Alex Penkala Jr, was de tiende uit een gezin van dertien kinderen, Alex's moeder overleed bij de geboorte van het dertiende kind en hij werd opgevoed door zijn zus Irene, negende in de rij van dertien. Alex Penkala bracht zijn jeugd door in zijn geboorte stad South Bend in Indiana. Toen de oorlog uitbrak voor de Verenigde Staten trad Alex Penkala in dienst van het Amerikaanse leger samen met drie vrienden die hij zijn ganse kindertijd gekend had en zelfs kind aan huis waren bij de familie. Alex was 18 toen hij in het leger ging. Alex was niet direct een paratrooper, hij was eerst aan het werk gezet als kok van een infanterie divisie, een niet bepaald boeiende dienst voor een jonge soldaat. Alex wou een grotere uitdaging dan vlees, groenten en aardapplen. Hij bood zich dus als vrijwilliger aan voor de US Airborne. Na zijn medische en lichamelijke tests ( meer specifiek voor paratroopers) kwam hij bij het 506th Parachute Infantery Regiment terecht in Camp Toccoa, waar hij zijn opleiding tot rifleman en para zou vervolmaken. Het zegt veel over de motivatie van Alex Penkala en al de andere vrijwiligers die hun opleiding vervolmaakten als men er bij voegt dat slechts 1800 kandidaat paratroopers het haalden in de basisopleiding op een totaal van 5300 kandidaten in het totaal, alsmede het feit dat de helft het niet zou halen op de parachute school zelve. Alex kwam in het 2nd Bn E/506 terecht onder de orders van Capt. Herbert Sobel en Lt Richard Winters. Alex zou de oceaan oversteken richting Engeland om de oorlog te beslechten in Europa. Alex Penkala zou met de rang van Private First Class deelnemen aan D-Day, in de gevechten rondom Carentan zou hij gewond geraken en overgebracht worden naar Engeland. Eens hersteld zou hij terug Easy Company vervoegen om deel te nemen aan Operation Market Garden in september 1944. Alex zou, met de pas verworven graad van Korporaal, ook deelnemen aan het Ardennen offensief en de belegering van Bastogne meemaken en overleven. Na de belegering van Bastogne zou hij naar de voorste linies in de Ardennen trekken naar het bos van Foy. Tijdens de zware artillerie beschietingen van het bos (Bois Jacques) zou Alex Penkala gedood worden door een granaat die rechtop zijn foxhole ,die hij deelde met Skip Muck , terecht kwam. Korporaal Penkala was amper 20 jaar oud toen hij het leven verloor op 10 Januari 1945 , hij ligt begraven op het US Cemetery van Luxemburg vlak naast zijn maat Skip Muck.
Cpl Forrest "Goody" Guth ================= Forrest Guth werd geboren in Pennsylvania op 6 februari 1921. Hij is een directe afstammeling van de eerste Duitse kolonisten die zich in het Oosten van Pennsylvania installeerden in de jaren 1700. Deze eerste generaties werden bijgenaamd als de Hollanders van Pennsylvania, maar ze waren dus eerder Duitstalig en dus ook van Duitse afkomst. In 1942 was Forrest Guth werkzaam in de scheepsbouw op de werven van Bethleem Steel. In die periode betekende dit dat Forrest ,die pantserplaten monteerde op oorlogschepen , omwille van zijn oorlogsbijdrage vrijgesteld was van elke oproeping voor de oorlog. Wat hem echter niet zou beletten zich aan te bieden als vrijwilliger samen met twee vrienden uit zijn kindertijd. Guth zou zich ook rijwilliger stellen voor de Airborne troepen. In 1942 werd hij één van de 140 mannen die het originele Easy Company vormden van het 506 th Parachute infantry regiment te Camp Toccoa. De compagnie bestond uit 132 vrijwilligers en dienstplichtigen en 8 officieren.Forrest Guth zou dus net zoals alle andere originele manschappen van Easy Company zijn basisopleiding doormaken in Camp Toccoa en ook