Frank Perconte werd geboren op 10 maart 1917 te Indiana. Zijn familie was voor zijn geboorte vanuit Sicilië naar de Verenigde Staten overgekomen. Frank Perconte groeide op in een typisch Italo-Amerikaanse wijk. Hij was werkzaam in de staalmolen van Gary toen hij voor het Amerikaanse luchtlandingsleger werd ingelijfd. Perconte was 26 toen hij zich in het Amerikaans leger liet inlijven.Wanneer men hem vroeg waarom hij naar de Airborne was gekomen zou Frank steeds hetelfde antwoord klaar gehad hebben " Voor het geld natuurlijk, voor de 50$ per maand extra, waarom zouden wij anders uit een perfect functionerend vliegtuig springen?".
Na dat hijn zijn training te Toccoa had afgewerkt trad Frank net voor hij naar Engeland zou afvaren in het huwelijk met Evelyn. Zijn enige zoon Richard zou het leven zien terwijl Frank in Engeland zat. Hij zou zijn zoon voor de eerste maal in zijn armen houden 23 maanden na zin geboorte, bij Franks terugkeer van de oorlog.
Frank herrinnert zich zijn basisopleiding in Toccoa niet als hard zijnde, als men jong is , is niets te hard zou Frank altijd zeggen.Daarbij had hij enkele uitstekende vrienden in Easy Company, zoals George Luz, Gordy Carson en Albert Blithe. Frank zou de meest gedegradeerde soldaat van Easy Company worden, verscheidene malen zou hij de chevrons van korporaal verkrijgen en deze verscheidene malen verliezen.Een van de redenen van één van zijn degradaties zou het volgende geweest zijn : -Frank was weer eens gestraft en moest in het basiskamp in Engeland blijven en moest zich ontfermen over de briefwisseling voor de manschappen.Daar de Amerikaanse troepen in voorbereiding waren van de grote landing in Normandië , mocht geen enkele soldaat brieven naar huis schrijven. Frank zou deze regel echter aan zijn laars lappen en brieven voor zijn vrienden hun families en zijn eigen familie schrijven en naar de States versturen.De censuur zou er echter op uitkomen en daar Frank de enige aanwezige soldaat was in het kamp werd hij nogmaals gestraft en werden zijn korporaalsstrepen ontnomen.
In de nacht van 5 op 6 juni 1944 zou Frank op Normandië springen om in Sainte-Côme du Mont te landen.Frank beweert dat hij zo goed getraind was dat hij helemaal geen angst kende. Hij had ook naar zijn eigen zeggen geen enkele reden om bang te zijn , daar hij niet wist wat hem eigenlijk te wachten stond. Zoals zovele parachutisten die nacht, was Perconte ver van zijn eigenlijk doel geland en was hij alleen. Perconte vervoegde een groep mannen van andere eenheden. Toen zij hun inlichtingen zouden proberen te nemen bij een boerderij, zou de boerin hen gezegd hebben dat ze er veilig waren tot aan de ochtend. Pas in de vroege ochtend zou deze situatie veranderen volgens de vrouw, omdat de Duitse soldaten dan hun melk kwamen halen. De groep met Perconte zou hun komst afwachten om ze bij hun aankomst neer te schieten. Perconte zou vervolgens deelnemen aan Operatie Market Garden en de strijd om de Ardennen. Tijdens de aanval op het dorp Foy zou Perconte gewond geraken.Perconte werd naast zijn geslachtsdeel in de onderbuik getroffen en de kogel zou vervolgens zijn traject verder gezet hebben om via zijn achterwerk zijn lichaam te verlaten. Frank Perconte zou Easy Company terug vervoegen één week voor het einde van de oorlog.
Na de oorlog zou hij in eerste instantie terug naar de metaal fabriek gaan werken, later zou hij postbode worden en dit tot aan zijn pensioen.
