Wanneer je via de Scheldekaaien naar Sint-Anneke rijdt, krijg je al een mooie kijk op de linkeroever als je af en toe eens halt houdt en een blik over het water van de Schelde werpt. Via de voetgangerstunnel bereik je gemakkelijk dit aparte deel van Antwerpen. Links van het tunnelgebouw merk je vrij snel het monument dat ter ere van koning Boudewijn I werd opgericht. Het staat daar redelijk onopvallend, een beetje troosteloos zelfs.
Van hier heb je een prachtig zicht op de oude stad: het Steen, de Kathedraal, de Boerentoren, een unieke en tot de verbeelding sprekende skyline!
Langs de oever bevindt zich een speeltuin waar alle kinderen hun gading vinden. Je hebt hier tevens een mooi zicht op de nieuwe en moderne flatgebouwen op de rechteroever.
Als je het fietspad volgt, richting Noorden, passeer je het indrukwekkende gebouw waar zich de zuiveringsinstallatie van de 'konijnenpijp' of de Waaslandtunnel bevindt. Een wegwijzer geeft de richting van onze eindbestemming aan: het Sint-Annastrand. Langs de linkerzijde: hoge appartementsgebouwen, langs de rechterzijde: de koninklijke jachthaven. Zo komen wij tenslotte aan de Molen.
Eens je op de Scheldedijk komt heb je een prachtig zicht op de gerestaureerde molen. Tot zo lang het mooi weer blijft, zie je hier ook steevast mensen die van de zon komen profiteren op het zogenaamde 'Sint-Anneke plage'. Wie graag zwemt, kan tot half september terecht in het openluchtzwembad 'De Molen', eveneens pas gerestaureerd en ideaal bij zomerweer. Voorbij het zwembad doet de horeca zijn intrede: de ene taverne naast de andere, je waant jezelf aan de Belgische kust!
Radio Minerva, alle senioren willen hem horen. Op Linkeroever bevindt zich al jaren de vrije radiozender, Minerva, een zender die zich vooral richt op een al wat ouder publiek. Verder, richting Doel, vind je nog verschillende tavernes, de laatste is het plaasj kaffee (plage café?). Op de rechteroever zie je de industriekant van Antwerpen: de ene fabriek naast de andere en dit tot aan het Red Star Linemuseum. Van hier af oogt de skyline helemaal anders..., de oude stad komt weer in beeld!
Het nieuwe justitiepaleis, bijgenaamd het vlinderpaleis of ook de frietzakskes (vanwege de structuur eb de puntdaken) werd gebouwd op de Bolivarplaats in het zuiden van Antwerpen. De architect was de Engelsman Richard Rogers die o.a. ook het Centre Pompidou in Parijs en de Millenium Dome in Londen ontwierp. Voor de ingang: een groot beeld van Jan De Lichte, een Antwerpse mythe uit het milieu.
Het gebouw dat niet minder dan 280 miljoen euro kostte (heel wat meer dan begroot...) werd in 2006 ingehuldigd door koning Albert II. Er werd in de constructie heel veel glas gebruikt als symbool voor doorzichtigheid. In het gedicht over het Vlinderpaleis wordt daar naar verwezen:
Glas als symbool voor doorzichtigheid
Doorzichtig het gebouw, doorzichtig de rechtspraak
Dat vraagt wel om wat voorzichtigheid,
want tussen rechters onderling loopt het soms spaak
Hierbij wordt verwezen naar de meningsverschillen over de aanpak van de diamantfraude, enkele jaren geleden...
Als wij aan de achterzijde (langs de kant van de kaaien) foto's trekken merken wij de ingang van de Bolivartunnel die onder het nieuwe gerechtshof doorloopt. Langs de zijkanten valt vooral de ingewikkelde structuur van terrassen, trappen, in- en uitgangen op, naast de vreemde vorm van de daken. Maar wanneer je dit gebouw langs de juiste kant bekijkt, kan je het zelfs mooi vinden door zijn symmetrie, zijn krachtige lijnenspel en de lichte kleuren.
Om binnen te komen wandel je langs een gigantische houten trap naar de centrale hal: de Salle des pas perdus.
