Plaats?

-          UGC Toison d’ or te Brussel.

      Datum?

-          30/12/2011

Met wie?

-          Met mijn ouders en broers.

Motivatie?

-          Ik heb al vele films van Steven Spielberg en Peter Jackson gezien. Ze behoren beiden tot mijn lievelingsregisseurs. Ik was dus echt benieuwd naar het eindresultaat van de film die 2 albums van Hergé beslaat. Thuis hebben we ook een stapel Kuifje – albums liggen, dus wist ik al van op voorhand waar de film ongeveer over zou handelen.

Bespreking recensie:

 -          De recensent vindt de film één van de meest geanticipeerde films bij ons. Hij stelt hoge verwachtingen bij het horen van namen als Steven Spielberg en Peter Jackson.

-          De recensent merkt op dat er hier en daar aanpassingen bij de personages gebeurd zijn, die fans van de stripreeks ongetwijfeld zullen opmerken. Zo blijkt Kuifje niet langer een Belgisch personage te zijn.

-          Hij heeft ook veel lof voor de Motion Capture ( Mo-Cap ). Dit is een techniek waarbij personages door middel van digitale animatie worden ingevuld. Dit maakt het een uiterst genietbare film, een animatiefilm van het hoogste niveau, dus.

-          Ook de stemmencast is van de bovenste plank: er was geen enkele zwakke schakel in de stemmen op te merken.

-          Niettegenstaande die topcast, crew, topregisseurs, … was de recensent niet echt begaan met de personages. Hij raakte nooit echt in het verhaal betrokken. Misschien kon de film niet aan al zijn verwachtingen voldoen.

01-06-2012 om 18:09 geschreven door AB  

Plaats?

Bozar, Brussel.

 Datum?

17 februari 2012.

Met wie?

Met mijn ouders, broer.

Motivatie?

Ik wist al veel over Strauss, omdat ik tijdens de lessen Duits een mondelinge opdracht over hem moest maken. Hierdoor wist ik dat Strauss zeer beroemd was in zijn tijd ( nu nog altijd ). Iedereen kent wel enkele van zijn composities. Toen mijn vader zei dat hij opnieuw culturele cheques gekregen had, wilden mijn moeder en ik er wel naartoe gaan.

Voorkennis?

Ik wist al enorm veel over Strauss, omdat ik tijdens de lessen Duits een mondelinge opdracht over hem moest maken. Strauss werd in zijn tijd zeer beroemd dankzij de vele walsen die hij schreef. Hij kreeg de bijnaam ‘Walzerkönig’, wat koning van de wals betekent. En met recht, omdat hij vele beroemd geworden walsen schreef. Strauss werkte ook in opdracht van het Oostenrijkse hof en mocht alle hofbals opvrolijken met zijn muziek.

 Bespreking recensie:

De recensent schrijft dat het symfonieorkest dat de walsen speelt een duidelijke missie heeft, en dat is om werken van Johann Strauss op het hoogste niveau ten gehore brengen, aangevuld door de balletbijdragen van het Oostenrijkse K&K Ballett. Dat is waar: de symfonie- en balletgroep hebben echt hun uiterste best gedaan om de stukken van Strauss zo perfect mogelijk te maken. De Oostenrijkse balletgroep die danste op de muziek illustreerde de vele liederen en zorgde voor wat humor door groteske bewegingen uit te voeren.

De recensent vindt dat het concert bijtengewoon goed was. Groots, uitmuntend en buitengewoon zijn loftuitingen die al te veel worden gebruikt. Hij heeft er gewoon geen woorden voor. Ik vond het ook een zeer geslaagd concert. De verschillende stukken waren uitermate goed en de actie van de balletdansers en –danseressen was vaak goed getimed. In één woord:  het was fantastisch.

01-06-2012 om 17:59 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

 -          - Send all your horses, Malpertuis

 Plaats (stad + cultuurinstelling):

 -          - Bozar, Brussel.

Datum + uur:

 -         -  17 april 2012, rond 13 uur.

 Met wie?

-         -  Met de hele klas + 6 EMTB en 6 EWI.

Motivatie (waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?)

-         -  De activiteit werd ons via onze leerkracht Nederlands, mevrouw Goudeseune, verteld. We waren allen benieuwd naar wat we te zien zouden krijgen, aangezien we al een recensie over het stuk in de klas gelezen hadden. Die recensie bevatte niets anders dan lof voor het stuk. Dus waren onze verwachtingen om een goed theaterstuk te gaan zien wel redelijk hoog. Ikzelf verwachtte een goed geanimeerd toneelstuk, waar je als kijker de zaal met een goed gevoel verlaat.

