Darryl "Shifty" Powers was de scherpschutter van Easy Company en één van de nog levende leden van het 2nd Bn E/506. Shifty groeide op in Clincho, Viginia.Van kindsbeen af poetste de jonge Shifty Powers schoenen in de straat om geld te sparen voor munitie voor zijn .22 karabijn.Shifty ging met zijn geweer op eekhoorntjes jagen in de ruime bossen rondom Clincho. Met de jaren oefening groeide Shifty uit tot een ware scherpschutter, hoewel hij daar zelf steeds bescheiden over gebleven is. Voor Shifty was Earl "One Lung" McClung de beste schutter van Easy company. Een feit staat vast, en dit volgens vele van zijn vrienden en kenissen, de jong Shifty kon een muntstuk in de lucht gooien en het met zijn geweer in één hand gesteund onder de arm oorzeven in volle vlucht. Darryl "Shifty" Powers zou na zijn school periode op een scheepswerf van de US Navy werken samen met ene Robert " Popeye" Wynn. Toen de oorlog voor Amerika uitbrak vervoegden beide mannen de paratroopers.Darryl Powers was toen 18. Camp Toccoa was voor Darryl de volgende uitdaging in zijn leven, het harde trainingsleven, het oplopen van mount Currahee zouden hem echter niet breken, Shifty voelde dat dit zijn ding was en ging tot het uiterste om zijn para brevet te behalen net als zijn vrienden. Een van de harde feiten uit de opleidings periode waren de vele marchen met lege veldflessen en dit gedurende uren en kilometers, alsook diegene met volle veldflessen van de welke men onderweg niet mocht drinken. Luitenant Sobel zou dan na zulks een march aan de paratroopers in spee vragen om hun veldflessen te openen en te ledigen, indien een veldfles te vlug leeg was zou dit er op wijzen dat de kandidaat paratrooper van zijn veldfles gedronken had. De arme rommel die hierop betrapt werd mocht dan helemaal alleen de march over doen. Een van die slachtoffers zou Pvt Smokey Gordon zijn. Sobel zou dan ook alles te werk gesteld hebben om het zwakke element te doen opgeven, om de paratroopers te verlaten en naar een andere eenheid te vertrekken als veel te zwakke schakel voor deze elite eenheid. Shifty bleef gedurende zijn hele periode stevig bevriend blijven met Popeye Wynn. Shifty trainde ook op het beheersen van zijn ademhaling om het beste schot te kunnen leveren op een doelwit, een techniek die hij helemaal op zich zelf uitwerkte, want dit maakte niet echt deel uit van de basistraining en de schietoefeningen. Shifty was dan ook een beheerst en gevreesd schutter, de mannen van Easy waren maar al te blij dat hij één van hen was en geen Duitse vijand. Bepaalde oefeningen waren ook zeer stresserend voor de jonge recruten, zo maakte Shifty enkele slaaploze nachten door toen hij in Fort Benning voor het eerst zijn eigen parachute leerde vouwen. Shifty zou er in het begin, net als vele anderen, steeds wakker gelegen hebben zich afvragend of hij zijn parachute wel juist dicht gevouwen had. Begrijpelijk want één fout zou de dood betekend hebben, wat de mannen natuurlijk niet wisten was dat de instructeurs in het begin de parachutes lieten checken door gebreveteerde vouwers. En de opleiding en uitleg was van dusdanige kwaliteit dat fouten bijna uit te sluiten waren. Shifty vertrok ,drie maanden na dat het 506th aan het 101st Airborne werd verbonden , samen met de andere leden van Easy Company naar Engeland, om zich daar voor te bereiden op D-Day. In de nacht van 5 op 6 Juni 1944 vloog hij samen met hen het kanaal over richting Franrijk, Normandië. Toen Shifty zich klaar maakte voor de sprong op Normandië hoorde hij de kogels van de luchtafweer door de lucht suizen en tegen de romp van het vliegtuig tikken. Toen hij sprong bemerkte hij dat de linker motor van zijn Dakota in brand stond. Net als vele anderen kwam Shifty afgescheiden van zijn eenheid in Franrijk terecht en was hij eigenlijk vrijwel onmiddellijk op zichzelf aangewezen. Hij ontmoette twee andere troopers en besefte maar al te vlug dat hij niet enkel tussen de typische Normandische hagen stond die de boeren hun velden van elkaar en de weg afscheidden, maar ook dat ze minsten op 1 dag marcheren van hun eigenlijk doel waren geland. Shifty en zijn twee lotgenoten brachten hun nacht door bij een wegblokkade van het 82ste. s'Anderdaags zouden ze hun weg vervolgen, op een gegeven moment zouden ze zelfs het wrak van eenzweefvliegtuig op hun pad kruisen. In dit zweefvliegtuig bevond zich een jeep , de mannen dachten