Theater: “Le tour du monde en 80 jours” van Jule Verne,

realisatie van Thierry Debroux

·         Plaats?
Théâtre du Parc in Brussel

·         Datum?
07/10/11

·         Met wie?
Met mijn broer, ouders en grootouders

·         Motivatie?
Ik heb niet lang getwijfeld om deze activiteit te kiezen na het lezen van deze recensie.Wat mijn aandacht trok was dat zowel de ‘abonnees als hun kleinkinderen’ er plezier zouden aan beleven. Dan moest het wel iets zijn voor mijn broers en mezelf.
Bovendien was de beschrijving van het decor, dat zoveel verschillende scènes on tevoorschijn toveren, hetgeen wat me het meest intrigeerde. Het maakte me nieuwsgierig.
Wij zijn dan ook met hoge verwachtingen naar het Théâtre du Parc gestapt in Brussel.

·         Voorkennis?
Mijn vader had van zijn werk culturele cheques gekregen. Op een dag kwam hij met deze recensie, die verschenen was in de krant ‘Le Soir’ voor de proppen.
Ik heb deze gelezen. Vermits die zo lovend was, ben ik erbij blijven stilstaan.
Mijn vader vertelde me dat de hoofdacteur, die Philéas Fogg interpreteerde, reeds vele toneelstukken op zijn rekening heeft staan.
Ik heb reeds vele boeken van Jules Verne gelezen, ook de ‘Wereldreis in 80 dagen’. Deze boeken vallen erg in mijn smaak.

·         Bespreking recensie
Het decor bestond uit een draaiende ronde cirkel, geplaatst op de grond. Op die cirkel was een grote aardbol gemonteerd, die dus kon ronddraaien en vooraan en bovenaan openklappen.
Bovenaan is er uit de aardbol een reuze olifant tevoorschijn gekomen . Eerst rolde zijn slurf uit, dan de rest van zijn lichaam en op zijn rug zaten in een mandje zelfs personen. Op ’t einde is er bovenaan langzaam een zelfgemaakte, ouderwetse auto uit opgerezen, vastgemaakt aan een parachute. In de auto zaten 3 personen.
Vooraan, als de aardbol openklapte, zag men o.a. zitplaatsen van een trein, aan gevangenis, een Chinese café, enz.
Boven op de aardbol was eerst de selecte Engelse club, dan het dek van een schip. Het decor was verbluffend, ingenieus! Tot groot vertier van alle toeschouwers. Het heeft ons heel erg geboeid en zelfs geïntrigeerd. Het is uniek en geeft de kans verschillende landschappen en decors te toveren in een relatief klein, maar zeer gezellig theater.
De regisseur Thierry Dubroux heeft getracht ‘de abonnees’ maar ook hun kleinkinderen te verenigen in het Théâtre du Parc.
Daarin is hij goed geslaagd. Er waren kinderen aanwezig en die waren geboeid van ’t begin tot het einde van het stuk.
Zeker de scène met de olifant en de fratsen en acrobatieën van Passepartout hebben hen veel plezier doen beleven.
Was er een overdosis aan verwijzingen naar gekende personen of situaties. Misschien wel. Het kleine zwarte schoenmakertje die zegt ‘Obama’ te noemen.
De scène van de Titanic, als beide acteurs gans vooraan in de punt van het dek staan. De scène van het chineesje met de i-phone. De scène van Schwarzenegger, die stoere vechter en de vele malen dat mijn ouders instemmend naar  elkaar knikten om te zeggen dat er weer aan iets gerefereerd werd.
Maar in het algemeen ben ik zeer tevreden dat ik dat stuk gezien heb en ik zal het niet snel vergeten.
Wat ik evenmin zal vergeten, was de gutsende regenbui toen we door het park wandelden om naar het theater te gaan.

27-11-2011 om 23:54 geschreven door AB  

Bezoek Van Gogh museum in Amsterdam.

·         Plaats?

Amsterdam

·         Datum?

12/11/11

·         Met wie?

Mijn ouders

 Motivatie?

Ik koos deze activiteit omdat Van Gogh een zeer grote schilder is en omdat we een trip gepland hadden naar Amsterdam. In deze tentoonstelling zijn de belangrijkste en veelzijdigste werken van de schilder ondergebracht. Voor veel mensen heeft Vincent Van Gogh bijna mythische proporties aangenomen. Het Van Goghmuseum trekt jaarlijks ongeveer1,5 miljoen bezoekers uit de hele wereld, dus ik moest er naartoe als ik in Amsterdam was. Ik keek er echt naar uit om het gebouw en de tentoonstelling te bezoeken.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht.

·         Voorkennis?

 Enkele jaren geleden was ik naar het museum geweest met mijn tante. Ik herinnerde me er zeer weinig van. Toen ik met mijn ouders naar Amsterdam ging, dacht ik dat het wel fijn kon zijn om het museum opnieuw te bezoeken aangezien ik de werken van Van Gogh heel erg apprecieer.In de lagere school heb ik ook eens een bespreking moeten maken van de schilder.In het museum zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht

·              Bespreking van recensie

Wat een recensie!! Ik heb sommige alinea’s tot driemaal toe moeten lezen. De zinnen zijn lang en vergen veel aandacht om ze te snappen. De tekst is zwaar en redelijk pessimistisch.

