Theater: “Le tour du monde en 80 jours” van Jule Verne,

realisatie van Thierry Debroux

·         Plaats?
Théâtre du Parc in Brussel

·         Datum?
07/10/11

·         Met wie?
Met mijn broer, ouders en grootouders

·         Motivatie?
Ik heb niet lang getwijfeld om deze activiteit te kiezen na het lezen van deze recensie.Wat mijn aandacht trok was dat zowel de ‘abonnees als hun kleinkinderen’ er plezier zouden aan beleven. Dan moest het wel iets zijn voor mijn broers en mezelf.
Bovendien was de beschrijving van het decor, dat zoveel verschillende scènes on tevoorschijn toveren, hetgeen wat me het meest intrigeerde. Het maakte me nieuwsgierig.
Wij zijn dan ook met hoge verwachtingen naar het Théâtre du Parc gestapt in Brussel.

·         Voorkennis?
Mijn vader had van zijn werk culturele cheques gekregen. Op een dag kwam hij met deze recensie, die verschenen was in de krant ‘Le Soir’ voor de proppen.
Ik heb deze gelezen. Vermits die zo lovend was, ben ik erbij blijven stilstaan.
Mijn vader vertelde me dat de hoofdacteur, die Philéas Fogg interpreteerde, reeds vele toneelstukken op zijn rekening heeft staan.
Ik heb reeds vele boeken van Jules Verne gelezen, ook de ‘Wereldreis in 80 dagen’. Deze boeken vallen erg in mijn smaak.

·         Bespreking recensie
Het decor bestond uit een draaiende ronde cirkel, geplaatst op de grond. Op die cirkel was een grote aardbol gemonteerd, die dus kon ronddraaien en vooraan en bovenaan openklappen.
Bovenaan is er uit de aardbol een reuze olifant tevoorschijn gekomen . Eerst rolde zijn slurf uit, dan de rest van zijn lichaam en op zijn rug zaten in een mandje zelfs personen. Op ’t einde is er bovenaan langzaam een zelfgemaakte, ouderwetse auto uit opgerezen, vastgemaakt aan een parachute. In de auto zaten 3 personen.
Vooraan, als de aardbol openklapte, zag men o.a. zitplaatsen van een trein, aan gevangenis, een Chinese café, enz.
Boven op de aardbol was eerst de selecte Engelse club, dan het dek van een schip. Het decor was verbluffend, ingenieus! Tot groot vertier van alle toeschouwers. Het heeft ons heel erg geboeid en zelfs geïntrigeerd. Het is uniek en geeft de kans verschillende landschappen en decors te toveren in een relatief klein, maar zeer gezellig theater.
De regisseur Thierry Dubroux heeft getracht ‘de abonnees’ maar ook hun kleinkinderen te verenigen in het Théâtre du Parc.
Daarin is hij goed geslaagd. Er waren kinderen aanwezig en die waren geboeid van ’t begin tot het einde van het stuk.
Zeker de scène met de olifant en de fratsen en acrobatieën van Passepartout hebben hen veel plezier doen beleven.
Was er een overdosis aan verwijzingen naar gekende personen of situaties. Misschien wel. Het kleine zwarte schoenmakertje die zegt ‘Obama’ te noemen.
De scène van de Titanic, als beide acteurs gans vooraan in de punt van het dek staan. De scène van het chineesje met de i-phone. De scène van Schwarzenegger, die stoere vechter en de vele malen dat mijn ouders instemmend naar  elkaar knikten om te zeggen dat er weer aan iets gerefereerd werd.
Maar in het algemeen ben ik zeer tevreden dat ik dat stuk gezien heb en ik zal het niet snel vergeten.
Wat ik evenmin zal vergeten, was de gutsende regenbui toen we door het park wandelden om naar het theater te gaan.

27-11-2011 om 23:54 geschreven door AB  

Bezoek Van Gogh museum in Amsterdam.

·         Plaats?

Amsterdam

·         Datum?

12/11/11

·         Met wie?

Mijn ouders

 Motivatie?

Ik koos deze activiteit omdat Van Gogh een zeer grote schilder is en omdat we een trip gepland hadden naar Amsterdam. In deze tentoonstelling zijn de belangrijkste en veelzijdigste werken van de schilder ondergebracht. Voor veel mensen heeft Vincent Van Gogh bijna mythische proporties aangenomen. Het Van Goghmuseum trekt jaarlijks ongeveer1,5 miljoen bezoekers uit de hele wereld, dus ik moest er naartoe als ik in Amsterdam was. Ik keek er echt naar uit om het gebouw en de tentoonstelling te bezoeken.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht.

