Ik weet alleen maar

dat je zoekt naar nieuwe vrienden

omdat al wie je kende

of liefhad

jou onnadenkend achterliet.

Nu zoek je mijn hand.

Ik vang geduldig

Jouw ogen in mijn spinnenweb.

Je straalt verwachtingsvol –

Maar wie ben ik

dat ik zou kunnen vullen

wat al die jaren

leger werd in jou…

Ik ben een woestijn

zonder oase

van links naar rechts

in “cirkels en spiralen”

Volg ik de winden en de zon.

Ik ben het schuivend zand

dat wegwaait in je handen…

11-11-2011 om 00:00 geschreven door AJNOS  

30-10-2011 om 00:00 geschreven door AJNOS  

Zouden nog ooit de vogels fluiten?”

fluistert de zieke op haar bed –

Het wintert maandenlang daar buiten.

En ook hier binnen wintert het.

“Zouden nog ooit de bloemen bloeien

op dit besneeuwd, bevroren veld?”

Haar voorhoofd glimt, haar wangen gloeien,

haar ogen waar een traan in welt –

“Zeker zullen de vogels zingen

en alle bloemen lieflijk zijn –

Viooltjes, krokussen, seringen –

Maar niet voor jou, maar niet voor mij.” V.C.

07-08-2011 om 00:00 geschreven door AJNOS  

Gisteren nog

dacht ik

dat ik koel en ongenaakbaar

zou kunnen verdragen, zonder meer

dat jij rond ploetert

in mijn veelbelovend doodse land

vol lokkende wegwijzers

en strelende klauwen.

Maar ik vergiste me

behoorlijk in mezelf

want elke stap van jou

deed pijn

en brandde dieper

dan de heetste zon.

Mijn tranen maken

van mijn hele wereld

een verschrikkelijke modderpoel

waarin kikkers

kwaken

zonder geluid

op de maat

van jouw muziek…

27-07-2011 om 00:00 geschreven door AJNOS