Naam van de activiteit:

-          Rue du Croissant

Plaats

-          KVS te Brussel

Datum

-          18/02/2011 om 20:30uur

Met wie?

-          Met vrienden

Motivatie

-          De korte inhoud sprak me al aan: een Brusselse straat met mensen van verschillende nationaliteiten en …. er gebeurt iets. Iedereen reageert anders op de gebeurtenis. Ik verwachtte eigenlijk een ontspannen avond te hebben met veel humor en amusement.

Voorkennis

-          Ik wist eigenlijk nog niets af van de one-man opvoeringen van Mohammed Ouachen. Toen we telefonisch informatie vroegen over de voorstelling, zeiden de mensen van de KVS dat het stuk zeker de moeite waard was en dat alle kaarten bijna uitverkocht waren. Deze mededeling was het enige wat ik wist over het stuk en we hebben vlug onze kaarten besteld.

Recensie (bespreking)

-          Rue du Croissant is een bestaande straat in Brussel. Plots weerklinkt er een schreeuw. De bewoners reageren er elk op hun eigen manier op. Het hele stuk draait om die ene gebeurtenis op straat. De verschillende reacties van de omwonenden rijgen  het stuk aan elkaar. De recensent schrijft dat Mohammed Ouachen vlot tussen de verschillende karakters en typetjes switcht. Dit wordt door het publiek geapprecieerd. Ik vond het ook wel fijn: hij ratelde zijn tekst af en wat later begon hij aan de vertolking van een ander personage. Hierbij vervormde hij telkens zijn stem wat heel wat grappige momenten opleverde. Het grappigste vond ik het hoge, piepende stemmetje van de oude vrouw, die zich om haar slapende man bekommerde.

-          Dat de acteur een erg vlot danser is, valt op door de gekke sprongen die hij neemt bij het vertolken van zijn sketches. Hij brengt een karaté-intermezzo waarmee hij allusie maakt op de stoere man, die wel een zwarte gordel karaté heeft, maar de arme vrouw niet wil helpen. Dit intermezzo getuigt van zijn lenigheid.

-          Mohammed Ouachen gebruikt ook veel humor in zijn vertolkingen. Zijn inspiratie haalt hij uit de dagdagelijkse problemen; zijn stokpaardjes zijn: de communautaire problemen, de Brusselse versnippering, asielaanvragen enz.. Ik vind het leuk dat men met deze “serieuze” problemen eens goed kan lachen. Als oplossing van het communautaire probleem stelt hij het volgende voor: als de Vlamingen bij Nederland gaan, en de Walen bij Frankrijk, dan gaan de Brusselaars gewoon bij de Verenigde Staten en worden we een tweede Las Vegas.

-          We hebben er erg van genoten en de KVS met een ontspannen gevoel verlaten. Deze voorstelling was de moeite waard.

28-05-2011 om 22:52 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          The next three days.

Plaats:

-          Brussel, UGC  Toison d’or.

Datum:

-          22/12/2010  om 13:45 uur.

Met wie?

-          Met mijn vader en broer.

Motivatie (waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?):

-          Ik koos deze film, omdat de hoofdrol wordt vertolkt door Russel Crowe, één van mijn favoriete acteurs. Hij heeft acteertalent, de personages die hij neerzet zijn zeer getrouw en komen natuurlijk over. Russel Crowe laat de kijker inleven in het verhaal. Het genre, een mix tussen een thriller een drama en een actiefilm. Ik hoopte een spannende, en een meeslepende film te zien krijgen(wat ook het geval was).

Voorkennis:

-          Gladiator was de eerste film die ik gezien heb met Russel Crowe. De acteur dankt trouwens zijn bekendheid aan die film. Hij had toen nog niet het sterrenstatus bereikt. Verder zag ik nog Master and Commander: The Far Side of the World.

-          Ik wist dat Russel Crowe in april 2010 een ster kreeg op de Hollywood Walk of Fame.

-          Liam Neeson had slechts een bijrol, maar ik hoorde dat hij wel eens de prijs voor de beste bijrol zou kunnen krijgen.