·         Voorkennis?

 Enkele jaren geleden was ik naar het museum geweest met mijn tante. Ik herinnerde me er zeer weinig van. Toen ik met mijn ouders naar Amsterdam ging, dacht ik dat het wel fijn kon zijn om het museum opnieuw te bezoeken aangezien ik de werken van Van Gogh heel erg apprecieer.In de lagere school heb ik ook eens een bespreking moeten maken van de schilder.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht

·              Bespreking van recensie

Wat een recensie!! Ik heb sommige alinea’s tot driemaal toe moeten lezen. De zinnen zijn lang en vergen veel aandacht om ze te snappen. De tekst is zwaar en redelijk pessimistisch.

De schrijfster werd per blok van drie uur binnengelaten. Vermits mijn vader vergeten was de tickets op voorhand te kopen, moesten we aanschuiven in een lange rij, maar het ging vlot en na een halfuurtje waren we reeds binnen. Met tickets in voorverkoop kan jje langs een parallelle rij onmiddellijk binnen. Dus het is er erg op verbeterd sinds 2009.

De recensent spreekt over een chaos omdat er op verschillende plekken in het museum souvenirs te koop zijn. Dat zou ik ook enorm storend vinden en ongepast. Maar nu bevindt de souvenirwinkel zich bij het buitengaan geheel afgezonderd. Dus dat is er ook op verbeterd.

Dat de informatie op de bordjes was karig is, zoals de recensent het zegt, is niet te ontkennen. Er staat wel op vermeld waar de schilderijen gemaakt zijn , maar weinig over de levensloop van Van Gogh. Ik heb daarom een boekje van het museum gekocht bij het buitengaan.

De schrijfster vindt dat het enthousiasme er niet afdroop bij de kijkende mensen. Ook deze keer droop het enthousiasme er niet af bij de toeschouwers. Natuurlijk is dit museum een ‘verplichte bezienswaardigheid’ bij de doorsnee toerist. En mijn enthousiasme ebde ook wat weg toen ik voor ALLE schilderijen in de eerste zalen rijen zeer langzaam vooruitgaande mensen zag. Maar voor deze schilder moet men wat overhebben, dus langzaam mee aanschuiven in de rijen.

‘Kan men in de tentoonstelling zijn werk nog op artistieke kwaliteit waarderen of is Van Gogh teveel een icoon geworden?’ Ik vind dat het museum een zeer goede weergave brengt van de werken van Van Gogh. De schilderijen zijn tentoongesteld in chronologische volgorde. Deze presentatie geeft een goed overzicht van de ontwikkeling in zijn werk.

Zijn kunstenaarsbestaan heeft slechts 10 jaar geduurd (1880-1890). Van dit oeuvre bevinden zich de belangrijkste werken in het museum. Het museum bevat ook de privé-collectie van Van Gogh en zijn broer Theo waaronder werken van Toulouse-Lautrec, Paul Gaugin enz.. Ik vind dit een zeer goed uitgangspunt voor een museum met de belangrijkste werken .

Is hij teveel een icoon geworden?   Wel,  dit past nu eenmaal in onze tijdsgeest. Zijn andere kunstenaars zoals Damien Hirst dan geen ‘super’iconen geworden? Materialistische egotrippers?? En voetballers en supersterren dan? Dit zijn de iconen. Maar bij Van Gogh zou ik dat zeker niet zeggen. Hij heeft een redelijk armoedig en eenzaam bestaan geleid en bij zijn  dood had hij nog altijd deberkenning niet gekregen die hij verdiende.

Ik ben het ermee eens dat de tentoonstelling duidelijk vertoont dat Van Gogh een voorloper is ven het expressionisme, dat expressionisme streeft naar de uiting van de gemoedstoestand. Dat werd goed geïllustreerd door drie paar contrasterende schilderijen waaronder een bloemstilleven van A. Monticelli. Daarnaast de flamboyante weergave van een bloemstilleven van Van Gogh. Na zijn periode in Drenthe, Nuenen en Antwerpen, waar hij eerder donkere werken schilderde, zoals de aardappeleters, lichtten zijn werken als het ware op tijdens zijn verblijf in Parijs. Zijn werken onder Japanse invloed waren voor mij onbekend en tonen hoezeer hij met kleur bezig was.