Robert "Popeye" Wynn werd geboren en groeide op in South Hill, Virginia.Na zij schoolopleiding begon hij te werken op de scheepswerf van Norfolk. In 1942 vervoegde hij de vrijwilligers van de luchtlandingslegers om opgenomen te worden in het 506th PIR in het 2/Easy onder leiding van eerst Herbert Sobel en later van Richard Winters. Popeye stond bekend als een rustige kerel die heel veel van vissen hield en zelfs hele week-ends al vissend doorbracht. Tijdens de nacht van 5 op 6 juni 1944 zou Popeye zoals zovele andere paratroopers in Normandië landen, hij zou pas terug contact vinden met Easy company in de omgeving van Ste-Marie-du-Mont. Popeye Wynn zou deel uitmaken van het kleine aanvalsgroepje dat onder leiding van Lt Winters de kanonnen van Brécourt aanviel. De brave Popeye zou in de eerste minuten van de aanval gewond geraken aan het achterwerk, meer dan waarschijnlijk door een afgeketste kogel. Popeye zou zich hiervoor geëxcuseerd hebben bij Winters met de woorden "I'm sorry Sir I've Goofed Up ", het spijt me meneer maar ik heb geblunderd. Popeye zou via Utah-beach terug naar Engeland overgebracht worden om van zijn verwondingen te herstellen. Popeye zou Easy terug vervoegen voor Operatie Market Garden. Hij zou vervolgens deelnemen aan de slag van de Ardennen de inname van Duitsland en verder optrekken naar Berchtesgaden of het Adelaarsnest. Van zijn leven na de oorlog is weinig bekend, het enige wat men weet is dat hij bleef vissen n veel over zijn belevenissen vertelde vaak met een vleugje humor, maar steeds met een warm hart voor de mannen met wie hij samen vocht. Robert " Popeye" Wynn kreeg uiteindelijk de kans zijn deel van het verhaal van de saga van E/506 te vertellen, mar zou de verfilming van Band of Brothers nooit zien, Robert " Popeye" Wynn overleed in 2000 één maand voor de première van de mini-serie.
Lewis "Nix" Nixon werd geboren op 30 september 1918 in New York City. Als zoon van Stanhope Wood Nixon en Doris Reyer-Nixon.Nixon heeft ook nog een jongere zuster Blanche geboren in 1923, en is de kleinzoon van scheepsbouwer en uitvinder van de sonar Lewis Nixon (1861-1940). Op zevenjarige leeftijd werd Lewis derde in de model jacht regatta op het Conservatory meer in Central Park New-York , op 22 mei 1926, hij behaalde de gouden en bronzen medaille in 35 inch boot klasse.Nixon bracht zijn jeugd door tussen New-York en Montecito Californië, en reisde de wereld af, zo bezocht hij Duitsland, Frankrijk en Engeland.Nixon bracht 2 jaar door op de universiteit van yale. In januari 1941 zou Lewis Nixon in dienst treden bij het Amerikaans leger. Nixon begon in het leger als gewoon soldaat slaagde zijn ingangsexamen voor de officiersopleiding aan de militaire school, slaagde zijn opleiding en kwam uit deze met de graad van 2nd Lieutenant. Vervolgens stelde hj zich vrijwilliger voor de airborne en werd hij doorgestuurd naar Camp Toccoa om zijn paratrooper opleiding te vervolmaken bij het 2de Batallion van E/506 PIR. Nixon zou stevig bevriend raken met Richard Winters.Samen zouden ze verscheidene trainingskampen afwerken alvorens naar Engeland te vertrekken. Lewis Nixon zou voor de landing n Normandie tot intelligentie officier op batallion niveau bevorderd worden (S-2). Hij zou deelnemen aan D-Day en bevorderd worden tot regiments intelligentie officier op 12 juni 1944 bij de inname van Carentan door Easy.Nixon zou deelnemen aan alle operaties en zelfs zijn deel van het geluk kennen in Nederland toen hij in de helm getroffen werd door een Duitse kogel die net zijn schedel miste. Door familiale problemen kreeg Nixon een drankprobleem waardoor hij uiteindelijk geretrogradeerd werd tot batallion operaties officier. In Berchtesgaden kreeg hij van zijn vriend Winters de eerste keuze uit de wijn voorraad van Göring. Nixon was één van de weinige mannen van het 101 ste die met een andere eenheid sprong. Zo nam hij deel als observateur voor Generaal Maxwell Taylor aan operatie Varsity , waar hij voor de tweede maal heel wat geluk kende toen zijn vliegtuig een voltreffer kreeg en hij slecht met drie anderen uit het vliegtuig kon springen. Nixon beëindigde de oorlog als kapitein en keerde in 1945 terug huiswaarts. Na de oorlog zou hij samen met zijn vader bij Nixon's Nitration works in New Jersey.Zijn vriend Richard Winters zou er te werk gesteld worden als personeels manager. Lewis Nixon zou na een heel bewogen privé leven op 11 januari 1995 aan complicaties tengevolge van diabetes sterven in Californië.