sneller te avanceren door deze te gebruiken, maar de jeep zat in de romp van het zweefvliegtuig vastgeklemd. Ze dachten door een gedeelte van het zweefvliegtuig te verbranden de jeep vrij te krijgen maar het lie anders af, het vliegtuig brandde helemaal uit , jeep inbegrepen. De paprtroopers zetten hu weg dus maar te voet verder. Uiteindelijk vonden ze hun eenheid terug en gingen ze het gevecht om Carentan aan. Te Carentan zou Shifty zijn scherpschutters kwaliteiten aan zijn maats tonen door een Duitse scherpschutter neer te schieten en de tweede man aan een zware mitrailleur neer te schieten, geen gemakkelijk schot want deze laatste zat vesrschanst achter de vensterbank van een huis op zo'n 200 meter van Shifty. Het 506th zou veel later dan eerst voorzien naar Engeland terugkeren, om uit te rusten in voorbereiding van Operatie Market Garden. Powers zo op een zonnige dag in Nederland landen. De gevechten zouden er hard zijn , maar minder hard voor hem dan voor zijn Britse lotgenoten die in de meeste gevallen afgeslacht werden. Op een nachtelijke patrouille zou Shifty zich een bult verschieten bij het horen van het geluid van een avancerende man, hij twijfelde even en zou op het moment dat hij zijn geweer schouderde bemerken dat hij terecht getwijfeld had , zijn roep Flash werd met Thunder beantwoord. Het was zijn vriend Bill King die gewond was geraakt en zonder enige toestemming het hospitaal had verlaten om terug naar zijn eenheid te keren. Shifty zou ook deelnemen aan het gevecht om Bastogne.Voor Shifty was niet de slag om Bastogne het ergste maar wel de koude die je door merg en been ging.Zelfs op de dag van vandaag zou Shifty bij het zien van sneeuw aan de Belgische Ardennen terugdenken, zich voor de ogen houdend at hij gelukkig niet meer daar was.In de Ardennen zou Shifty te Foy nog eens zijn talent tonen door alweer een Dutse sluipschutter te doden , deze maal verstopte deze zich in een dakvenster, Shifty mocht en zou niet missen want zijn vriend Carwood Lipton had zichzelf tot schietschijf met dienst omgedoopt. Shifty zou met easy tot aan het Adelaarsnest gaan, na de inname begon een lange periode van wachten en punten tellen, enkel de soldaten met het nodige aantal punten konden terugkeren naar de verenigde staten, maar Shifty had ondanks zijn bronze star niet genoeg punten om naar huis te mogen keren. Maar toch zou hij naar huis gaan, Easy had hem uitgeloot en Sifty vertrok, echter om maanden na de anderen in Amerika aan te komen. De arme Shifty werd het slachtoffer van een verkeersongeval en brak hierbij zijn bekken en benen . De overlevenden van Easy zijn Shifty nog steeds dankbaar voor zijn scherpschutters talent.
Over Sgt William F. Kiehn is weinig bekend, uit de gevechtsverslagen in het currahee scrapbook kan men opmaken dat hij één der oud gedienden was binnen de Easy Company, één van die mannen die er van het prille begin bij was. Bill Kiehn moet echter een onopvallende maar gedreven persoon geweest zijn.Hij werd niet vermeld in de mini-serie en ook niet in Ambrose's boek Band Of Brothers. Bill Kiehn begon zijn oorlogsloopbaan als Private First Class, nam deel aan de D-Day en -after D-Day operaties en werkte zich op tot de graad van korporaal, wat toch heel wat zegt over het type soldaat. Het is algemeen geweten dat goede soldaten zich binnen het Amerikaanse leger systeem gemakkelijk de gradenladder opwerken. Wat voor mij dus betekent dat deze man een goed soldaat moet geweest zijn. Naderhand nam hij in september 1944 deel aan Operation Market Garden wat hem zij sergeantsstrepen zou opleveren. Uit wat over hem geregistreerd werd kon ik opmaken dat hij tijdens de gevechten gewond raakte , wat hem ook het purperen hart met eikenbladeren opleverde. Sgt William "Bill" Kiehn zou ook deelnemen aan de strijd om de Ardennen. Hij zou zonder al te veel problemen de harde gevechten om en rond Bastogne doorstaan en overleven. Maar helaas zou hij het einde van deze vermaledijde oorlog niet halen. Voor Bill Kiehn kwam de oorlog tot een eind toen het 506th PIR naar de Elzas gestuurd werd, Hitler had daar een schuchter en allerlaatste tegenoffensief gelanceerd. Easy werd naar Hagenau gestuurd in de Duitse Elzas ook weer eens om over de frontlijn te waken, het was daar dat Sgt William F." Bill" Kiehn om het leven kwam op 10 februari 1945, op slechts enkele maanden van het totale einde van de tweede wereldoorlog.