En zijn schilderijen zijn inderdaad drager van zijn gemoedstoestand. Dat is vooral te zien bij de werken die hij schilderde in de instelling in St.- Rémy.Ze zijn iets donkerder en grover geschilderd met fellere toetsen.

De recensent vindt dat er te weinig aandacht is besteed aan het verbeelden en verwoorden van zijn levensverhaal. Dat het museum toegeeft aan beperkende sociale normen en moeilijke onderwerpen ontwijkt.

Zo diep had ik nog niet nagedacht over de tentoonstelling. Ze had inderdaad wat meer informatie mogen geven over zijn  persoonlijk leven. De tentoonstelling verloopt chronologisch maar geeft weinig prijs over zijn   psychologische toestand. Natuurlijk ontwijkt onze maatschappij moeilijke onderwerpen. Maar deze tentoonstelling is nu eenmaal geen cursus voor psychologen of psychiaters. Meer en meer mensen reizen en bezoeken musea en ik denk dat de organisatoren het aangenaam willen maken voor een zo groot mogelijke groep. En natuurlijk zullen er dan wel enkele concessies gedaan worden.

27-11-2011 om 00:00 geschreven door AB  

Dit boek is een voorbeeld van Magisch-realisme. Het verhaal lijkt heel realistisch, maar er gebeuren dingen in die je niet in je dagelijkse leven verwacht zoals de brieven, een klokkenspel voor halftwee ‘s nachts, dat alleen Freek,  Simone en Keldermans kunnen horen.

Hij baseert zich op het magisch-realisme dat stelt dat wij in ons collectieve onbewust bepaalde oerbeelden of archetypes meedragen. Dat zijn menselijke denkbeelden die we van bij de geboorte in ons dragen. vb. de moeder , de magiër, de vader, de tiran, de medicijnman enz..

Ik vond het boek niet gemakkelijk om lezen. Ik was dan ook blij dat het verdeeld was in 19 hoofdstukken met telkens een veelzeggende titel erbij. Zo kon ik het verhaal beter onthouden .  Dat realistisch met magische elementen erin sprak me wel aan. Die zorgden voor een boeiend en tevens spannend geheel, en de magische elementen gaven me niet het gevoel dat het onzin was.

04-06-2011 om 21:01 geschreven door AB  

04-06-2011 om 20:40 geschreven door AB  

04-06-2011 om 20:19 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          Rue du Croissant

Plaats

-          KVS te Brussel

Datum

-          18/02/2011 om 20:30uur

Met wie?

-          Met vrienden

Motivatie

-          De korte inhoud sprak me al aan: een Brusselse straat met mensen van verschillende nationaliteiten en …. er gebeurt iets. Iedereen reageert anders op de gebeurtenis. Ik verwachtte eigenlijk een ontspannen avond te hebben met veel humor en amusement.

Voorkennis

-          Ik wist eigenlijk nog niets af van de one-man opvoeringen van Mohammed Ouachen. Toen we telefonisch informatie vroegen over de voorstelling, zeiden de mensen van de KVS dat het stuk zeker de moeite waard was en dat alle kaarten bijna uitverkocht waren. Deze mededeling was het enige wat ik wist over het stuk en we hebben vlug onze kaarten besteld.

Recensie (bespreking)

-          Rue du Croissant is een bestaande straat in Brussel. Plots weerklinkt er een schreeuw. De bewoners reageren er elk op hun eigen manier op. Het hele stuk draait om die ene gebeurtenis op straat. De verschillende reacties van de omwonenden rijgen  het stuk aan elkaar. De recensent schrijft dat Mohammed Ouachen vlot tussen de verschillende karakters en typetjes switcht. Dit wordt door het publiek geapprecieerd. Ik vond het ook wel fijn: hij ratelde zijn tekst af en wat later begon hij aan de vertolking van een ander personage. Hierbij vervormde hij telkens zijn stem wat heel wat grappige momenten opleverde. Het grappigste vond ik het hoge, piepende stemmetje van de oude vrouw, die zich om haar slapende man bekommerde.

-          Dat de acteur een erg vlot danser is, valt op door de gekke sprongen die hij neemt bij het vertolken van zijn sketches. Hij brengt een karaté-intermezzo waarmee hij allusie maakt op de stoere man, die wel een zwarte gordel karaté heeft, maar de arme vrouw niet wil helpen. Dit intermezzo getuigt van zijn lenigheid.