Walter " Smokey " Gordon ------------------------------------ Walter " Smokey" Gordon (geboortedatum onbekend), groeide op in een begoede middenklasse familie te Jackson Missisipi en zat twee jaar op het Millsaps College tot voor de aanval van 7 december 1941 op Pearl Harbor. Smokey biedt zich als zovele Amerikaanse jongeren als vrijwilliger in het Amerikaanse leger aan , het is in die periode dat men tijdens medische tests ontdekt dat hij kleurenblind is. Omwille van die kleurenblindheid wordt Walter geweigerd zowel bij de Marines als bij de Navy. Maar Walter zou niet opgeven en in dienst treden bij het landleger in Philadelphia.Hijn slaagt er zelfs in voorbij de kleurentest te raken. Kort na zijn inlijving zal hij zich als vrijwilliger voor de Airborne aanbieden. Smokey wou deel uitmaken van een eenheid met betekenis, de airborne was zulks een eenheid en vooral een nieuw leger met vele onbekenden. Smokey zal zijn opleiding te Toccoa volbrengen. Bij Easy company was Smokey Gordon bediener van de lichte mitrailleur, bij de dropping in Normandië zou hij trouwens de driepikkel van zijn machinegeweer in het tumult verliezen, maar Smokey was voldoende vindingrijk om zelfs zonder die poot zijn mitrailleur te blijvn bedienen, zo zag men in de mini-serie Band of Brothers hoe hij gesteund op een vensterbank Duitse fallshirmjägers die proberen te vluchten neermaait. Smokey zou kort na de inname van Carentan in de gevechten rond Carentan gewond geraken en naar Engeland overgebracht worden waar hij tot driemaal toe het purperen hart zou krijgen door fouten in de legeradministratie. Smokey zou deelnemen aan Operatie Market Garden en vervolgens deelnemen aan de strijd om Bastogne. Tijdens één van de gevechten zou Smokey opnieuw gewond raken. Easy hoorde een Duitse aanval aankomen en het woord werd doorgegeven om klaar te zijn om deze op te vangen.Smokey reinigde zijn wapen waar sneeuw op zat en stak een nieuwe lader, net op het moment dat hij zijn wapen laadde werd hij door de schouder geschoten, de kogelging dwars doorheen het lichaam van Smokey en schuurde langsheen zijn ruggegraat. Smokey bleef verlamd van aan de hals in zijn schuttersput liggen en na de slag om Bastogne terug naar Engeland overgebracht worden . Smokey zou langzaam maar zeker herstellen en terug kunnen lopen, maar voor hem was de oorlog voorbij.
Na de oorlog behaalde Smokey zijn advocaten diploma, maar hij zo deze nooit in de praktijk omzetten, Gordon zou in de olie business gaan. Hij zou vader worden van 5 kinderen.
Walter "Smokey"Gordon heeft ons verlaten op 17 april 1997.
Pfc Lester Hashey *********************** Op zijn 18 de verjaardag nam Lester Hashey ontslag op de scheepswerf van South Portland waar hij werkzaam was.Lester trad in dienst van het Amerikaans leger als paratrooper. Hashey was geen originele Toccoa man en werd na zijn opleiding opgenomen in de reserves van de 101ste luchtlandings divisie. Toen Lester Hashey in Engeland toe kwam had het 506th PIR al deelgenomen aan D-Day en gevochten in Normandië. Hashey vervoegde hun rangen bij hun terugkeer naar Engeland op 12 Juli 1944, Lester vervoegde als infanterie man een reeds door de gevechten gehardend Easy. Het was voor nieuwkomers als Hashey niet gemakkelijk om een eenheid als Easy Company te vervoegen, de ervaren soldaten waren bijgelovig en beschouwden de nieuwtjes als voorbijgangers, mannen die snel zouden sneuvelen, mannen zonder enige ervaring die geen benul hadden van wat vechten in een oorlog was, kortom groentjes. Hashey's eerste gevechtservaring zou er in september aankomen, hij zou deelnemen aan Operation Market Garden. Lester zou heelhuids uit de gevechten komen en tevens ook zijn eerste nederlaag kennen, op het moment dat hij met Easy naar Nederland vertrok waren ze met drie nieuwkomers voor het 2nd Bn E/506, slechts 2 nieuwkomers waaronder Lester zouden het overleven. Vervolgens zou hij deelnemen aan de slag om de Ardennen, het is in deze slag dat Lester zou gewond geraken door mortier scherven en boomsplinters.Ze gingen dwars door zijn rug en raakten zijn longen, eens de omsingeling van Bastogne opgeheven werd hij naar Engeland overgebracht. Lester Hashey zou pas terug te been zijn aan het einde van de oorlog.En niet meer ten strijde trekken.Bastogne was zijn laatste gevecht. Maar het fenomeen Band of Brothers had hem voor de rest van zijn dagen gemarkeerd. Lester Hashey zou de band met zijn makkers nooit vergeten, samen met de andere oud-strijders van Easy , die nu met minder dan 40 zijn, zou hij instaan voor de reünies van E-Company en de herdenkingen ter ere van de 180 gesneuvelde leden van de eenheid die nooit meer thuis kwamen. Lester Hashey zou na de oorlog nog 20 jaar in dienst van het Amerikaans leger blijven en met de graad van eerste sergeant zijn pensioen nemen. Lester zou altijd fier blijven over het feit dat hij in een elite eenheid zoals de E company van het 506th PIR /101Abn had gediend en gevochten.