regelmatig Mount Currahee oplopen, zoals Sobel het altijd zei " 6 miles up, 6 miles down" Hij doorstond een heel harde training en kwam vrij snel tot de conclusie dat bij de Airborne enkel de besten onder de besten zouden over blijven om ten strijde te trekken tegen welke vijand ook. De eindeloze marchen waren eigenlijk -in vergelijking met de rest van het trainingsprogramma- pure gezondheidswandelingen. De mentaliteit van het parachuteleger was nog sterker dan in alle andere legereenheden, het moto oefening baart kunst was er de hoofdregel dus brachten Forrest en zijn collega's 12 uur per dag door met looptrainingen, pompen, sit-ups en vele andere fysieke oefeningen.Het geheel van de oefeningen had totdoel de musculatuur van de toekomstige paratroopers dusdanig te verstevigen opdat hun lichamen de zware lasten van het paratrooper bestaan.Alles was berekend opde krachten die hun lichamen zouden incaseren bij het springen uit de C-47 Dakota's alsook op het gewicht van hun uitrusting tijdens en na de sprong.Men mocht niet vergeten dat de paratrooper een gewichtsoverlast met zich meesleepte dat hem de mogelijkheid zou geven desnoods verscheidene dagen te vechten en te leven tot de aflossingen zouden komen opdagen. De jonge kandidaten zoals Forrest hadden hiervan geen enkel benul tijdens hun vorming, ze voerden gewoon de orders uit en poogden elke dag in Camp Toccoa te overleven tot ze zouden vertrekken om hun par brevet te behalen. Forest Guth behaalde deze fel begeerde paratrooper wings. Maar nogmaals niet zonder zijn fysieke grenzen te verleggen. Kolonel Sink had in de Reader's Digest gelezen dat een Japanse eenheid een wereldrecord had gevestigd met 160 km te marcheren in 72 uur.Sink was er vurig van vertuigd dat zijn manschappen beter konden dan de Japanners.En zo vertrokken op 1 december D,E en F company van het 506th PIR in een geforceerde mars naar de parachute school van Atlanta , de manschappen zouden 190 kilometer in 75 uur marcheren. Na het behalen van zijn jumpwings was Forrest een volwaardig para net als zijn makkers die ook de opleiding slaagden.Hij zou tevens zijn eerste chevron behalen als Private First Class. Kort hierop zou Forrest samen met de andere leden van Easy company naar Engeland vertrekken om een maandenlange constante gevechtstraining te ondergaan in voorbereiding van D-Day. Forest Guth was goed bevriend met Sgt Floyd "Tab" Talbert, Carl Fenstermaker en Rod Strohl. Tijdens de nacht van 5 op 6 juni 1944 sprong Goody op Normandië, het begin van een lange kruistocht tegen het nazisme. Forrest zou na D-Day tot korporaal bevorderd worden. Hij nam ook deel aan Operation Market Garden, waar hij te Eindhoven gewond geraakte, wat hem het Purple Hart opleverde. Forrest was ook te Bastogne en ging van de Ardennen tot Hagenau in de Frnase Helzas. Hierna werd Forrst"Goody" Guth uitgeloot voor een 45 dagen verlof naar de Verengde Staten, voor Guth was de oorlog voorbij voor hij het besefte, in die periode capituleerde Duitsland en kort nadien Japan. Forrest Guth vervoegde zijn compagnie bij hun terugkeer naar het vaderland. Eind 1945 werd hij samen met vele anderen uit actieve dienst ontslagen. Forrest Guth zouvia het leger een studiebeurs veroveren en een diploma als leerkracht behalen een beroep dat hij 30 jaar zou uitoefenen. Forrest Guth leeft nog steeds en neemt nog steeds deel aan reünies van oud-strijders van het 506th en 101st als aan de meeste herdenkingen rondom de tweede wereldoorlog in Europa en omtrent D-Day, zo was hij aanwezig in Ste-Mère-Eglise om het boek dat Michel Detrez over hem schreef in de reeks the way we were te signeren.
