We waren al na enkele minuten aan de rand van het bos. Zijn snelheid was hoger dan die van Josh en dat vond ik super. Ik zag een enorm huis - eigenlijk meer een kasteel - op het einde van een grote tuin, die versierd was met bloemen van alle soorten en een stenen pad die tussen de bloembedden doorliep.
Volg mij maar, zei Kyousuke. Ik nam zijn hand zonder nadenken. Hij keek me glimlachend aan, kneep bemoedigend in mijn hand en begon daarna langs het pad te lopen. Miron zou al terug moeten zijn.
Miron ? herhaalde ik.
De man met de blonde krullen, vertelde Kyousuke. Hij is onze leiderfiguur. Maar dat begrijp jij wel, voegde hij knipogend toe. Ik knikte gretig. Toen we er bijna waren, ging de achterdeur al open en kwam een jongen - niet zoveel ouder dan mij - naar buiten. Hij had net zon zwart haar als Kyousuke, maar zijn ogen waren hemelsblauw. Hij was gekleed in een korte jeans met een vuil t-shirt.
Wie is dat ? vroeg hij nogal nors met een knik op mij. Ik zag hoe hij zijn borst vooruit stak om groter te lijken. Kyousuke stak zijn hand waarschuwend op.
Fly, dit is Melena. Zij is voor wie onze onverwachte gasten op bezoek zijn. Een sterke, dominante geur vulde mijn neus toen een briesje langs Fly waaide. Mijn nekharen kwamen overeind en een haast onbedwingbare grom borrelde op in mijn keel. Kyousuke gaf een ruk aan mijn arm voordat ik de kans kreeg mijn tanden te tonen. Jij gaat naar je kamer. Melena, jij komt mee met mij. Straks raad ik je aan om gewoon stil naast mij te blijven zitten tot iemand je iets vraagt. Goed ? Mijn agressieve bui verdween als sneeuw voor de zon. Ik knikte braafjes en volgde. Fly was al verdwenen. De achterdeur kwam uit in een immense keuken. Voor ik goed had kunnen rondkijken, liep Kyousuke al door een volgende deur. De ene geur na de ander pleegde een aanslag op mijn reukzin, waardoor ik mijn hoofd onophoudelijk schudde. Kyousuke lachte.
Dat went wel. In de verste hoek van de ruimte zaten een aantal mannen, waarvan ik Miron herkende en de man die eerder naast hem had gestaan in het bos. Er zaten nog vijf mensen naast hen, met Josh en Ana die recht tegenover hen zaten. Ze keken zowel kwaad als wantrouwig, alsof ze hier helemaal niet wilden zijn.
Ah, daar ben je, rotjong ! snauwde Josh. Hij wou net recht springen, maar twee van de mannen waren hem voor. Josh zakte weer door zijn benen en liet zijn blik naar de grond zakken. Kyousuke ging in een kleine fauteuil zitten. Hij had mijn hand niet losgelaten en ik weigerde het zijne evenmin los te laten.
In mijn huis, begon Miron, hebben we respect voor elkaar. Dus als je even op je taal wilt letten, jongeheer ? Josh knikte ongeduldig. Hij kon zijn ogen niet van mij houden ; net als een jager die zijn prooi gespot had en er volledig voor ging. Daarbij zijn wij allemaal van het principe wie het vindt, mag het houden, ging Miron verder met een blik op mij. Voor het eerst keek Josh weg van mij om naar de leiderfiguur te kijken. Ik keek verwachtingsvol naar Kyousuke, maar die bleef roerloos zitten. Ik voelde de druk van zijn greep harder worden op mijn hand.
Melena is geen voorwerp waar jij recht op hebt omdat zij toevallig in je tuin liep ! snauwde Ana. Je kan niet bewijzen dat ze van jou is !
En dat kunnen jullie evenmin. Miron staarde Josh recht in de ogen aan. Ik zag hoe Josh bleker werd. De sfeer werd gespannen, nog meer dan die al was. Een van de jongens die dichtst bij Miron zat, stond op. Hij wreef door zijn zwarte haar en schoof zijn bril goed op zijn neus voor hij iets zei. Hij schraapte zijn keel heel plechtig.
Jullie hebben geen papieren of wat dan ook voor haar verblijf bij jullie in het weeshuis, begon hij. Josh wou protesteren, maar een vinger in de lucht legde hem het zwijgen op. Een kind dat wegloopt, wijst altijd op duistere zaken. Het zou trouwens niet de eerste keer zijn dat er klachten komen over jullie weeshuis.
Dat berustte op een mis- begon Josh, maar de jongen sprak verder alsof niemand hem onderbrak.
Jullie kwamen ervan af met een waarschuwing, maar kinderen die seksueel getinte verhalen komen vertellen... Dat hoort niet. En de waarheid komt uit de kindermond. Dus nu hoor ik graag uw verdediging.
Wij hebben de kinderen niets aangedaan ! tierde Ana.
Jíj hebt de kinderen niets gedaan, maar kan je dat ook zeggen van jongeheer Josh ? We hebben heel wat gehoord in de tijd van die klachten en we hebben alles bijgehouden. Ik kan u heel pittige verhalen vertellen waarvan zelf hij niet wist dat die gekend waren. De groene ogen van de jongen lichtten boosaardig op. Hij was Josh en Ana aan het bedreigen en chanteren. Ik had het erg moeten vinden, maar in plaats daarvan genoot ik er enorm van. Hij verdiende dit. Ik beloof je dat jouw geheim bij ons veilig is als jullie nu naar huis vertrekken zonder Melena. Ana stond knikkend recht, maar Josh verroerde zich niet.
Zomaar vertrekken betekent dat ik toegeef wat jij staat te beweren, snauwde hij.
Ik vertel geen leugens, zei de jongen ijskoud. Zijn ogen verkilden en hij leek plots heel wat minder diplomatisch. Bijna beestachtig, vond ik. Kyousuke trok mij voorzichtig naar zich toe. Ik heb ook niet gezegd dat je een andere keuze had. Ana trok aan Josh zijn arm.
Kom Josh, we gaan. Melena zal hier gelukkig zijn. Als het zo op informele manier kan opgelost worden dan is dat beter dan via officiële instanties... De andere mannen stonden ook recht en richtten zich in hun volle lengte op. Als wolven in een roedel. Josh moest voelen dat hij niet langer welkom was en niet naar huis zou gaan met diegene voor wie hij was gekomen. Zijn ogen flitsten dreigden naar mij voor hij zich nijdig omdraaide en Ana naar de deur volgde. Een bleekblonde man volgde hen. De jongeman die Josh net had buiten gepraat draaide zich naar mij om met diezelfde beestachtige blik op zijn gezicht. Meteen liep een rilling van angst over mijn rug. Kyousuke stond ook op, liet mijn hand op datzelfde moment los en sloeg de jongeman met een vriendschappelijk gebaar op de arm.
Bedankt broertje ! zei hij grijnzend. Je deed het fantastisch.
Dat is mijn rol hier, nietwaar ? zei de broer van Kyousuke nogal nors. En nu, juffrouw ? Wat wil je hier doen ? Hij klonk een stuk vriendelijker. Iedereen keek mij verwachtingsvol aan.
Rennen ? Er steeg geroezemoes op alsof ik een magisch woord gezegd had.
