Zeker 31 vluchtelingen zijn verdronken in de Egeïsche Zee tussen Turkije
en Griekenland terwijl redders machteloos toekeken. Zij boden geen hulp
omdat ze vreesden van mensensmokkel beschuldigd te worden.
De Australische redder Simon Lewis getuigt dat hij en zijn team in
internationale wateren nabij het Griekse eiland Lesbos voeren toen ze
zagen dat een vluchtelingenboot in nood verkeerde. Het team merkte dat
de zinkende boot zich aan de Turkse kant van de zee-engte bevond,
waardoor ze niet konden ingrijpen.
Moeder gooit baby De
vluchtelingenboot kon de watergrens niet op eigen kracht oversteken,
waardoor de reddingswerkers zich gedwongen zagen toe te kijken hoe alle
31 mannen, vrouwen en kinderen verdronken. Naar verluidt poogde een
wanhopige moeder nog haar baby over de watergrens te gooien in de hoop
dat het team het kind zou kunnen redden. Die poging mislukte.
Hartverscheurend "Dat
is de aard van onze job. We proberen te verhinderen dat mensen
verdrinken maar wanneer ze zich in Turkse wateren bevinden, kunnen we
niets doen", verklaarde Lewis tegenover het Australische ABC News.
"We
wisten wat die moeder probeerde te doen, maar we zagen ons genoodzaakt
afstand te bewaren. Haar gezicht te zien, was hartverscheurend".
Mensensmokkel Reddingswerkers kunnen van
mensensmokkel beschuldigd worden in het geval ze vluchtelingen bijstaan
bij het oversteken van internationale grenzen. Was de vluchtelingenboot
erin geslaagd de grens van de Turkse territoriale wateren naar
internationale wateren over te steken, waren alle 31 inzittenden gered
kunnen worden.
Op het Griekse eiland Lesbos zijn eerder deze
maand twee Deense en drie Spaanse vrijwilligers gearresteerd op
beschuldiging van mensensmokkel. Ze hadden een bootje met vluchtelingen
in nood naar de Griekse kust gesleept.
Vijf jaar cel Ze
worden ervan beschuldigd dat ze migranten met hun reddingsboot zouden
geholpen hebben om op een illegale manier Griekenland binnen te geraken.
Ze zouden de vluchtelingen in Turkse wateren geassisteerd hebben zonder
toestemming van de Griekse kustwacht. De hulpverleners riskeren een
gevangenisstraf van minimaal 5 jaar als ze veroordeeld worden.
517 mensen gered Lewis,
die naar Griekenland reisde onder een samenwerkingsverband tussen de
Griekse reddersvereniging en de internationale vereniging van
surfredders, verklaarde dat zijn team op 10 dagen tijd de levens van 517
mensen redde.
Lewis leidde ook een crowdfunding campagne
waarmee hij 22.000 euro ophaalde voor de aankoop van een jetski. Die zal
aan de Griekse redders geschonken worden om sneller vluchtelingen in
nood op zee te kunnen bereiken.
In 1914 vluchten meer dan één miljoen Belgen de Nederlandse grens
over voor politiek asiel. Ongeveer honderdduizend blijven er tot het eind van
de oorlog in ons land. De hulpverlening beperkt zich aanvankelijk tot het
verstrekken van informatie; de immigranten dienen in hun eigen huisvesting te
voorzien. De enorme golf van duizenden ontheemde Belgen die Zeeuws-Vlaanderen
overspoelen maakt dit snel tot een illusie. Een inderhaast opgericht
provinciaal hulpcomité meldt in haar verslag over augustus 1914 tot juli 1915:
De wegen raken vol met de vluchtende massas, de grensdorpen vullen zich tot
de laatste plaats.
Toen het oorlogsgeweld zich na oktober
1914 naar Frankrijk verplaatste keerden de meeste vluchtelingen terug naar
huis. Zo'n 135.000 Belgen bleven echter tot het einde van de oorlog in
Nederland wonen. Zij keerden pas na 1918 naar huis terug.