Soldaats gegevens :
William F. Kiehn
Serial : 19114027
506th PIR
plaats van indiensttreding : Washington DC
datum van overlijden : 10/02/1945
begraafplaats : Epinal US Cemetery te Epinal Frankrijk.
beloningen : Purple Haert with Oak Leaf Cluster .
Bedankt "Bill" jouw offer is niet voor niets geweest.
Foto : Hank (rechts) samen met Popeye Wynn (links)
Pvt Henry " Hank" Zimmerman
Hank Zimmerman was een van de Easy Company veteranen die niet werd opgeleid in Toccoa en later in de oorlog ging deelnemen aan de strijd. Hij kreeg het wel meteen voor de kiezen. Hij werd nl. ingezet bij de gevechten in Bastogne die de geschiedenis zouden ingaan als een van de hevigste en zwaarste van de Tweede Wereldoorlog.
Hank werd geboren in Larksville, PA in 1925 en groeide op in een klein stadje in de omgeving van Wilkes Barre-Scranton waar de mijnbouw de voornaamste inkomstenbron was. Toen hij ongeveer 16 was en zelf in de mijn had gewerkt, verhuisde het gezin naar Elisabeth, NJ. Daar ging hij werken in Phelps Dodge in de productie van koperdraad en later kabels. Toen de oorlog uitbrak vroeg hij zijn vader of die voor hem wilde tekenen zodat hij het leger in mocht maar hij weigerde. Hij ging in dienst op 18 jarige leeftijd nadat hij 3 keer was geweigerd omdat hij te hoge bloedsuikers had. Hij wist echter een officier over te halen en werd aangenomen. Op 30 december 1943 ging hij het trainingskamp in.Tijdens de training in Camp Croft, SC. kwam er op een dag iemand de barakken binnen en vertelde dat ze vrijwilligers zochten voor de airborne. Omdat hij er altijd op uit was om iets spannends mee te maken dacht hij dat het iets voor hem was. Op dat moment waren ze nog niet aan een compagnie toegevoegd. Nadat hij zijn opleiding had afgemaakt in Ford Benning, GA (hij genoot zijn opleiding nl. niet in Currahee, Toccoa) werd hij naar Engeland verscheept om daar te wachten totdat hij aan een onderdeel te worden toegevoegd. In november 1944 werd hij eindelijk naar Mourmelon in Frankrijk gestuurd waar hij aan de E compagnie van het 506 regiment van de 101ste Airborne Divisie werd toegevoegd. De Easy Compagnie die later bekend zou worden als de Band of Brothers. Op een dag kwam eindelijk het bevel om de vrachtwagens in te gaan. Pas toen ze al een tijdje onderweg waren kregen ze te horen dat ze naar Bastogne gingen. Toen ze daar aankwamen zagen ze veel soldaten het gebied verlaten. Het waren jonge soldaten die vertelden dat de Duitsers enkele eenheden hadden omsingeld. Het commentaar van Easy was: "Poor Bastards". Easy was getraind om achter vijandelijke linies te vechten wat inhield dat ze altijd omsingeld waren. Een andere reactie van Easy was: "Wij zijn het ontvangstcommité." Ze pakten alle munitie en geweren die ze van de terugtrekkende soldaten konden bemachtigen omdat ze zelf geen kans hadden gehad om die van henzelf mee te nemen toen ze uit Mourmelon vertrokken. Zeggen dat ze niet bang waren zou een leugen zijn. Ze liepen allemaal op de top van hun kunnen maar waren er toch klaar voor om te doen wat gedaan moest worden. Het weer was het slechtste dat er ooit in die omgeving was geweest. Het brak alle records. Het was er onder nul en ze waren niet uitgerust met de juiste winterkleding. Om te voorkomen dat hun voeten bevroren (wat bij velen ondanks alle zorg toch gebeurde) wikkelden ze hun voeten in lappen en andere dingen die ze daarvoor geschikt achtten.Het was noodzaak om vaak sokken te wisselen zodat die konden drogen. Ze vonden enkele Duitse gesneuvelden maar alles wat ze konden doen.Majoor Winters, die toen nog kapitein was, was hun compagnies commandant en een hele goeie. Ze hoorden verhalen hoe Amerikaanse krijgsgevangen door de Duitsers waren afgeslacht. Toen ze dat hadden gehoord probeerden ze iedere Duitser te doden die ze konden doden. Hank had altijd een goeie verhouding met Winters en deed wat hij hem opdroeg omdat hij zijn meerdere was en vond dat hij over meer informatie beschikte dan hijzelf. Terwijl ze in