Een waterkrachtcentrale of hydraulische centrale is een elektriciteitscentrale die stromend of neerstortend water gebruikt om een turbine in beweging te brengen. Waterkrachtcentrales bevinden zich op stromend of neerstortend water gebruikt om een turbine in beweging te brengen. Waterkrachtcentrales bevinden zich op stromen en rivieren, met al dan niet een kunstmatige dam. Het verval en het debiet van de stroom zijn bepalend voor de werking.
Het gebruik van waterkracht brengt geen vervuiling met zich mee en geen gevaarlijk radioactief afval. Daarom worden waterkrachtcentrales gezien als de opwekker van groene energie.
Een windturbine (windgenerator) gebruikt de windkracht en zet die om in elektriciteit. De windsnelheid laat de wieken van een rotor tot 10 à 25 toeren per minuut draaien. Die mechanische energie wordt vervolgens naar een generator gevoerd. die zorgt voor de omzetting in elektriciteit.
Er bestaan twee soorten windmolenparken: op land en op zee, op enkele kilometers van de kust In België staan de meeste windmolens op het land. In dit kader blijft het vermogen van een windturbine onder 3 MW. De wieken beginnen te draaien bij een windsnelheid van minstens 10 km/u en worden automatisch stilgelegd bij snelheden van 90 km/u om de veiligheid te waarborgen en slijtage van het mechanisme te beperken. Het optimale vermogen wordt gehaald bij 50 km/u.
Een kerncentrale is in principe een grote stoommachine. Het verschil zit hem in de brandstof: uranium in plaats van kolen. Bij een kerncentrale worden in een reactor uraniumatomen gesplitst die warmte produceren . Daarmee maken we stoom die een turbine aandrijft die een elektriciteit opwekt. Omdat er in het proces ook radiactieve stoffen ontstaan , heeft een kerncentrale veel veiligheidsvoorzieningen. Die maken de kerncentrale toot een bijzondere, maar zeer veilige installatie.
Eerste kringloop
De warmte uit de kernsplijting wordt opgenomen door water van de eerste (nucleaire) kringloop. Dat circleert onder hoge druk door het reactorvat
Met deze warmte wordt de stoom gemaakt in de tweede (niet-nucleaire) kringloop van de stoomgenerator. De stoom drijft een turbine aan. Die zit op een as die een generator aandrijft.
Tweede kringloop
De stroom die de generator opwekt, wordt aan het elektriciteitsnet geleverd. De hete stoom wordt in een condensor gekoeld tot water. Dat koelen gebeurt door koud oppervlaktewater uit de Westerschelde langs stoomsysteem te voeren.
Een klassieke thermische centrale werkt in drie fasen:
1) In de stoomketel wordt chemische energie omgezet in thermische energie.
Door de verbranding van een brandstof gemengd met lucht ontstaat warmte die het water zal omzetten naar stoom. Als brandstof wordt meestal steenkool, gas of stookolie gebruikt.
2) In de turbine wordt de thermische energie omgezet naar bewegingsenergie.(= meganische energie)
De stoom die opgewekt wordt in de stoomgenerator (ketel) verplaatst zich door de buizen naar de turbine. De turbine bestaat uit schoepen die door de stoom gaan draaien.
De stoom koelt daarna af in de condensor en wordt nadien opnieuw verhit in de ketel (zie fase 1) Het koelwater dat in de condensor gebruikt wordt komt meestal uit een rivier.
3) In de alternator wordt de bewegingsenergie omgezet in elektrische energie.
Zoals bij de fietsgenerator zal deze alternator stroom (elektriciteit) opwekken doordat hij rechtstreeks in verbinding staat met de turbine (schoepen).