T/Sgt George Luz George Luz werd geboren op 17 juni 1921 in Rhode Island, Luz was steeds een vrolijke kerel die niet verlegen was m een grapje uit te halen of anderen voor schut te zetten.Hij was een perfecte imitator en kon verscheidene personages aan. George tekende bij het leger en bij de paratroopers in 1942, en kwam bij het 506th PIR terecht. George Luz was één van de onderofficieren bij Easy Company die zijn loopbaan als gewoon soldaat begon. George Luz doorstond de harde training te Toccoa en behaalde zijn paratrooper brevet.Kort nadien vertrok hij met zijn eenheid naar Engeland om te trainen voor wat later zou de eschiedenis ingaan als D-Day. Het was tijdens één van die trainingsmaneuvers dat het talent van George Luz, kapitein Herbert Sobel zwaar in de problemen bracht. Kapitein Sobel die er voor bekend stond enorme problemen te hebben met het lezen van stafkaarten, en gewoonte getrouw was hij voor de zoveelste keer verloren gelopen.Terwijl Sobel probeerde zijn wegte vinden verstopte George zich achter een haag samen met enkele van zij maats en wachtte hij het ieale moment af om weer een imitatie uit zijn mouw te schudden. Toen Sobel de opmerking maakte dat een prikkeldraad afrastering niet op de kaart voorkwam, was voor onze grapjas het moment aangebroken deze laatste voor schut te zetten. George Luz imiteerde Majoor Oliver Horton en gaf aan Herbert Sobel het bevel om deze afrastering los te maken en de prikkeldraad los te knippen . Sobel die dacht dat het bevel van de echte Majoor Oli Horton kwam voerde het bevel zonder dit in twijfel te stellen met als gevolg dat een klin dozijn koeien losbraken en in het dorp begonnen rond te dwalen. De arme Sobel bracht enkele uren door op bevel van Majoor Strayer met het inzamelen en terug brengen van de koeien. Enkele dagen later volgde het incident met Richard "Dick"Winters dat wij reeds hogerop bespraken. Tijdens de nacht van 5 op 6 juni 1944 sprong George Luz op Normandië , George had Lt Harry Welsh kunnen overtuigen om zijn plaats in de stick om te wisselen zodat George vlugger uit het vliegtuig kon springen. George kwam volledig afgescheiden van de anderen op de grond terecht. Hij kon niet onmiddellijk iemand van Easy Company lokaliseren en schuilde achter een haag, van achter deze haag zag hij hoe andere paratroopers door lichtkogels van de Duitse luchtafweer neergemaaid werden. George Slaagde erin s'anderdaags terug aansluiting te vinden met de mannen van Easy Company.Op het moment dat de mannen van Easy naar Carentan vertrokken zei Lt Harry Welsh dat Generaal Taylor hen nodig had om Carentan in te nemen opdat de troepen van Omaha zouden kunnen linken met deze van Utah stak onze Luz een perfecte imitatie af van Generaal Taylor wat de moraal van de manschappen terug omhoog krikte na de harde nacht dat ze hadden doorgemaakt.George zou de gevechten in en rond Carentan zonder één enkel schrammetje op te lopen doormaken en samen met Easy naar Engeland terugkeren. Ongeveer een maand later zou hij deelnemen aan operatie Market Garden en in december aan de slag om de Ardennen, George Luz zou tijdens de slag om Bastogne en de Ardennen veel van zijn vrienden verliezen onder het Duits mortier spervuur.De goede George zou echter nooit zijn gevoel voor humor verliezen en zou een stevig steentje bijdragen mede hierdoor bij het hoog houden van de moraal van de mannen van Easy company. Na de oorlog installeerde Luz zich in West Warwick , Rhode Island. In tegenstelling tot wat in Band of Brothers verteld werd werd George Luz geen klusjesman op Rhode Island, maar was hij werkzaam als onderhoudsadviseur voor industriële machines. Het was trouwens zijn job die hem zijn leven koste . Tijdens het nazicht van een industriële droogmachine werd hij het slachtoffer van een dodelijk werkongeval op 15 october 1998. Op zijn begrafenis waren wel 1600 mensen aanwezig wat bewees wat voor een graag geziene persoon George Luz was.