Lester Hashey heeft ons verlaten 12/11/2002 op 77 jarige leeftijd.
Corporal Donald Hoobler : ===================== Donald Hoobler werd geboren in juni 1923, toen de oorlog uitbrak maakte hij deel uit van de Ohio National Guard. Zijn eenheid werd geactiveerd toen Amerika zich in de oorlog mengde. Hoobs werd naar Camp Shelby Mississippi gestuurd om zijn training te vervolmaken om naar de oorlog te trekken. Hoobler werd plots naar huis gestuurd, zijn moeder had haar belag gedaan bij de kamp overste omdat Donald haar enige broodwinner was en hij dus als gezinshoofd beschouwd werd, Hoobs vader was reeds overleden. Eens hij terug thuis was liet de ontembare Donald Hoobler geen tijd verloren gaan, hij wou en zou naar de oorlog trekken. Donald bood zich aan bij het recruterings bureau van Portsmouth OH. Hij vervoegde het leger en bood zich samen met twee vrienden , Bob Rader en Bill Howell, als vrijwilliger in de airborne aan. Het dichtst bijzijnde treinstation bevond zich aan de Kentucky zijde van de Ohio rivier. In dit station was een paal aan de welke de post werd gehangen bestemd voor de woonplaats van Donald, de postbode van Hoobs gemeente stak elke dag de rivier over om deze post te komen ophalen. De dag dat Donald en zijn twee vrienden vertrokken voor het leger hong hij een briefje gericht aan zijn moeder aan deze paal, de brave postbode zou het briefje samen met andere briefwisseling aan Hoobs moeder afleveren, in dit briefje had Donald neergeschreven waarom hij dit gedaan had en waarom hij zich in het leger en de airborne liet inlijven. Donald Hoobler kwam zo in Camp Toccoa terecht bij het 506th PIR en werd in het 2de batallion van Easy Company ingelijfd. Donald behaalde zijn paratrooper wings en vertrok met Easy naar Engeland om de oorlog in Europa uit te vechten. Donald Hoobler zou deelnemen aan D-Day,de slag om Carentan, Operation Market Garden waar hij de leiding zou nemen van de patrouille die op zoek ging naar Sgt Denver " Bull " Randleman. Bastogne zou echter Hooblers laatste wapenfeit worden. Het verhaal weergegeven in Band of Brothers is niet juist. Hoobler heeft niet domweg met een gevonden Luger in zijn been geschoten zoals het werd uitgebeeld in de mini-serie.Zijn lot zou feitelijk veel tragischer zijn, Hoobler had effectief een luger kunnen bemachtigen van een Duitse soldaat die te paard op verkenning was getrokken en die hij neergeschoten had. Bij het inrichten van zijn verdedigingsstelling zou hij onder een prikkeldraad willen doorkruipen hebben, toen deze zich aan zijn broekzak waarin de luger zich bevond vasthaakte en compleet toevallig doorheen de stof van zijn broek in aanraking kwam met de trekker van het wapen. Het wapen stond niet op veilig en in zijn beweging trok Hoobler door middel van de prikkeldraad de trekker van de luger over. De gevolgen zijn gekend... het schot ging af en de kogel doorboorde de slagader in zijn dij. Compleet in tegenstelling met wat men in Band of Brothers te zien kreeg, zou Hoobler niet ter plaatse overlijden. Sterk verzwakt door het enorme bloedverlies zou hij naar een eerste hulppost gebracht worden, maar wat men niet ist was dat er geen geschikt medisch personeel in deze post aanwezig was, enkel stelende medics van andere companiën die zich niets van de stervende Hoobler aantrokken, Donald Hoobler zou uiteindelijk doodbloeden en eenzaam in deze eerste hulppost sterven op 3 januari 1945 , hij werd slechts 21 jaar oud.
