Misschien moet ik mijn blog een andere ondertitel geven, althans in de zomer wanneer de natuur de volstrekte bovenhand heeft. Ik denk dan misschien minder omdat ik meer wil ondergaan. De sensatie van liefde lijkt me ook intenser in deze warmere seizoenen en alle sensoren geven meer geprikkel.  Het spijt me ook niet dat ik gisteren over mijn dwergpapegaaitje schreef. Het interesseert geen kat als ik naar de reacties kijk. Maar als ik mijn vogel grappig vind en als ik denk te weten dat Diva hier gelukkig is, dan hoef ik verder geen sensationele show offs meer voor de rest van mijn dag.

En trouwens, er is nog meer gebeurd in mijn leven. Buurman Johnny vertelde me vandaag dat mijn jonge volièrekanaries veel kans hebben rood te worden indien ik hen elke dag een worteltje voorschotel. Maakt hij mij iets wijs? Neemt hij me in het ootje net als toen een vriend me destijds wijsmaakte dat voetbalscheidsrechters ook in stereo konden fluiten? Misschien ben ik inderdaad een simpel mens uit een Vlaams-Brabants dorpje. Maar derangeer ik iemand?

Mij interesseren de details, de finesses, de bagatellen. Ik filter mijn leven en haal er de voor mij zuiverste ingrediënten uit om die nadien te verheerlijken. De rest relativeer ik, scheid het overblijvend kaf van het koren en probeer zo goed mogelijk te leven totdat ik er bij doodval.

Aan éénendertig dementerende mensen gaf ik vandaag een snoepje. Er was geen één die het weigerde. Gommetjes; rood, wit, groen en geel. Er was een mevrouwtje bij dat dit miniscuul suikerpuntje een half uur lang op haar tong liet smelten en me daarna het afgelebberde stompje liet zien. Deze ervaringen horen ook bij het leven, ik wil ze absoluut smaken, nu ik nog over al mijn zintuigen beschik.

Mijn moeder probeer ik elke dag te bezoeken. Niemand merkt dat ze de meest ingenieuze zinnen brouwt. Ook uit haar verwarde woorden ontwar ik prachtige visies die bij dit leven horen.

Sta me toe om af en toe een zinnetje neer te pennen dat mijn dementerende moeder me voorschotelt. Soms zijn ze grappig, soms zijn ze intriest.

Deze vond ik mooi:

"Le fond de garderobe van de soep is altijd het lekkerst."

En wat dacht u van:

"Nu zijn we doorbladerd van de wind."

Tien uur, en nog maakt zij geen aanstalten om zich op haar stokje te installeren voor een welverdiende nachtrust. Natuurlijk niet, de pindanoot die ik stiekem in het kattebelletje verstopte, is er nog niet van tussenuit gepriegeld. Niet de noot is haar target, het feit dat ze de noot kan kraken is veel belangrijker. Madam wil me namelijk voortdurend imponeren, overtroeven. Ze weet heel goed dat ik me niet zo gauw gewonnen geef.  Het oorspronkelijke plastic balletje is al lang tot PMD herleid. De natuuronvriendelijke restanten liggen verspreid over de bodem van haar kooi.

Uitdagingen wil ze; een sympathiek gevecht tussen haar en mij is voortdurend aan de orde. Diva, mijn gezellig dwergpapegaaitje is werkelijk tot alles in staat. Ik wist niet dat die beestjes zo een hoog IQ-gehalte hadden. Haar motto is destructie om er een nieuw speeltje voor in de plaats te krijgen, nog iets moeilijker dan voordien. Ik denk dat we een onuitgesproken band hebben die steeds meer groeit.

Hoe hoger de challenges, hoe meer plezier, gekwetter en lawaai voor beiden. Ze houdt duidelijk niet van spiegels, net als ik; haar evenbeeld lag de eerste dag al aan diggelen. De klepel van haar belletje moet nog losgepeuterd worden, het drankreservoir moet volgens haar beter beveiligd worden en ze geeft me – allerminst subtiel - toe dat haar kooi absoluut aan een schoonmaakbeurt toe is. Ik denk dat ik haar begrijp.

Diva daagt me uit, papegaaitjes gaan dood als ze zich vervelen, hun baasjes ook.

Diva is een plezier in huis. Als het warmer wordt neem ik haar mee naar buiten waar ze mij en haar minder kleurrijke consorten zo graag wil uitfluiten.

Ik zal ingenieuzer speelgoed moeten bedenken maar intussen repeteren we voor een diermenselijk duet.

Nee, we zijn niet gek, we doen enkel maar alsof.

Waar ik van baal, daar heeft de natuur baat bij: regen wordt afgewisseld met zon, zon dan weer met regen. En zo gaat het al weken door.

Mijn tuin toont zich echter van zijn fraaiste kant. Veel kans om er van te genieten, heb ik niet. Toch ben ik geneigd om de constante evolutie van mijn flora gade te slaan. De natuur staat nu eenmaal niet stil, en ik wil van ieder moment proeven.

Zo toog ik, tussen de buien door, met mijn digitaaltje de tuin in. Het resultaat is een samenspel van zon en regen. Kijkt u zelf maar.

 

 

Twee jaar geleden kon ik de belastingsbrief van mijn dochter niet invullen. Ik was er te laat aan begonnen en had over het hoofd gezien dat ze op vakantie was toen ze de brief moest tekenen. Ik vulde dus enkel haar naam in, tekende in haar plaats "Voor... ; ik ben haar moeder" en vermelde op een bijgevoegd post-it- briefje dat ik niet precies wist voor hoeveel studentenjobs ze zich het jaar tevoren geëngageerd had. Een jaar geleden, wie herinnert zich dat nog? Om vijf voor twaalf bracht ik persoonlijk ons beider brieven naar het belastingskantoor. Ik was niet de enige; ik zag er mensen met een zestal brieven onder de arm, het was een prachtige zomernacht. Wij, lotgenoten, lachten elkaar toe. 
Mijn dochter kreeg het jaar nadien enkele Euros terug en geen kat heeft gejammerd om die blanco brief.
Vandaag kijk ik voor alle zekerheid nog even naar de inzendingstermijn. 4 juli, oei, dat is al overmorgen! Of krijgen we nog enkele dagen uitstel zoals de vorige jaren?
Gewapend met de Multitax DVD van Test-Aankoop begin ik vanavond aan deze vervelende job. Uitstel is daarom nog geen afstel. De nodige papieren hangen al maandenlang netjes geniet aan de bruine enveloppes maar ze worden nu zodanig door elkaar geschud dat ze verdwalen onder die van de vorige jaren. Ik vind niets meer terug en ik krijg het er ontzettend warm van.
Bij nader inzicht vind ik nergens het nummer terug waar ik de totaalsom van de maandelijkse vakbondsbijdragen moet invullen. En dit jaar wil ik ook eindelijk eens de bijdrage van 5 Euro invullen voor het ziekenfonds. Maar waar moet dat cijfer worden ingevuld?
Ik ben dus een persoon in nood en personen in nood wenden zich tot medebloggers.
Kan iemand mij helpen? Het is wel erg dringend. Hopelijk komt mijn dochter woensdag op tijd terug om te tekenen.
Bij voorbaat dank.