Bastogne en Foy waren raakte hun munitie en andere voorraden op. De lucht zat vol met sneeuw. Hoewel ze zwaar op de proef werden gesteld was hun moraal hoog. De sergeant van Hank en Hank zongen samen zo hard als ze konden "Paper Doll" om de Duitsers te laten horen dat ze er niet onder te krijgen waren.Op een gegeven moment kwam de vijand in het dennenbos waar Easy was ingegraven. Ze droegen witte lakens om niet op te vallen maar wat toch het geval was. Ze konden door Easy onder vuur worden genomen en leden zware verliezen .Terwijl hij in de bossen jacht maakte op de vijand vond Hank op een gegeven moment enkele gesneuvelde Duitsers. Hij stopte kort bij een van de soldaten waar toevallig zijn oog op viel. Hij leek nog maar 14 jaar. Hank kon maar niet begrijpen dat zo'n jonge kinderen (hij was zelf dus pas 19) en zelfs oudere mannen van 40-50 of nog ouder, betrokken waren bij die gevechten.Hank geloofde stellig dat zij alleen maar overleefden omdat ze de instelling hadden dat hun leven elk moment voorbij kon zijn waardoor ze van moment tot moment leefden. Ze waren er continue mee bezig hoe ze hun maten konden beschermen en voorkomen dat die werden gedood, zonder daarbij op hun eigen leven te letten. Dat werd overduidelijk bewezen door de heldhaftige actie van Bill Guarnere toen die Joe Toye in veilgheid trachtte te brengen nadat die zijn been was afgeschoten. Zoals in de tv-serie is te zien, verloor Bill door die actie ook zijn eigen been.Iets anders wat Hank altijd is bijgebleven speelde zich af in een klein dennenbos toen een van hen in zijn schuttersputje door scherven werd getroffen. De jongen verloor daarbij zijn arm. Toen hij werd opgehaald om verpleegd te worden vroeg hij heel kalm of ze zijn horloge van de arm wilde halen omdat hij die van zijn vader had gekregen en hem niet wilde verliezen.Na Alsace werden ze teruggebracht naar Mourmelon om wat op krachten te komen. Daarna begonnen ze aan hun mars door Duitsland en staken ze de Rijn over. Er was toen nog maar heel weinig Duitse tegenstand. Op 29 april 1945 ontdekte Easy het eerste concentratiekamp. Een werkkamp. Daar vonden ze lijken en veel mensen die niets anders waren dan vel over been. Die arme mensen vroegen wanhopig om water en eten maar ze moesten het met mate geven omdat ze anders doodziek zouden worden door het plotseling toedienen van voedsel en water. Dat was een aanblik waar Hank totaal niet op was voorbereid. Hij vertelde me dat hij hoopte en bad dat hij dat ook nooit meer zou meemaken. Het algemene gevoel van iedereen was een gevoel van walging omdat niemand zich kon voorstellen dat een mens dit een ander kon aandoen. Iedereen was zeer aangedaan door wat ze hadden gezien.
Hun volgende doel was het Adelaars nest van Hitler in Oostenrijk. Zijn sergeant stuurde hem samen met enkele anderen er op uit om vervoer te regelen. Ze liepen langs de auto van Hitler maar hij wilde niet starten. Ze vonden ook andere auto die achter geen wielen hadden. Uiteindelijk vonden ze een brandweerauto die wel startte. Ze reden ermee door Berchtesgaden terwijl ze de sirene lieten loeien. Toen ze weer terug waren bij het huis van Hitler kregen ze opdracht de auto weer terug te brengen omdat men vond dat het geen juist vervoer voor hen was. Ook vonden ze behoorlijk wat cognac in een van de kelders waarvan sommigen meer nuttigden dan goed voor hen was. Ze waren van plan om dat aan niemand te vertellen maar de volgende dag was het een feit van algemene bekendheid.
Nadat Duitsland was verslagen waren ze klaar om naar de Pacific te gaan maar tegen de tijd dat ze moesten vertrekken was de oorlog daar ook voorbij.
Ik ben Mark, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sgt Eagle.
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is Politie agent.
Ik ben geboren op 20/02/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Militaria & reconstituties.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Foto : Hank (rechts) samen met Popeye Wynn (links)
