Van de Mango naar Paris XL, de FNAC (mijn favoriete winkel in deze galerij...), de Pearle (waar ik een leesbrilletje kocht), Bart Smit, de Habitat, L & L, kortom te veel winkels om op te noemen. Ik vergeet dan nog de WC-madam en taverne De Passage (en nog veel meer). Geen vergelijking mogelijk met de Grand Bazar van vroeger maar toch vind ik dit één van de leukere winkelcentra: zoals je zelf kan lezen: het shoppinghart van 't stad!
Waar de Leopoldstraat, de Bourlastraat en de Sint-Jorispoort bij mekaar komen, is er een plein aangelegd met centraal een monument van koning Leopold I.
Na de onafhankelijkheidsstrijd waarin België zich los maakte van Nederland werd Leopold (1790 - 1865) , prins van Saksen-Coburg en Gotha de eerste koning van België. Sindsdien is België een parlementaire monarchie die door de dynastie van de Saksen-Coburgs wordt geregeerd. Het monument werd in 1868 onthuld en staat sinds 1873 op zijn huidige plaats.
De stadsschouwburg staat op het Theaterplein, kan 2000 bezoekers ontvangen en beschikt over het grootste podium van Europa. In een tweede fase werd het plein heraangelegd met een grote luifel die ondersteund wordt door witte pilaren.
Op de zijgevel versiert een gedicht van stadsdichter Bart Moeyaert (uit 2001) de gevel. Wie verder wandelt wordt verrast door de veelheid aan trappen die het theater met de grond verbinden. Bij het naderen van de ingang bemerk je dat heel de omgeving met woordspelingen wordt opgeluisterd. Zo ook de ingang van het Paleis aan de rechterzijde (Ziet mijn buitenkant eruit zoals mijn binnenkant zich voelt? Zie wat ik zeg dat ik niet zeggen kan). De linkerzijde toont Geert Hoste in volle glorie, boven de ingang van de taverne.
Op de muur vertellen een heleboel affiches welke artiesten hun opwachting maken: Els De Schepper, Paul Michiels e.a. worden aangekondigd voor de volgende herfst. Naast taverne Gusto bevindt zich een ingang waar ik probeer binnen te komen: helaas wegens proefopnames voor 'The Voice' mag ik binnen geen foto's trekken. Het blijft dus bij een foto van de loketten... Terug buiten wandel ik de hoek om, de enorme gevel van de stadsschouwburg wordt verdeeld door grote ramen terwijl de benedenverdieping hier bijna volledig door taverne Gusto wordt benomen. Nog wat verder kom je aan de ingang van de koninklijke balletschool. Een indrukwekkend kunstwerk van Oscar Jespers: 'België aan de Arbeid' versiert hier de muur. Als wij weer een hoek omdraaien komen wij bij één van de verschillende artiesteningangen van het Ballet en de schouwburg. Het zal niet de laatste zijn...
Nog meer ingangen vind je als je verder rond het gebouw wandelt: een dienstingang om materiaal te lossen, een artiestengang op nummer 2, nog een ingang voor de artiesten én voor het publiek en zo komen wij stilaan terug op het Theaterplein. Als de zon schijnt is dit werkelijk een prachtig zicht: de vele trappen, de witte palen en het indrukwekkend dak. Rond het plein uiteraard: de nodige tavernes en cafeetjes om na te praten over hetgeen je in het theater gezien hebt.
In de loodsen van de legendarische rederij met de rode ster opent op 27 september 2013 het RED STAR LINE MUSEUM. Het brengt de geschiedenis van de migratie van Europa naar Amerika vanaf 1800. Ongeveer 2,5 miljoen emigranten vertrokken sindsdien vanuit Antwerpen, op zoek naar een nieuwe toekomst.
De oude magazijnen werden in hun oorspronkelijke staat hersteld en ingericht als museum met als surplus: een toren die niet enkel als baken dient maar die tegelijk een mooie uitkijk op de haven werd.
Foto's tonen hoe het er aan toe ging aan de Rijnkaai. De nieuwe ingang van het museum is helder verlicht vanwege het vele glas, een schril contrast tegenover de oude inkomdeur. In het museum wordt duidelijke informatie gegeven van de plaats waar je bent, en de functie van die plaats. Een schitterende tijdlijn brengt de geschiedenis van de rondtrekkende mens van 70 000 jaar voor onze tijdrekening tot nu.
Een overzicht van het Red Star Line Complex toont waarvoor de 3 magazijnen oorspronkelijk dienden. Wat verder zijn enkele schaalmodellen van de boten van de rederij geplaatst met daarop volgend de steden waar die schepen o.m. aanlegden (New York, Liverpool, Antwerpen). Het is verbazingwekkend hoeveel mensen (60 miljoen!) tussen 1815 en 1940 uit Europa wegtrekken. De toenmalige passagierslijsten worden getoond, hier en daar met foto's van de passagiers zelf. Onder hen bijvoorbeeld Einstein die poseert samen met de kapitein.
Ook Poolse migranten krijgen hun plaatsje in het museum. Wij zien achtereenvolgens een affiche voor de oversteek van Antwerpen (Anvers, jawel!) naar Canada, de reisroute van Oost-Europa naar Antwerpen, bagagekisten van ongetwijfeld rijkere burgers, de sanitaire installaties van toen, en enkele foto's van het toenmalige Antwerpen met o.a. het Centraal Station. Een verwijzing naar de choleraepidemie van 1892 in Rusland leidt ons naar het doktersbezoek, één verdieping verder.
Vooraleer je aan boord mocht, volgde nog een verplicht doktersbezoek: wie niet gezond was, mocht het vergeten. Wij lezen: " Alleen wie geen besmettelijke ziekte heeft en fysiek in staat is om te werken, mag het land (Amerika) in." Om te vermijden dat immigranten vanuit Amerika werden teruggestuurd op kosten van de rederij gebeurde de medische controle dus op de plaats van vertrek. Enkele infoborden verder lezen wij over de aankomst in Amerika, wie er wel en wie niet werden toegelaten door de havenautoriteiten. Op de laatste foto van deze reeks krijg je een idee van welk soort mensen allemaal de grote overtocht waagde: iedereen met andere woorden...
De Amerikaanse Droom. Bij het lezen van deze tekst (zie foto) wordt snel duidelijk dat voor vele immigranten het leven niet altijd vol rozengeur en maneschijn verliep.
Wij verlaten het eigenlijke gebouw om via de trap naar de uitkijktoren te stappen. Dit is, voor alle duidelijkheid, een volledig nieuwe constructie die tijdens het bestaan van de RSL niet aanwezig was in het gebouw. Er wordt op een tussenverdieping nog een slaapcabine getoond en dan ben je boven. Je kan daar genieten van een mooi panorama, vooral gericht op de haven en het achterliggende dok.
Daarmee ronden wij het bezoek aan dit nieuwste museum (met heel veel oude elementen) van Antwerpen af.
De nabespreking gebeurt beneden in de cafetaria: een kans die niet veel musea je bieden!
