen, alcoholisten, junkies, hangjongeren, crapuul, ... . Wij werken hier en proberen zo ook een deel van de maatschappij uit te maken. Wij zijn naar hier gevlucht voor een beter en veiliger leven, niet om iemand kwaad te doen.

Als laatste vroegen we hen voor een foto en wensten we hen veel succes in hun verdere leven.