Sgt Warren "Skip" Muck ********************** Over Sgt Warren "Skip" Muck is weinig bekend , zijn eigenlijke geboortedatum staat nergens vermeld. Wat wel over hem geweten is dat hij afkomstig was van Tonawanda, een gehucht van New York. En dat hij in dienst trad van de Amerikaanse infanterie in 1942 om zich vervolgens als vrijwilliger aan te melden bij de US Airborne, aangetrokken door de 50 $ premie voor de gevaren die het paratroopers bestaan inhield. Warren "Skip"Muck kwam in Camp Toccoa terecht bij het 506 th PIR en werd bij het 2nd Bn van de Easy Company ingedeeld. Skip werd er goede maatjes met Donald Malarkey. De vriendschap tussen beide mannen zat heel vlug enorm diep. Na de fameuze 100 mijlen mars van het 506th in Georgia, kon Malarkey geen voet meer voor de andere krijgen. Malark verging zodanig van de pijn aan benen en voeten ,dat hij om te kunnen gaan eten, zichzelf naar de keuken had moeten slepen. Skip Muck vond dat dit niet kon en nam Malarkey's eetgamel mee, hem zeggend dat geen enkele vriend van hem zich naar de veldkeuken diende te slepen, en dat hij wel voor Don's eten zou in staan, wat Skip dan ook deed.Het verhaal dat hij steeds aan zijn vrienden vertelde over het feit dat hij ooit bij nacht in de Niagara rivier zwom is later door zijn familie bevestigd, Skip Muck was een echte avonturier en waaghals,steeds klaar voor een stunt en grap, maar ook voor zijn vrienden, zijn loyauteit tegenover zijn vrienden was zonder grenzen. Skip Muck was een graag geziene figuur binnen Easy Company, maar niemand kon toen weten dat deze man een sleutelrol zou spelen in de geschiedenis van de tweede wereldoorlog. Skip Muck was tijdens zijn opleiding bevriend geraakt met een zekere Fritz Niland. Nu wil het verhaal dat juist deze vriendschap er zou voor zorgen dat Muck een sleutelfiguur zou worden in de geschiedenis. Saving Private Ryan is gebaseerd op het waar verhaal van de Niland broers, Fritz Niland was feitelijk de eigenlijke Pvt Ryan, het was Niland die van het front werd gehaald omdat hij zijn broers had verloren en de enige nog overlevende zoon was van de Niland familie, het was echter een aalmoezenier die Fritz ging opsporen.Niland maakte deel uit van de Able Company van de 506th PIR en het was zo dat Steven Spielberg en Tom Hanks het verhaal van Easy Company leerden kennen wat leidde tot de creatie van de mini-serie Band of Brothers waarin Skip Muck een rol speelde. Sgt Warren "Skip" Muck nam deel aan D-Day, Operatie Market Garden en de slag om Bastogne, hij verwierf het Purple Heart en de Bronze Star. Warren " Skip" Muck zou zijn laatste wapenfeit kennen in het bos van Foy, de arme Muck zou zich nooit kunnen verdedigen tegen wat er toen gebeurde. Het bos lag onder een zwaar spervuur van de Duitse artillerie, granaten sloegen overal in, George Luz was niet tot aan zijn foxhole geraakt en riskeerde op elk moment geraakt te worden door de binnen komende granaten. Voor hem zaten Alex Penkala en Skip Muck in een foxhole ze schreeuwden hem toe opdat hij zich naar de veiligheid van hun foxhole zou begeven toen plots een granaat pal op hun foxhole viel, beide mannen waren voor de ogen van George Luz verdwenen. Warren "Skip" Muck sneuvelde in de Belgische Ardennen op 10 januari 1945. Donald Malarkey verloor die dag zijn twee beste vrienden... het gehele voorval werd in de mini-serie Band of Brothers verfilmd een ultiem eerbetoon van de producers aan de man die een link was tussen een oscar winnende film en een serie die de Golden Globe Award verkreeg "SGT WARREN Skip MUCK". Sgt Warren "Skip"Muck ligt samen met Alex Penkala op het Amerikaans Battle of the Bulge memorial cemetery begraven van Luxemburg begraven.