Voor al die mensen moest huisvesting, voeding en verzorging geregeld worden. De
eerste opvang kwam vooral van de lokale besturen langs de grens en
steuncomités. Die lokaal gegroeide vluchtelingenzorg vormde de grondslag voor
de centrale organisatie die de toenmalige regering in het leven riep, de
Regeringscommissaris.
De Rijksoverheid probeerde bovendien de vluchtelingen te concentreren, eerst in
tijdelijke vluchtkampen en later in zogenaamde "Vluchtoorden", zoals
de officiële benaming voor een aantal "Belgische dorpen in Nederland"
werd.
Uden was een van de plaatsen waar zon
definitief vluchtoord kwam. Half februari 1915 konden de eerste bewoners worden
opgenomen.
Indeling van de kampen
De klassenmaatschappij weerspiegelt zich in de indeling van de vluchtelingen in
drie categorieën:
* de gevaarlijke of
ongewenste elementen;
* de minder gewensten, en
* de fatsoenlijke behoeftigen.
Rijke Belgen zorgen zelf voor hun
onderkomen. Elk kamp bezit woon- en slaapverblijven, en eetzalen. Alles wat in
een dorp aanwezig is moet ook in een kamp aanwezig zijn. Daarom zijn er in elk
kamp scholen, ziekenhuizen, kerk, postkantoor, magazijn, wasserijen, leeszalen,
kantines, kantoren en soms een schouwburg. De vluchtelingen worden aan het werk
gezet.
Hun dag ziet er bijvoorbeeld zo uit:
06.30 opstaan
07.00-07.30 ontbijt
08.30-12.00 verplichte arbeid
12.30-14.00 lunch en middagpauze
14.00-17.00 verplichte arbeid
Na het vluchtelingendrama in Oostenrijk zijn meer dan zeventig lichamen uit een vrachtwagen geborgen. Dat bevestigde de Oostenrijkse regering vrijdagochtend. De politie vermoedt dat de inzittenden al overleden waren voor ze in het land aankwamen. Drie verantwoordelijke smokkelaars zijn inmiddels z opgepakt, zo berichtten Oostenrijkse media en dat werd op een persconferentie ook bevestigd door de politie.
De vluchtelingen werden dood aangetroffen in de oplegger van een koelwagen die geparkeerd was op de pechstrook aan de autosnelweg A4, tussen Neusiedl en Parndorf, in de Oostenrijkse deelstaat Burgenland. De weg ligt niet ver van de grenzen met Slovakije en Hongarije, waarlangs duizenden vluchtelingen de laatste dagen Europa binnen proberen te geraken.
Mogelijk vluchtelingen uit Syrië
Volgens officiële cijfers gaat het om 71 mensen: 59 mannen, acht vrouwen en vier kinderen. Mogelijk ging het om vluchtelingen uit Syrië. In de vrachtwagen zijn immers Syrische documenten aangetroffen. Dat vertelde Hans Peter Dozokil, hoofd van de politie van Burgenland, op een persconferentie vrijdagochtend.
De politie vermoedt dat de slachtoffers in de koelruimte van de vrachtwagen gestikt zijn. Experten onderzoeken of en hoeveel lucht in de ruimte van de vrachtwagen was geraakt.
Medewerkers van de Oostenrijkse snelwegbeheerder Asfinag merkten het voertuig deze voormiddag op. Ze verwittigden de politie, die de lichamen in de oplegger ontdekte. De politie spreekt van een 'verschrikkelijke misdaad' en heeft een klopjacht op de bestuurder geopend. Volgens de Oostenrijkse krant Kronen Zeitung werden vrijdag drie mannen opgepakt die verdacht worden van mensensmokkel en dat werd ook op de persconferentie bevestigd. Het zou gaan om twee Bulgaren en één Hongaar, waaronder de eigenaar en bestuurder van de koelwagen.