-          Mohammed Ouachen gebruikt ook veel humor in zijn vertolkingen. Zijn inspiratie haalt hij uit de dagdagelijkse problemen; zijn stokpaardjes zijn: de communautaire problemen, de Brusselse versnippering, asielaanvragen enz.. Ik vind het leuk dat men met deze “serieuze” problemen eens goed kan lachen. Als oplossing van het communautaire probleem stelt hij het volgende voor: als de Vlamingen bij Nederland gaan, en de Walen bij Frankrijk, dan gaan de Brusselaars gewoon bij de Verenigde Staten en worden we een tweede Las Vegas.

-          We hebben er erg van genoten en de KVS met een ontspannen gevoel verlaten. Deze voorstelling was de moeite waard.

28-05-2011 om 22:52 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          The next three days.

Plaats:

-          Brussel, UGC  Toison d’or.

Datum:

-          22/12/2010  om 13:45 uur.

Met wie?

-          Met mijn vader en broer.

Motivatie (waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?):

-          Ik koos deze film, omdat de hoofdrol wordt vertolkt door Russel Crowe, één van mijn favoriete acteurs. Hij heeft acteertalent, de personages die hij neerzet zijn zeer getrouw en komen natuurlijk over. Russel Crowe laat de kijker inleven in het verhaal. Het genre, een mix tussen een thriller een drama en een actiefilm. Ik hoopte een spannende, en een meeslepende film te zien krijgen(wat ook het geval was).

Voorkennis:

-          Gladiator was de eerste film die ik gezien heb met Russel Crowe. De acteur dankt trouwens zijn bekendheid aan die film. Hij had toen nog niet het sterrenstatus bereikt. Verder zag ik nog Master and Commander: The Far Side of the World.

-          Ik wist dat Russel Crowe in april 2010 een ster kreeg op de Hollywood Walk of Fame.

-          Liam Neeson had slechts een bijrol, maar ik hoorde dat hij wel eens de prijs voor de beste bijrol zou kunnen krijgen.

-          Ik had in een brochure de korte inhoud van de film gelezen.

Recensie (bespreking):

-          De recensent apprecieert dat de film wat lang duurt, zodat de kijker elke stap van John zou kunnen begrijpen. Hij vindt het ook fijn dat de film in kleine stappen verloopt. Het doet hem aan het filmtempo van vroeger denken. Maar de montagesnelheid ligt wel hoog, wat volgens hem jongere kijkers niet zal vervelen. Het filmtempo viel ook bij mij in de smaak. Je kan je meer inleven in het personage, en het is eens iets anders dan de snelle opeenvolging van beelden en handelingen. Het trage verloop laat je op minutieuze wijze de voorbereiding van John’s ontsnapping zien. Zo had hij in zijn slaapkamer een kaart van Pittsburg met alle nuttige en bruikbare informatie erop waaraan hij dagenlang werkte om alles te doorgronden.

-          De kern van het verhaal is eigenlijk een familiedrama. De recensent apprecieert niet veel dat het dramatische verhaal op enkele momenten teveel op een actiethriller lijkt. Ik daarentegen vind die overgang van psychodrama naar actie een spannende wending. Het was een pluspunt voor de film. Het maakt het geheel boeiender en meeslepender.

-          Ik ga akkoord met de recensent die vind dat Russel Crowe zijn rol met verve speelde. Hij schreef ook dat Elisabeth Banks, die Johns vrouw speelt, nog niet echt klaar is voor grote dramarollen. Ik vond dat de actrice goed acteerde. Maar ik heb toch twijfels over de rol van Olivia Wilde: ze lijkt inderdaad zo uit één of andere soap te komen door haar beeldschone verschijning. Haar acteerprestaties worden overschaduwd door haar schoonheid.

-          Ik vond The next three days een heel goede en spannende film. Ik raad iedereen aan om hem zo snel mogelijk te gaan zien.

28-05-2011 om 22:49 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          The Russian National Orchestra  ( o.l.v. Mikhail Pletnev en met vioolspeler Gidon Kremer)

Plaats:

-          Brussel, Bozar ( Henry Le Boeufzaal)

Datum:

-          21/12/2010 om 20:00 uur.

Met wie?

-          Met mijn ouders en broer.

Motivatie:

-          Ik koos deze activiteit omdat ik van alle genres muziek houd, inclusief klassieke muziek. Een andere reden was omdat Gidon Kremer, een wereldberoemde vioolspeler, er een solo zou spelen. Het is een hele ervaring om een wereldbefaamd musicus te horen en zien spelen. Ik verwachtte een getalenteerd spektakel te zien.