Voorkennis:

-         -  Ikzelf wist eigenlijk niets over de theatergroep Malpertuis, tot we de uitleg van onze leerkracht kregen. Deze uitleg was nuttig om meer te weten te komen over de acteurs, hun manier van opvoering, etc.

 Bespreking recensie:

-          - De recensent vond het stuk fantastisch, subliem zelfs. Ik vond het stuk goed, maar het was moeilijk om te volgen. Velen volgden het stuk al niet meer, omdat het zo complex ineenzat.De tekst werd ook voortdurend herhaald, wat na verloop van tijd vervelend was.

-          De recensent schrijft ook dat beide de zangeres, Esther Lybeert, met haar volle, warme stem haar songs open doet barsten en zo het publiek verrast. Dat is waar, de afwisseling tussen gespeelde muziek en gezongen muziek was heel goed, en zorgde er ook deels voor dat de kijker zich niet verveelde.

-          De recensent beschrijft hoe het stuk opgebouwd is.

01-06-2012 om 17:56 geschreven door AB  

Theater: “Le tour du monde en 80 jours” van Jule Verne,

realisatie van Thierry Debroux

·         Plaats?
Théâtre du Parc in Brussel

·         Datum?
07/10/11

·         Met wie?
Met mijn broer, ouders en grootouders

·         Motivatie?
Ik heb niet lang getwijfeld om deze activiteit te kiezen na het lezen van deze recensie.Wat mijn aandacht trok was dat zowel de ‘abonnees als hun kleinkinderen’ er plezier zouden aan beleven. Dan moest het wel iets zijn voor mijn broers en mezelf.
Bovendien was de beschrijving van het decor, dat zoveel verschillende scènes on tevoorschijn toveren, hetgeen wat me het meest intrigeerde. Het maakte me nieuwsgierig.
Wij zijn dan ook met hoge verwachtingen naar het Théâtre du Parc gestapt in Brussel.

·         Voorkennis?
Mijn vader had van zijn werk culturele cheques gekregen. Op een dag kwam hij met deze recensie, die verschenen was in de krant ‘Le Soir’ voor de proppen.
Ik heb deze gelezen. Vermits die zo lovend was, ben ik erbij blijven stilstaan.
Mijn vader vertelde me dat de hoofdacteur, die Philéas Fogg interpreteerde, reeds vele toneelstukken op zijn rekening heeft staan.
Ik heb reeds vele boeken van Jules Verne gelezen, ook de ‘Wereldreis in 80 dagen’. Deze boeken vallen erg in mijn smaak.

·         Bespreking recensie
Het decor bestond uit een draaiende ronde cirkel, geplaatst op de grond. Op die cirkel was een grote aardbol gemonteerd, die dus kon ronddraaien en vooraan en bovenaan openklappen.
Bovenaan is er uit de aardbol een reuze olifant tevoorschijn gekomen . Eerst rolde zijn slurf uit, dan de rest van zijn lichaam en op zijn rug zaten in een mandje zelfs personen. Op ’t einde is er bovenaan langzaam een zelfgemaakte, ouderwetse auto uit opgerezen, vastgemaakt aan een parachute. In de auto zaten 3 personen.
Vooraan, als de aardbol openklapte, zag men o.a. zitplaatsen van een trein, aan gevangenis, een Chinese café, enz.
Boven op de aardbol was eerst de selecte Engelse club, dan het dek van een schip. Het decor was verbluffend, ingenieus! Tot groot vertier van alle toeschouwers. Het heeft ons heel erg geboeid en zelfs geïntrigeerd. Het is uniek en geeft de kans verschillende landschappen en decors te toveren in een relatief klein, maar zeer gezellig theater.
De regisseur Thierry Dubroux heeft getracht ‘de abonnees’ maar ook hun kleinkinderen te verenigen in het Théâtre du Parc.
Daarin is hij goed geslaagd. Er waren kinderen aanwezig en die waren geboeid van ’t begin tot het einde van het stuk.
Zeker de scène met de olifant en de fratsen en acrobatieën van Passepartout hebben hen veel plezier doen beleven.
Was er een overdosis aan verwijzingen naar gekende personen of situaties. Misschien wel. Het kleine zwarte schoenmakertje die zegt ‘Obama’ te noemen.
De scène van de Titanic, als beide acteurs gans vooraan in de punt van het dek staan. De scène van het chineesje met de i-phone. De scène van Schwarzenegger, die stoere vechter en de vele malen dat mijn ouders instemmend naar  elkaar knikten om te zeggen dat er weer aan iets gerefereerd werd.
Maar in het algemeen ben ik zeer tevreden dat ik dat stuk gezien heb en ik zal het niet snel vergeten.
Wat ik evenmin zal vergeten, was de gutsende regenbui toen we door het park wandelden om naar het theater te gaan.

