Deze namiddag de resulaten van het bloedonderzoek van deze morgen gekregen. Nog 140 witte bloedcellen/mm3. Zal trouwens nog dalen. Dat betekent dat ik in volledige aplasie ben, gevoelig voor de minste infectie die me dan koorts zou kunnen bezorgen. Vandaar dat het verblijf in deze steriele kamer dan ook noodzakelijk is. Alvorens we de andere weg opgaan zullen we wel een 10-tal dagen verder zijn. Uiteindelijk mag ik nog niet klagen : ik voel me nog steeds vrij goed, geen pijn, kan nog altijd eten, liefst wel boterhammen. De warmte in de kamer maakt me wel een beetje suf. Maar ondertussen zijn we wel opnieuw een dag verder.
Alles is achter de rug. Nu begint het wachten tot het nieuwe beenmerg z'n werk begint te doen. Dokter komt langs : de komende dagen zal m'n vermoeidheid wel toenemen, m'n witte bloedcellen en bloedplaatjes verder dalen. Binnen een 15-tal dagen zou het dan weer de andere weg moeten opgaan. Een periode waar ik gevoelig kan worden aan ontstekingen, koorts, enz. We zien wel hoe het verloopt. 's Avonds nog een kleine verrassing. Een kleine hoeveelheid chemio moet worden ingespoten. Speciaal is wel dat ik daarbij zeker een half uur ijs moet laten rondgaan in de mond en dit om de kans op aphten zoveel mogelijk te beperken. Wel niet zo gemakkelijk om zo'n ijsblokken in de mond te houden en dan nog proberen rond te draaien. Maandag en donderdag zou dit nog eens moeten gebeuren. Al bij al voelde ik me vandaag toch iets minder fit. De nacht was ook minder goed : veelvuldig moeten opstaan om naar het toilet te lopen.
Nacht niet zo biezonder goed geslapen, maar wat wil je, geen fysieke arbeid, de ganse dag rust, moe kan je hier niet worden. Deze morgen werd er ook gestart met de Cyclosporine, het middel dat ik het komende jaar verder zal moeten nemen om afstotingsverschijnselen voor het nieuwe beenmerg te vermijden. Nu nog intraveneus, tegen het einde van mijn verblijf schakelen we dan over naar orale inname. Daarmee kan ik dan naar huis. Nog even resultaten van bloedonderzoek na een eerste week : hemoglobine staat momenteel nog op 8 (11 bij aankomst), witte bloedcellen op 5630 (10430) en de bloedplaatjes 61000 (339000). Deze namiddag, tijdens de radiotherapie zal er ook nog Zofran toegediend om misselijkheid tegen te gaan, aangelengd met cortisone om het effect van de Zofran te versterken. Eindelijk zover, 15u30. Volledig ingepakt om geen besmetting op te lopen naar beneden. Eerste behandelingen gebeuren op een tafel, gelegen op de rechterzij, geklemd tussen plexiplaten van 2cm dikte en zo'n 25 cm van elkaar verwijderd. Eerst nog een aantal elektrodes over het lichaam verdeeld gekregen en dan in de kooi. Houdini achterna, die dan ook maar moest zien te ontsnappen uit z'n hachelijke positie, met zo'n beperkte bewegingsvrijheid. Eerste stralingssessie op de voorkant van m'n lichaam van ca 15 minuten. Dan 20 minuutjes pauze, verlost uit de kooi. Tijd om even te babbelen met vrouwlief, die de ganse avond in de buurt bleef. Tijdens de bestraling moest ze natuurlijk buiten. Daarna zelfde scenario maar nu op de rugzijde. Deze cyclus van 2 bestralingssessies was 2 keer te herhalen. Daarna opnieuw pauze. Nog 3 kleine sessies van 2 minuten te gaan, borststreek, heupen en voeten. In comfortabeler houding deze keer, plat op de rug op een bed. Opnieuw plexi kooi over bed geplaatst. Voor de bestraling van de borst werden zware loden klompen in de vorm van m'n longen op minutieus uitgemeten plaatsen bovenop de kooi geplaatst. Bedoeling : straling naar de longen tegen te houden. Nadien nog eens hetzelfde als hierjuist maar dan gelegen op de buik, opnieuw 3 keer 2 minuten. Ondertussen al 6 uur later. Iedereen opgetogen dat sessie zo vlot verlopen is, zonder pijn, misselijkheid, enz. Terug ingepakt naar de kamer. Aankomst 22u50. Toch nog tijd genomen om even nieuws op TV te volgen. En, alle voorbereidende fases zijn doorlopen! Nu nog enkel wachten op het beenmerg morgen dat, ergens, een menslievend iemand heeft willen schenken om mij een nieuwe kans te geven.
Vrij goed geslapen. Deze morgen terug iets fitter dan gisteren. Veel op de laptop bezig geweest, nog mailtjes geantwoord, paar nieuwssites afgelopen, puzzelspelletjes gespeeld en kookrecepten zitten opsnorren (ik kook namelijk graag en ik mis het wel om niet achter het fornuis te kunnen staan). Toch een teken dat het fysiek goed gaat, al zeg ik het zelf. M'n diarree is ook in frekwentie geminderd, gelukkiglijk. Deze namiddag bleek dat m'n gewicht toch iets te veel was toegenomen, te veel vocht opgehouden van al de baxters. Oplossing : Lasix, een waterafdrijvend middel. Resultaat : gedurende een klein uurtje elke 10 minuten naar toilet. Daarna woog ik al opnieuw een kg lichter, van snelle afslanking gesproken. Professor deze namiddag langs gekomen. Hij is echt tevreden met de gang van zaken. Morgen, met de radiotherapie zou ik wel meer vermoeid kunnen zijn. Ze is gepland om te starten rond 15u en zou kunnen duren tot 21 à 23u. M'n partner mag me vergezellen om tijdens de pauzes een beetje te kunnen babellen. We zien wel wat deze nieuwe dag ons zal brengen. Vlug even gerekend : 6 van de 42 dagen zitten er al op, betekent ongeveer één zevende van de voorziene tijd.
Vandaag staat er opnieuw ATG op het programma. Vanaf de tweede dag wordt dat klaarblijkelijk wel beter verdragen. Tot nu toe (15u) kan ik zeker al niet klagen van m'n dag. Ik voel me relatief goed. Deze middag ben ik opgehaald geweest voor de "simulatie". Hierbij werden op m'n lichaam merktekens aangebracht waar ik zal bestraald worden, donderdag, de dag voor de transplantatie. Niet zo comfortabel, zo gelegen op een houten, smalle plank. Heb nu een aantal blauwe strepen op borstkas en rug. De radiobestraling zal m'n eigen beenmerg zoveel mogelijk vernietigen. Transplantatie werd blijkbaar een dag uitgesteld, vrijdag ipv donderdag. Dat kunnen we dan maar beschouwen als een dag recuperatie in de voorbereidingen. Vandaag, tot 21u, is het uiteindelijk een vrij goede dag geweest, in tegenstelling met gisteren. Koorts weggebleven, minder diarree, meer apetijt en vooral ook terug meer fut. Hopelijk kondigt morgen zich ook zo aan.