Aan de voorzijde (kant Bolivarplaats) voert een gigantische houten trap je naar boven. Daar heb je een mooi uitzicht op een deel van het Zuid en tegelijk op de structuur van dit gerechtshof. Glazen deuren in een glazen wand, doorzichtiger kan niet, en zo kom je in de enorme inkomhal. Mijn gids was die dag oud-collega Herman Reyns. Hij bracht mij naar een gerechtszaal waar ik anders nooit binnen zou komen (tenzij als getuige of als beschuldigde) en waar ik per uitzondering foto's mocht trekken. Je ziet een lege zaal, heel modern met de beklaagdenbank, de plaats van de magistraten en de stoelen voor de getuigen en het publiek. Ook de modernste technologie is hier aanwezig (getuige de twee videoschermen), de aanblik is helemaal anders dan die in de vroegere gerechtszalen in het oude justitiepaleis.
In de grote inkomhal leiden houten trappen je naar de verschillende (6) glazen vleugels die 4 verdiepingen hoog zijn. Elke vleugel bevat een grote zittingzaal (met puntdak) maar er zijn in totaal ook 26 kleine zittingzalen (met kleinere schaaldaken). De inkomhal zelf bevat heel wat mooie kunstwerken en ook hier is er een prachtige lichtinval vanwege de grote glazen wanden en overkoepelingen. Kortom: een gebouw dat heel modern is en beslist de moeite van een bezoekje waard (behalve als je iets mispeuterd hebt, natuurlijk...).
Een plaats in onze stad waar heel veel volk komt, is het Shopping Center Grand Bazar. De oude Grand Bazar kleeft al niet meer aan ons gezamenlijk geheugen maar dit gebouw werd op een moderne en prachtige wijze omgevormd tot een eigentijds winkelcentrum. Langs de buitenkant herkennen de specialisten vast wel de stijl van Victor Horta (1861 - 1947) die in 1906 de plannen ontwierp.
Er zijn verschillende ingangen waarvan die op de Groenplaats (via kledingzaak Mango) en de Schoenmarkt de meest bekende zijn. Er is ook nog een ingang op de Eiermarkt, met een gewone stenen trap... Van de mooie klassieke architectuur van de buitengevels, merk je binnen niets meer. Je treedt binnen in een hypermoderne winkelgalerij met veel licht en ruimte.
Het indrukwekkend interieur leidt je met de lift of de roltrap naar de eerste of tweede verdieping. Een verbluffend spel van lijnen, van licht en letters, van een schoonheid die heel veel mensen nooit opmerken, gefocust als ze zijn op de inhoud van de winkels, hun I-Phone of hun eigen jachtig leven. Het is echt de moeite om de binnenzijde van dit winkelcentrum eens grondig te bekijken: van de benedenvloer tot de mooie glazen koepel, modern maar mooi!
Van de Mango naar Paris XL, de FNAC (mijn favoriete winkel in deze galerij...), de Pearle (waar ik een leesbrilletje kocht), Bart Smit, de Habitat, L & L, kortom te veel winkels om op te noemen. Ik vergeet dan nog de WC-madam en taverne De Passage (en nog veel meer). Geen vergelijking mogelijk met de Grand Bazar van vroeger maar toch vind ik dit één van de leukere winkelcentra: zoals je zelf kan lezen: het shoppinghart van 't stad!
Waar de Leopoldstraat, de Bourlastraat en de Sint-Jorispoort bij mekaar komen, is er een plein aangelegd met centraal een monument van koning Leopold I.
Na de onafhankelijkheidsstrijd waarin België zich los maakte van Nederland werd Leopold (1790 - 1865) , prins van Saksen-Coburg en Gotha de eerste koning van België. Sindsdien is België een parlementaire monarchie die door de dynastie van de Saksen-Coburgs wordt geregeerd. Het monument werd in 1868 onthuld en staat sinds 1873 op zijn huidige plaats.
De stadsschouwburg staat op het Theaterplein, kan 2000 bezoekers ontvangen en beschikt over het grootste podium van Europa. In een tweede fase werd het plein heraangelegd met een grote luifel die ondersteund wordt door witte pilaren.
Op de zijgevel versiert een gedicht van stadsdichter Bart Moeyaert (uit 2001) de gevel. Wie verder wandelt wordt verrast door de veelheid aan trappen die het theater met de grond verbinden. Bij het naderen van de ingang bemerk je dat heel de omgeving met woordspelingen wordt opgeluisterd. Zo ook de ingang van het Paleis aan de rechterzijde (Ziet mijn buitenkant eruit zoals mijn binnenkant zich voelt? Zie wat ik zeg dat ik niet zeggen kan). De linkerzijde toont Geert Hoste in volle glorie, boven de ingang van de taverne.