27-11-2011 om 23:54 geschreven door AB  

Bezoek Van Gogh museum in Amsterdam.

·         Plaats?

Amsterdam

·         Datum?

12/11/11

·         Met wie?

Mijn ouders

 Motivatie?

Ik koos deze activiteit omdat Van Gogh een zeer grote schilder is en omdat we een trip gepland hadden naar Amsterdam. In deze tentoonstelling zijn de belangrijkste en veelzijdigste werken van de schilder ondergebracht. Voor veel mensen heeft Vincent Van Gogh bijna mythische proporties aangenomen. Het Van Goghmuseum trekt jaarlijks ongeveer1,5 miljoen bezoekers uit de hele wereld, dus ik moest er naartoe als ik in Amsterdam was. Ik keek er echt naar uit om het gebouw en de tentoonstelling te bezoeken.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht.

·         Voorkennis?

 Enkele jaren geleden was ik naar het museum geweest met mijn tante. Ik herinnerde me er zeer weinig van. Toen ik met mijn ouders naar Amsterdam ging, dacht ik dat het wel fijn kon zijn om het museum opnieuw te bezoeken aangezien ik de werken van Van Gogh heel erg apprecieer.In de lagere school heb ik ook eens een bespreking moeten maken van de schilder.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht

·              Bespreking van recensie

Wat een recensie!! Ik heb sommige alinea’s tot driemaal toe moeten lezen. De zinnen zijn lang en vergen veel aandacht om ze te snappen. De tekst is zwaar en redelijk pessimistisch.

De schrijfster werd per blok van drie uur binnengelaten. Vermits mijn vader vergeten was de tickets op voorhand te kopen, moesten we aanschuiven in een lange rij, maar het ging vlot en na een halfuurtje waren we reeds binnen. Met tickets in voorverkoop kan jje langs een parallelle rij onmiddellijk binnen. Dus het is er erg op verbeterd sinds 2009.

De recensent spreekt over een chaos omdat er op verschillende plekken in het museum souvenirs te koop zijn. Dat zou ik ook enorm storend vinden en ongepast. Maar nu bevindt de souvenirwinkel zich bij het buitengaan geheel afgezonderd. Dus dat is er ook op verbeterd.

Dat de informatie op de bordjes was karig is, zoals de recensent het zegt, is niet te ontkennen. Er staat wel op vermeld waar de schilderijen gemaakt zijn , maar weinig over de levensloop van Van Gogh. Ik heb daarom een boekje van het museum gekocht bij het buitengaan.

De schrijfster vindt dat het enthousiasme er niet afdroop bij de kijkende mensen. Ook deze keer droop het enthousiasme er niet af bij de toeschouwers. Natuurlijk is dit museum een ‘verplichte bezienswaardigheid’ bij de doorsnee toerist. En mijn enthousiasme ebde ook wat weg toen ik voor ALLE schilderijen in de eerste zalen rijen zeer langzaam vooruitgaande mensen zag. Maar voor deze schilder moet men wat overhebben, dus langzaam mee aanschuiven in de rijen.

‘Kan men in de tentoonstelling zijn werk nog op artistieke kwaliteit waarderen of is Van Gogh teveel een icoon geworden?’ Ik vind dat het museum een zeer goede weergave brengt van de werken van Van Gogh. De schilderijen zijn tentoongesteld in chronologische volgorde. Deze presentatie geeft een goed overzicht van de ontwikkeling in zijn werk.

Zijn kunstenaarsbestaan heeft slechts 10 jaar geduurd (1880-1890). Van dit oeuvre bevinden zich de belangrijkste werken in het museum. Het museum bevat ook de privé-collectie van Van Gogh en zijn broer Theo waaronder werken van Toulouse-Lautrec, Paul Gaugin enz.. Ik vind dit een zeer goed uitgangspunt voor een museum met de belangrijkste werken .

Is hij teveel een icoon geworden?   Wel,  dit past nu eenmaal in onze tijdsgeest. Zijn andere kunstenaars zoals Damien Hirst dan geen ‘super’iconen geworden? Materialistische egotrippers?? En voetballers en supersterren dan? Dit zijn de iconen. Maar bij Van Gogh zou ik dat zeker niet zeggen. Hij heeft een redelijk armoedig en eenzaam bestaan geleid en bij zijn  dood had hij nog altijd deberkenning niet gekregen die hij verdiende.

