Eerst en vooral wil ik die mensen bedanken die een bijdrage hebben geleverd. Met de eerste 50 euro hebben we moeren, spijkers, scharnieren voor de deur van de 5de klas, verf voor stoelen en tafels gekocht. De leerkrachten van de kleuterklas zijn, met eigen middelen, ook aan de slag gegaan in hun lokaaltjes om ze wat op te vrolijken.
Daarnaast zijn we aan het bekijken hoe we het water kunnen aanpakken. Twee tonnen werden recentelijk door de school gevuld en gezien het regenseizoen zich op gang trekt zitten we voorlopig save wat de voorraad betreft. Nu nog kijken hoe we dit structureel kunnen aanpakken en we ook filters op de tonnen kunnen plaatsen, zodat het ook echt drinkbaar water wordt. Hiervoor is een stichting, een guesthouse uit de stad en een lokale aannemer in de weer. Meer hierover als het wat concreter wordt. Ook uit de stad komt er reactie en worden er boeken ingezameld en bewaard tot we meer plek hebben. Een mogelijkheid om samen te werken met vrijwilligers wordt bekeken.
Voor december proberen we wat mensen rond één tafel te krijgen om wat afspraken te maken en duidelijkheid op papier te krijgen. Het is allemaal nog wat vaag, maar als dit lukt voor de Kerstvakantie denk ik dat we het nieuwe jaar mooi kunnen inzetten.
Allemaal bedankt voor jullie medewerking en inzet!! Zonder al die steun zou het een onmogelijke opdracht zijn.
Als volgt een samenvattend filmpje met in de hoofdrol de kleuters in de Zoo.
Even zag het er naar uit dat het niet zou lukken bij gebrek aan een betaalbare bus, maar gelukkig is deze excursie toch kunnen doorgaan. Voor de kleuters die zelden of nooit in de stad komen was het een hele belevenis. De lange rit over de high way eiste zijn tol op de terugweg. De kinderen genoten van de dieren, speeltuin, het drankje en het hapje.
Voor deze kleine stap in het veranderingstraject is een samenwerking tussen ons, de leerkrachten van het kleuteronderwijs en Unu Pikin.
Na wat praten en nadenken kon Unu Pikin ons een zitjes-set (zie foto en bijlagen)
verkopen voor 40 SRD ipv 170 SRD voor een volledig afgewerkte stoel. De afwerking moesten we zelf doen.
We besloten de slechtste stoelen met afgebroken zitting en rugjes te vervangen en met het materiaal dat nog kon dienen een nieuwe te knutselen, zeg maar upcycling.
De school had nog wat middelen van de diverse acties en een beetje overschot van het vorige jaar en betaalde zo voor 8 setjes.
Ik ging aan het schilderen en Jos aan het boren en schroeven. Dit alles tussen vrijdagnamiddag en maandagochtend, want de stoelen moesten terug. Het onmiddellijke doel: 9 stoeltjes maken met iets meer kleuterklasgehalte. Het grotere doel is om stelselmatig alle stoeltjes aan te pakken. Eerst de noodgevallen! Ik wil voor dit werk mijn man extra bedanken, voor zijn geduld en doorzettingsvermogen, want het liep moeilijker dan verwacht.
Ook klaarde Jos op maandag reeds enkele klusjes op de school. Zoals het herplaatsen van de bel. Iets kleins met groot gevolg, want nu hoort iedereen wanneer de les begint en eindigt. Zijn grote gereedschapskist wekte veel interesse op. Nieuwsgierig bleven ze hem in de gaten houden en stonden te trappelen om te mogen helpen. Ook het bureau van de directrice werd gedraaid zodat ze, op een meer professionele manier, ouders kan ontvangen.
Op maandag was er een kledingverkoop voor de leerlingen en ouders. Tweedehandskledij werd voor 1 tot 3 SRD verkocht, net niet gratis.
Doel: (1)Het betaalbaar houden van kopijen en (2) de betrokkenheid van de ouders verhogen, door ze naar de school te halen.
Waarom worden er nog kopijen genomen? Degelijke werkboeken zijn voorhanden, maar gezien ze niet elk jaar worden aangeleverd wordt er gewerkt met een kopij. Of worden de boekjes ingevuld met potlood. Niet ideaal om uit te leren, maar beter dan niets. Zo kost een geschiedenisles snel 40 SRD per kind, wetende dat veel ouders de vaste bijdrage aan de school van 35 SRD al moeilijk bij elkaar krijgen, hoef ik dit verder niet uit te leggen.