Lt Thomas Meehan III ====================== Lt Thomas Meehan III werd geboren in Philadelphia op 8 juli 1921, hij was geen pure militair zoals dit meestal van officieren van het Amerikaanse leger verwacht wordt ,maar een kunstenaar.Tom ging naar de tekenacademie van Philadelphia om er een vorming tot publiciteitstekenaar te vervolmaken, maar de oorlog verbrak zijn studies. Thomas Meehan was een heel goede en ervaren ruiter en vervoegde bij het uitbreken van de oorlog de Amerikaanse cavalerie, terwijl deze nog te paard waren. Maar ook hier zou het lot er anders over beslissen en een streep door de jonge Tom zijn rekening trekken , hij belandde in een tankeenheid , en dat was niet bepaald naar zijn smaak. Met hele dagen in een tank zitten, een blikken doos op rupsbanden , nee ...dat was niets voor de jonge Meehan. Meehan begon uit te kijken naar een andere uitdaging en volgde van heel dichtij de oprichting van het parachuteleger.Toen de kans zich voordeed om naar het pas gevormde 506th Parachute Infantry Regiment over te stappen , deed Thomas onmiddellijk zijn aanvraag om naar het 506th overgeplaatst te worden Meehan doorliep zijn opleiding tot paratrooper in Toccoa en steeg op de rangladder tot de graad van eerste Luitenant. Initieel was het niet voorzien dat Thomas Meehan de oorlog zou intrekken als commandant van de Easy Company.Maar ook hier zou het lot er nogmaals anders over beslissen.Een incident ontstond tussen Herbert Sobel en Richard "Dick" Winters, Sobel wou dat Winters een onterechte straf zou aanvaarden voor het zogenaamd niet uitvoeren van een inspectieronde. Dick Winters wou niet dat hij een markering in zijn dossier zou krijgen voor iets dat hij niet gedaan had en eiste dat het pleit beslecht zou worden voor de militaire krijgsraad. Dit zorgde ervoor dat Winters van Easy Company werd afgezonderd en naar de keuken werd doorverwezen om er als voorraads officier te fungeren in afwachting dat hij voor de krijgsraad zou komen. De onderofficieren van Easy company waaronder Sgt Carwood Lipton, Sgt Denver "Bull"Randleman , Sgt William"Wild Bill" Guarnere zouden deze nieuwe situatie niet aanvaarden en gezamenlijk hun overplaatsing naar een andere eenheid aanvragen. Sobel werd door zijn onderofficieren als onkundig beschouwd en de manschappen wilden niet met hem ten strijde trekken. Kolonel Robert "Bourbon"Sink was niet bepaald tevreden met deze massale overplaatsings aanvragen en zag zich verplicht in te grijpen. De ingreep was drastisch en tegelijker tijd efficiënt en diplomatisch. Sink kon de populaire Winters niet aan het hoofd zetten van Easy company. Hij had besloten Sobel over te plaatsen naar een parachute opleidingscentrum in Engeland, hij had voorzien dat Captain Herbert Sobel zou problemen maken indien hij Winters als zijn vervanger zou aanduiden, dus had hij een andere man voorzien en deze man was Lt Thomas Meehan III. Het was op deze wijze dat Thomas Meehan de commandant werd van Easy Company, zes maanden voor D-Day. Tom zou er trouwens nauw samenwerken met Richard Winters met wie hij vrijwel onmiddellijk op dezelfde golflengte zat. Helaas zou het lot ook hier weer anders beslissen over de toekomst van de jonge Luitenant Meehan, de man zou nooit de kans krijgen zijn kunnen als officier te tonen. Tijdens de nacht der nachten, de nacht van 5 op 6 juni 1944, werd zijn vliegtuig getroffen door de Duitse luchtafweer, het vliegtuig dat geladen was met bangalore torpedos, ontplofte onmiddellijk in volle vlucht.Niemand aan boord van het vliegtuig zou dit overleven, noch de bemanning, noch de paratroopers ...een fijne officier zou nooit de oorlog vechten. Lt Thomas Meehan III liet op 6 juni 1944 zijn vrouw en ongeboren kind (een dochtertje) achter.