Ik ben het ermee eens dat de tentoonstelling duidelijk vertoont dat Van Gogh een voorloper is ven het expressionisme, dat expressionisme streeft naar de uiting van de gemoedstoestand. Dat werd goed geïllustreerd door drie paar contrasterende schilderijen waaronder een bloemstilleven van A. Monticelli. Daarnaast de flamboyante weergave van een bloemstilleven van Van Gogh. Na zijn periode in Drenthe, Nuenen en Antwerpen, waar hij eerder donkere werken schilderde, zoals de aardappeleters, lichtten zijn werken als het ware op tijdens zijn verblijf in Parijs. Zijn werken onder Japanse invloed waren voor mij onbekend en tonen hoezeer hij met kleur bezig was.

En zijn schilderijen zijn inderdaad drager van zijn gemoedstoestand. Dat is vooral te zien bij de werken die hij schilderde in de instelling in St.- Rémy.Ze zijn iets donkerder en grover geschilderd met fellere toetsen.

De recensent vindt dat er te weinig aandacht is besteed aan het verbeelden en verwoorden van zijn levensverhaal. Dat het museum toegeeft aan beperkende sociale normen en moeilijke onderwerpen ontwijkt.

Zo diep had ik nog niet nagedacht over de tentoonstelling. Ze had inderdaad wat meer informatie mogen geven over zijn  persoonlijk leven. De tentoonstelling verloopt chronologisch maar geeft weinig prijs over zijn   psychologische toestand. Natuurlijk ontwijkt onze maatschappij moeilijke onderwerpen. Maar deze tentoonstelling is nu eenmaal geen cursus voor psychologen of psychiaters. Meer en meer mensen reizen en bezoeken musea en ik denk dat de organisatoren het aangenaam willen maken voor een zo groot mogelijke groep. En natuurlijk zullen er dan wel enkele concessies gedaan worden.

27-11-2011 om 00:00 geschreven door AB  

Dit boek is een voorbeeld van Magisch-realisme. Het verhaal lijkt heel realistisch, maar er gebeuren dingen in die je niet in je dagelijkse leven verwacht zoals de brieven, een klokkenspel voor halftwee ‘s nachts, dat alleen Freek,  Simone en Keldermans kunnen horen.

Hij baseert zich op het magisch-realisme dat stelt dat wij in ons collectieve onbewust bepaalde oerbeelden of archetypes meedragen. Dat zijn menselijke denkbeelden die we van bij de geboorte in ons dragen. vb. de moeder , de magiër, de vader, de tiran, de medicijnman enz..

Ik vond het boek niet gemakkelijk om lezen. Ik was dan ook blij dat het verdeeld was in 19 hoofdstukken met telkens een veelzeggende titel erbij. Zo kon ik het verhaal beter onthouden .  Dat realistisch met magische elementen erin sprak me wel aan. Die zorgden voor een boeiend en tevens spannend geheel, en de magische elementen gaven me niet het gevoel dat het onzin was.

04-06-2011 om 21:01 geschreven door AB  

04-06-2011 om 20:40 geschreven door AB  

04-06-2011 om 20:19 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          Rue du Croissant

Plaats

-          KVS te Brussel

Datum

-          18/02/2011 om 20:30uur

Met wie?

-          Met vrienden

Motivatie

-          De korte inhoud sprak me al aan: een Brusselse straat met mensen van verschillende nationaliteiten en …. er gebeurt iets. Iedereen reageert anders op de gebeurtenis. Ik verwachtte eigenlijk een ontspannen avond te hebben met veel humor en amusement.

Voorkennis

-          Ik wist eigenlijk nog niets af van de one-man opvoeringen van Mohammed Ouachen. Toen we telefonisch informatie vroegen over de voorstelling, zeiden de mensen van de KVS dat het stuk zeker de moeite waard was en dat alle kaarten bijna uitverkocht waren. Deze mededeling was het enige wat ik wist over het stuk en we hebben vlug onze kaarten besteld.

Recensie (bespreking)

-          Rue du Croissant is een bestaande straat in Brussel. Plots weerklinkt er een schreeuw. De bewoners reageren er elk op hun eigen manier op. Het hele stuk draait om die ene gebeurtenis op straat. De verschillende reacties van de omwonenden rijgen  het stuk aan elkaar. De recensent schrijft dat Mohammed Ouachen vlot tussen de verschillende karakters en typetjes switcht. Dit wordt door het publiek geapprecieerd. Ik vond het ook wel fijn: hij ratelde zijn tekst af en wat later begon hij aan de vertolking van een ander personage. Hierbij vervormde hij telkens zijn stem wat heel wat grappige momenten opleverde. Het grappigste vond ik het hoge, piepende stemmetje van de oude vrouw, die zich om haar slapende man bekommerde.