Op de muur vertellen een heleboel affiches welke artiesten hun opwachting maken: Els De Schepper, Paul Michiels e.a. worden aangekondigd voor de volgende herfst. Naast taverne Gusto bevindt zich een ingang waar ik probeer binnen te komen: helaas wegens proefopnames voor 'The Voice' mag ik binnen geen foto's trekken. Het blijft dus bij een foto van de loketten... Terug buiten wandel ik de hoek om, de enorme gevel van de stadsschouwburg wordt verdeeld door grote ramen terwijl de benedenverdieping hier bijna volledig door taverne Gusto wordt benomen. Nog wat verder kom je aan de ingang van de koninklijke balletschool. Een indrukwekkend kunstwerk van Oscar Jespers: 'België aan de Arbeid' versiert hier de muur. Als wij weer een hoek omdraaien komen wij bij één van de verschillende artiesteningangen van het Ballet en de schouwburg. Het zal niet de laatste zijn...
Nog meer ingangen vind je als je verder rond het gebouw wandelt: een dienstingang om materiaal te lossen, een artiestengang op nummer 2, nog een ingang voor de artiesten én voor het publiek en zo komen wij stilaan terug op het Theaterplein. Als de zon schijnt is dit werkelijk een prachtig zicht: de vele trappen, de witte palen en het indrukwekkend dak. Rond het plein uiteraard: de nodige tavernes en cafeetjes om na te praten over hetgeen je in het theater gezien hebt.
In de loodsen van de legendarische rederij met de rode ster opent op 27 september 2013 het RED STAR LINE MUSEUM. Het brengt de geschiedenis van de migratie van Europa naar Amerika vanaf 1800. Ongeveer 2,5 miljoen emigranten vertrokken sindsdien vanuit Antwerpen, op zoek naar een nieuwe toekomst.
De oude magazijnen werden in hun oorspronkelijke staat hersteld en ingericht als museum met als surplus: een toren die niet enkel als baken dient maar die tegelijk een mooie uitkijk op de haven werd.
Foto's tonen hoe het er aan toe ging aan de Rijnkaai. De nieuwe ingang van het museum is helder verlicht vanwege het vele glas, een schril contrast tegenover de oude inkomdeur. In het museum wordt duidelijke informatie gegeven van de plaats waar je bent, en de functie van die plaats. Een schitterende tijdlijn brengt de geschiedenis van de rondtrekkende mens van 70 000 jaar voor onze tijdrekening tot nu.
Een overzicht van het Red Star Line Complex toont waarvoor de 3 magazijnen oorspronkelijk dienden. Wat verder zijn enkele schaalmodellen van de boten van de rederij geplaatst met daarop volgend de steden waar die schepen o.m. aanlegden (New York, Liverpool, Antwerpen). Het is verbazingwekkend hoeveel mensen (60 miljoen!) tussen 1815 en 1940 uit Europa wegtrekken. De toenmalige passagierslijsten worden getoond, hier en daar met foto's van de passagiers zelf. Onder hen bijvoorbeeld Einstein die poseert samen met de kapitein.
Ook Poolse migranten krijgen hun plaatsje in het museum. Wij zien achtereenvolgens een affiche voor de oversteek van Antwerpen (Anvers, jawel!) naar Canada, de reisroute van Oost-Europa naar Antwerpen, bagagekisten van ongetwijfeld rijkere burgers, de sanitaire installaties van toen, en enkele foto's van het toenmalige Antwerpen met o.a. het Centraal Station. Een verwijzing naar de choleraepidemie van 1892 in Rusland leidt ons naar het doktersbezoek, één verdieping verder.
Vooraleer je aan boord mocht, volgde nog een verplicht doktersbezoek: wie niet gezond was, mocht het vergeten. Wij lezen: " Alleen wie geen besmettelijke ziekte heeft en fysiek in staat is om te werken, mag het land (Amerika) in." Om te vermijden dat immigranten vanuit Amerika werden teruggestuurd op kosten van de rederij gebeurde de medische controle dus op de plaats van vertrek. Enkele infoborden verder lezen wij over de aankomst in Amerika, wie er wel en wie niet werden toegelaten door de havenautoriteiten. Op de laatste foto van deze reeks krijg je een idee van welk soort mensen allemaal de grote overtocht waagde: iedereen met andere woorden...
