Vandaag opnieuw chemio gepland. Gelukkiglijk heb ik toch tot ongeveer 3u30 kunnen slapen. Daarna begon de last weer, braken, weliswaar niet meer in de frekwentie zoals gisterenavond. Volgens de dokters is de reactie wel verschillend alnaargelang de patiënt. Wel pech dat mijn maag er zo wordt van overhoop gehaald. Vanaf vandaag krijg ik wel een pomp die constant een lichte dosis Litican zal injecteren die de ongemakken zou moeten milderen. Uiteindelijk is de dag dan verder toch vrij rustig verlopen zonder al te veel ongemakken.
4u : verpleegster komt de kamer binnen met baxter, van 2 liter. Bedoeling is het lichaam te hydrateren om schade aan de nieren door de chemio te vermijden. Schadelijke stoffen moeten zo vlugger afgevoerd worden. Om 9u30, een klein infuus met een middel tegen braakneigingen en cortisone. Dit moet helpen om straks de chemio, gepland om 10u beter te verdragen. Tijdens de toediening van de chemio toch even op bed gaan liggen, draaienissen in het hoofd. Na de middag steeds een gevoel tot braken gehad dat tegen de avond afnam. Toch een beetje kunnen eten dan. Maar vanaf 20u begon de miserie : braken, de ganse avond. Rond 23u een infuus van Litican (tegen braken) gekregen met een slaapmiddel. Dat heeft me dan tenminste een paar uurtjes rust gegeven.
9u30 : aangemeld in de kliniek, inschrijving en dan naar de afdeling. Eerst nog een bloedonderzoek. Dan naar beneden voor een radiografie van de longen. Ik krijg nog vrij tot 13u. Dan moet ik opnieuw op de afdeling zijn. Dus nog tijd om iets te gaan eten met m'n vrouwken in een restaurant in de inkomhall van de kliniek. Nadien zal er nog enkel ziekenhuiskost volgen. Daarna nog even de buitenlucht gaan proeven. En dan opnieuw naar de afdeling. Alvorens de kamer binnen te gaan moeten ze in de operatiezaal nog wel eerst een "voie centrale" plaatsen, een permanent darmpje om baxters enz aan te sluiten. Dan opnieuw naar de afdeling, naar m'n kamer, in afzondering voor een 6-tal weken. Voor vandaag is er niets meer gepland. Morgen beginnen pas de serieuze zaken. Al de spullen die ik meebracht staan er al klaar, alles ontsmet. DVD-speler aangesloten. PC geconfigureerd en getest. En hoera, ik heb contact met de buitenwereld. Nog een beetje TV gekeken en dan proberen te slapen, de eerste nacht in m'n bubbel.
Eind 2004, afspraak in St Luc, Brussel op de afdeling hematologie. Uitslag van de onderzoeken : chronische myoloïde leucemie. Dan volgen geruststellende woorden. We hebben momenteel geneesmiddelen om het onder controle te houden, bvb Glivec. Behandeling gestart, met groot succes. Tot augustus 2005. Plots blijkt Glivec niet meer te helpen. Geen paniek, er is een ander middel beschikbaar, BMS, weliswaar nog in test en nog niet gecommercialiseerd. Opnieuw een succes. Tot april 2006, toen er bijwerkingen optraden. Dokters stellen dan voor om toch maar een geschikte donor voor beenmerg te zoeken, die heel vlug werd gevonden. In afwachting nog een chemiokuur meegepikt. De datum van de beenmergtransplantatie wordt vastgelegd : 21 september. Dat betekent dat ik vanaf 15 september gehospitaliseerd moet worden voor de voorbereidingen : chemio, radiobestraling. Hier begint dan mijn dagboek over het verblijf in de steriele kamer, vermoedelijk voor een 6-tal weken.