Verre staat van ontbinding
Het voertuig met de 71 lichamen zou er al sinds woensdag staan. De slachtoffers waren al enige tijd dood en de lichamen verkeerden in staat van ontbinding. Dat maakt het ook moeilijk om het onderzoek te voeren. "We kunnen op dit moment niet zeggen wanneer de dood precies is ingetreden." De politie vermoedt echter dat de vluchtelingen al overleden waren voor de vrachtwagen de Oostenrijkse grens overstak. Ongeveer 20 agenten waren de hele nacht in de weer om de lichamen te bergen. De lijken zullen volgens de politie in Wenen onderzocht worden.
De Oostenrijkse minister van Binnenlandse Zaken, Johanna Mikl-Leitner, noemde op de persconferentie mensensmokkelaars criminelen. Ze zei dat Oostenrijk de Schengen-akkoorden, die vrij verkeer binnen de EU mogelijk maken, niet in vraag stelt. "We hebben geen grenscontroles nodig", zei Mikl-Leitner. "Wat we nodig hebben zijn veilige toegangen tot de EU aan de buitengrenzen, waar we meteen het onderscheid kunnen maken tussen oorlogsvluchtelingen en zij die om andere redenen vluchten".
3 mensensmokkelaars eerder opgepakt
Deze voormiddag had de Oostenrijkse politie nog bekendgemaakt dat ze dinsdag op de A4 drie bestuurders had opgepakt die verdacht werden van mensensmokkel. Eén van hen was met een bestelwagen met daarin 34 opeengepakte asielzoekers de grens overgestoken. In die groep bevonden zich ook tien kleine kinderen.
Volgens getuigenissen van de vluchtelingen konden ze 'amper ademen'. De chauffeur negeerden hun smeekbeden echter en zou het hele eind van Servië tot in Oostenrijk aan één stuk doorgereden hebben.
In Tielt werden donderdagvoormiddag tien vluchtelingen opgepakt."Om 10.10 uur werden onze diensten op de hoogte gebracht en zijn ze naar Ringlaan vertrokken", aldus Filip Feraux van PZ Regio Tielt. "Aan boord van een trekker met oplegger bleken 10 personen aanwezig te zijn. Ze werden meegenomen ter identificatie - hun identiteit en nationaliteit worden nog onderzocht - en ook de Dienst Vreemdelingenzaken werd gecontacteerd.
Door: redactie 25/01/16 - 13u19 Bron: The Guardian
In Cardiff is er commotie ontstaan omdat vluchtelingen rode polsbandjes moeten dragen. Enkel op vertoon daarvan krijgen ze drie keer per dag eten. De asielzoekers zelf vinden echter dat ze daardoor te zwaar gelabeld worden. Het privébedrijf dat voor de opvang zorgt, zal nu stoppen met de maatregel. Vorige week kwam al aan het licht dat de voordeuren van asielzoekers in Middlesbrough rood geverfd werden. "Nazipraktijken. Zo weten vandalen en racisten meteen ook waar ze hun woede kunnen koelen", luidde de kritiek toen. Enkele huizen werden toen inderdaad bekogeld met hondenpoep, eieren en stenen.
Eric Ngalle bracht een maand in het bewuste Lynx House door. In november werd hij erkend als vluchteling, nu komt hij aan de bak als schrijver en werkt hij voor een theaterproductie. "Mijn verblijf daar was een van de ergste ervaringen uit mijn leven", klinkt het. "Ik haatte die polsbandjes. Soms weigerde ik ze te dragen, maar dan kreeg ik geen eten en bestond het risico dat de bevoegde diensten ingelicht werden. Ik diende klacht in tegen die werkwijze, maar daar werd niets mee gedaan."
Ngalle ondervond vooral last toen hij elke dag tien minuten moest wandelen richting voedselbedeling. "Er was veel verkeer op die baan en natuurlijk zagen de chauffeurs die polsbandjes. Er werd veel getoeterd en we kregen vreselijke dingen naar ons hoofd geslingerd. 'Ga terug naar je land', klonk het onder meer."
"Niet gelijkwaardig" De 41-jarige Maher herkent het gevoel. "De lokale inwoners wisten meteen wie we waren en waar we verbleven. We voelden ons niet gelijkwaardig in de samenleving. Ik probeerde dat ding constant te verstoppen, zodat niemand het zou zien."