-          Dat de acteur een erg vlot danser is, valt op door de gekke sprongen die hij neemt bij het vertolken van zijn sketches. Hij brengt een karaté-intermezzo waarmee hij allusie maakt op de stoere man, die wel een zwarte gordel karaté heeft, maar de arme vrouw niet wil helpen. Dit intermezzo getuigt van zijn lenigheid.

-          Mohammed Ouachen gebruikt ook veel humor in zijn vertolkingen. Zijn inspiratie haalt hij uit de dagdagelijkse problemen; zijn stokpaardjes zijn: de communautaire problemen, de Brusselse versnippering, asielaanvragen enz.. Ik vind het leuk dat men met deze “serieuze” problemen eens goed kan lachen. Als oplossing van het communautaire probleem stelt hij het volgende voor: als de Vlamingen bij Nederland gaan, en de Walen bij Frankrijk, dan gaan de Brusselaars gewoon bij de Verenigde Staten en worden we een tweede Las Vegas.

-          We hebben er erg van genoten en de KVS met een ontspannen gevoel verlaten. Deze voorstelling was de moeite waard.

28-05-2011 om 22:52 geschreven door AB  

Naam van de activiteit:

-          The next three days.

Plaats:

-          Brussel, UGC  Toison d’or.

Datum:

-          22/12/2010  om 13:45 uur.

Met wie?

-          Met mijn vader en broer.

Motivatie (waarom koos je die activiteit, met welke verwachtingen?):

-          Ik koos deze film, omdat de hoofdrol wordt vertolkt door Russel Crowe, één van mijn favoriete acteurs. Hij heeft acteertalent, de personages die hij neerzet zijn zeer getrouw en komen natuurlijk over. Russel Crowe laat de kijker inleven in het verhaal. Het genre, een mix tussen een thriller een drama en een actiefilm. Ik hoopte een spannende, en een meeslepende film te zien krijgen(wat ook het geval was).

Voorkennis:

-          Gladiator was de eerste film die ik gezien heb met Russel Crowe. De acteur dankt trouwens zijn bekendheid aan die film. Hij had toen nog niet het sterrenstatus bereikt. Verder zag ik nog Master and Commander: The Far Side of the World.

-          Ik wist dat Russel Crowe in april 2010 een ster kreeg op de Hollywood Walk of Fame.

-          Liam Neeson had slechts een bijrol, maar ik hoorde dat hij wel eens de prijs voor de beste bijrol zou kunnen krijgen.

-          Ik had in een brochure de korte inhoud van de film gelezen.

Recensie (bespreking):

-          De recensent apprecieert dat de film wat lang duurt, zodat de kijker elke stap van John zou kunnen begrijpen. Hij vindt het ook fijn dat de film in kleine stappen verloopt. Het doet hem aan het filmtempo van vroeger denken. Maar de montagesnelheid ligt wel hoog, wat volgens hem jongere kijkers niet zal vervelen. Het filmtempo viel ook bij mij in de smaak. Je kan je meer inleven in het personage, en het is eens iets anders dan de snelle opeenvolging van beelden en handelingen. Het trage verloop laat je op minutieuze wijze de voorbereiding van John’s ontsnapping zien. Zo had hij in zijn slaapkamer een kaart van Pittsburg met alle nuttige en bruikbare informatie erop waaraan hij dagenlang werkte om alles te doorgronden.

-          De kern van het verhaal is eigenlijk een familiedrama. De recensent apprecieert niet veel dat het dramatische verhaal op enkele momenten teveel op een actiethriller lijkt. Ik daarentegen vind die overgang van psychodrama naar actie een spannende wending. Het was een pluspunt voor de film. Het maakt het geheel boeiender en meeslepender.

-          Ik ga akkoord met de recensent die vind dat Russel Crowe zijn rol met verve speelde. Hij schreef ook dat Elisabeth Banks, die Johns vrouw speelt, nog niet echt klaar is voor grote dramarollen. Ik vond dat de actrice goed acteerde. Maar ik heb toch twijfels over de rol van Olivia Wilde: ze lijkt inderdaad zo uit één of andere soap te komen door haar beeldschone verschijning. Haar acteerprestaties worden overschaduwd door haar schoonheid.

-          Ik vond The next three days een heel goede en spannende film. Ik raad iedereen aan om hem zo snel mogelijk te gaan zien.

28-05-2011 om 22:49 geschreven door AB