Ergens voor de Paasvakantie waren we de cijfers van de kinderen aan het bekijken voor dit kwartaal en hoe de klasschikking er voor volgend jaar zou gaan uitzien, toen er een auto op het schoolerf kwam gereden. Even dachten we... de districtscommissaris? Dat zou goed nieuws kunnen zijn, maar neen. Het bleken leden van de BOG of Bond voor Onderwijs en Gezondheid of zoiets. Ik vermoed dan altijd dat ze in de klassen een kijkje nemen en naar de kinderen kijken, want daar gaat het toch om, of niet?
Kleine nota: de regentonnen staan er nu enkele weken, de kranen een dikke week. Voordien... geen water in de klas en alle tonnen in staat van ontbinding. En al meerdere jaren weinig inmenging van buitenaf. Soit.
Dus ze komen kijken hoe het de school vergaat. En laat ons er van uitgaan met de bedoeling om beterschap aan te brengen in het schoolklimaat. Eerst inspectie van van de EHBO kist, hier bleken wat medicatie vervallen, als ook pleisters, dus... die werden in de vuilbak gekieperd. Op de vraag of de school ook ander pleisters kreeg, kwam het antwoord: '"dat is niet onze verantwoordelijkheid." Conclusie; Je gaat van enkele pleisters, naar geen pleisters en bent nog genoodzaakt om zelf te gaan investeren in nieuwe pleisters, zonder budget. Dat je die pleisters voor knutselen of andere activiteiten kan gebruiken, daar wordt niet naar gekeken. Nu ik ben geen dokter, maar het lijkt me dat je in sommige gevallen beter af bent met een een steriel verpakte windel of pleister die over datum is, dan met niets, als het een noodgeval betreft. Het is niet dat er een apotheker om de hoek is.
Vervolgens werd de opmerking gegeven dat de zwarte tonnen in de zon staan en dit algen zou geven. Dus dat er boven elke ton een afdak moet. Nu je mag hier komen rondrijden, dan kan je zo 90% van de tonnen van Suriname afkeuren. Trouwens de leidingen lopen naar binnen en de helft van de ton staat reeds onder een afdak. En hoe zou de school dit dan moeten financieren? Met snoepverkoop? Misschien wordt het stilaan tijd dat de Surinamers elkaar gaan helpen ipv met de vingerwijzen. En dat er voor elke afwijzing ook een oplossing wordt aangeboden die realiseerbaar is in een economisch fragiel klimaat. Na de grote vakantie komen ze terug voor een inspectieronde. Ik begrijp, ze doen gewoon hun werk.
Wat mij enigszins verontrust is dat er kinderen rondlopen met sika`s in hun voeten, waardoor er van sommige teentjes nog maar weinig overschiet, er vloeren zijn waar je je voeten in kan omzwikken, houten balken die elk moment kunnen lossen boven een hoop kinderhoofdjes, kinderen met een vreselijk slecht gebit, weinig verkoeling tijdens de speeltijd waar de kinderen in de blakende zon spelen, ratten en vleermuizen die huizen in de school, enz... Maar, daar wordt niets over gezegd. Inspecteurs geraken niet to bij de school omdat het te ver is. Dit in een woongebied, waar niemand zich enigszins bekommert om het welzijn van de kinderen, maar .... wanneer bepaalde instanties of misschien individuen zich kunnen laten gelden door pleisters de vuilbak in te kieperen en ze hiermee denken het probleem te hebben opgelost, dan verwondert het mij geenszins dat het niet goed gaat in dit land en dan heb ik daar terecht of onterecht heel wat vragen bij. Ze kunnen de school ook nog afkeuren en dan zitten er 230 kinderen thuis zonder onderwijs, maar dat is dan ook niet hun verantwoordelijkheid.
Op de mooie dingen en initiatieven die in dit land gebeuren wordt maar weinig gefocust. Het lijkt mij hier helemaal niet te gaan over kinderen, maar puur over eigen belang, aanzien en macht en ik vraag me dan ook af hoe je 's avonds nog eervol in de spiegel kan kijken. Wat voor zin heeft een opleiding tot zorgkundige, leerkracht, politieker e.a. als het enkele en alleen over jezelf gaat. Zou je dit je eigen kinderen aandoen? Wanneer je hier rond uit ''ja'' op kan antwoorden, dan zijn we goed bezig. Anders wordt het tijd om wakker te worden en wat positiever naar elkaar te kijken, misschien daar te adviseren en te helpen i.p.v van te bekritiseren en beschuldigend met een vingertje te wijzen zonder zelf tot actie over te gaan. De beste stuurlui staan aan wal. En ik heb de indruk dat de wal vol staat.
Voor alle duidelijkheid ik ben mij bewust dat er heel veel Surinamers zijn met mooie initiatieven, prachtige ideeën, toekomst visies, liefde voor hun land, hun landgenoten en omgeving en dat zij weten dat niet andere, maar zijzelf een betere klimaat moeten realiseren. Het wordt tijd dat deze mensen de handen in elkaar slagen en opkomen voor hun prachtig land, de kinderen, de natuur, de cultuur en al dat pracht. Niet door te bekritiseren, maar door hun mooie plannen uit te voeren en elkaar te helpen. Positiviteit is even sterk als negativisme. Maar durven we daar nog in geloven?
Mocht ik ergens op een teentje getrapt hebben, mijn excuses, maar ik moet mijn frustraties, af en toe, ook eens kwijt. En als het vandaag niet kan, op welke dag dan wel?