Eenzelfde geluid bij Mogdad Abdeen, een 24-jarige mensenrechtenactivist uit Soedan. Hij zit in afwachting van een definitieve beslissing rond zijn verblijfsvergunning in een ander opvangcentrum in Cardiff. "Dat polsbandje is toch pure discriminatie? We voelen ons op die manier minderwaardig en hebben ook schrik om nieuwe contacten te leggen. Er moest maar eens iemand met slechte bedoelingen tussen zitten. We deden ons beklag, maar niemand luisterde naar ons."
Foto-ID Daar komt nu dus verandering in. "Ik had een gesprek met de grote baas van Clearsprings Ready Homes en er werd mij bevestigd dat de polsbandjes niet langer gebruikt zullen worden", aldus Labour-parlementslid Jo Stevens. "Ik heb over deze materie ook een dringende vraag ingediend bij het Lagerhuis. Dit soort wanpraktijken strookt niet met de warme ontvangst die asielzoekers in Cardiff krijgen. Ik wil laten onderzoeken waarom zo'n systeem überhaupt goedgekeurd werd."
De vluchtelingen die eten willen krijgen, zullen voorlopig manueel verder geholpen worden. Binnen enkele weken zou een systeem met foto-ID op punt moeten staan.
ER IS NOG PLAATS VOOR 77 EXTRA ASIELZOEKERS IN ONZE GEMEENTEN
We vangen nu 475 vluchtelingen op
In onze regio worden 475 asielzoekers opgevangen en tegen eind dit jaar zullen er nog minstens 77 plaatsen bij komen, wat het totaal op 552 brengt. Dat blijkt uit een nieuwe rondvraag van uw krant naar aanleiding van de nieuwe zoektocht van staatssecretaris Theo Francken (N-VA).
SAM VANACKER
Na de oproep van Fedasil om de capaciteit voor opvang voor asielzoekers te herbekijken, zijn heel wat OCMW-besturen op zoek gegaan naar extra opvangmogelijkheden. Moorslede, Dentergem, Staden en Hooglede namen al extra panden in gebruik. Tielt, Roeselare en Lichtervelde zijn volop bezig extra huizen in gereedheid te brengen voor asielzoekers. Alle plaatsen zijn bezet. Zodra er een plaatsje vrijkomt, wordt het nog dezelfde dag weer ingepalmd.
Pand in centrum
Koplopers in het uitbreiden van de opvang zijn Roeselare en Lichtervelde, die tegen eind dit jaar respectievelijk veertig en vijftien extra plaatsen creëren. "In het licht van de recente vluchtelingencrisis vonden we dat we als gemeente onze verantwoordelijkheid moesten opnemen", zegt OCMW-voorzitter van Lichtervelde Roos Vanwalleghem (CD&V). Lichtervelde is nu het voormalig klooster aan het inrichten om er in december vijftien nieuwe vluchtelingen in onder te brengen.
Het lokaal opvanginitiatief (LOI) in Roeselare breidt tegen eind dit jaar uit met veertig extra plaatsen en daarvoor is al een eerste locatie gevonden. Het gaat om een pand in het centrum met vijftien kamers voor vijftien alleenstaande mannen. Het wordt nu ingericht en de opvang kan er vermoedelijk in november starten.
Woningen verhuurd
De enige gemeente in de streek die nog geen enkele asielzoeker opvangt, is Ledegem. Tot halverwege juni had de gemeente nog tien plaatsen. Omdat de woningen lang leegstonden, besloot het gemeentebestuur - in overleg met Fedasil - de woningen terug op de privémarkt te zetten. "Wisten wij veel dat er een vluchtelingencrisis zat aan te komen. In juni was daar nog geen sprake van", vertelt OCMW-voorzitter Geert Wylin. "Ondertussen zijn die woningen verhuurd, dus we kunnen ze niet zomaar weer gebruiken. We hebben ondertussen wel een nieuwe huurwoning op het oog met plaats voor vijf mensen. Deze week ga ik er nog ter plaatse, maar voorlopig is er nog niks beslist."