Op 5 juni 1944 vertrok de grootste luchtlandingsvloot aller tijden vanuit Engeland richting bezet Frankrijk. Hieronder bevonden zich duizenden paratroopers van het Amerikaanse 82ste en het 101ste luchtlandingsleger. Van diverse Engelse vliegvelden stegen honderden vliegtuigen op, beladen met paratroopers of als sleep voor glider-toestellen. De toestellen met parachutisten hadden speciale vluchtnummers toegewezen gekregen voor deze actie. De para's kregen bordjes omgehangen met het 'vluchtnummer' om de logistiek makkelijker te maken. Vlucht Nummer 66 en 67 waren op deze manier toegewezen aan Lt. Thomas Meehan en Lt. Richard D. Winters van het 506de Parachute Infantry Regiment. Het officiele document van operatie Neptune, gedateerd 05-06-44, geeft aan dat Thomas Meehan en zijn mannen waren toegewezen aan 'Chalk No. 66'. (Dit verwees naar de krijt-markering op het toestel).
Vlucht #66 werd getroffen door Duitse FLAK granaten en boorde zich in het 'canton' Ste. Mere Eglise, nabij Beuzeville Au Plain, in de grond. Er waren geen overlevenden. Reeds de volgende dag, op D-Day, werd er een foto gemaakt op de crashsite. Forrest Guth fotografeerde zijn maatje Eubanks, die midden in de ravage stond. Ze wisten op dat ogenblik niet dat dit het vliegtuig was waarin hun Company Commander en Headquarter Staff om het leven was gekomen. Uiteindelijk werden de 17 lichamen van de parachutisten naar de Verenigde Staten overbracht, waar ze met militaire eer werden begraven. Die eer viel de 5 leden van het 439ste Troup Carrier Transport, de piloot, de copiloot, de navigator, de engineer en de radio-operator, niet ten deel. Piloot 1st Lt. Harold A. Capelluto ligt begraven op de US Cemetery te Colleville sur Mer, Plot A, rij 9, graf 19.
In het begin van de jaren '90 kreeg Guy Lepretre toestemming van de burgermeester van Beuzeville, de heer Lucien Briard, om het wrak van het vliegtuig op te sporen en te identificeren. In ruil hiervoor zou de gemeenschap van Beuzeville Au Plain (nog geen 40 inwoners) een monument aangeboden krijgen. Het wrak was snel gevonden, en op de crashsite werden persoonlijke bezittingen gevonden van de paratroopers. Een ring van 1st Lt. Thomas Meehan en een dogtag van T/5 Jerry A. Wentzel maakten de identificatie eenvoudig.
Het monument is gebouwd door The Forced Landing Association, een Belgisch/Franse organisatie die zich voornamelijk bezig houd met het opsporen van vliegtuigwrakken uit WW2. Het monument heeft de vorm van een staart(roer) van een Dakota C-47 en is ontworpen door Michel Gaudry uit het dorpje Picauville, op een steenworp afstand van Ste. Mere Eglise. Aan het monument is o.a. gewerkt door Bernard Laniepce uit Beuzeville au Plain. Achter de plaquette met de namen van de bemanning van de Dakota en de paratroopers van het 506de P.I.R., bevindt zich een ingemetselde urn met as van de oorspronkelijke crashsite van vlucht #66. Vlak voor D-Day 2000 werd het monument onthuld: 'In memory of the Aviators of the 439th Troop Carrier, 91st Squadron and the paratroopers of the 101st Airborne 506th Parachute Infantry Regiment, E Company'. Onder de aanwezigen was ook Edward Peters III, de zoon van Captain Edward Peters, regimental HQ, die op D-Day 1944 om het leven kwam.
Het is een uniek monument waar naast de Screaming Eagle ook het logo van de 9th Airforce en het Currahee-Shield van het 506de te zien zijn.
De namen van de omgekomen soldaten: --------------------------------------------------------- De Flightcrew :
Ik ben Mark, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sgt Eagle.
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is Politie agent.
Ik ben geboren op 20/02/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Militaria & reconstituties.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