Er werd veel verkocht, het eindtotaal bleef door de kleine vraagprijsjes steken op een 400 SRD, wat op zich in verhouding niet slecht is. De leerkrachten hebben zich in al die drukte ontpopt als rasechte verkoopsters.
Misschien vraag je je af of het niet beter is om les te geven i.p.v. een kledingverkoop te doen? De realiteit is jammer genoeg dat het zonder die verkoop niet lukt. In een ideale wereld krijgen ook de leerkrachten ondersteuning en training om deze prachtige kinderen nog beter te begeleiden en hadden alle kinderen een goed studieboek en degelijke klaslokalen, een stoel om op te gaan zitten, eten zoals in de meeste scholen en mooi didactisch materiaal. In de realiteit pakt het net iets anders uit. Toch blijven we koppig werken aan een ommekeer.
Hiervoor verwijs ik even naar mijn andere blog. Niet om reclame te maken, maar omdat deze site niet toestaat dat ik mijn eigen tekst kopieer en ik graag alles wat de school betreft bij elkaar plaats.
https://onderweg9.webnode.nl/l/projecten/
Foto van het directielokaal. Het enige lokaal waar voorwerpen veilig kunnen worden achtergelaten.
Beelden geven vaak een beter idee dan een hele uitleg, vandaar deze korte blog.
Foto 1: leerkrachten in hun schooloutfit, uiterst rechts ziet u de directrice Lea Ruimwijk.
Foto 2: leerkrachten in feestkledij
Foto 3-7: schoolgebouw en enkele mankementjes zoals een plafondplaat die loskomt o.w.v. het vocht. Alsook barsten en scheuren in de muur.
Foto 8: tekenen van houtluis
Foto 9: toiletten voor de leerkrachten en berghokje
Ik ga in zoverre de werkzaamheden het toelaten minimaal eenmaal per week naar de school, soms vaker.
Zij die wensen te sponsoren met 5 euro per maand en me iets hebben laten weten, zullen weldra van mij een mailtje ontvangen met alle details. Ik ben jullie alvast ongelofelijk dankbaar en de leerkrachten en kinderen ook.
Ik ben Gwenny, kom uit België en woon sinds een jaar samen met mijn man op Zanderij, waar we een Bed & Breakfast uitbaten. Ik heb mij als vrijwilliger geëngageerd in de school. Ik zit mee in de zorggroep en probeer samen met mijn man te kijken of we kleinere klusjes kunnen opknappen. Daarnaast proberen we wat geld in te zamelen om materialen voor de school aan te kopen. Dit om 250 kinderen te helpen hun kansen in de maatschappij te vergroten en hun dromen waar te maken.
De bedoeling van de blog is om de werkzaamheden in de Afobaka lagere school toe te lichten. Mensen, die nauwer betrokken zijn bij de school, op de hoogte te houden van aankopen, veranderingen, het wel en wee. Ik zal trachten hierin zo transparant mogelijk te zijn. Mocht ik hier op één of andere manier niet in slagen, laat het dan even weten. Het kan ook zijn dat ik af en toe een vraag lanceer en om feedback vraag.
Het gaat niet enkel om geld inzamelen, maar ook in welke volgorde zaken dienen te worden aangepakt om een blijvend resultaat te bewerkstelligen. Geld geven is meestal geen lange termijn oplossing, maar kan wel een aanzet tot verbetering zijn. Een nieuwe start. Wij zijn tot op heden geen stichting, wel wensen we met andere stichtingen of vzw's samen te werken.
De situatie in Suriname is niet schitterend, maar het is geenszins de bedoeling om de politieke kaart te trekken. Als mensen die noodzaak voelen, staat het hun vrij een eigen blog op te starten. Met beschuldigende vinger wijzen lost het probleem niet op en bemoeilijkt de samenwerking. We willen het zo hoopvol mogelijk bekijken.
In het volgende bericht tracht ik jullie eerst even te schetsen waar de school zich situeert. Stel ik jullie graag de leerkrachten voor, als ook de kinderen.
Wil je de school steunen met een bijdrage éénmalig of maandelijks? Stuur een mailtje naar gwenny.vankogelenberg@hotmail.com