Kleine gemeente
Ruiselede heeft nu acht opvangplaatsen, maar is niet van plan dat uit te breiden. "Ruiselede is maar een kleine gemeente. De integratie van de vluchtelingen zou volgens mij moeizaam verlopen", reageert OCMW-voorzitter Lynda Wyckstandt. "Voorlopig zoeken we dus geen nieuwe opvanglocatie."
Amer is 30 jaar en komt uit de Syrische hoofdstad Damascus. Hij verkocht al zijn bezittingen in thuisland Syrië en verhuisde in oktober met vrouw en kind naar veiligere oorden: Duitsland. Nu, vier maanden later, wil Amer het liefst terugkeren naar zijn geboorteland. "Ik verhuisde naar Duitsland omdat iedereen zei dat het er een paradijs was. Nu heb ik spijt van die beslissing," vertelt Amer aan de Amerikaanse krant The Wall Street Journal.
Eenmaal in Duitsland, hoopte Amer in een huisje te kunnen wonen en geld te kunnen lenen om een eigen zaak op te starten. Het was een grote teleurstelling toen hij een kille kamer kreeg in een oud administratief gebouw dat was omgetoverd tot opvangcentrum.
In 2015 verhuisden meer dan een miljoen vluchtelingen naar Duitsland. Velen onder hen hadden hoge verwachtingen en zijn nu teleurgesteld: Ze krijgen minder steun dan gedacht, er is weinig kans op een job en ze hadden verwacht beter behandeld te worden in de immigratiekantoren.
ADVERTENTIE
Vast in het asielcentrum Angela Merkel, de Duitse bondskanselier, zei eerder dat "werk" de beste manier is om je te integreren, maar heel wat migranten - en vooral diegenen die ongeschoold zijn - geraken maar niet uit dat asielcentrum. Ze hebben moeite om een eigen huis en een job te vinden.
Het eerste probleem is de taal. Het Duits is niet makkelijk om onder de knie te krijgen. Als je geen Duits spreekt, is het moeilijk om aan werk te geraken. Zonder een eigen inkomen kan het maanden duren voor ze zich wat kunnen settelen en misschien wel jaren voor ze hun familie kunnen overbrengen.
Statistieken Keren vluchtelingen op eigen kracht terug naar hun land van herkomst, worden ze niet opgenomen in de statistieken. Krijgen ze hulp van het programma van de International Organization for Migration - die de terugreis betaalt voor mensen die zelf de kosten niet kunnen dragen - dan houdt het Duitse immigratiekantoor de cijfers wel bij.
In 2015 keerden 37.220 mensen via zo'n programma vrijwillig terug naar hun land van herkomst, terwijl dat er maar 13.574 waren in 2014.
Cultuurverschil Reem bijvoorbeeld is een jonge, Syrische vrouw die een paar maanden geleden naar Duitsland reisde. Ze wilde zo snel mogelijk haar zoontje van 4 overbrengen. Toen ze te horen kreeg dat dat mogelijk maanden en misschien wel jaren zou kunnen duren, barstte ze in tranen uit. "Ik kan zo lang niet wachten, hij is ziek," snikt Reem.
Ook de cultuurverschillen zijn een groot probleem voor vele vluchtelingen. Het zoontje van Amer botste tijdens het televisiekijken op een erotisch programma. Dat was voor Amer de bevestiging dat hij zich nooit zou kunnen aanpassen.
Terugkeren naar Syrië is niet vanzelfsprekend. Amer en zijn vrouw zijn bang dat ze bekeken worden als tegenstanders van het regime omdat ze hun land uitvluchtten.
Syrische vluchtelingen op het balkon van hun appartementje in de Duitse stad Zwickau. © ap.
Nog 750 vluchtelingen wonen in tenten in een opvangcentrum in Hamburg. © epa.
Een moeder en haar baby worden gefotografeerd tijdens de registratie bij hun aankomst in de Duitse stad Freilassing. Ze reisden per trein van Oostenrijk naar Duitsland. © epa.