-          Ik had in een brochure de korte inhoud van de film gelezen.

Recensie (bespreking):

-          De recensent apprecieert dat de film wat lang duurt, zodat de kijker elke stap van John zou kunnen begrijpen. Hij vindt het ook fijn dat de film in kleine stappen verloopt. Het doet hem aan het filmtempo van vroeger denken. Maar de montagesnelheid ligt wel hoog, wat volgens hem jongere kijkers niet zal vervelen. Het filmtempo viel ook bij mij in de smaak. Je kan je meer inleven in het personage, en het is eens iets anders dan de snelle opeenvolging van beelden en handelingen. Het trage verloop laat je op minutieuze wijze de voorbereiding van John’s ontsnapping zien. Zo had hij in zijn slaapkamer een kaart van Pittsburg met alle nuttige en bruikbare informatie erop waaraan hij dagenlang werkte om alles te doorgronden.

-          De kern van het verhaal is eigenlijk een familiedrama. De recensent apprecieert niet veel dat het dramatische verhaal op enkele momenten teveel op een actiethriller lijkt. Ik daarentegen vind die overgang van psychodrama naar actie een spannende wending. Het was een pluspunt voor de film. Het maakt het geheel boeiender en meeslepender.

-          Ik ga akkoord met de recensent die vind dat Russel Crowe zijn rol met verve speelde. Hij schreef ook dat Elisabeth Banks, die Johns vrouw speelt, nog niet echt klaar is voor grote dramarollen. Ik vond dat de actrice goed acteerde. Maar ik heb toch twijfels over de rol van Olivia Wilde: ze lijkt inderdaad zo uit één of andere soap te komen door haar beeldschone verschijning. Haar acteerprestaties worden overschaduwd door haar schoonheid.

-          Ik vond The next three days een heel goede en spannende film. Ik raad iedereen aan om hem zo snel mogelijk te gaan zien.

28-05-2011 om 22:49 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          The Russian National Orchestra  ( o.l.v. Mikhail Pletnev en met vioolspeler Gidon Kremer)

Plaats:

-          Brussel, Bozar ( Henry Le Boeufzaal)

Datum:

-          21/12/2010 om 20:00 uur.

Met wie?

-          Met mijn ouders en broer.

Motivatie:

-          Ik koos deze activiteit omdat ik van alle genres muziek houd, inclusief klassieke muziek. Een andere reden was omdat Gidon Kremer, een wereldberoemde vioolspeler, er een solo zou spelen. Het is een hele ervaring om een wereldbefaamd musicus te horen en zien spelen. Ik verwachtte een getalenteerd spektakel te zien.

Voorkennis:

-          Vanuit de muziekschool kende ik de naam van Gidon Kremer. Hij speelt op een zeer oude viool uit 1641 gemaakt door een wereldberoemd vioolbouwer Nicola Amati. Die instrumenten onderscheiden zich  door grote zuiverheid van vorm.   Gidon Kremer is ook al enkele malen onderscheiden geweest  voor zijn prestaties.

Recensie: ( bespreking)

-          Bij het vioolconcert van Tsjajkovski heb ik vooral genoten van het tweede  deel, Canzonetta. Het heeft een Russische invloed, lijkt op dansmuziek en heeft folkloristische trekjes.

-          Eveneens folkloristisch waren de Slavische dansen van Dvorak. Je hoorde goed dat hij zich op ritmes van volksdansen gebaseerd had.

-          Sjostakovitsj schreef inderdaad zijn Negende symfonie in augustus 1945, naar aanleiding van de overwinning van het Russische leger op de Nazi’s. In Rusland, zowel als in het buitenland, had men een grandioos werk verwacht, veel groter dan zijn Zevende en Achtste symfonie. Maar het werd een symfonie in miniformaat met neoklassieke inslag. Ik vond het heel mooi, vooral de laatste drie delen die zonder onderbreking gespeeld worden en een echt meesterwerk zijn. De Negende symfonie wordt tegenwoordig vaker gespeeld dan de twee vorige.

28-05-2011 om 22:47 geschreven door AB