Voorkennis:

-          Vanuit de muziekschool kende ik de naam van Gidon Kremer. Hij speelt op een zeer oude viool uit 1641 gemaakt door een wereldberoemd vioolbouwer Nicola Amati. Die instrumenten onderscheiden zich  door grote zuiverheid van vorm.   Gidon Kremer is ook al enkele malen onderscheiden geweest  voor zijn prestaties.

Recensie: ( bespreking)

-          Bij het vioolconcert van Tsjajkovski heb ik vooral genoten van het tweede  deel, Canzonetta. Het heeft een Russische invloed, lijkt op dansmuziek en heeft folkloristische trekjes.

-          Eveneens folkloristisch waren de Slavische dansen van Dvorak. Je hoorde goed dat hij zich op ritmes van volksdansen gebaseerd had.

-          Sjostakovitsj schreef inderdaad zijn Negende symfonie in augustus 1945, naar aanleiding van de overwinning van het Russische leger op de Nazi’s. In Rusland, zowel als in het buitenland, had men een grandioos werk verwacht, veel groter dan zijn Zevende en Achtste symfonie. Maar het werd een symfonie in miniformaat met neoklassieke inslag. Ik vond het heel mooi, vooral de laatste drie delen die zonder onderbreking gespeeld worden en een echt meesterwerk zijn. De Negende symfonie wordt tegenwoordig vaker gespeeld dan de twee vorige.

28-05-2011 om 22:47 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          Wim Delvoye  -  Knockin’ on Heaven’s Door

Plaats (stad + cultuurinstelling):

-          Brussel,   Bozar

Datum + uur:

-          4/11/2010 ;   ongeveer rond 20:30 uur

Met wie?

-          Met mijn grootouders en mijn tante bezocht ik de tentoonstelling.

Motivatie (waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?)

-          In de laatste zaal van de tentoonstelling van Lucas Cranach staat een grote maquette van een kapel, gemaakt door Wim Delvoye. Ik vond het dan ook interessant om die tentoonstelling eens gaan te bezoeken. Wim Delvoye is bovendien een  Belgische kunstenaar, van wie ik al enkele werken gezien heb en die mij boeit door zijn interviews omdat ze vaak grappige quotes bevatten.

-           Ik hoopte ook om een ander beeld te krijgen over de hedendaagse, moderne kunst die ik soms te weinig apprecieer.

-          Ook een reden waarom ik naar de tentoonstelling wou gaan is, dat ik zijn gotische werken wel mooi vind. Ik was benieuwd wat ik hier te zien zou krijgen.

Voorkennis:

-          Wim Delvoye’s  Toren zag ik voor het eerst in Venetië, namelijk in het Peggy Guggenheim museum. Ik vond de toren heel mooi, charmant en niet al te opvallend omdat hij redelijk klein leek. Maar nu is de toren in Brussel aanbeland. Brussel is de 3e Europese stad waar de toren geexposeerd wordt. In elke stad werd  er een stuk bijgezet. Nu steekt de toren hoog uit op het dak van de Bozar.

-          Ik heb ook een tijdje artikels  omtrent de kunstenaar gelezen als hij het kasteel in Corroy-le-Château gekocht had, niet lang daarna verkocht hij het weer.

Bespreking recensie:

-          Betreffende de metershoge gotische toren, zegt de recensent dat dit een nieuw hoofdstuk in zijn carrière betekent, namelijk die van poëzie en de charme van onuitvoerbare dromen, zoals van een kleine jongen die de grootste toren wil. Wat mij betreft, heeft de toren mij wel aangenaam verrast, vooral omdat ik die reeds gezien had in Venetië. De toren leek vanop het Paleizenplein als het ware een onderdeel van het museum. Een prachtige, transparante sculptuur. Maar eigenlijk staat die een verdieping lager.

-          Ik kan de recensent wel begrijpen als die beweert dat de prent die Delvoye gemaakt heeft, waarbij hij zijn gotische spitse hoog boven de toren van het stadhuis van Brussel laat uitsteken, nogal bruut is. Dit lijkt misschien wel wat op misplaatste wedijver. En hier kunnen we misschien wel het kleine jongetje herkennen, die de hoogste toren wil. De toren is een sculptuur, geen bouwwerk.              