1st Lt Harry F.Welsh Harry F.Welsh werd geboren in Luzerne County, Pennsylvania, op 27 september 1918.In 1942 trad hij in dienst van het Amerikaans leger bij de parachute eenheden. Harry Welsh kwam bij het 82nd Airborne division terecht en om meer precies te zijn bij het 504st PIR, een eenheid die naam en faam verwierf onder haar bijnaam The Red Devils of the 82nd. Harry Welsh slaagdezijn opleiding tot paratrooper zonde enige moeite, maar kende aanvankelijk een bijzonder carrière verloop. Welsh werd tot driemaal toe van soldaat tot sergeant gepromoveerd maar ook evenveel keren tot soldaat geretrogradeerd omwille van zijn aandeel als sergeant in verschillende vechtpartijen. Ondanks zijn tamelijk zwaar disciplinair dossier, hadden zijn meerderen bemerkt dat Harry Welsh wel enig talent had om het te maken tot officier. Het was zo dat zij hem lieten inschrijven in de officieren vormingsschool. Harry Welsh beëindigde deze met de graad van 1st Lieutenant. De Airborne divisies hadden dezelfde tradities als alle andere eenheden van het Amerikaanse leger en zo kwam het dat Harry Welsh niet naar het 504st PIR terugkeerde. 1st Lt Harry Welsh kwam , mede door de overstap van 1st Lt Nixon naar de intelligentie diensten van het 506th HQ, bij het 2nd Bn van de Easy company van het 506th PIR terecht. Harry Welsh, verschilde qua karakter niet enorm veel met Nix, hij had ook een tamelijk sarcastisch gevoel voor humor en had een voorliefde voor goede whiskey. Zijn andere liefde was zijn verloofde Kitty Grogan. Harry was er steevast van overtuigd dat hij de oorlog zou overleven en naar huis terugkeren om zijn geliefde Kitty te huwen. Harry Welsh sprak voortdurend over haar en zijn naoorlogse plannen, en dit desondanks het feit dat er een oorlog was en deze op dat ogenblik nog ver van over was.Harry Welsh trainde voor de eerste maal met Easy Company in Engeland in voorbereiding op de grootste militaire operatie ooit gepland in de militaire wereldgeschiedenis, Operatie Overlord.
Tijdens de nacht van 5 op 6 juni 1944 sprong Harry Welsh op Normandië en net als zovele anderen werd hij van zijn groep afgescheiden.Hij vond Easy Company pas de volgende morgen terug. Mede door het feit dat Lt Thomas Meehan vermist was, had Richard Winters de leiding overgenomen van Easy Company en zo werd Harry de bevelhebber van het 1st platoon.Op 12 juni 1944 leidde Welsh de aanval op Carentan en na de inname van de stad naam hij de leiding over Easy bij het stoppen van de Duitse tegenaanval op Carentan.Het werd een zwaar hagen gevecht tussen Easy en de Duitse troepen. Op een gegeven moment zetten de Duitse aanvallers panzers in om de Amerikaanse verdedigingslinie aan te vallen. Easy kreeg het zwaar te verduren.Harry Welsh toonde in het volle van de strijd uit welk hout hij gesneden was door in het gezelschap van een soldaat met bazooka in het midden van het slagveld te lopen en samen met hem een panzer uit te schakelen. Easy company hield stand en kreeg de hulp van het 2nd Armored.Na een maand van gevechten werd Easy afgelost om te gaan rusten in Engeland en om haar vervangers te ontvangen. Harry Welsh werd EXO (executive officer), tweede bevelvoerend officier van Easy Company. Welsh am deel aan Opertaion Market Garden in september 1944, na het gedeeltelijk falen van de operatie werd Easy naar Mourmelon le Grand gestuurd in afwachting van nieuwe orders. De nieuwe orders zouden niet lang op zich laten wachten, Easy vertroknaar Bastogne en Harry ook. Harry Welsh raakte zwaar gewond op kerstdag 1944, maar zou zijn verwondingen overleven.Voor zijn gedrag en prestaties tijdens de strijd verwierf Harry Welsh twee Bronze Stars. Harry Welsh verliet de actieve dienst met de graad van Kapitein.Hij huwde zijn geliefde Catherine "Kitty" Grogan, Catherine huwde in een trouwkleed dat ze had gemaakt uit de stof van de reserveparachute met dewelke Harry op Normandië sprong. Harry en Kitty kregen één zoon, Kevin , die voor zijn ouders overleed. Harry zou verscheiden beroepen uitoefenen om uiteindelijk zijn actief leven af te sluiten als directeur van een school in Pennsylvania. Harry welsh zou overlijden aan een hartziekte op 21 january 1995, ironisch genoeg op de verjaardag van zijn goede vriend Dick Winters. Kitty zou 3 jaar later overlijden.
Ik ben Mark, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sgt Eagle.
Ik ben een man en woon in Brussel (België) en mijn beroep is Politie agent.
Ik ben geboren op 20/02/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Militaria & reconstituties.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
T/Sgt George Luz