De schrijfster werd per blok van drie uur binnengelaten. Vermits mijn vader vergeten was de tickets op voorhand te kopen, moesten we aanschuiven in een lange rij, maar het ging vlot en na een halfuurtje waren we reeds binnen. Met tickets in voorverkoop kan jje langs een parallelle rij onmiddellijk binnen. Dus het is er erg op verbeterd sinds 2009.

De recensent spreekt over een chaos omdat er op verschillende plekken in het museum souvenirs te koop zijn. Dat zou ik ook enorm storend vinden en ongepast. Maar nu bevindt de souvenirwinkel zich bij het buitengaan geheel afgezonderd. Dus dat is er ook op verbeterd.

Dat de informatie op de bordjes was karig is, zoals de recensent het zegt, is niet te ontkennen. Er staat wel op vermeld waar de schilderijen gemaakt zijn , maar weinig over de levensloop van Van Gogh. Ik heb daarom een boekje van het museum gekocht bij het buitengaan.

De schrijfster vindt dat het enthousiasme er niet afdroop bij de kijkende mensen. Ook deze keer droop het enthousiasme er niet af bij de toeschouwers. Natuurlijk is dit museum een ‘verplichte bezienswaardigheid’ bij de doorsnee toerist. En mijn enthousiasme ebde ook wat weg toen ik voor ALLE schilderijen in de eerste zalen rijen zeer langzaam vooruitgaande mensen zag. Maar voor deze schilder moet men wat overhebben, dus langzaam mee aanschuiven in de rijen.

‘Kan men in de tentoonstelling zijn werk nog op artistieke kwaliteit waarderen of is Van Gogh teveel een icoon geworden?’ Ik vind dat het museum een zeer goede weergave brengt van de werken van Van Gogh. De schilderijen zijn tentoongesteld in chronologische volgorde. Deze presentatie geeft een goed overzicht van de ontwikkeling in zijn werk.

Zijn kunstenaarsbestaan heeft slechts 10 jaar geduurd (1880-1890). Van dit oeuvre bevinden zich de belangrijkste werken in het museum. Het museum bevat ook de privé-collectie van Van Gogh en zijn broer Theo waaronder werken van Toulouse-Lautrec, Paul Gaugin enz.. Ik vind dit een zeer goed uitgangspunt voor een museum met de belangrijkste werken .

Is hij teveel een icoon geworden?   Wel,  dit past nu eenmaal in onze tijdsgeest. Zijn andere kunstenaars zoals Damien Hirst dan geen ‘super’iconen geworden? Materialistische egotrippers?? En voetballers en supersterren dan? Dit zijn de iconen. Maar bij Van Gogh zou ik dat zeker niet zeggen. Hij heeft een redelijk armoedig en eenzaam bestaan geleid en bij zijn  dood had hij nog altijd deberkenning niet gekregen die hij verdiende.

Ik ben het ermee eens dat de tentoonstelling duidelijk vertoont dat Van Gogh een voorloper is ven het expressionisme, dat expressionisme streeft naar de uiting van de gemoedstoestand. Dat werd goed geïllustreerd door drie paar contrasterende schilderijen waaronder een bloemstilleven van A. Monticelli. Daarnaast de flamboyante weergave van een bloemstilleven van Van Gogh. Na zijn periode in Drenthe, Nuenen en Antwerpen, waar hij eerder donkere werken schilderde, zoals de aardappeleters, lichtten zijn werken als het ware op tijdens zijn verblijf in Parijs. Zijn werken onder Japanse invloed waren voor mij onbekend en tonen hoezeer hij met kleur bezig was.

En zijn schilderijen zijn inderdaad drager van zijn gemoedstoestand. Dat is vooral te zien bij de werken die hij schilderde in de instelling in St.- Rémy.Ze zijn iets donkerder en grover geschilderd met fellere toetsen.

De recensent vindt dat er te weinig aandacht is besteed aan het verbeelden en verwoorden van zijn levensverhaal. Dat het museum toegeeft aan beperkende sociale normen en moeilijke onderwerpen ontwijkt.

Zo diep had ik nog niet nagedacht over de tentoonstelling. Ze had inderdaad wat meer informatie mogen geven over zijn  persoonlijk leven. De tentoonstelling verloopt chronologisch maar geeft weinig prijs over zijn   psychologische toestand. Natuurlijk ontwijkt onze maatschappij moeilijke onderwerpen. Maar deze tentoonstelling is nu eenmaal geen cursus voor psychologen of psychiaters. Meer en meer mensen reizen en bezoeken musea en ik denk dat de organisatoren het aangenaam willen maken voor een zo groot mogelijke groep. En natuurlijk zullen er dan wel enkele concessies gedaan worden.

27-11-2011 om 00:00 geschreven door AB