-          De recensent is nogal posititef over de gekruisigde Jezusfiguren. Ook de schetsen errond vond hij ‘behoren tot het beste wat er te beleven valt’. Ik heb ze minder geapprecieerd. Er werd heel veel aandacht aan die kruisbeelden gegeven. Er stonden er in staal, in zilver, in brons,  het wemelde ervan. En de tekeningen stellen hetzelfde motief voor.

-          Na de tentoonstelling van Cranach, met goed gevulde ruimtes met schilderijen, prenten en tekeningen , is de expo van Delvoye inderdaad wat koel, de ruimtes klinisch en het materiaal spaarzaam geëxposeerd.

Bijlagen:
IMG_2726_klein.jpg (450.3 KB)   

Naam van de activiteit:

-          Tentoonstelling “ the world of Lucas Cranach”

Plaats (stad + cultuurinstelling):

-          Brussel,  Bozar.

Datum :

-          4/11/2010 ;19.00uur

Met wie?

-          Met mijn grootouders en tante bezocht ik de tentoonstelling.

Motivatie, waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?

-          Tentoonstellingen bezoeken heeft me altijd al geboeid. Vorig jaar hebben we tijdens de lessen geschiedenis kennis gemaakt met de Reformatie, de Contrareformatie en hervormers ( Luther, Calvijn). Dit boeide mij en nu was er een tentoonstelling over een bekende schilder uit die periode. Lucas Cranach frequenteerde in Wenen het humanistenmilieu. Hij was een vriend en volgeling van Maarten Luther, van wie hij krachtige portretten schilderde. Ik hoopte meer te weten te komen over Luther en  Lucas Cranach doorheen de tentoonstelling.

-          Bovendien wou ik kennis maken met één van de belangrijkste Europese schilders uit de 16^e eeuw . Hij stond in contact met talrijke machtige personen die gebruik maakten van zijn diensten. Hij heeft velen van hen geportretteerd. Lucas Cranach was een invloedrijke hofschilder die ook vele Bijbelse figuren vereeuwigde. Hij stond ook toe dat Luther zijn drukpers gebruikte voor het drukken van ‘heidense’ pamfletten.

Voorkennis:

-          Ik kwam reeds eerder in contact met de schilderijen van Lucas Cranach. Vorig  jaar bezochten mijn ouders en ik het museum Unterlinden in Colmar tijdens een reis in de Elzas. Het museum was enorm groot en daar had ik reeds een schilderij van Lucas Cranach zien hangen. Wat mij aantrok tot dat schilderij waren de mooie kleurencomposities en de details.

Recensie  (bespreking):

-          De recensent schrijft dat de troef van de tentoonstelling de context is die er rond het werk van Cranach gegeven wordt. Hiermee ga ik volledig akkoord. Het feit dat er bij elk schilderij een prent of een tekening hangt die eraan voorafging, of die Cranach gezien heeft, vond ik subliem. Je kon vergelijken met andere kunstenaars, het roept een nieuwsgierigheid op, je blijft geboeid en geïnteresseerd tijdens de tentoonstelling. Bovendien is het leerrijk om kunstwerken te vergelijken.

-          Cranach’s aandacht gaat vooral uit naar de emotie, de expressie van de personages op het doek. Dit terwijl hij in de ban was van de renaisssance, waar een groot belang gehecht wordt aan juist perspectief of correcte anatomie. Dat maakte van hem een buitenbeentje in zijn tijd. Daardoor heeft hij een heel aparte, levendige stijl. Daarom deel ik de mening van de recensent dat de werken van Cranach nooit saai zijn

-          Wat ik ook bewonder in zijn werken , evenals de recensent, is dat uit zijn werken een menselijke warmte straalt. Ik vind ze nog steeds aantrekkelijk, zelfs al zijn we nu in de 21^e eeuw aanbeland.

-          Ik had reeds een schilderij van Cranach gezien, zoals ik reeds vernoemde, maar die volledige tentoonstelling gewijd aan Cranach was voor mij een ware ontdekking. Ik heb sindsdien ook al over hem en zijn leven gelezen, ik heb een leerrijk en mooi geïllustreerd boek ‘ de wereld van Lucas Cranach’  gekocht in de Bozar. Dat heb ik ook al eens doorgenomen.

Bijlagen:
IMG_2723_klein.jpg (445.4 KB)   
IMG_2726_klein.jpg (450.3 KB)   

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

24-11-2010 om 16:03 geschreven door